MasukShare
Chapter 3
Terakhir Diperbarui:
2025-03-21 11:29:09"Emanuel Luca!" sigaw ni Ariana habang natataranta siyang tumakbo.
Nagsimula siyang maglakad nang mabilis, pero hindi niya naisip na suot pa rin niya ang sapatos na pang-saleslady—matataas na takong na hindi panghabol ng bata. "Emanuel! Huwag kang tumakbo!" Pero parang wala siyang narinig, dahil mas lalo pang binilisan ng bata ang pagtakbo. Napansin ni Ariana ang ilang empleyado ng factory na natigil sa kanilang ginagawa at napatingin sa kanya. May ilan pang napangisi, may iba namang napailing na lang, para bang sanay na sila sa eksenang ito. "Ayan na naman si Bossing!" may narinig siyang bulong ng isa sa mga trabahador. "Ilang segundo kaya bago sumuko ang bagong yaya?" natatawang sabi pa ng isa. "Hindi ako susuko!" bulong ni Ariana sa sarili, kahit na halos mawalan na siya ng hininga sa kakahabol. Pero Diyos ko! Ang batang ito ay parang isang maliit na demonyo sa liksi! Nagpalinga-linga si Ariana, hinahanap kung saan sumuot si Emanuel. Nakita niya ito sa di kalayuan, tumatalon-talon sa tabi ng isang malaking kahon. "Emanuel Luca, bumalik ka rito!" Hindi siya pinansin ni Emanuel. Sa halip, mas lalo pa itong nang-asar at tinuro siya sabay sigaw ng: "Huliin mo ako, Yaya! Kung kaya mo!" May ilang trabahador na napahagalpak ng tawa. Ang iba naman ay nagpipigil ng halakhak habang pinapanood ang eksena. Para silang nasa isang action movie, pero ang bida ay isang stressed na yaya at isang batang takas! "Huwag kang lumayo, baka madapa ka!" Sa gulat ni Ariana, biglang tumakbo si Emanuel palapit sa isang malaking tumpok ng kahon—at sa sobrang liksi nito, nakaiwas siya sa kamay ni Ariana! "Hala ka, batang ito!" Muli siyang bumwelo para habulin ito, ngunit sa pagmamadali, nadulas ang takong ng sapatos niya sa makinis na sahig! "Kyaaahhh!" At sa hindi inaasahang pangyayari, napasubsob si Ariana sa sahig, diretsong dapa! Napasinghap ang mga empleyado, pero hindi dahil sa awa—napipigil nila ang pagtawa! Napapikit si Ariana at napangiwi sa sakit, ramdam na ramdam niya ang pagtama ng tuhod niya sa sahig. "Aba, Yaya! Ang hina mo naman! Kahit takbo, talo ka sa akin!" mayabang na sabi ni Emanuel habang tumatawa. Nagpanting ang tenga ni Ariana. Huminga siya nang malalim, pinakalma ang sarili. Para sa sampung milyon… para sa sampung milyon… Habang dahan-dahan siyang tumayo, tumingala siya kay Emanuel na ngayo'y nakapamewang at parang nanalo sa isang laban. "Ah, gano'n ha?" bulong ni Ariana. "Tingnan natin kung sino ang mananalo sa huli, bata ka." At sa isang iglap, muli siyang tumakbo, mas determinado na ngayon! Napaupo si Ariana sa malamig na sahig, hingal na hingal, habang ang puso niya ay parang may sariling marathon. "Diyos ko, anong klaseng workout ‘to?" bulong niya sa sarili habang pinapahid ang pawis sa noo. Samantalang si Emanuel, na buong oras niyang hinahabol, ay napaupo rin sa tapat niya, nagpapahinga. Napatingin si Ariana sa bata. Hindi niya alam kung matatawa o mababanas. Napapagod din pala siya! "Hah! Akala mo ba hindi ka mauubusan ng energy, ha?" Napailing siya habang nakangisi. Pinagmasdan niya ang bata—pawisan din ito, pero mayabang pa rin ang ekspresyon sa mukha. "Pagod ka na ba?" tanong ni