Namilog agad ang mga mata ni Lara sa sinabi ni Jace, niyakap ang sarili. “S-Sir… w-wala po sa usapan natin ito.”
Sandaling nangunot ang noo ni Jace bago nagbuga ng hininga. “Hindi ko alam kung ano ang nasa isip mo ngayon, Ms. Martinez. But whatever is it, scrap it! I am not spending the night with you nor you with me. Ang sabi ko lang, dumito ka habang inaayos ko ang gulo mo. Ang alam ni lola ikaw ang asawa ko. Masyadong magiging kumplikado para sa akin kung may mangyayaring masama sa ‘yo at malaman ni Lola. Do you understand my intention now?” ani Jace, may bahagyang pagsingkit ang mga mata.Kumurap naman si Lara, wala sa sariling tumango. “Ah… okay po Sir, naiintindihan ko na. Akala ko kasi...” Hindi na itinuloy ng dalaga ang sasabihin, alanganing ngumiti, lihim na hiniling na sana lamunin na lang siya muna ng sahig sa sobrang kahihiyan.
“You sure? Loud and clear?” ani Jace, diskumpiyado
“Y-yes, Sir.”
“Good. Now go make yourself comfortable in the couch,” utos ni Jace sa dalaga na agad namang tumalima. Mabilis na nawala si Jace sa paningin ni Lara, kung saan nagpunta, hindi niya alam.
Ipinalibot ni Lara ang tingin sa kabahayan. Iyon na yata ang pinakamalaking bahay na nakita niya sa kanyang tanang buhay. Now she wonders kung ilang tao ang nakatira roon.
Maya-maya pa, tumunog ang kanyang cellphone. Nang tignan niya ang T'yo Berto niya ulit ang tumatawag. Mula kagabi ay ilang beses na siya nitong tinangkang tawagan. Subalit mas pinipili niyang h’wag sagutin ang tawag ng tiyuhin. Alam na niya agad na tungkol sa amo nito ang pag-uusapan nila. Nalaman na ni Boss Chino kung saan siya nagta-trabaho. Sigurado siya, nakausap na ni Boss Chino ang tiyuhin tungkol sa hindi niya pagsipot sa restaurant kagabi. Hindi na rin mahirap hulaan na ang tiyuhin niya mismo ang nagsabi sa amo nito kung saan siya matatagpuan. Kaya naman hindi na nagawang pigilan ng dalaga ang pagbangon ng galit sa dibdib para sa kanyang T’yo Berto.
Gayunpaman, nag-aalangan man, sinagot na rin ng dalaga ang tawag.
“T’yo—“
“P*tang*n aka talaga e no, Lara. Ikaw na nga ang tinulungan, wala ka pang utang na loob! Talagang pinahiya mo ako kay Boss Chino e. Anong gusto mong mangyari, mawawalan na nga ako ng bahay, pati trabaho mawawalan din ako?”
“T’yo, a-ayoko ko po kay B-Boss C-Chino,” ani Lara, humikbi na. Muling sumusugat sa kanyang dibidb ang masasakit na salita ng tiyuhin.
“Tarantada ka talaga! Wala sa ‘yo ang pagpapasya! Sana hindi na lang talaga kita pinatuloy dito sa bahay namin ng tiyhain mo. Sana, itinapon na lang kita sa kalsada at pinabayaan. ‘Pag talaga sa akin gumanti si Boss Chino sa ginawa mong pagtanggi sa kanya, iiwanan ko ‘tong inutil na tiyahin mo at nang mawala na ang pabigat sa buhay ko!” gigil na sabi ni Berto bago mabilis na pinutol ang tawag.
Napahagulgol naman si Lara. Isinubsob na ang mukha sa kanyang mga palad. Walang humpay sa pag-ulit sa kanyang isip ang huling sinabi ng tiyuhin.
Masama ang loob niya. Bakit pati ang T’ya Linda niya kailangang idamay ng tiyuhin upang gantihan siya? Hindi ba ito nanaawa sa tiyahin niya, wala na itong lakas o ni kakayahan na asikasuhin ang sarili. Alagain ito sa madaling sabi. Subalit ni minsan hindi sumagi sa isip niya na sana, wala na lang ang tiyahin. O ‘di kaya’y hindi na lang nagtagal ang buhay nito matapos nitong magkasakit.
