“Uy, Lara, tawag ka ni boss,” bulong ni Erin kay Lara na mula pa nang dumating sa opisina ay tila hulog sa malalim na pag-iisip.
Agad namang napakurap si Lara, mabilis na hinamig ang sarili. “H-ha? Ano ‘yon?”
“Ms. Martinez, tinatanong kita kung ano nang progress sa pinagawa ko sa ‘yo noong isang araw?” mataas ang boses na sabi ni Amanda, ang marketing manager nila sa LDC at immediate boss ni Lara. “May progress na ba o tinambak mo na naman sa desk mo?”
Sandaling napangiwi si Lara, hindi pa niya tapos ang pinapagawa nitong marketing plan dahil sa marami siyang iniisip. But that doesn’t mean she’s not efficient. Isang linggo ang ibinigay ni Amanda na palugit sa kanya She still has four days to finish it. “I’m half way through it, Ma’am. Pwede po akong mag-overtime mamaya para matapos ko,” pormal na sagot ng dalaga.
Umirap si Amanda, noon pa ma’y mainit na ang dugo nito kay Lara dahil mabilis talaga magtrabaho ang dalaga kumpara sa ibang empleyado. Subalit, nangangahulugan din ‘yon na isang malaking threat sa kanyang posisyon ang dalaga. Kaya naman hinihintay niyang itong magkamali upang mabigyan niya ito ng demerits at iba pang grounds para mapaalis sa kumpanya. Only then will she be at peace that she will keep her position for a long time.
“Hindi na kailangan. Just stay on schedule, baka maging rush lang ang kalabasan ng pinapagawa ko sa ‘yo. Ayoko ng mabilisang trabaho, alam mo ‘yan,” umpisa ni Amanda, tumayo na. “Very well, kung wala nang iba pang concern, meeting adjourned, Pwera sa ‘yo, Lara. Maiwan ka muna sandali.”
Makahulugang nagtinginan sina Lara at Erin. Gayunpaman ay tumalima pa rin si Lara at lumapit sa boss nang makalabas na ang ibang kasamahan sa meeting room.
“Ma’am, may ipapagawa ka po?” tanong agad ni Lara kay Amanda.
Kinuha ni Amanda ang isang stack ng folders sa mesa at ibinigay kay Lara. “Ikaw ang magpapirma sa executive floor. H’wag kang bababa dito hanggang hindi napipirmahan lahat.”
“P-Pero, Ma’am, ‘di ba si Mindy ang usaually gumagawa nito?”
“Oo, pero nasaan si Mindy? ‘Di ba wala. Kaya wala nang pero-pero. Alam mong importante ‘yan para umusad ang budget natin. Sige na, pumunta ka na,” ani Amanda bago nagpatiunang lumabas ng meeting room.
Lukot naman ang mukha ni Lara na sumunod palabas. Agad na sumalubong dalaga si Erin.
“Anong sabi? Anong utos?” usisa agad ni Erin.
“Papapirmahan ko raw ito lahat sa excutive floor kasi wala saw si Mindy kaya ako ang gagawa.”
Agad na tumikwas ang nguso ni Erin. “Nananadya na naman ang bruha. Ang sabihin mo, mainit talaga ang dugo niya sa ‘yo kasi mas magaling ka kaysa sa kanya,” anito, iniikot ang mga mata.
“Uy, marinig ka. Lalo lang akong pahirapan,” saway ni Lara sa kaibigan. “Sige na, aakyat na ‘ko baka sakaling mapirmahan agad ang mga ‘to bago magbuga ng apoy ang dragon.”
Sabay na napabungisngis ang magkaibigan sa tinuran ni Lara. Dragon talaga ang secret code nila kay Amanda dahil mabilis itong magalit sa kanya nang walang dahilan.
Ilang sandali pa, naghiwalay ang magkaibigan. Si Erin, hinarap ang trabaho nito habang si Lara naman ay tinumbok ang lift.
“Alam mo ba, balibalita na malapit nang ikasal si Sir Jace?” narinig ni Lara sa mga empleyado na kasama niya sa lift.
“Talaga? Pa’no mo nasabi?” ani naman ng isa.