Ariana, habang pilit na inaayos ang hininga niya. Inangat ni Emanuel ang mukha niya at tumingin kay Ariana. Umiling ito. "Magpapahinga lang ako." Tumingin siya sa malayo na parang bida sa isang action movie, saka seryosong sinabi: "Pero hindi ako susuko! Superhero kaya ako!" Napapikit si Ariana, pilit nilulunok ang inis. Superhero daw? Baka super kulit! "O, sige… kung superhero ka pala, bakit ka nagpapahinga?" asar na tanong ni Ariana, pero may halo nang lambing. Muling umupo nang mas maayos si Emanuel at mayabang na tumuro sa sarili. "Dahil kahit ang mga superhero, kailangan din ng break! Pero pagkatapos nito, tatakbo ulit ako at hahabulin mo ako!" ngumisi pa ito, parang nananadya. Napakurap si Ariana. Ano raw?! "Emanuel Luca, makinig ka sa akin ha? Kung gusto mong tumakbo-takbo sa labas, sige, pero magkasundo tayo sa isang rule." Nagtaas ng kilay ang bata. "Ano 'yun?" "Kapag sinabi kong stop, titigil ka na agad, okay?" Ginamit niya ang pinaka-kalmado pero matigas na tono ng boses niya. "Kasi kung madapa ka, paano na ang superhero career mo?" Napaisip ang bata. Mukhang tinamaan sa sinabi niya. Maya-maya, tumango ito. "Sige na nga. Pero isa lang ang ibig sabihin noon, Yaya." "Ano?" "Ako ang boss mo!" At sabay nito, tumalakbo ulit siya! "Emanueeel!" sigaw ni Ariana, na napapikit sa frustration. Ilang segundo pa lang akong nagpapahinga, ah?! Napailing siya at huminga nang malalim. Para sa sampung milyon… para sa sampung milyon… At muli siyang tumayo, handa na namang habulin ang pinakakulit na batang nakita niya sa buong buhay niya. “Emanuel Luca! Nasaan ka?” Napalingon si Ariana sa paligid, sinusubukang hanapin ang makulit na bata. Saan na naman ito sumuot? Kanina lang ay nasa harap niya, pero ngayon, parang bula itong naglaho! Napansin niya ang ilang mga trabahador na patagong tumatawa habang nakatingin sa kanya. Para bang nasanay na sila sa mga ganitong eksena. Napabuntong-hininga siya at tinuloy ang paghahanap. “Emanuel? Huwag ka ngang magtago, bata ka. Makikita rin kita!” Patuloy siyang naglakad nang marinig niya ang mahinang tunog ng mga yapak ng sapatos sa di kalayuan. Tumigil siya saglit at pinakinggan ito. Kasabay ng bawat hakbang, may narinig din siyang isang malalim at matigas na boses na tumatawag sa pangalan ng bata. “Emanuel Luca!” Kinabahan si Ariana. Sino ‘yon? May kasama ba si Emanuel? Biglang dumaan sa isip niya na baka kung sino na ito—baka may masamang balak sa bata! Mabilis niyang inikot ang paningin sa paligid, naghahanap ng kahit anong bagay na puwedeng gawing self-defense. Nakakita siya ng isang mop na nakasandal sa dingding at agad niya itong hinawakan. Kahit paano, may pang-depensa siya kung sakaling may mangyaring masama. Mas lumalapit na ang tunog ng mga yapak, at habang papalapit ito, mas lalo niyang hinigpitan ang hawak sa mop. At sa wakas, sa kanto ng pasilyo, lumitaw ang isang lalaki. Agad na napaawang ang labi ni Ariana. Diyos ko… sino ‘to? Sa harap niya ay isang matangkad, matipuno, at ubod ng guwapong lalaki. Naka-itim itong suit na perpektong bumagay sa matikas nitong pangangatawan. May matalim na mga mata na parang kayang tumagos sa kaluluwa mo, matangos na ilong, at mapupulang labi. Para siyang artista sa isang