CHAPTER 1

“Dok! Dok! DoktoraMadrigal!” Hingal na tawag ng isang nars na hinahanap si Doktora Xoe Madrigal, isang gynecologist at obstetrician.

Balisa ito at nagmamadling inisa-isang buksan ang bawat kurtinang nakasarado upang mahanap ang doktor. 

Dumating naman si Xoe na may hawak pa itong inumin na tila katatapos lamang magtanghalian.

“Doktora, may naghahanap po sa inyo.” Anunsyo ng isang nurse na nakadestino sa kwartong pang-emerdyensiya.

Maya maya pa ay napansin niya ang pagtunog ng isang maliit na kahon na nagpapatawag sa bawat empleyadong kinakailangan sa isang luga, hudyat na kinakailangan siya sa kwartong iyon at may kailangang bigyan agad ng atensyong medikal. Binaba niya ang hawak na inumin sa kanyang lamesa sa kanyang opisina bago pinatay ang tunog ng kanyang pager.

“Dok!” hingal na tawag ng nars na kanina pa naghahanap sa kanya.

“Oh, bakit? Hanap mo ba ako?” kalmado nitong tanong.

“Kailangan ka po sa ER. Hinahanap ka ni Mr. Aragon,” anunsyo ng nars.

Tila nanlambot naman ang mga tuhod ni Xoe nang marinig ang pangalang iyon.

“Si-sino ang nasa ER?” nauutal niyang tanong.

“Si Mr. Jake Aragon po.” pag-uulit ng nars.

Hindi na nakapag-isip pa ng maayos si Xoe at nagmadali na itong tumakbo patungo sa ER. Walang tigil ang pagdagundong ng kanyang puso sa kaba, na animo’y lalabas na ito mula sa kanyang dibdib. Agad niyang hinalughog ang ER upang makita si Jake. Ngunit walang Jake ang nakahiga sa bawat higaang pahingahan ng mga pasyente.

“Asan siya? Si Mr. Aragon.” Tanong ni Xoe sa nars na naka-destino sa ER. Tinuro lamang ng nars ang labas ng ER kung saan mula sa pintuang salamin, ay kita ni  Xoe ang nakatayong nakatalikod na si Jake, duguan ang kanyang mga kamay at pati na rin ang bahagi nig damit nito.

Nagmadaling lumabas si Xoe at agad na nilapitan ang lalaki. “Saan ka nasaktan? Masakit ba? Bakit ang daming dugo. At bakit nakatayo ka? Humiga ka sa stretcher. Iche-check kita sa loob ng ER.” Sunod sunod na tanong ni Xoe habang isa-isang tinitignan ang bawat parte ng katawan ni Jake..

“Walang masamang nangyari sakin.” Naguguluhang napakunot ng noo si Xoe sa sinabi ni Jake.

“Si Kendra…” saad ni Jake.

Nabaling ang tingin ni Xoe sa ambulansyang nakaparada, at iniluwal doon si Kendra na nakahiga sa stretcher, duguan. Namumutla na ang mukha nito at nangangasim na sa sakit, habang hawak ang kanyang tiyan. “J-jake…” Mahinang tawag nito

Agad naman siyang nilapitan ni Jake at hinawakan ang kamay nito, na tila ba binibigyan niya ito ng lakas. “Magiging maayos din ang lahat, hmm?” sabi ni Jake.

Tumango ang babae.

Napatulala naman nakatingin si Xoe sa nangyayari sa kanyang harapan. Hindi niya napigilang mapakuyom ng kamay at tila may kung anong bumara sa kanyang lalamunan at di nakapagsalita.

‘Bumalik na siya. Bumalik na ang taong unang minahal ni Jake.’

“Huwag ka mag-alala. Andito si Xoe. Tutulungan ka niya. Ililigtas niya kayo pareho ng bata. Siya ang pinaka magaling na OB dito sa lungsod. Kaya huwag ka nang mag-alala, okay?” Dagdag ni Jake na ikinatango ng marahan ni Kendra.

Pinunasan ni Jake ang mga luhang tumakas sa mga mata ng dalaga. Samantalang natawa ng mapait sa isip si Xoe habang nakikita kung gaano inalagaan ni Jake ang babaeng duguan sa mismong kanyang harapan.

‘Kailan pa siya bumalik? Sa pagkakaalam ko ikinasal siya sa ibang bansa. Bakit siya bumalik? Kanino kaya ang bata sa kanyang tiyan?’

Magkakilala na mula pagkabata si Xoe at Jake. Sa dalawang dekada nilang magkakilala, tatlong taon na din silang mag-asawa. Ngunit sa tatlong taong pagiging mag-asawa, alam ni Xoe na iisa lamang ang laman sa puso ni Jake. At walang iba kundi si Kendra.

“Doc… Doc…” Tawag ng isang attending nurse sa kanya nang mapansing nakatulala itong nakatingin sa dalawang magkalingkis na kamay sa kanyang harapan.

“Huh?” Nagugulumihanang tanong nito.