“Nakita ko sa social media, pauwi na raw si Via, ‘yong ex ni Sir na greatest love niya,” sabat ng isa pa.
Tumuwid ng tayo si Lara. Hindi siya mahilig makinig sa mga pinag-uusapan ng iba. Pero dahil si Jace ang topic, bigla siyang naging interesadong makinig sa usapan ng mga kasabayan niya sa lift.
“Alam mo bang minsan nang inaya ni Sir Jace si Via na magpakasal? Kaya lang ayaw talaga ni Via. Mas gusto niyang i-pursue ang dancing career niya e. Gusto niyang maging primabellerina. Siyempre kung ako rin, career muna bago dyowa.”
“Ay oo ako rin. Basta secured ka sa dyowa mo, wala kang dapat ipag-alala talaga. Kaya ba kumakalat ngayon ‘yong nag-viral na note ni Sir Jace sa socmed dati about do’n sa waiting for true love to come back?”
“Ay nabasa mo? Oo ‘yon nga! Ang ganda ‘di ba? Kaya abang na abang talaga ang mga tao kung ano nang mangyayari ngayon kasi tapos na ang dance tour ng ballet company niya kaya pauwi na si Via.”
“Naku, excited na ‘ko sa mangyayari! Kapag kaya natuloy ang kasalan, invited tayong lahat dito sa LDC?”
Tumunog ang lift at bumukas ang pinto. Hind na narinig pa ni Lara ang ibang usapanng mga kapwa niya empleyado dahil lumabas na ang mga ito. Habang siya, itinuloy ang paglalakabay patungo sa executive floor kung saan naroon ang opisna ni Jace.
Jace.
Muling naalala ng dalaga ang narinig niyang usapan kanina. Hindi tuloy maiwasan ng dalaga ang mag-isip. Kung pauwi na si Via, bakit pa kailangan ni Jace ng contract bride? Bakit hindi na lang si Via ang inalok ni Jace gayong sabi nga sa chismis, he’s waiting for his true love to come back? Kapag bumalik na si Via, pa’no siya?
Kumurap ang dalaga, mabilis na sinaway ang sarili. Malinaw ang kontrata, asawa lang siya sa papel at sa harap ni Doña Cristina. She’s insignificant in the life of Jace Lagdameo. Labas siya sa anumang usaping personal na buhay nito kaya dapat wala siyang pakialam sa mga ‘yon.
Tama. Wala siyang pakialam dapat kay Jace. Isa pa, sobra siyang suplado at magaling mang-insulto. Why would she care with such kind of person?
Nandoon siya para magtrabaho at tuparin ang kanilang kasunduan. Wala nang iba.
Nang muling bumukas ang lift, agad na humakbang si Lara palabas at tinumbok ang opisina ni Jace.
“Ms. Lara? Anong ginagawa mo rito?” salubong sa kanya ni Eli.
“M-May, papaprimahan lang po akong documents. Napag-utusan lang ako.”
“Wala si Sir Jace e, may meeting kasama ang board. Iwanan mo na lang ang mga ‘yan at balikan mo mamaya.”
Bahagyang napangiwi si Lara. “Hindi po pwede e. Hintayin ko raw pong mapiramahan sabi ng boss ko.”
“O sige, maghintay ka na lang. Pwede doon sa loob ng opisina ni Sir para kumportable ka,” ani Eli, pinagbuksan ng pinto ang asawa ng amo. Iginiya ng lalaki si Lara patungo sa settee na nasa opisina ni Jace. “Kapag nainip ka, naroon lang ang pantry. Puwede kang magtimpla ng kape kung gusto mo.”
“Sige po, salamat,” sabi ni Lara bago tuluyang umupo sa ssette.
The office was spacious and elegant. Bagay na bagay sa personality ni Jace.
Maya-maya pa, nakarinig siya ng pagtatalo sa labas ng opisina ng asawa.
“Ms. Via, wala po si Sir Jace,” ani Eli, malakas ang boses.
“It’s okay, hihintayin ko siya sa loob,” anang boses ng babae.
Napatayo naman si Lara sa kanyang upuan, biglang nataranta. Bago pa man makagalaw si Lara, bumukas na ang pinto at pumasok sa silid ang isang magandang babae. Para itong aparisyon ng isang diyosa, elegante at maganda.