pelikula—hindi, para siyang isang diyos ng kagwapuhan na bumaba sa lupa! Pero bago pa man makapagsalita si Ariana, biglang sumulpot si Emanuel mula sa likuran at tumakbo papunta sa lalaki. "Daddy!" sigaw ng bata. Napadilat nang husto si Ariana. Daddy?! Dahil sa sobrang bilis ng pangyayari, walang kaabog-abog na tinulak ni Emanuel si Ariana para lang makatakbo sa ama nito. "Ayyyy!" At sa hindi inaasahang pangyayari, napasubsob siya sa dibdib ng lalaki! Malakas, matigas… mainit. Parang isang pader na buhay! Nabigla si Ariana. Ang mop na hawak niya ay nabitawan at ang dalawang kamay niya ay napakapit sa matigas na dibdib ng lalaki. Damn. Ang bango nito. Nanatili siyang nakadikit sa lalaki ng ilang segundo bago niya napagtanto ang awkward nilang posisyon. Biglang lumamig ang paligid nang marinig niya ang baritonong boses ng lalaki. "Who are you?" Agad siyang napatingala, at sa mismong sandaling iyon, nakipagtama ang kanyang mga mata sa madilim at matalim na titig ni Zephyr Madrigal. Nakakatunaw. Nakakatakot. At Diyos ko, bakit ang gwapo nito kahit galit? Napalunok si Ariana. Lagot.
Bab terkait
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 4
"Who are you?" Muling umalingawngaw ang malalim na boses ni Zephyr, at sa pagkakataong ito, may halong inis na sa tono nito. Parang biglang bumalik ang ulirat ni Ariana. Napagtanto niyang nakadikit pa rin siya sa katawan ni Zephyr! Ang kanyang mga palad ay nakapatong sa matipuno nitong dibdib, at ramdam niya ang init ng katawan nito kahit na may suot itong mamahaling suit. Diyos ko! Ano bang nangyayari sa buhay ko?! Mabilis niyang inalis ang kamay niya na para bang napaso, saka siya tumayo ng tuwid, pero dahil sa hiya, hindi siya makatingin nang diretso sa mga mata ng lalaki. Bago pa man siya makapagpaliwanag, natawa si Emanuel. Napailing pa ito bago tumuro kay Ariana. "She's my ugly nanny!" malakas at walang pag-aalinlangang sabi ng bata. Parang biglang huminto ang mundo ni Ariana. Ugly nanny?! Nanlaki ang mga mata niya at napaatras siya nang bahagya, hindi makapaniwala sa sinabi ng bata. "Hoy, bata! Ano ka ba? Wala ka bang modo?" galit na tanong ni Ariana haban
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21The Billionaire's Nanny Contract Chapter 5
Ariana's POV Nang makalabas na kami ng opisina, agad akong nilapitan ni Manang Belen—mukhang siya ang tagapag-alaga ng buong mansyon. “Miss Ariana, halika’t ihahatid na kita sa kwarto mo.” Magalang ang tono, pero hindi ko maiwasang maramdaman ang tensyon sa paligid. Parang may mga matang nakabantay sa bawat galaw ko. Habang naglalakad ako sa mahaba at mamahaling hallway ng mansion, bumalik ang katinuan ko—wala pa pala akong gamit! Paanong mag-aalaga ng bata kung ni isang extra shirt ay wala ako rito? "Ah... Manang Belen," sabay lingon ko, "kailangan ko po munang umuwi saglit para kunin ang mga gamit ko." Tumango siya, sabay senyas kay Zephyr na nasa may gilid at kausap ng isang staff. Nilingon ako ni Zephyr at agad lumapit. "Bakit?" tanong niya, malamig pa rin ang tono. "Kailangan ko lang po umuwi saglit. Wala pa po kasi akong gamit..." maingat kong paliwanag. "Fine," sagot niya, pero bago pa ako makalakad palayo, narinig ko ang kasunod niyang utos na ikinabigla ko.