Para sa dalaga, ang kanyang T’ya Linda ang isa sa mga pinaghuhugtan niya ng inspirasyon sa buhay upang patuloy na lumaban. Subalit ang kanyang T’yo Berto… tila sinukuan na nito ang kanyang tiyahin. At sa ikinikilos nito sa ngayon, hindi malayong, gawin nga nito ang pagbabanta nito
Samantala, si Jace naman ay nagtuloy sa kanyang study at tinawagan si Eli.
“Speak, Eli. What updates do you have for me?” sabi agad ni Jace nang umangat ang kabilang linya.
“Sir nahuli na namin lahat, pati ‘yong pinaalis din ng mga tauhan natin sa restaurant kagabi. Our men are holding them inside their van—with their heads covered with sacks. Ano pong ninyong gawin sa kanila, Sir,” ani Eli.
Sasagot na sana si Jace nang makarinig siya ng mahinang katok sa pinto. “Hold on a sec,” anang binata kay Eli bago naglakad patungo sa pinto.
Pagbukas niya ng pinto, naroon na si Lara, panay ang tulo ng luha. “S-Sir… n-nakikiusap po ako. H’wag po ninyong sasaktan sina Boss Chino. A-ako na lang po kakausap kay T’yo. M-magkakaintindihan din po kami. B-baka po kasi mas malaki ang maging problema ko kapag napano si B-Boss Chino. B-baka po… baka po… Sir, p-please, tama na po sa akin na iniligtas ninyo ako sa balak nilang pagkuha sa akin,” ani Lara sa pagitan ng pagsigok, nasa isip ang tiyahin na hindi niya mapupuntahan agad subalit maaring iwan ng kanyang T’yo Berto, gaya ng banta nito.
Lalong dumilim ang mukha ni Jace, hindi niya maintindihan ang sinasabi ng babae. “Have you gone mad? Is it the heat? Or did the ride home shook your brains so much that you’re telling all this nonsense to me?”
Humikbi si Lara. “S-Sir… p-please. Pagbigyan po ninyo ako. Kahit ngayon lang. Hindi na po ako hihiling ng iba. P-please, Sir.”
Umigting ang panga ni Jace, tinantiya ang emosyon. Kung sabagay, wala naman talaga siyang pakiaalam sa dalaga. Pagkatapos ng anim na buwan, aalis ito sa buhay niya at ganoon din siya. So, will her decision now, affect his future? Hell, no!
Jace took in sharp breath. “Kung ‘yan ang desisyon mo, wala akong magagawa, Ms. Martinez. Subalit binabalaan kita. Should this Chino Jocson be of any threat to our contract, parurusahan ko siya sa paraang gusto ko at isasama kita. Naiintindihan mo ba?”
Kumislap ang takot sa mata ng dalaga subalit napilitan ding tumango. Bukas na bukas din, uuwi siya sa kanila upang harapin mismo ang tiyuhin. Sasabihin niya ritong kasal na siya at di na maaring ikasal sa iba pa dahil labag iyon sa batas.
Gagawan din niya ng paraan ang utang ng tiyuhin kay Boss Chino. May kaunting ipon siya sa bangko. Kung sapat na iyo’y handa niya iyong isuko maayos lang ang kanyang problema sa amo ng tiyuhin.
“Third room on the left upstairs. That would be your room. Clean up and wash your face. Inabala mo lang ako sa wala,” ani Jace bago muling sinara ang pinto ng study.
Binalikan ni Jace ang cellphone, “Eli.”
“Sir, napagdesisyonan niyo na po ba ang gagawin sa mga bihag?”
Marahang nagbuga ng hininga si Jace bago, “Set them free.”
