CHAPTER 3

“May karapatan pa ba ako?” Umupo si Xoe sa kama, matapos siyang masuri.

Namumugto ang mga matang nakatingin sa kaibigan at tila may kung anong bumara sa kanyang lalamunan dahilan upang manginig ang kanyang boses. “Ngayong andito na si Kendra… Saan ako sa buhay niya?” tanong niya.

Maya-maya pa ay natawa si Xoe habang pinupunasan ang luhang tumakas sa kanyang mga mata. “Bakit pa ako nag aaksaya ng luha. Ang hirap pagbuntis, masyadong nagiging emosyonal.” Muli pa siyang tumawa na tira nasisisraan ng bait.

Binuka ni Maggie ang kanyang braso upang bigyan ng mainit na yakap ang kaibigan. Sa ilang taon nilang pagkakakilanlan, alam niya kung gaano ka mahal ni Xoe si Jake.

“Ano ka ba? Ikaw ang asawa… Mag-asawa kayo sa mata ng Diyos at sa mata ng batas. Sa inyong dalawa ng babaengiyon, ikaw nag mas may karapatan. Kaya huwag ka nang mag-alala. Gusto mo aminin mong may anak din kayo, at dinadala mo siya ngayon.” pag-aalo sa kaibigan.

Nagkibit balikat si Xoe at mahinang itinulak si Maggie. “Maaari ngang mag-asawa kami. Pero sa papel lamang iyon. Hindi naman niya ako pinakasalan dahil mahal niya ako. At alam ko iyon. Wala nang papalit pa sa puso ni Kendra kay Jake.”

“Sa ngayon, hanggang hindi ako siguradong ako ang pipiliin, hindi ko ipapaalam ang pagbubuntis ko.” Determinadong sagot ni Xoe.

“Hindi mo na iyan maitatago. Habang tumatagal lalaki at lalaki ang bata sa sinapupunan mo. At magkasama kayo sa iisang bahay. Kaya paano mo maililihim sa kanya?”

“Bahala na. Basta sa ngayon, ayoko na munang ipaalam.”

Nagpaalam si Xoe kay Maggie at muling hinarap ang asawa matapos niyang makapagpalit ng damit.

“Xoe,” Agad na nilapitan ni Jake si Xoe ng mapansin niya itong papalabas ng kanyang opisina.

“Kanina pa kita gustong makausap. May ginagawa ka ba?” tanong nito.

Mariing tinitigan ni Xoe ang asawa habang hinihintay ang sasabihin nito. Napansin niiyang lumiwanag na ang kaninang madilim na mukha ni Jake at tila ba nabuhayan ito ng loob. Tila alam na niya kung para saan ang pag-uusapan nila.

“Tungkol saan?” maang na tanong ni Xoe na pinipilit itago ang nararamdamang sakit at pinilit na ngumiti.

Inaya niya sa loob ng kanyang opisina si Jake. At inalok ng maiinom. Nagpasalamat naman ang lalaki sa kanya.

“Tungkol sana kay Kendra.”

“Gising na ba siya? Wala ka nang masyadong aalalahanin pa dahil ligtas ang bata at si Kendra.”

“Alam ko.” Ngumiti si Jake ng matamis. “Alam kong kaya mong iligtas sila. At may tiwala ako sa galing mo.” pagpuri niya sa asawa.

“Kailan pa pala bumalik si Kendra? Nito lang din ba?” Kaswal na tanong ni Xoe bago uminom ng tubig at umupo sa kanyang upuan.

“Tatlong buwan na ang lumipas. Gusto ko sanang sabihn sayo, pero masyado kang abala dito sa ospital at hindi na tayo nagkaroon ng oras na mag-usap pa para sabihin sayo ito.” tila naman naiwan sa ere ang kamay ni Xoe na may hawak na baso nang sabihin iyon ni Jake.

“Masasabi mo ba ngayon ang kasarian ng pinagbubuntis niya.” kaswal na tanong ni Jake, na tila hindi iniisip ang nararamdaman ng babaeng nasa kanyang harapan… Ang babaeng kanyang pinakasalan.

Marahang inilapag ni Xoe ang basong kanyang hawak. “Mahirap pa sabihin sa ngayon. Malalaman natin ang kasarian ng bata kapag nasa apat na buwan na ito o di kaya ay mas mabuti kung mga limang buwan para sigurado na ang kasarian ng bata sa sinapupunan. Ngayon kasi, masyado pang maaga. Malabo pang malaman.”

“Nagpasuri kami noon. At ang sabi ay babae, pero base sa sinasabi mo, baka nga lalaki. Pero gusto ko sana babae, pero kung lalaki man iyon, ay okay lang basta anak ko at si Kendra ang ina.”

Ibinaba ni Xoe ang kanyang kamay upang di mapansin ni Jake na nakakuyom ito. Tila naman may pumiga sa puso niya. At sa kanyang pagkakarinig ang may lamat niyang puso ay tuluyang nabasag.

“Nga pala may pakiusap ako.”

“Ano yun?” Nanatiling walang emosyon ang mukha ni Xoe. Pinipigilan ang pagsabog nito.

“Ngayong nandito si Kendra at maselan ang kanyang kalagayan… Gusto ko sana siyang alagaan. Pwede bang dalhin ko siya sa bahay at doon muna manirahan sa atin?” pakiusap ni Jake.

‘Binuntis mo na nga, dadalhin mo pa sa bahay natin?’ Gustong sabihin iyon ni Xoe ngunit nanatili na lamang siyang tahimik.

“Wala ba siyang ibang mapupuntahan? Saan siya nakatira nitong mga nakaraan tatlong buwan?” Tanong ni Xoe.

“Sa motell lamang. Alam mo naman siguro ang nangyari sa pamilya niya. Tyaka sa ngayon mas makakabuting doon siya sa bahay natin. Bukod sa maalagaan ko siya at matututukan ang mga pangangailangan, ay andoon ka rin upang tuguan kung magkaroon man siya ng problema sa kanyang pagbubuntis.”

Nagtaas ng kilay si Xoe sa paliwanag ni Jake.

‘Buti sa kanya, alalalang-alala ka. Paano naman ako? Paano ang nararamdaman ko?’ tanong ni XOe sa sarili habang tahimik na nakatingin sa asawa.

Nag-iwas ng tingin si Xoe at nagkunwari na lamang na may ginagawa sa kanyang kompyuter. “Bahala ka. Ikaw naman ang bumili ng bahay na iyon. At bihira lang din naman ako sa bahay.” saad ni Xoe.

“Salamat.” sagot ni Jake na ikinangiti niya.

“May isa pa pala akong pabor… Kung okay lang sayo.” Nag aalangang sabi ni Jake.

“Ano yun?” tanong ni Xoe.

“Gusto ko sanang maghiwalay na tayo.”