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06The Billionaire's Nanny Contract Chapter 6
Nang matapos na ni Ariana ang pag-aayos ng kanyang mga gamit, marahan niyang inilapag ang backpack sa tabi ng pintuan. Lumapit siya sa kanyang ina na abala pa rin sa pag-aasikaso sa lutong merienda—nilupak at turon na inihanda nito para sa kanila. "Ma, aalis na po kami. Salamat po ulit sa merienda," malungkot ngunit magalang na paalam ni Ariana habang niyayakap ang ina. "Ingat kayo anak. Alagaan mong mabuti 'yung bata ha. At sana... magaan ang loob mo sa trabahong pinasok mo," sagot ng ina habang pinipisil ang kamay ni Ariana. Ngunit bago pa siya makalakad palabas, biglang sumigaw si Emanuel mula sa likod ng bahay. "Yaya! May baby goat dito! Ang cute! Can we stay a little longer?" Nilingon siya ni Ariana, habang ang bata ay lumalakad pa ikot-ikot sa bakuran, aliw na aliw sa mga tanawin. May tangkay pa ito ng saging na parang espada habang sinusundan ang isang sisiw. "Emanuel, tara na. Gabi na. Baka hanapin ka na ng daddy mo," malumanay na tawag ni Ariana. Ngunit umiling
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06The Billionaire's Nanny Contract Chapter 7
THIRD POV Kinabukasan, maagang nagising si Ariana. Inayos niya ang sarili para sa unang araw ng pagiging full-time yaya ni Emanuel Luca. Hindi man niya alam ang lahat ng dapat gawin, handa siyang matuto. Saktong nag-aayos na siya ng buhok nang may kumatok sa pinto. Tok. Tok. "Ariana, iha?" tawag ni Belen mula sa labas. Agad siyang lumapit at binuksan ang pinto. Tumambad sa kanya si Belen na may hawak na puting hanger, at nakasabit doon ang isang maayos pero medyo makapal na uniporme—kulay navy blue na may mahabang manggas at paldang lampas tuhod. "Ito ang uniporme mo," sabing mahinahon ni Belen. "Pinagbilin ito ng misis ni Sir Zephyr dati pa—bawal ang revealing na suot ng kahit sinong babae sa loob ng bahay. Disente, maayos, at hindi nakakahiya sa paningin ng bata." Napangiti si Ariana kahit nagpipigil ng buntong-hininga. “Opo, naiintindihan ko po.” Ngunit sa isip niya: Grabe naman, akala mo makakapasok si Maria Clara sa init ng panahon. Tiningnan niyang mabuti ang unipo
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06The Billionaire's Nanny Contract Chapter 8
Ariana POV Hindi pa ako tapos uminom ng juice nang biglang bumukas ang pinto ng dining area. Isang babae ang pumasok—matangkad, maputi, mahaba ang buhok, at sobrang sexy sa suot niyang body-hugging dress na para bang hindi siya tutor kundi model sa fashion magazine. Napatingin ako agad kay Zephyr. Tinitingnan ko kung ano ang reaksiyon niya. Tahimik siya. Pero sa pagkakatingin niya, para bang sinisipat ang babae mula ulo hanggang paa. Teka lang… seryoso ba ‘to? “Good morning, Mr. Zephyr,” bati ng tutor, sabay ngiti na parang may sparkle pa. “I’m Cherry, the new tutor.” Tumayo si Zephyr at tumango. “Welcome. That’s my son, Emanuel.” Ngunit bago pa makalapit si Cherry sa bata, bigla na lang nagsalita si Emanuel nang malakas. “Eww! I don’t like her! She looks like Barbie!” Napamulagat ako. Patay… Tumigil si Cherry sa paglalakad, at obvious na napahiya siya. Napako ang tingin niya kay Emanuel na para bang hindi makapaniwalang narinig niya iyon. Napatingin ako kay Zephyr.
