Chapter 5: Tulong

Sandaling napatanga si Lara sa sinabi ng babae.  Tila sanay na sanay itong mag-utos, gaya rin Jace. At sigurado si Lara na galing din ito sa maalwang pamilya gaya ni Jace.

Biglang nanliit si Lara. Hindi niya napigilan sarili na ikumpara sa babae. While Via was a star, she was but juts a speck of dust.

“Hey, did you hear me? Bakit nakatanga ka pa riyan? Ang sabi ko, kape. Pronto!” untag ni Via kay Lara, iritado. Nagkumahog naman si Lara na sundin ang utos ng babae at dali-daling nagtungo sa panty.

Si Via naman ay umupo sa swivel chair ni Jace, bumusangot. Ang pinakaayaw niya sa lahat ay ang pinaghihintay siya lalo na ng mga utusan. She is a prima ballerina. Her time is precious and must not be wasted. Sa totoo lang, she shouldn’t be there yet because her plane from Milan just landed. Kaya lang, may nais siyang malaman agad kay Jace. Nangako ito sa kanya na hihintayin siya nito. That he will always wait for her to achieve her dreams before they get married. Noong umalis siya two years ago, ito ang nagtanong sa kanya kung handa na niya itong pakasalan. Tinanggihan niya ang alok nito. Of course, her career comes first. Subalit ngayon, sa kanyang pagbabalik, siya naman ang magtatanong kay Jace. And she’s more than sure that she will be Mrs. Lagdameo soon.

Nang matapos sa pagtitimpla ng kape si Lara, agad niya iyong isinilbi kay Via.

Paglapag na paglapag pa lamang ni Lara ng kape sa mesa, agad na nagsalubong ang kilay ng babae. “Is that brewed?” Umiling si Lara. “I only drink brewed coffee. Sinabi ko ‘yan sa lahat ng interviews at trivia about me. Are you stupid or something?”

“S-sorry po, Ma’am. Papalitan ko na lang agad,” ani Lara, nagmamadaling inalis sa mesa ang tasa ng instant coffe na kagagawa lang niya bago bumalik sa pantry.

Nakabusangot ang dalaga habang gumagawa ng brewed coffee. Malay ba niyang mapili ang bisita sa kape. Isa pa, wala siyang interes na alamin ang buhay ng mga mayayaman. Abala siya sa pagkayod uoang mabuhay. Tapos aalamin pa niya ang likes at dislikes ng mga alta?

Umirap sa hangin ang dalaga. Bagay nga ito at si Jace, parehas silang masama ang ugali!

Pinagbuti ni Lara ang pagtitimpla ng kape. Ang balak niya, kapag nagustuhan iyon ni Via, lalabas na lang siya ng opisina ni Jace at tatambay sa rooftop ng building upang doon magpalipas ng oras.

Nasa may pinto na ng pantry si Lara bitbit ang bagong timplang kape nang bumalandra pabukas ang pinto ng opisina ni Jace. Pumasok sa silid si Jace kaya agad na napaatras pabalik sa pantry si Lara, doon nagkubli.

“Jace, babe!” bulalas ni Via, napatayo na sa swivel chair at nagmamadaling sinalubong si Jace ng halik at yakap. “I missed you so much. Two years is a long time, babe. Did you miss me?” anang babae, sinubukang iburo ang mukha sa dibdib ng dating nobyo subalit tila ayaw nito.

“Let go, Via. I’m busy. Umuwi ka na,” malamig na sabi ni Jace, ni hindi gumanti ng yakap sa dating kasintahan.

Nagtataka namang tiningala ni Via si Jace, nanibago. “But why? Nandito na ‘ko o. Ang sabi mo sa ‘kin bago ako umalis, pagbalik ko, magpapakasal na tayo. Why the sudden coldness, Jace?”

“Things has changed and you know why,” si Jace, tuluyan nang humakbang palayo kay Via, kuyom ang mga kamay sa pagpipigil ng emosyon. “Besides, I’m already married.”

Napasingap si Via. Hindi inaasahan ng dalaga ang balitang ‘yon. “M-married?”

“Yes, you heard it right. I moved on. You are two years too late, Olivia. So get out, you have no business here,” patuloy pa ng binata.

