“A-ano po, Sir?” mataas ang boses ni Lara nang magtanong. Kahit na kumikirot ang sugat niya sa ulo, hindi mapigilan ng dalaga ang mag-panic.Nahihibang na ba ito? Bakit doon siya sa bahay nito tutuloy? Hindi siya pwedemg tumira sa bahay ni Jace. Baka araw-araw lang siyang atakihin doon ng nerbyos. Makausap nga lang niya ito, halos magkandautal na siya. Paano na lang kung makakasama niya ito sa iisang bubong?“Sir, baka naman po pwede pang magbago ang desisyon mo? Nakakulong na si Boss Chino. Hindi na niya ‘ko magagawan pa ng masama. Kung si T’yo Berting naman ang inaala mo, k-kaya ko na siyang labanan ngayon. B-bibili ako ng self-defense kits. Kayang kong ipagtanggol ang aking sarili laban sa kanya at—““Enough!” mariing putol ni Jace kay Lara. “My decision is final. Mula ngayon, doon ka sa bahay ko tutuloy. But I’m warning you, I will watch your every move, Ms. Martinez. Cross me and I will snap your neck myself,” banta ni Jace sa malamig na tinig. “You’ve brought this upon yourself.
“L-Lola…” ani Jace, sandaling nautal. Hindi niya inaasahan na luluwas ng siyudad ang abuela. At lalong hindi inaasahan ng binata na malalaman nito ang tungkol kay Lara.Napasulyap si Jace kay Eli sa gilid ng silid. Panay ang ngiwi nito, hindi rin maipinta ang mukha. He glared at his assistant before he faced his angry grandmother.“Lola, what are you doing here?” si Jace, humakbang na palapit sa abuela, sumulyap pa kay Lara na noon ay nakaupo sa kama, bakas din ang tensiyon sa mukha. Sinubukang yakapin ni Jace ang abuela subalit umiwas ito.“Ano ba itong ginagawa mo, Jace? Bakit ipinagkakatiwala mo sa iba ang pagbabantay sa asawa mo? This is not how I raised you, Mr. Lagdameo!” ani Doña Cristina, namaywang na. “At bakit hindi mo itinawag sa akin ang nangyari kay Lara? Kung hindi pa ini-reschedule ni Dr. Hildalgo ang lab exam ko kagabi at hindi ko nakita si Eli sa lobby kanina, hindi ko pa malalaman ang nangayari sa asawa mo. Kaya ka ba nagdahilan kagabi na hindi ninyo ako mapupuntah
“E nasaan ka nga?” tanong ni Erin kay Lara nang tawagan nito ang kaibigan dahil hindi ito pumasok sa opisina nang araw na ‘yon.“N-nasa bahay nga ako,” pagsisinungaling ni Lara sa kaibigan, bahagyang napangiwi nang pilitin niyang bumaba sa kama dahil naiihi siya.Namimintig pa rin ang kanyang ulo subalit kaya na niyang tiiisin. Kaya naman nagpasya siyang magpunta na sa CR. Kaya lang, tumawag naman si Erin at balak pa ata siyang gisahin sa pag-absent niya ngayong araw.“E ba’t hindi ka bumalik kagabi? May nangyari?” usisa ulit ni Erin, sa isip ay isang hinala, na baka may nangyari sa kaibigan na ayaw lang nitong sabihin kaya ayaw niyang tantanan ang pagtatanong.“Si T’ya Linda nga kasi ang nagsabi na samahan ko raw muna siya ngayong araw. Nami- miss na raw niya ko kaya pinagbigyan ko na. Paulit-ulit na tayo, Erin Jade ha,” reklamo kunwari ni Lara tinulak na pabukas ang pinto ng banyo.“E kasi naman ngayon ka lang nag-absent. Natural mag-aalala ‘ko,” sabi ng kaibigan. “At saka pinapa-f
Nanlaki ang mga mata ni Lara, hindi agad nakahuma. She had never been kissed all her life, ngayon pa lang. Ni boyfriend hindi rin siya nagkaroon, kaya hindi niya kayang pakibagayan ang damdaming pinupukaw ni Jace sa kanya.Lumalim ang halik at pakiramdam ni Lara ay nalulunod siya. Nalulunod siya sa iba’t-ibang sensasyon na dulot ng halik na iyon. Ilang sandali pa, tuluyan nang pumikit ang dalaga. Her emotions are too overwhelming. Her senses, very much aware of that senseless heat trying to engulf her whole.And just when she thought that the kiss would last longer, Jace tore his mouth from her and just walked away.Tahimik na sinundan ng tingin ni Lara si Jace. Hindi maayos ang direksyon ng lakad nito, nasagi pa ang isang figurine sa may sala at nahulog sa sahig. Sa puntong iyon, agad nalinawan ang isip ni Lara. Lasing si Jace kaya nito nagawa ang ginawa nito. At kung hindi niya ito tutulungan, sigurado siyang mapapahamak ito. Matarik ang hagdan sa bahay nito. Sa hitsura nito, hindi