Agad itong umirap nang makita si Lara. “You must be the girl-friday, ipagtimpla mo ‘ko ng kape,” utos agad nito.
Sandaling napatanga si Lara sa sinabi ng babae. Tila sanay na sanay itong mag-utos, gaya rin Jace. At sigurado si Lara na galing din ito sa maalwang pamilya gaya ni Jace.Biglang nanliit si Lara. Hindi niya napigilan sarili na ikumpara sa babae. While Via was a star, she was but juts a speck of dust.“Hey, did you hear me? Bakit nakatanga ka pa riyan? Ang sabi ko, kape. Pronto!” untag ni Via kay Lara, iritado. Nagkumahog naman si Lara na sundin ang utos ng babae at dali-daling nagtungo sa panty.Si Via naman ay umupo sa swivel chair ni Jace, bumusangot. Ang pinakaayaw niya sa lahat ay ang pinaghihintay siya lalo na ng mga utusan. She is a prima ballerina. Her time is precious and must not be wasted. Sa totoo lang, she shouldn’t be there yet because her plane from Milan just landed. Kaya lang, may nais siyang malaman agad kay Jace. Nangako ito sa kanya na hihintayin siya nito. That he will always wait for her to achieve her dreams before they get married. Noong umalis siya two years a
“Sir, ito na po ‘yong pinahanda ninyong document na kailangang pag-aralann ni Ms. Martinez. Ako po ba ang magbibigay sa kanya o kayo na?” ani Eli habang nakasunod sa amo na noo’y patungo na sa lift.“Umuwi na ba siya? Did you check?” tanong ni Jace kay Eli habang papasakay sila sa lift. Pasado alas-otso na ng gabi but he just got off from work dahil may inasikaso siyang mahahalagang bagay para sa isang malaking project ng LDC abroad.The project is worth billions of dollars. And he is confident that he would get the project dahil pinag-aralan niya iyon ng husto. Nagbigay siya at ang kanyang team of architects ng designs na hindi lang maganda subalit economical rin. And he cannot to see the shocked face of his Uncle Rey when that project is successfully awarded to LDC under his leadership.Sigurado ang binata na titigil itong muli sa pagkakalat ng mga kasiraan sa kanya upang mapapatalsik siya sa kanyang pwesto.Reymond Lagdameo is his father’s only cousin. Anak ito ng nag-iisang kapati
Namilog agad ang mga mata ni Lara sa sinabi ni Jace, niyakap ang sarili. “S-Sir… w-wala po sa usapan natin ito.”Sandaling nangunot ang noo ni Jace bago nagbuga ng hininga. “Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo ngayon, Ms. Martinez. But whatever is it, scrap it! I am not spending the night with you nor you with me. Ang sabi ko lang, dumito ka habang inaayos ko ang gulo mo. Ang alam ni lola ikaw ang asawa ko. Masyadong magiging kumplikado para sa akin kung may mangyayaring masama sa ‘yo at malaman ni Lola. Do you understand my intention now?” ani Jace, may bahagyang pagsingkit ang mga mata.Kumurap naman si Lara, wala sa sariling tumango. “Ah… okay po Sir, naiintindihan ko na. Akala ko kasi...” Hindi na itinuloy ng dalaga ang sasabihin, alanganing ngumiti, lihim na hiniling na sana lamunin na lang siya muna ng sahig sa sobrang kahihiyan.“You sure? Loud and clear?” ani Jace, diskumpiyado“Y-yes, Sir.”“Good. Now go make yourself comfortable in the couch,” utos ni Jace sa dalaga na a