Terakhir Diperbarui : 2025-04-06The Billionaire's Nanny Contract Chapter 9
Napatingin si Zephyr sa akin. Matagal. Tahimik. Ramdam ko ang lalim ng titig niya. Para bang may gusto siyang tukuyin o sabihin… pero hindi ko talaga alam kung ano. Wala naman akong nasabing mali, ‘di ba? Napalunok ako ng bahagya at umiwas ng tingin, pero hindi pa rin siya nagsasalita. “Bakit ganyan siya tumingin?” tanong ko sa sarili habang sinusubukang panatilihin ang composure. Bigla namang nagsalita si Emanuel, sabay upo sa tabi ko. “Daddy, why don’t we just hire a boy tutor?” Kumunot ang noo ng bata. “I don’t like Teacher Cherry. She’s not even looking at me when she teaches.” Muling bumalik ang tingin ni Zephyr kay Emanuel, at saka napailing ng bahagya. “You can’t always choose people based on your likes, Emanuel,” mahinahon niyang sagot. “Pero hindi siya interested! She’s interested in you!” sabat muli ni Emanuel, sabay turo sa daddy niya. “She keeps looking at you, not me!” Natawa ako sa loob-loob ko, pero pinigilan ko ang sarili kong magsalita. Nagbuntong-hininga
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07The Billionaire's Nanny Contract Chapter 10
Ariana’s POV Pagkatapos ng mahabang kulitan sa pool, sa wakas ay umahon na rin si Emanuel. Medyo namumula na ang balat niya, at halatang napagod sa kakalangoy at kabubuhos ng tubig sa akin. “Ariana, game time na!” sigaw niya habang tumatakbo papasok sa mansyon, basa pa ang buhok at may ngisi sa labi. “Hintayin mo muna, kailangan mong magpalit ng damit,” sagot ko habang sinusundan siya. “Mamaya ka na mag-video game.” Pinatuyo ko siya ng tuwalya, at pinasuot ko ang komportableng pambahay niyang shorts at puting sando. Medyo nangungulit pa siya habang sinusuotan ko siya pero hindi ko na pinatulan. Baka kung saan pa mapunta ang kwentuhan namin. “Tapos ka na,” sabi ko. “Ngayon, ikaw naman ang maghintay. Magpapalit lang ako ng damit, binasa mo kasi ako kanina, ‘di ba?” sabay irap ko na lang sa kanya na sinabayan niya ng tawa. Pumasok ako sa silid ko, sinarado ang pinto at dumiretso sa banyo. Ang init sa balat ng basang uniporme ko kaya nagdesisyon akong mabilis na mag-shower uli
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07The Billionaire's Nanny Contract Chapter 11
Ariana’s POV Kakatapos lang ng isang round ng laro namin ni Emanuel nang bigla siyang tumayo. “Sandali lang, ate Ariana. Hahanapin ko lang si daddy,” sabi niya habang nagmamadaling lumabas ng game room. “Okay, sige. Pero huwag kang tatakbo, ha? Baka madulas ka,” paalala ko pa habang inaayos ang controller. Iniisip ko pa rin ‘yung mga sinabi niya kanina. Ang mature ng mga tanong niya para sa edad niya. Napangiti ako habang binabalikan sa isip ‘yung eksenang tinanong niya kung masarap daw ba ang kiss. Kakaibang bata talaga si Emanuel... Pero ilang minuto pa lang ang lumipas nang biglang bumalik si Emanuel, takbong-takbo at halatang nataranta. “Ate Arianaaaa!!” sigaw niya, halos matisod sa pagtakbo. “Si daddy! Dumudugo kamay niya!!” Natigilan ako. Agad akong napatayo, ang puso ko parang lumukso sa kaba. “Ano?! Saan siya? Anong nangyari?” tanong ko agad habang lumalabas na rin ng game room. “Hindi ko alam! Nakita ko lang siya hawak kamay niya tapos may dugo! Halika na! B