Kanina pa pabiling-biling sa kanyang higaan si Lara. Malalim na ang gabi subalit tila ayaw siyang dalawin ng antok dahil namamahay siya.Sino ba namang hindi? Napakalaki ng silid na ibinigay sa kanya ni Jace. Pakiramdam ng dalaga ay ang buong silid lang na iyon ay kasinglaki na ng bungalow na kanyang kinalakihan. Kahit nang mag-shower siya kanina’y wala ring papantay sa gara ng banyo. Everywhere she looks inside that house, screamed elegance. Bagay na wala siya habang lumalaki. Kaya naman talagang naninibago si Lara. Idagdag pa na marami rin siyang iniisip. Isa na riyan ang balak niyang pag-uwi sa kanila kinabukasan upang muling kausapin ang kanyang T’yo Berto.Napatihaya sa malawak na higaan ang dalaga. Naghahalo ang kaba at galit sa kanyang dibdib. Alam niya, mahihirapan siyang kumbinsihin ang kanyang tiyuhin na pabayaan na lang siya sa kanyang gusto. But she needs to try. Kahit umiyak siya ng dugo, gagawin niya. Magkaintindihan lamang sila ng tiyuhin.Lumaban ka rin kasi.‘Yan an
“Girl, may problema ka na naman ba? Ang laki ng eyebags mo a,” puna ni Erin kay Lara kinabukasan. Nagkasabay ang magkaibigan sa lift.“Nag-OT ako kagabi,” tipid na sagot ni Lara, humikab. Inaantok siyang talaga. Paano, late siyang natulog subalit ni hindi pa sumisikat ang araw kanina’y gising na ulit siya.Tinotoo ni Lara ang pag-alis nang maaga sa bahay ni Jace. Hindi pa rin kasi alam ng dalaga kung paano pakikibagayan ang galit ni Jace sa kanya. Galit na wala namang dahilan dahil wala siyang ginawa na dapat ikagalit nito.Isa pa, bakit naman siya magmamanman para kay Sir Reymond? Ni hindi niya ito kilala dahil madalas itong nasa labas ng bansa at umuuwi lamang kung may board meeting at events ang LDC. At sa dalawang taon niya sa kumpanya, halos tatatlong beses pa lang nakita ni Lara ang tiyuhin ng boss. Kaya wala talaga sa hulog ang paratang ni Jace.Nitong huli, madalas niyang naririnig sa canteen ang madalas na pag-iiringan nina Jace at ng tiyuhin nito. At base sa paratang sa kany
“Erin, aalis na ‘ko. Baka gabihin ako sa daan e. Mas mabuti nang maaga akong makarating sa amin para maaga rin akong makauwi,” paalam ni Lara sa kaibigan.Pinilit tapusin ni Lara ang mga pinagawa ni Amanda kanina kahit na masama ang kanyang loob dahil sa insultong inabot niya kay Jace. Well, inangkin naman ni Amanda na gawa niya iyon at ito ang napagalitan. But still, that’s her work and hers alone!Nagdadamdam man sa sinabi ni Jace tungkol sa gawa niya na pilit na inangkin ni Amanda, sinubukan pa rin ni Lara na gawin ang kanyang trabaho. Sa katunayan, nakapag-submit na siya ng draft na kailangang pag-aralan at i-approve ni Amanda. Wala pa naman feedback ang boss kaya pinasya ng dalaga na umuwi na upang magawa niya ang sadya niya sa kanila.“Uy, sure ka ba? Parang kinukutuban ako sa tiyuhin mong lasenggo e. Gusto mo, samahan na lang kita?”Umiling si Lara. “H’wag na. Maaabala ka pa. At saka si T’yo Berto ‘yon. Ano namang gagawin niya sa ‘kin?” anang dalaga, ngumiti bago tuluyan nang l