Kanina pa pabiling-biling sa kanyang higaan si Lara. Malalim na ang gabi subalit tila ayaw siyang dalawin ng antok dahil namamahay siya.Sino ba namang hindi? Napakalaki ng silid na ibinigay sa kanya ni Jace. Pakiramdam ng dalaga ay ang buong silid lang na iyon ay kasinglaki na ng bungalow na kanyang kinalakihan. Kahit nang mag-shower siya kanina’y wala ring papantay sa gara ng banyo. Everywhere she looks inside that house, screamed elegance. Bagay na wala siya habang lumalaki. Kaya naman talagang naninibago si Lara. Idagdag pa na marami rin siyang iniisip. Isa na riyan ang balak niyang pag-uwi sa kanila kinabukasan upang muling kausapin ang kanyang T’yo Berto.Napatihaya sa malawak na higaan ang dalaga. Naghahalo ang kaba at galit sa kanyang dibdib. Alam niya, mahihirapan siyang kumbinsihin ang kanyang tiyuhin na pabayaan na lang siya sa kanyang gusto. But she needs to try. Kahit umiyak siya ng dugo, gagawin niya. Magkaintindihan lamang sila ng tiyuhin.Lumaban ka rin kasi.‘Yan an
“Girl, may problema ka na naman ba? Ang laki ng eyebags mo a,” puna ni Erin kay Lara kinabukasan. Nagkasabay ang magkaibigan sa lift.“Nag-OT ako kagabi,” tipid na sagot ni Lara, humikab. Inaantok siyang talaga. Paano, late siyang natulog subalit ni hindi pa sumisikat ang araw kanina’y gising na ulit siya.Tinotoo ni Lara ang pag-alis nang maaga sa bahay ni Jace. Hindi pa rin kasi alam ng dalaga kung paano pakikibagayan ang galit ni Jace sa kanya. Galit na wala namang dahilan dahil wala siyang ginawa na dapat ikagalit nito.Isa pa, bakit naman siya magmamanman para kay Sir Reymond? Ni hindi niya ito kilala dahil madalas itong nasa labas ng bansa at umuuwi lamang kung may board meeting at events ang LDC. At sa dalawang taon niya sa kumpanya, halos tatatlong beses pa lang nakita ni Lara ang tiyuhin ng boss. Kaya wala talaga sa hulog ang paratang ni Jace.Nitong huli, madalas niyang naririnig sa canteen ang madalas na pag-iiringan nina Jace at ng tiyuhin nito. At base sa paratang sa kany
“Erin, aalis na ‘ko. Baka gabihin ako sa daan e. Mas mabuti nang maaga akong makarating sa amin para maaga rin akong makauwi,” paalam ni Lara sa kaibigan.Pinilit tapusin ni Lara ang mga pinagawa ni Amanda kanina kahit na masama ang kanyang loob dahil sa insultong inabot niya kay Jace. Well, inangkin naman ni Amanda na gawa niya iyon at ito ang napagalitan. But still, that’s her work and hers alone!Nagdadamdam man sa sinabi ni Jace tungkol sa gawa niya na pilit na inangkin ni Amanda, sinubukan pa rin ni Lara na gawin ang kanyang trabaho. Sa katunayan, nakapag-submit na siya ng draft na kailangang pag-aralan at i-approve ni Amanda. Wala pa naman feedback ang boss kaya pinasya ng dalaga na umuwi na upang magawa niya ang sadya niya sa kanila.“Uy, sure ka ba? Parang kinukutuban ako sa tiyuhin mong lasenggo e. Gusto mo, samahan na lang kita?”Umiling si Lara. “H’wag na. Maaabala ka pa. At saka si T’yo Berto ‘yon. Ano namang gagawin niya sa ‘kin?” anang dalaga, ngumiti bago tuluyan nang l
Napa*ungol si Lara nang muli siyang magkamalay. Masakit na masakit ang kanyang ulo sa kadahilanang hindi niya alam. Gayunpaman, pinilit ng dalaga ang magmulat ng mga mata.Dilim ang unang sumalubong sa kanya at isang nag-aagiw na kisame. Sa ‘di kalayuan ay may naririnig siyang nagsasalita subalit hindi niya maintindihan ang sinasabi nito.Sa nanlalabong isip ay pilit na inalala ng dalaga ang nangyari sa kanya. Naalala niyang sumakay siya ng bus pauwi. Naalala rin niya ang usapan nila ng kanyang T’yo Berto. Tapos… bigla na lang nakaramdam ng pagpukpok ng kung anuman sa kanyang ulo na nagpangyari upang mawalan siya ng malay-tao.Mariing pumikit ang dalaga nang muling sumigid ang sakit sa kanyang ulo. Kasabay niyon ang paggitaw sa isip niya ng isang malalim at maputik na bangin na hindi niya alam kung saan.Muling umu*ngol si Lara, pinilit buksan ang mga mata at sinubukang hawakan ang kanyang ulo. Subalit hindi niya magawa. Sinubukan niyang igalaw ang kanyang mga kamay subalit bigo siy