Terakhir Diperbarui : 2025-04-07
Bab terbaru
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 54
Ariana POV “Sigurado ka na talaga?” tanong ni Beth habang tinutupi ang ilang damit ko at inilalagay sa lumang backpack. “Aalis ka na kahit hindi mo pa alam kung anong naghihintay sa 'yo roon?” Tumango ako, kahit may bahid ng kaba sa dibdib ko. “Oo. Kailangan kong subukan, Beth. Mas okay na ‘to kaysa manatili rito at puro sakit ng ulo lang ang hatid.” Tahimik kaming dalawa habang patuloy sa pagsisinop ng mga gamit. Hanggang sa bigla siyang nagsalita. “Sayang 'yung sampung milyon no?” diretsong tanong niya, pero may halong biro. “Kung ako ‘yan, baka tinanggap ko na. Pambayad ng utang, puhunan, future. Pero ikaw... ni hindi mo tinanong kung paano mo makukuha ‘yon.” Napahinto ako sa pagtupi ng blouse at napatitig sa sahig. Mabilis na sumagi sa isip ko ang eksenang hawak ko ‘yung sobre. Yung sandaling kaya kong baguhin ang kapalaran ko, ang pamilya ko… pero hindi ko ginawa. “May dahilan ba kung bakit hindi mo kinuha ‘yung pera?” tanong ulit ni Beth, ngayon ay mas seryoso na ang
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 53
Zephyr POV Patungo na sana kami ni Drake sa probinsiya. Tahimik akong nakatingin sa labas ng bintana habang iniikot ng isip ko ang mga posibleng senaryo kapag nakita ko na si Ariana. Paano ko siya haharapin? Anong sasabihin ko? Pero bago pa man kami makalampas ng highway, biglang tumunog ang phone ko. Noime. "Put—" napamura ako sa inis, pero sinagot ko pa rin. "Zephyr! Bumalik ka na rito. Umalis 'yung yaya!" sigaw ni Noime sa kabilang linya, halatang hysterical. "Kakagawan na naman ni Emanuel, nagwala siya at tinakot ang yaya, kaya umalis! Wala na akong matakbuhan kundi ikaw!" Napatingin ako kay Drake, kita sa mukha niya ang disappointment. “Balik tayo,” maikling utos ko, at agad niyang pinaikot ang sasakyan pabalik ng mansyon. Pagdating namin sa mansyon, sinalubong agad ako ni Noime. Nakapamewang siya at halatang inis na inis. Si Emanuel naman, nasa sala at umiiyak, hinahanap pa rin si Ariana. Lalo akong nadurog sa eksenang 'yon. "Ano ba 'to, Noime? Akala ko ba ayos n
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 52
Zephyr POV Mabigat ang bawat buhat, parang kasabay ng pabigat nang pabigat na nararamdaman niya sa dibdib. Basang-basa na ng pawis ang gray niyang sando, halos pumutok na ang ugat sa bisig habang paulit-ulit siyang nagba-barbell, waring gusto niyang idaan lahat ng inis, lungkot, at frustration sa bawat pagbuhat. Pero kahit anong bigat ang isalampak niya sa bar, hindi pa rin iyon kayang pantayan ang bigat ng pagkawala ni Ariana. “Idadaan mo na lang ba sa paggigym ang problema mo kay Ariana?” Isang pamilyar na tinig ang umalingawngaw sa gym. Nilingon niya ang pintuan at nakita roon si Drake—naka-hoodie, may hawak na bottled water at may pilyong ngiti sa labi. "Kung wala kang balak puntahan siya," patuloy nito habang lumapit, "ako na lang ang pupunta sa lugar nila." Tumaas ang kilay ni Zephyr habang iniiwas ang tingin, patuloy lang sa pag-reps ng weights. “Guwapo rin naman ako, ‘di ba?” dagdag ni Drake, mayabang pa rin ang tono. Sumama ang tingin ni Zephyr. Parang sinakal ang