“There you are, Jace! Akala ko, hindi ka na darating,” ani Reymond nang pumasok sa boardroom ang binata. Mayroong brief meeting ang board ng LDC para sa upcoming anniversary ng kumpanya at para mapag-usapan na rin ang development sa current projects at future endeacors ng LDC.As usual, all the board members and represenatatives and the department heads are all present, including Jace’s ulitimate nemesis, his Uncle Reymond.“’Sorry for being late,” pormal na sabi binata, umupo sa kabisera ng round table ng boardroom bago sumenyas kay Eli. Agad namang tumalima ang assistant at mabilis na ibinigay ang folders na naglalaman ng agenda at reports ng pag-uusapan nila sa umagang iyon.Ilang sandali pa, nag-umpisa na ang meeting. Dinomina ni Jace ang usapan at ang pagbibigay ng updates tungkol sa mga proyekto ng kumpanya lalo na ang Aura Project.“Sigurado ka ba d’yan, Jace? How confident are you with your proposal for the Aura Project?” putol na tanong ni Reymong, maya-maya.“I am a hundred
Mabibilis ang hakbang ni Jace nang makauwi siya sa kanyang bahay. Ayaw man niyang mag-alala, hindi mapigilan ng binata ang pagkabog ng kanyang dibdib. Bakit hindi, may nagsiwalat sa lihim nila ni Lara at hindi niya alam kung sino. Ibig sabihin, may taong malapit sa kanya ang nagbulgar niyon at ibinalita pa mismo sa kanyang Uncle Reymond. At ngayon, ni hindi sumasagot si Lara sa kanyang mga tawag. Muling umigting ang panga ng binata. His uncle never fail to irk him every time. It's like he lived and breathed to make sure he fails with everything he does. Kunsabagay, matagal na niyang alam 'yon. But there is this controlled fire in his uncle's eyes when he talked to him earlier. It seemed he is one step ahead of him. Na para bang ipinapahiwatig nito na nakahanap na ito ng paraan upang pabagsakin siya. At hindi malabong baka may alam na ito tungkol kay Lara. Napabuga ng hininga ang binata. He took two flight of stairs at a time, wanting to reach Lara's room as fast as he could. Is
"Sir, ayos lang po kayo?" pukaw na Eli sa amo na noon ay nakatanaw sa glass panel window ng opisina nito.Pasado alas singko na ng hapon, subalit tila walang ganang magtrabaho ang boss. Mula nang bumalik ito mula sa bahay nito bago magtanghali ay napansin ng assistant ang biglang pagbabago sa mood ng boss. Pitong taon na rin mula nang magsimulang magtrababo si Eli kay Jace. At sa loob ng pitong taong iyon, ngayon lang nakita ng lalaki na natutulala at tila balisa ang kanyang boss. Hindi agad sumagot si Jace, nanatiling nakatingin sa siyudad na unti-unti nang binabalot ng dilim. "She plays the piano, Eli. Do you know that?" wala sa sariling sambit ni Jace maya-maya. "Sino po, Sir?" "Si Lara. She plays the piano just like her," sagot ng binta. "Sir?" "They even have the same color of eyes and..." Pumihit na paharap sa assistant ang binata. His eyes, bitter yet full of hope. "D-do you think, it could be her?"Nagyuko ng mata ni Eli. Alam na niya kung sino ang tinutukoy ng boss,
Kagat-kagat ni Lara ang pang-ibabang labi habang ginagamot ni Jace ang kanyang sugat sa kamay. Mahapdi ang antiseptic subalit tiniis niya. Ayaw niyang isipin ni Jace nagrereklamo siya gayong siya na nga itong tinutulungan. "Are you always this clumsy?" pukaw na tanong ni Jace sa kanya maya-maya."S-Sir... I mean, a-ano ulit 'yon?" alanganing sagot ng dalaga. Hindi pa rin sanay ang dalaga na first-name basis na sila ngayon ng boss. Para kasing napakabilis ng pangyayari."Ilang araw pa lang tayong magkakilala pero ilang beses na kitang iniligtas sa kapahamakan. Well, I am just helping you clean your wound right now but still... Hobby mo bang saktan ang sarili mo, Lara?" tanong ng binata, may amusement sa tinig.Mabilis na umiling ang dalaga. "H-hindi po, Sir. Ano... nagulat lang po ako kanina kaya natabig ko 'yong baso, tapos..." "Tapos?" "Nataranta ako k-kasi...kasi dumating ka na pala nang hindi ko namamalayan," pag-amin ng dalaga, umiwas ng tingin. Kumuha muna ng band-aid sa kit
