Kabanata 0001 A Night Can't Remember.

Eumerriah’s Point of View

Masakit sa balat ang init ng araw na tumatama sa balat ko nang magising ako. Dahan-dahan kong inangat ang katawan ko sa kama at napansin kong wala akong saplot ni isa dahil sa lamig na direktang tumatama sa aking balat. Kahit medyo masakit ang ulo ko ay pinilit kong idinilat ang nanlalabo ko pa ring mga mata. Sapo-sapo ko ang aking ulo saka ipinilig ito.

Hinablot ko ang kumot at ibabalot sana ito sa aking katawan. Pero tila may mabigat na bagay na nakadagan sa kumot kaya hindi ko to mahablot ng maayos. Halos nakapikit pa ang mga mata ko kaya kinusot-kusot ko ito gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay muling kinapa ang kumot. Ngunit laking gulat ko nang hindi kumot ang nakapa ng isang kamay ko kundi isang matigas na bagay. Biglang nawala ang antok ko at idinilat ng maayos ang mga mata ko para makita ang matigas na bagay na nakapa ko sa aking tabi.

“Aaaaaa! Sino ka? Anong ginagawa mo dito?” sigaw ko ng marealize kong hindi ito ang boyfriend ko. Saka ko pa lang napagtanto na hindi pala ito ang kwarto ko, kundi sa iba.

Nataranta ako kaya sinubukan kong tumayo at umalis sa kama. Ngunit bigla akong napangiwi nang maramdaman ko sumigid ang kirot sa aking gitna. Napasulyap ako sa lalaking katabi ko ngunit mahimbing pa rin ang tulog nito at hindi man lang nagising sa lakas ng sigaw ko. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin, ano ang dapat gawin? Nakita ko sa sahig ang mga damit kkong nakakalat kaya agad kong pinulot ang mga ito at mabilis na isinuot. Tiniis ko ang sakit sa pagitan ng mga hita ko habang gumagalaw ako.

Napaigtad ako nang marinig ko ang pag tunog ng cellphone. Hinanap ko ito at nakita ko ang cellphone ko na nasa ibabaw ng bedside table. Agad kong sinagot ang tawag ng mabasa ko ang pangalan ng caller na nasa screen ng cellphone ko. “Thank God, Yumi, sumagot ka rin! Nasaan ka ba ngayon? Bakit wala ka sa condo mo! Kagabi pa ako naghahanap sa iyo. Ano bang nangyari sa iyo!?” malakas na boses ng manager ko sa kabilang linya kaya bahagya kong inilayo ang cellphone sa tainga ko.

Habang hawak-hawak ang cellphone ko ay biglang sumakit ang ulo ko kaya nabitawan ko ang kumot na bumabalot sa katawan ko. “Ah! Shit!”

“Yumi! Send me your locations at susunduin kita dyan agad kung nasaan ka man!” dinig kong sabi ng manager ko.

Bago pa man ako makapag-isip ng ibang gagawin ay inayos ko na muna ang aking sarili. Hindi ko na pinansin ang lalaking hanggang ngayon ay nakadapa pa rin sa kama. Sinend ko kaagad kay manager ang location ko para maasikaso na niya itong nangyari. Mahirap na kung makalabas pa ito.

“Yumiii! What’s the meaning of this?” bungad ni manager Kim nang dumating ito sa kwarto kung saan ako naroroon. Hindi ako makasagot dahil wala talaga akong alam at wala talaga akong maalala.

“What is this and who the hell is he?” tanong ng isang familiar na boses na kasunod ni manager Kim walang iba kundi ang long time boyfriend ko. Si Jerome.

Nakakunot ang noo niya at salubong ang mga kilay habang nakatingin sa lalaking nasa kama. “Babe, sandali lang magpapaliwanag ako,” ngunit hindi ako pinansin ni Jerome bagkus hinawi niya ako sa harap niya at deritso niyang nilapitan ang lalaking hindi ko kilala na nakadapa pa rin sa ibabaw ng kama.

“Sino ka? Hoooy! Gumising ka!“ sigaw ni Jerome at hinatak ang lalaking nakadapa.

“Ah! Ano bang meron bakit ang ingay niyo? Sino ka ba? At ano bang problema mo?” wala sa ulirat na tanong ng lalaking walang saplot.

“Ang sakit ng ulo ko, shit!” sambit nito.

J-jerome?” gulat na bigkas ng lalaki sa pangalan ni Jerome ng minulat niya ang mga mata. “Anong ginagawa mo rito? Bakit galit na galit ka?”