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 51
Ariana POV Pagdating ko sa bahay, bitbit ang ilang pinamili mula sa palengke—gulay, sabon, at bagong sim card—agad akong sinalubong ng boses ng mama ko na tila masaya habang may kausap sa sala. "Ariana, andito ka na pala!" masiglang bati ni Mama. "Halika rito, may ipakikilala ako sa'yo." Napatingin ako sa babaeng nakaupo sa sofa. Nakaayos siya, halatang may kaya—may malambing na ngiti at magaan ang aura. Bumangon ito at inabot ang kamay sa akin. "Ikaw na pala si Ariana! Ang ganda mo, mana ka sa mama mo noong kabataan namin," nakangiting sabi nito. Ngumiti ako ng bahagya habang nakikipagkamay. "Magandang hapon po." "Si Tita Lorna mo 'yan. Kaibigan ko 'yan mula pa noong kolehiyo. Dito lang siya sa bayan nagtayo ng maliit na travel agency," paliwanag ni Mama. "Actually," sabat ni Tita Lorna, "kaya nga ako napadaan. Nagbubukas ako ngayon ng bagong local tour program para sa mga dayuhan—at kung naghahanap ka pa ng trabaho, Ariana, baka interesado ka. Tourist guide, magaan lan
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 50
Ariana POV Pagkababa ko ng sasakyan, mabilis akong sinalubong ng malamig na simoy ng hangin sa probinsiya. Tahimik ang paligid, tila ba sumasalamin sa bigat ng nararamdaman ko. Bitbit ko lang ay isang maliit na bag at puso kong basag-basag. Pagbukas ng pinto, bumungad sa akin ang gulat na mukha ni Mama. “Ariana?” gulat niyang tawag habang mabilis akong nilapitan. “Anong ginagawa mo rito, anak? Bakit hindi mo man lang sinabi na uuwi ka?” Ngunit imbes na makasagot, niyakap ko na lang siya ng mahigpit. Doon na rin tuluyang bumagsak ang luha ko. Wala akong masabi. Wala akong paliwanag. Gusto ko lang ng yakap. Gusto ko lang ng tahanan. Hinagod ni Mama ang likod ko. “Anak, ano’ng nangyari?” Umiling lang ako. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Hindi ko alam kung paano ko ikukwento ang sakit, ang pagtanggap ko sa pagkatalo, at ang pamamaalam sa isang batang natutunan kong mahalin na parang anak ko na rin. Pagkaupo namin sa bangkito sa ilalim ng puno, tahimik lang si Mama h
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 49
ZEPHYR’S POV Napuno ng iyakan at hikbi ang buong mansyon. Ang dating masayahing si Emanuel ay ngayon ay nakasalampak sa sahig ng kanyang silid, yakap-yakap ang laruan na dati nilang nilalaro ni Ariana. Paulit-ulit ang tanong ng anak ko, paulit-ulit ang sigaw niya habang tumutulo ang mga luha niya sa pisngi. “Gusto ko si Ate Ariana! Bakit wala na si Ate Ariana?!” Ilang kasambahay na ang sumubok na patahanin siya pero wala ni isa ang napalapit man lang. Pati si Noime—ang ina mismo ng bata—ay napaatras na lang sa isang sulok, mukhang nawawala na rin sa sariling pasensya. “Emanuel, anak—nandito si Mommy, bakit si Ariana pa ang hinahanap mo?” nanggigigil na tanong ni Noime pero walang sagot si Emanuel kundi panibagong iyak. Pinikit ko ang mga mata ko. Iyon ang ayokong makita—ang anak kong tuluyang nawawala sa sarili, naghahanap ng kalingang kay tagal niyang natagpuan sa isang babaeng pinilit nilang paalisin. “Nasaan si Ariana?” tanong ko sa asawang kanina pa tahimik. “Ano’ng gi