“Wala po sa kamay ang sugat ng pasyente.” Nang sabihin iyon, tila namula sa hiya si Xoe at agad na nagbawi ng tingin.

“Anong kondisyon ng pasyente?” tanong niya ng makabawi sa kahihiyan.

Dumating si Doktora De Vera na may alam ng medical records ng pasyente mas matanda ito ng limang taon kay Xoe.

“Kendra Miller, magtatalong buwang buntis. Nahulog sa hagdanan, sanhi ng kanyang pagdurugo.

Tila naman may punyal na tumusok direkta sa puso ni Xoe nang pinaalam sa kanya ang kondisyon ni Kendra.

‘Buntis?! Tatlong buwan? Kaya pala. Kailan pa siya bumalik? Sino ang ama ng batang nasa sinapupunan niya?’ Agad na nabaling ang tingin ni Xoe kay Kendra nang humiyaw ito sa sakit.

“Ahh!” napahiyaw sa sakit si Kendra na ikinataranta ni Jake.

Nilingon nito si Xoe na hindi parin makapag-isip ng maayos, nang dahil sa mga natuklasan. Nilapitan siya ni Jake, na namumula ang mga matang nakatingin sa kanya at hinawakan siya sa magkabilang braso. Napikit si Xoe sa sakit ng pagkakahigpit ng pagpisil sa kanya.

“Xoe… Iligtas mo siya… Iligtas mo sila.” Pagmamakaawa ni Jake sa kanyang asawa.

Habang tumatagal, mas lalong humihigpit ang pagkakapisil ni Jake sa kanyang braso kaya marahan na niya itong itinulak.

“Huwag kang mag-alala. Gagawin namin ang lahat upang mailigtas silang pareho. Ngunit kailangan kong malaman muna ang kondisyon ng pasyente. Sinusunod lang namin ang alituntunin ng ospital. Kaya huwag ka na mag-alala.” Paliwanag ni XOe.

“Paano akong di mag-alala kung patuloy pa rin ang pagdurugo niya?” tanong ni Jake. Bakas sa kanyang tono ang pagkataranta at inis.

“Magtiwala ka sa kakayahan ng aming ospital.” 

Hindi na nagsalita si Jake kaya naman ay nagpatulong na si Xoe na itulak ang stretcher at dinala ang duguang si Kendra sa silid pampag-opera.

Bago pa man pumasok si Kendra sa loob ay, muli siyang kinausap ni Jake.

“Magtiwala ka kay Xoe, okay? Ililigtas niya kayo ng bata. Magpahinga ka lang at magiging okay din ang lahat.” Ngumiti si Jake upang mapagaan ang loob ni Kendra.

May kung ano namang bumara sa lalamunan ni Xoe. At parang may punyal na tumusok direkta sa kanyang puso, naninikip ito at pakiramdam niya may pumipiga. Humahapdi na rin ang kanyang mata sa nakikitang pagyakap ng kanyang asawa sa ibang babae.

‘Mag-asawa nga kami pero hindi siya ganito ka maalaga sa akin. Alam ko naman na noon pa, hindi niya naman ako minahal at ang totoong mahal niya ay si Kendra. Wala akong panama sa kanyang unang minahal.’ Palihim na pinunasan ni Xoe ang kanyang luha na nangilid sa kanyang mata.

Gayunpaman, doktor pa rin si Xoe at bilang doktor, responsibilidad niya ang lahat ng pasyenteng hinahawakan. Sa ngayon, isasaintabi na muna ni Xoe ang sakit na nararamdaman at harapin bilang pasyente si Kendra.

“Tatapatin kita, Jake. Maraming dugo ang nawala kay Kendra at may posibilidad na baka hindi namin maliligtas ang bata.”

Nag-igiting ang panga ni Jake sa sinabi ni Xoe. Ngunit wala itong magawa kundi makinig sa sinasabi ng asawa.

“Dok. Nakahanda na po ang pasyente.” anunsyo ng nars na si Yassie.

Ngumiti si Xoe. “Salamat.” sagot niya bago nilingon si Jake. “Maghintay ka nalang sa kwartong inokupahan niyo.” Saad nito.

Nagpalit ng isterilisadong lab gown si Xoe at nagsuot na din ng guwantes matapos niyang maghugas ng kamay, bago pumasok sa kwarto kung nasaan si Kendra.

“Dok, tatawagin ko po si Dra. De Vera para mag-opera.” Nag angat ng telepono si Maggie upang tawagin ang namumuno sa departamento ng mga ObGyne, ngunit agad naman siyang pinigilan. “Ako na ang mag oopera.” saad nito.

Nalukot ang kilay ng babaeng nars habang nag-aalangang nakatingin kay Xoe. “Pero aabutin po tayo ng pito hanggang siyam na oras. Sa kalagayan niyo po, hindi pinapayuhan na magtagal ka sa operasyon.”

Kumunot ang noo ni Xoe at nagtatakang tiningnan ang kanyang nars.

“Anong ibig mong sabihin?” tanong niya.

“Huwag po kayong mag-alala ako lamang ang nakakaalam na buntis ka.”