Napa*ungol si Lara nang muli siyang magkamalay. Masakit na masakit ang kanyang ulo sa kadahilanang hindi niya alam. Gayunpaman, pinilit ng dalaga ang magmulat ng mga mata.Dilim ang unang sumalubong sa kanya at isang nag-aagiw na kisame. Sa ‘di kalayuan ay may naririnig siyang nagsasalita subalit hindi niya maintindihan ang sinasabi nito.Sa nanlalabong isip ay pilit na inalala ng dalaga ang nangyari sa kanya. Naalala niyang sumakay siya ng bus pauwi. Naalala rin niya ang usapan nila ng kanyang T’yo Berto. Tapos… bigla na lang nakaramdam ng pagpukpok ng kung anuman sa kanyang ulo na nagpangyari upang mawalan siya ng malay-tao.Mariing pumikit ang dalaga nang muling sumigid ang sakit sa kanyang ulo. Kasabay niyon ang paggitaw sa isip niya ng isang malalim at maputik na bangin na hindi niya alam kung saan.Muling umu*ngol si Lara, pinilit buksan ang mga mata at sinubukang hawakan ang kanyang ulo. Subalit hindi niya magawa. Sinubukan niyang igalaw ang kanyang mga kamay subalit bigo siy
Rage and nostalgia. That’s what Jace felt the moment he saw Lara on the old dusty floor bleeding and almost lifeless. Pinaalala niyon ang isang pangyayari sa kanyang nakaraan na pillit niyang nililimot subalit hindi niya magawa—ang kamatayan ng kanyang amang si James.Sandaling naparalisa si Jace, nilunod ng masasamang alaala.“Pagbabayaran mo ito kung sino ka mang tarantado ka! Pagbabayaran mo!” ani Chino, habang namimilipit sa sahig, hawak ang maselang bahagi ng katawan nito.Noon pa lamang nahimasmasan si Jace, muling bumalik ang galit sa dibdib. Gigil nitong hinawakan sa kwelyo si Chino. “I will wait for you then. Siguruhin mong mahahanap mo ko, Chino Jocson. Dahil kung hindi, ikaw ang hahabulin ko kahit saang sulok ka man ng mundo magtatago!” banta ni Jace bago marahas na binitiwan ang lalaki. Muli itong nagmura nang mauntog sa sahig.Subalit hindi na ‘yon pinansin ni Jace, agad na dinaluhan ng binata si Lara.“Lara, can you hear me?” anang binata, marahang hinaplos ang pisngi n
“S-Sir… P-paanong…” halos hindi maituloy-tuloy ni Lara ang nais sabihin dahil naguguluhan siya. Kanina lang ay nasa pa-zigzag na daan siya at kasama ang ina. Paanong ngayon ay naroon na si Jace, nakatunghay sa kanya?“It’s okay, Lara. It was just a nightmare,” anang binata, marahang inalis ang kamay sa balikat ni Lara.Kumurap-kurap si Lara, pinagsunod-sunod ang hugot at buga ng hininga bago mabilis na ipinalibot ang mga mata sa kanyang kinaroroonan. Base sa kagamitang nakikita niya sa palibot, nasa ospital siya.Subalit bakit?Maya-maya pa, biglang namilog ang mata ng dalaga nang maalala ang huling eksenang kanyang nasaksihan bago siya mawalan ng malay.Nasa bakanteng silid siya sa kanila, nakatali habang kausap si Boss Chino. Nanlaban siya, sinampal siya ng lalaki hanggang sa matumba siya sa sahig habang iniinda ang matinding sakit sa kanyang ulo. At habang pilit na inaagaw ng dilim ang kanyang katinuan, naalala niyang dumating si Jace.Tama, dumating si Jace at iniligtas siya! Kung
“A-ano po, Sir?” mataas ang boses ni Lara nang magtanong. Kahit na kumikirot ang sugat niya sa ulo, hindi mapigilan ng dalaga ang mag-panic.Nahihibang na ba ito? Bakit doon siya sa bahay nito tutuloy? Hindi siya pwedemg tumira sa bahay ni Jace. Baka araw-araw lang siyang atakihin doon ng nerbyos. Makausap nga lang niya ito, halos magkandautal na siya. Paano na lang kung makakasama niya ito sa iisang bubong?“Sir, baka naman po pwede pang magbago ang desisyon mo? Nakakulong na si Boss Chino. Hindi na niya ‘ko magagawan pa ng masama. Kung si T’yo Berting naman ang inaala mo, k-kaya ko na siyang labanan ngayon. B-bibili ako ng self-defense kits. Kayang kong ipagtanggol ang aking sarili laban sa kanya at—““Enough!” mariing putol ni Jace kay Lara. “My decision is final. Mula ngayon, doon ka sa bahay ko tutuloy. But I’m warning you, I will watch your every move, Ms. Martinez. Cross me and I will snap your neck myself,” banta ni Jace sa malamig na tinig. “You’ve brought this upon yourself.