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 48
ARIANA’S POV Kinabukasan, tila mas mabigat pa sa katawan ko ang puso kong pilit kong pinatatag. Ngayon na ang araw ng kaarawan ni Emanuel. Isang espesyal na araw para sa batang minahal ko na parang anak. Mula nang magising ako, hindi ko na mapakali. Naghanda lang ako ng simpleng damit, isang puting blusa at paldang asul—mukhang ordinaryo, pero pinili ko pa rin. Dahil gusto ko, kahit papaano, ay maipakita kong espesyal din sa akin ang araw na ito. Mahigpit kong hawak ang maliit na kahon na nakabalot sa asul at puting laso. Regalo ko para kay Emanuel. Isang simpleng robot toy na ilang linggo ko nang iniipon ang pera para mabili. Kasi alam ko, tuwing napapadaan kami sa department store, palagi niya iyong tinitingnan—ngunit hindi niya hinihingi. Para siyang sanay na hindi makakuha ng gusto niya, at masakit iyon para sa akin. Habang pababa ako sa hagdanan, napansin kong abala na ang mga tao sa mansyon. May mga caterer, may mga dekorador, at mga empleyado na abalang nag-aayos para sa
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 47
ARIANA’S POV Isang tawag ang bumungad sa akin habang nakaupo ako sa tabi ng bintana, pinagmamasdan ang makulimlim na langit na para bang sumasalamin sa bigat na nasa dibdib ko. Nang tumunog ang cellphone ko at makita ko ang pangalan ni Beth sa screen, parang saglit akong nakahinga. Isa sa iilang tao na alam kong pwedeng makaramay sa nararamdaman ko. Sinagot ko agad ang tawag. "Ariana! Good news! Pupunta kaming lahat sa birthday ni Emanuel!" masiglang bungad ni Beth. Ramdam ko ang excitement niya mula sa kabilang linya. “Sabi ni boss Drake, welcome daw lahat ng empleyado.” Napapikit ako. Gusto kong matuwa. Gusto kong sabihing, ‘Ayos lang ang lahat, Beth.’ Pero hindi ko kinaya. "Beth…" mahina kong sabi. "Hindi ko alam kung aabutan niyo pa ako dito." "Ha? Anong ibig mong sabihin?" At doon ko na hindi napigilan. Tuloy-tuloy kong ikinuwento sa kanya ang lahat. Ang tungkol sa bagong kontrata. Ang pagbabago ni Emanuel. Ang mga titig ni Noime na parang gustong sunugin ako ng buh
The Billionaire's Nanny Contract Chapter 46
ARIANA'S POV Tahimik lang ako habang pinagmamasdan si Emanuel na nakaupo sa sofa, nilalaro ang maliit na laruan na hawak niya—hindi man lang lumilingon sa akin. Pumintig ang sentido ko sa lungkot at gulo ng damdamin. Hindi ko na matiis. Kailangan kong malaman ang totoo. Lumuhod ako sa harapan niya, tinapik ko ng marahan ang tuhod niya. “Emanuel…” malambing ang tinig ko. “Pwede bang sabihin mo kay Ate Ariana kung paano ka talaga nadapa?” Hindi siya sumagot. Pinilit kong ngumiti, kahit may kirot sa dibdib. “Alam mo namang matapang ka, ‘di ba? Hindi ka iyakin. Lagi mong sinasabi na kaya mong alagaan ang sarili mo kahit minsan makulit ka. Pero ngayon, iba eh. Masakit daw ‘yung braso mo…" Tumingin ako sa kanyang mga mata, pero agad niya ring iniwas. “Emanuel,” mahinahon pero may pakiusap sa boses ko, “ano ba talaga ang nangyari?” Tahimik. Walang salita. Ni isang tingin, walang binigay. At doon ko naramdaman ang malupit na reyalidad—may pumipigil sa kanya. May tinatago siya.