Hindi na sumagot si Jerome at isang sapak ang ibinigay niya sa lalaki saka ito nagmamadaling umalis ng kwarto.

Hindi ko na pinansin ang lalaki na ngayon ay unti-unti ng bumabalik ang malay at hinabol ko si Jerome.

“Jeromeee! Sandali lang, magpapaliwanag ako,” nahabol ko naman ito at mabilis na hinawakan sa kamay. “Hayaan mo akong magpaliwanag please, pakinggan mo muna ako. Hindi ko alam kung bakit ako nandito at kung anong ginagawa ko sa tabi niya. Nagising na lang ako na katabi siya sa kama pero promise, believe me babe, wala talaga akong maalala,” natataranta kong paliwanag sa kanya.

Humarap sa akin si Jerome na blanko ang mukha. “Tapusin na lang natin ang movie bago tayo maghiwalay. Hindi ko na kailangan pang pakinggan pa ang paliwanag mo dahil hindi rin naman ako maniniwala sa sasabihin mo. Hindi ko na kayang makipagrelasyon pa sa babaeng nilawayan na ng ibang lalaki.” malamig na wika nito dahilan para manlambot ang tuhod ko sa narinig. Nadudurog ako kung paano niya ako tingnan. Ang luhang pinipigilan ko ay tuluyan ng bumagsak.

“Yumi!” sigaw ni manager Kim mula sa likod ko. Inalalayan niya akong makatayo. “Bigyan mo muna siya ng oras. Kakausapin ko siya at papatunayan natin na hindi mo ginusto ang nangyari,” ani ni manager.

Pagkarating namin sa parking lot ay agad kaming pumasok sa loob ng kotse. “Nakausap ko na si Gabrielle, wala siyang ilalabas na kahit anong statement. Pumirma din siya sa akin. Ipapaasikaso ko rin ang CCTV.”

Hindi ako sumagot kaya pinaandar niya na ang kotse at hinatid ako sa condo ko.

“Pumunta agad ako rito nang malaman ko ang nangyari. Yumi, kamusta ka?” nag-aalalang tanong ni Shaira. Si Shaira ang matalik kong kaibigan.

“Masakit ang ulo ko, pwede bang iwan niyo na muna ako? Kailangan ko lang magpahinga,” pakiusap ko sa kanilang dalawa.

“I am Emerirah Ferrer, an artist, a commercial model and a beauty queen. I may not reign yet but I am always on the runner up. Hindi ako nagmula sa mayamang pamilya but I did my best to become rich and well-known person ng bansa. Marami pa akong pangarap at dapat gawin para sa aking sarili kaya hindi pa ako tumitigil. Marami na akong nagawang pelikula at mga commercials, malayo-layo na rin ang narating ko mula sa dati kong buhay.

“Yumii! Yumiiiii! Anak. Kamusta naman ang araw mo? Hindi ka ba pagod sa pag-aaral mo ngayon araw?” wika ni mama habang hinahaplos ang aking mukha.

“Mama? Mamaa. Mama dito ka na lang po please. Maaaaaaaaaaaaaaaa!” unti-unting kasing nawala si mama mula sa liwanag na nasa harapan ko.

Humahangos kong iminulat ang mga mata ko at bumangon mula sa pagkakahiga. Lagi talagang nandyan si Mama sa mga down moments ng buhay ko. Hindi ko pala namalayan na nakatulog ako.

Natataranta na lumapit si Shaira sa akin. “Bakit? Anong bang nangyari? Kamusta ka na ba ngayon?” nag-aalala niyang tanong.

“Hindi ko siya kilala. Hindi ko din alam kung bakit ako nandoon besh. Hindi ko talaga maaalala lahat ng bagay,” umiiyak ako habang nakayakap sa kaibigan ko. Kahit anong isip ko sa nangyari ay wala akong maalala. Ang alam ko lang nagkaroon lang kami ng premiere night tapos nun umuwi na ako ng hotel, then I don’t know what happened next.

“Shhh. Tahan na, masama sa iyo ang masyadong umiiyak. May photoshoot ka pa e,” bumuntong-hininga siya at pinaharap ako sa kanya. “Nakita namin ang CCTV, although binura na naming lahat ang copies pero base doon sa nakita ko ikaw ang unang humalik sa lalaki at pumasok sa room niya. I’m sorry pero alam kung mahihirapan kang mag-isip kaya sinabi ko sa iyo ang totoo.”

Mas lalo akong naiyak sa katotohanan na nalaman ko.

Nakipag-one stand ako sa hindi ko kilalang lalaki?