Kanina pa naroon sa investigation room si Jace at hinihintay ang pagbabalik ni Atty. Marquez. Humiling ang binata sa mga pulis na bigyan siya ng isang pribadong lugar upang muling makausap ang kaniyang abogado. At ang investigation room ang ibinigay sa kanya ng mga ito.Hindi naglaon, bumukas na ang pinto ng silid. Agad namang bumaling sa direksyon niyon si Jace at bahagyang ngumiti nang makita ang bulto roon ni Attorney Marquez.“Attorney, salamat at pinaunlakan mo ang—“ Nabitin sa ere ang sana’y mga sasabihin ni Jace nang makitang hindi nag-iisa ang abogado. Nakasunod dito ang isang taong kahuli-hulihan niyang gustong makita, si Reymond. “What is he doing here?!” sabi agad ni Jace, tinuro ang tiyuhin.He balled his fists as he rein in his emotions.“Jace, hijo, please calm down,” anang abogado sa malumanay na tinig. “Ang sabi niya ay gusto ka niya munang makausap bago mo pirmahan ang kasunduan.”Napatayo na ang binata, lalong nagtagis ang mga bagang bago bumaling sa tiyuhin. “Wha
Kuyom ang mga kamay ni Jace habang nakaupo siya sa selda na siyang pinagdalhan sa kanya ng mga pulis na humuli sa kanya kanina. He was alone in the cell yet he had never felt more suffocated in his entire life. Ang apat na sulok ng selda iyon ang nagpapatunay kung anong klaseng pagkalugmok ang inihanda ng tadhana para sa kanya.He lost his grandmother and LDC. Lara is still missing. Now, will he lose his freedom too? He used to have everything and yet…Pilit na nilunok ng binata ang bikig sa kanyang lalamunan. Just thinking about the past, the things he had lost, makes his chest felt heavy. Hanggang ngayon na naroon na siya sa piitang ‘yon, hindi pa rin makapaniwala si Jace na sunod-sunod niyang naiwala ang mga importanteng bagay at tao sa kanyang buhay. He used to think he has everything. He used to have a great life. Hence, he was arrogant and ruthless, thinking all the things he had will always be with him. At ngayon, naiwala na niyang lahat ng ‘yon.Totoo nga ang sabi nila. May h
“Hija, handa ka na ba?” ani Doña Carmelita kay Lara na noon ay nasa silid na nito sa mansiyon at nag-aayos pa rin ng mga dadalhing gamit para sa kanikang flight papuntang Washington.Bumalik sa pagtira sa mansiyon ang mag-lola dalawang araw na ang nakararaan. Dahil para kay Carmelita, ngayong nakabalik na ang apo, dapat lamang na doon sila muling tumira bilang tanda ng pag-aalala sa kanilang mga yumao sa buhay. Subalit hindi rin naman magtatagal ‘yon dahil aalis din sila. But they will take the important things with them. “Tapos na po akong mag-empake, Lola. I’m just checking kung wala na po akong nakalimutan,” anang dalaga, inilagay ang isang lumang stuff toy sa kanyang bag.“Dadalhin mo ‘yan?” tanong ng matanda, pumasok na sa silid ng apo bago pinulot ang stuff toy.“Naisip ko lang po, na matagal na walang kasama si Mr. Boogie dito sa kwarto ko, Lola. Nakakunsensiya kapag iniwan ko siya ulit ngayon,” anang dalaga, nangingiti. Ang stuff toy na ‘yon ang welcome gift ni Carmelita sa
Pinagsalikop ni Via ang kanyang nanginginig na mga kamay habang naroon siya sa loob ng investigation room. Ang sabi ng pulis na humuli sa kanya, hintayin raw niya ang pagdating ni Lt. Alejandro. Ito raw ang magtatanong sa kanya tungkol sa kanyang kaso.Kaso.Nagtagis ang mga bagangn ng dalaga nag bumaba ang kanyang mata sa mga kamay niyang nakaposas. Bakit siya ang ikukulong? Wala naman siyang kasalanan. That bitch deserved to die. Inaagaw nito si Jace sa kanya.Tumalim ang mata ni Via nang maalala si Larissa or Delia or whatever her damn name is. The girl fake! She did everyone a favor! Lalo na si Doña Carmelita.That old woman would’ve been living with a fake until now kung hindi niya idinispatsa si Delia. Everyone should be thanking her. She killed the fake Larissa. Hindi na ito makakapanloko pa. At lalong wala na ito sa landas nila ni Jace.Ngumiti ang dalaga nang maalala ang dating nobyo. Now that fake Larissa is out of the picture, wala nang hadlang sa pagbabalikan nila ni Jace