Rage and nostalgia. That’s what Jace felt the moment he saw Lara on the old dusty floor bleeding and almost lifeless. Pinaalala niyon ang isang pangyayari sa kanyang nakaraan na pillit niyang nililimot subalit hindi niya magawa—ang kamatayan ng kanyang amang si James.Sandaling naparalisa si Jace, nilunod ng masasamang alaala.“Pagbabayaran mo ito kung sino ka mang tarantado ka! Pagbabayaran mo!” ani Chino, habang namimilipit sa sahig, hawak ang maselang bahagi ng katawan nito.Noon pa lamang nahimasmasan si Jace, muling bumalik ang galit sa dibdib. Gigil nitong hinawakan sa kwelyo si Chino. “I will wait for you then. Siguruhin mong mahahanap mo ko, Chino Jocson. Dahil kung hindi, ikaw ang hahabulin ko kahit saang sulok ka man ng mundo magtatago!” banta ni Jace bago marahas na binitiwan ang lalaki. Muli itong nagmura nang mauntog sa sahig.Subalit hindi na ‘yon pinansin ni Jace, agad na dinaluhan ng binata si Lara.“Lara, can you hear me?” anang binata, marahang hinaplos ang pisngi n
Kumurap si Lara, muling nangilid ang luha. “P-pinauwi ako ni Lola, Jace,” sagot ng dalaga alanganin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, h-hindi na lang sana ako umuw,” dugtong pa niya, yumuko bago tuluyang humagulgol.Hindi naman nag-aksaya ng oras si Jace at niyakap na agad ang asawa. Alam ng binata na dapat siya ang naroon at nagbabantay sa abuela subalit wala siyang magawa. It seems like he’s needed everywhere!“I’m sorry, J-Jace,” ani Lara sa pagitan ng paghikbi.Humigpit ang yakap ni Jace sa asawa. “It’s okay. Gusto mo, ihatid na muna kita sa bahay para doon ka makapagpahinga?” bulong ng binata sa asawa.Subalit umiling si Lara. Lalong ibinuro ang sarili sa dibdib ng asawa. Sa nangyari kay Cristina’y lalo siyang hindi dapat umuwi. Mananatili siya sa ospital hanggang kaya niya.“D-dito lang ako, Jace. Dito sa tabi ni Lola,” anang dalaga sa determinadong tinig.“Okay, if that’s what you want. We will stay here… together,” ani Jace, kinintalan ng magaang halik ang buhok ng
Madilim pa nang gisingin si Lara ng malakas na ring ng kanyang cellphone. Pikit-matang inabot ng dalaga sa bedside table ang kanyang cellphone at sinagot."H-hello?" anang dalaga sa paos na tinig."Lara, nasaan ka? Kasama mo ba si Jace?" anang pamilyar na boses ni Keith sa kabilang linya.Napakurap si Lara, nangunot-noo. "K-Keith? Bakit anong kailangan mo--""It's about Lola Cristina. Tell, Jace to come to the hospital immediately."Awtomatikong tinambol ng kaba ang dibdib ng dalaga nang marinig ang pangalan ni Cristina. "B-bakit anong nangyari kay Lola?" "She's in a bad shape, Lara. She had a cardiac arrest kanina. Na-revive lang namin. She's in coma right now. We transferred her to the ICU and-- ""P-papunta na 'ko," nagmamadaling putol ni Lara sa sanay sasabihin pa ng doktor. Agad siyang dumiretso sa banyo at nag-shower. Pagkatapos maligo, nagmamadali siyang nagbihis. Panay ang patak ng luha ni Lara habang nagbibihis. Hindi maalis ang isip sa pag-aalala kay Doña Cristina.Kahapon