“L-Lola…” ani Jace, sandaling nautal. Hindi niya inaasahan na luluwas ng siyudad ang abuela. At lalong hindi inaasahan ng binata na malalaman nito ang tungkol kay Lara.Napasulyap si Jace kay Eli sa gilid ng silid. Panay ang ngiwi nito, hindi rin maipinta ang mukha. He glared at his assistant before he faced his angry grandmother.“Lola, what are you doing here?” si Jace, humakbang na palapit sa abuela, sumulyap pa kay Lara na noon ay nakaupo sa kama, bakas din ang tensiyon sa mukha. Sinubukang yakapin ni Jace ang abuela subalit umiwas ito.“Ano ba itong ginagawa mo, Jace? Bakit ipinagkakatiwala mo sa iba ang pagbabantay sa asawa mo? This is not how I raised you, Mr. Lagdameo!” ani Doña Cristina, namaywang na. “At bakit hindi mo itinawag sa akin ang nangyari kay Lara? Kung hindi pa ini-reschedule ni Dr. Hildalgo ang lab exam ko kagabi at hindi ko nakita si Eli sa lobby kanina, hindi ko pa malalaman ang nangayari sa asawa mo. Kaya ka ba nagdahilan kagabi na hindi ninyo ako mapupuntah
“Just send those to me then. I need to read the documents before we file the counter-affidavit. Alright, I’ll wait,” ani Jace kay Eli habang kausap ng binata ang kanyang assistant sa cellphone.He is in a lot of mess right now in the office kaya hindi niya maiwan ang mga trabaho kahit na naroon na siya sa ospital at binabantayan ang kanyang abuela. He needs to make time for all those concerns too. Because that’s his job as the CEO of LDC, to keep everything afloat even if his life is crumbling into pieces.“I know. But tell Atty. Marquez that I will call him later today for further instructions. Please also make sure that the legal team is ready to answer should this news leaked to the media,” dugtong pa ni Jace, nagbuga ng hininga bago tuluyang tinapos ang tawag.Sandaling pinakatitigan ng binata ang kanyang cellphone, iniisip kung kailan ulit magri-ring iyon. He barely slept and he’s been answering calls left and right the whole night last night. The concerns relating to LDC kept
Kumurap si Lara, muling nangilid ang luha. “P-pinauwi ako ni Lola, Jace,” sagot ng dalaga alanganin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, h-hindi na lang sana ako umuw,” dugtong pa niya, yumuko bago tuluyang humagulgol.Hindi naman nag-aksaya ng oras si Jace at niyakap na agad ang asawa. Alam ng binata na dapat siya ang naroon at nagbabantay sa abuela subalit wala siyang magawa. It seems like he’s needed everywhere!“I’m sorry, J-Jace,” ani Lara sa pagitan ng paghikbi.Humigpit ang yakap ni Jace sa asawa. “It’s okay. Gusto mo, ihatid na muna kita sa bahay para doon ka makapagpahinga?” bulong ng binata sa asawa.Subalit umiling si Lara. Lalong ibinuro ang sarili sa dibdib ng asawa. Sa nangyari kay Cristina’y lalo siyang hindi dapat umuwi. Mananatili siya sa ospital hanggang kaya niya.“D-dito lang ako, Jace. Dito sa tabi ni Lola,” anang dalaga sa determinadong tinig.“Okay, if that’s what you want. We will stay here… together,” ani Jace, kinintalan ng magaang halik ang buhok ng
