Kabanata 52

Nakarating sina Maya sa isang malaking gusali. Nang makapasok sila sa lobby ay bumungad sa kanila ang naglalakihang chandeliers at naggagandahang mga bulaklak. Nakasunod lang siya kay Don Gilberto. Naaasiwa siya sa mga titig na binibigay ng mga taong nadadaanan nila ngunit mas nangingibabaw sa kaniya ang mabigyan ng maayos na tahanan ang anak niyang si Hope. Tulog na tulog pa rin si Hope sa mga bisig niya. Napatingin siya sa suot na mumurahing bestida, kumpara sa mga suot ng mga staff at nakatira roon. Kung ikukumpara ay nagmumukha siyang basahan.

“Hija?” tawag sa kaniya ni Don Gilberto na nagpabalik sa kaniya sa huwisyo.

“Po?” malumanay niyang tanong.

“Ayos ka lang?” nag-aalalang tanong ni Don Gilberto.

Tumango si Maya.

Huminto si Don Gilberto sa harap ng elevator. “Let’s go, hija.”

Nahihiyang ngumiti si Maya sa matanda. Masaya siyang itinuturing na apo ni Don Gilberto si Hope, lalo pa’t hindi naranasan ni Hope na magkaroon ng lolo at lola dahil hindi naman siya tanggap ng mga magul