Masayang pinagmamasdan ni Jace si Larissa habang tumutugtog ang kaibigan ng piano. Sa pagdaan ng mga araw, mas nakikita ng binata ang pagbabago sa kaibigan. And he's positive na sa malao’t madali’y tuluyan na rin itong makaka-recover.“Jace, halika, sabayan mo ‘ko,” aya ni Larissa sa kaibigan, umusog nang bahagya sa piano seat. Agad namang pinaunlakan ni Jace si Larissa at umupo sa tabi nito, sinabayan ang pagpindot nito sa tiklado.Ilang sandali pa, they were making a beautiful happy music floating throughout the whole house. Nang matapos ang tugtog, agad na bumaling si Larissa kay Jace.“Salamat, Jace,” anang dalaga bagpoito yumakap sa kanya.Sa isang sulok ng bahay, lihim na nakamasid si Carmelita. Hiling niya na sana… sana hindi na lang matapos ang maliligayang araw na ‘yon kaya lang...---Inihinto ni Lara ang wheelchair ni Doña Carmelita sa gitna ng sunflower garden ng ospital. Hapon na at hiniling ng matanda sa lumabas sa silid nito. Kasama si Nurse Angela at ang iba pang bodyg
“Pasensiya ka na, Jace. Alam kong isang malaking kaabalahan sa ‘yo ang palaging pagpunta rito tuwing binabangungot si Larissa,” umpisa ni Doña Carmelita. Nakatayo ang dalawa sa glass wall window ng silid at nag-uusap. Iyon na ang ikatlong araw na inaabot ng umaga sa sa condo ng matanda si Jace dahil na rin sa madalas na pagdalaw ng masasamang panaginip tuwing natutulog si Larissa. “Subalit wala naman akong magawa dahil ikaw ang hinahanap niya. Maybe she longed for the presence of her old friends. Sa katunayan, pinatawag ko na rin si Keith para matignan na rin niya ang apo ko. I know what happened to Larissa is really traumatizing. I can only imagine the things she went through all throughout these years while she was held captive by those who took her. Subalit ang importante ngayon, nakabalik na siya, sa akin—sa atin. I know it will be a long way to recovery but… I will not give up on my grandchild. Ayaw man kitang obligahin, pero Jace, sana ay samahan ko ako sa pagtulong kay Larissa
“L-Lola, s-saan na po tayo pupunta?” ani Larissa sa abuela nang pumasok ang sasakyan sa isang matayog na condo building.“Uuwi tayo sa condo ko, hija. Doon na ako nakatira ngayon,” anang matandang babae.“W-wala na po ‘yong dating bahay natin, Lola?”“Matagal na akong hindi tumutuloy doon, apo. Mula nang mawala ka’y hindi ko na kayang mabuhay nang mag-isa sa mansiyon. Matanda na ako at hindi ko na kakayanin pa ang sobrang lungkot. Kaya minabuti kong lumipat ng tahanan. Subalit magugustuhan mo rito sa condo ko. Don’t worry, Larissa, we got everything that we need here,” anang matandang babae, inabot pa ang kamay ng apo at marahan iyong tinapik.Muling bumaling si Larissa sa labas ng sasakyan, pinagmasdan ang loob ng malawak na parking lot sa loob ng building. Bumakas ang pagkamangha sa mukha ng dalaga at hindi iyon nakaligtas kay Carmelita.Nang tuluyang huminto ang sasakyan, agad na pinagbukas ni Manuel ng pinto ang matandang babae, inalalayan ito sa pagbaba. Ipagbubukas na sana ng dr
“Ibig mong sabihin, dinala ka ng mga kidnappers mo sa isang lumang bahay at doon ikinulong ng halos dalawang dekada?” tanong ng pulis kay Larissa de Guzman. Nasa police station ang dalaga, marumi ang damit at pudpod na rin ang gamit na tsinelas.Pinagsalikop ng dalaga ang mga nanginginig na kamay bago mangiyak-ngiyak na tumango, muling bumakas ang takot sa mukha nito.“Pwede mo bang i-drawing sa amin kung anong hitsura ng bahay? O kaya naman ay alam mo ba ang address?” tanong ulit ng pulis, inabutan ng lapis at papel ang naguguluhang dalaga.Nanginig agad ang mga labi ni Larissa, tuluyan nang tumulo ang luha habang pinagmamasdan ang lapis at papel na nasa kanyang harapan. Maya-maya pa, nag-angat ito ng tingin kay Jace na ilang hakbang lang ang layo sa dalaga at tahimik na nakabantay rito.Agad namang bumigat ang dibdib ni Jace, hindi na nag-aksaya ng panahon at tuluyang humakbang palapit sa pwesto ng kababata. “Officer, baka pwede natin siyang bigyan nang kaunti pang panahon to adjus