Madilim pa nang gisingin si Lara ng malakas na ring ng kanyang cellphone. Pikit-matang inabot ng dalaga sa bedside table ang kanyang cellphone at sinagot."H-hello?" anang dalaga sa paos na tinig."Lara, nasaan ka? Kasama mo ba si Jace?" anang pamilyar na boses ni Keith sa kabilang linya.Napakurap si Lara, nangunot-noo. "K-Keith? Bakit anong kailangan mo--""It's about Lola Cristina. Tell, Jace to come to the hospital immediately."Awtomatikong tinambol ng kaba ang dibdib ng dalaga nang marinig ang pangalan ni Cristina. "B-bakit anong nangyari kay Lola?" "She's in a bad shape, Lara. She had a cardiac arrest kanina. Na-revive lang namin. She's in coma right now. We transferred her to the ICU and-- ""P-papunta na 'ko," nagmamadaling putol ni Lara sa sanay sasabihin pa ng doktor. Agad siyang dumiretso sa banyo at nag-shower. Pagkatapos maligo, nagmamadali siyang nagbihis. Panay ang patak ng luha ni Lara habang nagbibihis. Hindi maalis ang isip sa pag-aalala kay Doña Cristina.Kahapon
Masayang pinagmamasdan ni Jace si Larissa habang tumutugtog ang kaibigan ng piano. Sa pagdaan ng mga araw, mas nakikita ng binata ang pagbabago sa kaibigan. And he's positive na sa malao’t madali’y tuluyan na rin itong makaka-recover.“Jace, halika, sabayan mo ‘ko,” aya ni Larissa sa kaibigan, umusog nang bahagya sa piano seat. Agad namang pinaunlakan ni Jace si Larissa at umupo sa tabi nito, sinabayan ang pagpindot nito sa tiklado.Ilang sandali pa, they were making a beautiful happy music floating throughout the whole house. Nang matapos ang tugtog, agad na bumaling si Larissa kay Jace.“Salamat, Jace,” anang dalaga bagpoito yumakap sa kanya.Sa isang sulok ng bahay, lihim na nakamasid si Carmelita. Hiling niya na sana… sana hindi na lang matapos ang maliligayang araw na ‘yon kaya lang...---Inihinto ni Lara ang wheelchair ni Doña Carmelita sa gitna ng sunflower garden ng ospital. Hapon na at hiniling ng matanda sa lumabas sa silid nito. Kasama si Nurse Angela at ang iba pang bodyg
“Pasensiya ka na, Jace. Alam kong isang malaking kaabalahan sa ‘yo ang palaging pagpunta rito tuwing binabangungot si Larissa,” umpisa ni Doña Carmelita. Nakatayo ang dalawa sa glass wall window ng silid at nag-uusap. Iyon na ang ikatlong araw na inaabot ng umaga sa sa condo ng matanda si Jace dahil na rin sa madalas na pagdalaw ng masasamang panaginip tuwing natutulog si Larissa. “Subalit wala naman akong magawa dahil ikaw ang hinahanap niya. Maybe she longed for the presence of her old friends. Sa katunayan, pinatawag ko na rin si Keith para matignan na rin niya ang apo ko. I know what happened to Larissa is really traumatizing. I can only imagine the things she went through all throughout these years while she was held captive by those who took her. Subalit ang importante ngayon, nakabalik na siya, sa akin—sa atin. I know it will be a long way to recovery but… I will not give up on my grandchild. Ayaw man kitang obligahin, pero Jace, sana ay samahan ko ako sa pagtulong kay Larissa
“L-Lola, s-saan na po tayo pupunta?” ani Larissa sa abuela nang pumasok ang sasakyan sa isang matayog na condo building.“Uuwi tayo sa condo ko, hija. Doon na ako nakatira ngayon,” anang matandang babae.“W-wala na po ‘yong dating bahay natin, Lola?”“Matagal na akong hindi tumutuloy doon, apo. Mula nang mawala ka’y hindi ko na kayang mabuhay nang mag-isa sa mansiyon. Matanda na ako at hindi ko na kakayanin pa ang sobrang lungkot. Kaya minabuti kong lumipat ng tahanan. Subalit magugustuhan mo rito sa condo ko. Don’t worry, Larissa, we got everything that we need here,” anang matandang babae, inabot pa ang kamay ng apo at marahan iyong tinapik.Muling bumaling si Larissa sa labas ng sasakyan, pinagmasdan ang loob ng malawak na parking lot sa loob ng building. Bumakas ang pagkamangha sa mukha ng dalaga at hindi iyon nakaligtas kay Carmelita.Nang tuluyang huminto ang sasakyan, agad na pinagbukas ni Manuel ng pinto ang matandang babae, inalalayan ito sa pagbaba. Ipagbubukas na sana ng dr