“K-kung nagpakasal ka na, p-paano ‘ko, Jace? P-paano tayo?” ani Via sa garalgal na tinig. Pakiramdam ng dalaga ay biglang lumiliit ang silid at nahihirapan siyang huminga.

“We ended when you left two years ago, Via. I’m sorry, hindi ako nakapaghintay.”

Humikbi na si Via, tuluyang napaluha. “J-Jace… why are you doing this to me? P-please… don’t. Don’t leave me,” pakiusap ni Via. Subalit nanatili lang namakamasid si Jace sa dating nobya. Sa puntong iyon, alam na ni Via na wala na siya talagang aasahan pa kay Jace. To save face, mabilis  na nagpunas ng kanyang luha si Via. “Who? Who is your wife? Kanino mo ‘ko pinagpalit? At least you have to tell me. I need closure, Jace.”

Umigting ang panga ni Jace. “You don’t need to know, Via. And I have no plans to tell you.”

Napapadyak na si Via sa inis kay Jace. “I hate you, Jace! I don’t know you are this heartless!”

“And I don’t know you are this shameful, Olivia. Sinabi ko na sa ‘yo, tapos na tayo. Fcking deal with it.”

Hindi na nag-aksaya pa ng panahon si Via, agad na tumalikod ang dalaga at nagmartsa palabas ng opisina ng dating nobyo. Si Lara ay marahang ibinaba sa mesa ang tasa ng brewed coffee, hindi malaman kung anong dapat maramdaman sa mga narinig.

Pagpiphit niya, naroon na si Jace sa may pinto ng pantry, salubong ang mga kilay at matalim ang titig sa kanya.

“What the hell are you doing here?”

Agad na kumabog ang dibdib ng dalaga. “S-Sir may papapirmahan po kasi sana akong documents mula sa department namin at---“

“Leave!” putol ni Jace sa sana’y sasabihin ni Lara.

“K-kailangan ko lang po talagang—“

“I said fcking leave!” singhal na ni Jace, tinuro pa ang direksyon ng pinto. “Hindi porke’t kasal tayo pwede ka nang humarap sa akin kung kailan mo gusto, Ms. Martinez! Don’t show your face to me unless I tell you! So, leave, now!”

Muling nataranta si Lara, mabilis na kinuha ang folders na bitbit niya kanina bago nagmamadaling lumabas ng panty.

Pagbalik ni Lara sa marketing department, katakot-takot na sermon ang ibinigay ni Amanda sa kanya. Kesyo raw incompetent siya,tamad at kung ano-ano pa. Subalit hindi niya pinatulan ang boss. Mas gusgustuhin pa niyang ito na lang ang magalit sa kanya kaysa si Jace.

Itinuloy ni Lara ang pagtatrabaho. Ni hindi na rin siya nananghalian para siguradong may matatapos siya sa araw na ‘yon. Kahit nang uwian na, nagpaiwan pa rin si Lara at pinasyang mag-overtime.

Pagpatak ng alas-otso ng gabi. Nagpasya nang umuwi si Lara. Subalit paglabas na paglabas ng dalaga ng building ay agad siyang sinalubong ni Boss Chino at ng ilang tauhan nito.

“Nandito ka lang pala. Ang kapal ng mukha mong pagtaguan ako gayong malaki ang utang ng tiyuhin mo sa akin. Hala, sige, dalhin niyo ‘to. Iuuwi ko ‘to sa bahay ngayon!” ani Boss Chino sa mga tauhan.

Sa takot ng dalaga’y nagmamadali siyang bumalik sa lobby ng building. Hinding-hindi siya magpapahuli kay Boss Chino kahit na anu man ang mangyari.

Nasa ganoong pag-iisip ang dalaga nang bigla siyang bumangga sa pader. Hawak ang nasaktang ulo, nag-angat ng tingin ang dalaga upang mapasinghap lamang nang hindi pala siya sa pader bumangga kundi sa dibdib mismo ni Jace.

“H-hinahabol ako ni Boss Chino. P-please, tulungan mo ‘ko, J-Jace,” pakiusap ng dalaga, kumapit na coat ng asawa at doon ibinuro ang mukha.