“Imbes na pinapagod mo ang sarili mo sa pag-iisip, why don’t you do first things first, Jace? Send bereavement flowers to the Antolin family at sikasuhin mo agad ang pagre-release ng mga benepisyo ng mga naaksidenteng manggagawa. That way, maaayos natin agad ang problema,” mahinahong sabi ni Cristina sa apo na noon ay nakaupo sa gilid ng hospital bed ng matanda.“Lola, kapag naglabas ulit ako ng pondo, ibig sabihin, para ko na ring inamin na nagkamali talaga ang LDC, na sadya kong hindi inasikaso ang benepisyo ng mga manggagawa gayong hindi naman ‘yon ang totoo,” rason ng binata, hindi na napigilan ang bahagyang pagtaas ng tinig.Halos wala pa siyang itinulog nang nagdaang gabi. He was waiting for updates from Eli. And when their men confirmed na totoong mga kamag-anak ng mga tauhan nila sa LDC ang nagreklamo, Jace has been in contact to all of their men under Engr. Antolin—umaasang may maibibigay ang mga itong sagot sa kanyang mga tauhan. Twenty million is twenty million! Hindi maar
"Pinabayaan niya kami. Nangako ang kumpanya niya na bibigyan niya kami ng kabuhayan at iba pang mga benipisyo matapos pumanaw ang mga mahal namin sa buhay. Pero lahat 'yon napako. Makasarili talaga ang Jace Lagdameo na 'yan. Kaya kami nandito para sabihin sa buong bansa na ang isang Jace Lagdameo ay hindi mapagkakatiwalaan!" anang isang babae na kasalukuyang ininterview sa TV. Isa ang babae sa mga nagprotesta at namato kay Jace sa speaking event nito sa Cebu. Marahas na in-off ni Jace ang TV ng hospital suite bago bumaling kay Eli. "Have you confirmed that her claims are true? Is her late husband even working under one of our projects?”“We are still working on it, Sir—““Bullshit!” anas ng binata, sandaling bumaling sa kabilang bahagi ng frosted wall na siyang naghahati sa receiving room ng silid at mismong hospital bed kung saan mahimbing pa rin na natutulog si Crisitina. “Akala ko kinausap mo na nang maayos ang mga taong ‘yan kanina sa convention, Eli?”“I did, Sir. Pero wala nama
“J-Jace…” alanganing tawag ni Lara sa asawa, subalit ni hindi siya nito tinignan, pinanatili nito ang mga mata kay Keith.“Don’t make me repeat myself, Keith,” muling sabi ni Jace, lalong bumigat ang tinig.Sandaling natahimik si Keith, nagpigil ng emosyon bago binalingan si Lara. “Mauna na ‘ko, Lara,” anito bago tuluyang lumabas ng silid. Si Jace naman ay nagmamadaling lumapit sa asawa.“What the hell is he doing here? Hindi ba malinaw ang bilin ko sa ‘yo, that I don’t want him near you or Lola!” anang binata, sa mahina subalit puno nang bigat na tinig. “Nakikinig ka ba talaga sa akin, Lara?”Kumurap-kurap si Lara, agad nataranta. “J-Jace… ano kasi…d-dumaan siya para kay Lola. Nahiya naman akong pagbawalan siya kasi---““Kasi ano? Kasi mabilis kang madala kapag siya ang nakiusap? Na kapag siya ang nagsabi, mabilis mong paniwalaan agad? Gano’n ba? Baka pagdating ng panahon, mas paniwalaan mo na siya kaysa sa akin, Lara,” gigil na putol ni Jace sa asawa.Kadarating lang ng binata gali