“Ibig mong sabihin, dinala ka ng mga kidnappers mo sa isang lumang bahay at doon ikinulong ng halos dalawang dekada?” tanong ng pulis kay Larissa de Guzman. Nasa police station ang dalaga, marumi ang damit at pudpod na rin ang gamit na tsinelas.Pinagsalikop ng dalaga ang mga nanginginig na kamay bago mangiyak-ngiyak na tumango, muling bumakas ang takot sa mukha nito.“Pwede mo bang i-drawing sa amin kung anong hitsura ng bahay? O kaya naman ay alam mo ba ang address?” tanong ulit ng pulis, inabutan ng lapis at papel ang naguguluhang dalaga.Nanginig agad ang mga labi ni Larissa, tuluyan nang tumulo ang luha habang pinagmamasdan ang lapis at papel na nasa kanyang harapan. Maya-maya pa, nag-angat ito ng tingin kay Jace na ilang hakbang lang ang layo sa dalaga at tahimik na nakabantay rito.Agad namang bumigat ang dibdib ni Jace, hindi na nag-aksaya ng panahon at tuluyang humakbang palapit sa pwesto ng kababata. “Officer, baka pwede natin siyang bigyan nang kaunti pang panahon to adjus
“Imbes na pinapagod mo ang sarili mo sa pag-iisip, why don’t you do first things first, Jace? Send bereavement flowers to the Antolin family at sikasuhin mo agad ang pagre-release ng mga benepisyo ng mga naaksidenteng manggagawa. That way, maaayos natin agad ang problema,” mahinahong sabi ni Cristina sa apo na noon ay nakaupo sa gilid ng hospital bed ng matanda.“Lola, kapag naglabas ulit ako ng pondo, ibig sabihin, para ko na ring inamin na nagkamali talaga ang LDC, na sadya kong hindi inasikaso ang benepisyo ng mga manggagawa gayong hindi naman ‘yon ang totoo,” rason ng binata, hindi na napigilan ang bahagyang pagtaas ng tinig.Halos wala pa siyang itinulog nang nagdaang gabi. He was waiting for updates from Eli. And when their men confirmed na totoong mga kamag-anak ng mga tauhan nila sa LDC ang nagreklamo, Jace has been in contact to all of their men under Engr. Antolin—umaasang may maibibigay ang mga itong sagot sa kanyang mga tauhan. Twenty million is twenty million! Hindi maar
"Pinabayaan niya kami. Nangako ang kumpanya niya na bibigyan niya kami ng kabuhayan at iba pang mga benipisyo matapos pumanaw ang mga mahal namin sa buhay. Pero lahat 'yon napako. Makasarili talaga ang Jace Lagdameo na 'yan. Kaya kami nandito para sabihin sa buong bansa na ang isang Jace Lagdameo ay hindi mapagkakatiwalaan!" anang isang babae na kasalukuyang ininterview sa TV. Isa ang babae sa mga nagprotesta at namato kay Jace sa speaking event nito sa Cebu. Marahas na in-off ni Jace ang TV ng hospital suite bago bumaling kay Eli. "Have you confirmed that her claims are true? Is her late husband even working under one of our projects?”“We are still working on it, Sir—““Bullshit!” anas ng binata, sandaling bumaling sa kabilang bahagi ng frosted wall na siyang naghahati sa receiving room ng silid at mismong hospital bed kung saan mahimbing pa rin na natutulog si Crisitina. “Akala ko kinausap mo na nang maayos ang mga taong ‘yan kanina sa convention, Eli?”“I did, Sir. Pero wala nama