Nagising si Jace na ramdam ang kirot sa kanyang buong katawan. He felt like he had been into some kind of a fight and he lost. Nang tuluyang magmulat ang binata, ang una niyang namulatan ay ang puting kisame at ang dextrose stand. Hindi naglaon, naramdaman niyang nakasuot siya ng oxygen mask.Hospital. He really was in the hospital.Marahang bumaling si Jace sa kanyang kanan at doon niya nakita si Eli na nakaupo sa sofa, pikit ang mga mata. Nang huling makita niya si Eli ay noong paalis sila sa presinto dahil hinahanap nila si Lara at…And then just like that, the memories of the incident with Jeff surfaced in his mind. It felt like a dream though. Wala sa sarili niyang kinapa ang kanyang tiyan, mayroon siyang nakapang gasa doon at bahagyang pagkirot. Noon napagtanto ng binata na totoo ang mga nangyari at hindi panaginip lang.Sinubukang bumangon ni Jace, subalit hindi niya magawa. He was in pain, in a lot of pain that all he could do was wince and groan.Noon naman nagising si Eli na
Abala si Keith sa pagche-check ng kanyang naka-admit na pasyente nang marinig niya ang page mula sa information desk. They were asking all trauma surgeons to go to the ER to assist with the victims of a small collision accident nearby. Hindi na nag-aksaya pa ng oras ang binata at dali-daling tinungo ang ER.Gaya nang madalas mangyari, agad na sumalubong sa binata ang kaguluhan. Sa ER nangyayari ang unang laban ng mga pasyente sa pagitan ng buhay at kamatayan. And they, doctors, are there to help, to give their patients their best fighting chance at life.Mabilis na nagsuot ng gloves ang binata at humakbang sa bay 2 ng ER kung saan naroon ang apat na biktima ng aksidente. Naroon na rin ang iba pang miyembro ng trauma team, naghihintay sa assessment ng kanikang chief na si Dr. Pasion.“Keith,” ani Dr. Pasion, ang chief ng surgery departmet at ang kanyang immediate boss. “May stabbing victim sa cubicle 4. Doon na lang kayo ni Ronnie,” ang sabi ng doktor.Sandaling nagkatinginan ang magka
Sandaling natigilan si Carmelita, pinagmasdang maiigi ang dalaga na tinatawag siyang Lola. Pamilyar ang mukha nito. Hindi ba ito ang asawa ni Jace? Bakit…“L-Lola, a-ako po ito si L-Larissa,” muling sabi ni Lara, panay ang patak ng luha.Ngayong muling nakita ni Lara ang matanda, naiintindihan na niya kung bakit siya nakaramdam ng kung anong emosyon sa kanyang dibdib nang una niya itong makita. It was her grandmother. The grandmother she had forgotten for a long time.And seeing her now, old and frail makes her heart break. They have lost so much time. At wala nang nais pa ang dalaga kundi ang yakapin ito at sabihing hindi na ito muling mag-iisa dahil nakauwi na siya.Muling humakbang palapit ang dalaga sa abuela. Subalit muli itong nagsalita.“D’yan ka lang!” ani Carmelita sa mataas na tinig. “H’wag mo nang tangkaing lumapit. Kilala ko ang mga gaya mo, nais lamang pagkakitaan aang kalungkutan ko. Anong kailangan mo? Kwarta? Alahas? Bahay at lupa? Ano?!”Sandaling naguluhan si Lara, hi
“Maraming salamat, Agnes,” ani Doña Carmelita sa katulong nang maiupo siya nito sa kanyang kama. Si Agnes ay pamangkin ni Lita at naiwan sa mansiyon kasama ang ilan pa niyang katulong upang pangalagaan iyon. Subalit pinatawag ng matanda sa penthouse upang samahan sila roon pansamantala.Kararating lang ng matandang donya mula sa ospital. Kanina lang ay kasama niyang na-discharge mula sa ospital sina Lita at Manuel na nagtamo ng kaunting sugat sa ulo matapos ang ginawang pananakit ni Delia sa kanila kahapon.Nagpapasalamat ang matanda at walang napinsala sa kanila ng mga kasama niya sa bahay. At ngayong nasa mas maayos na silang kalagayan at nakauwi na, she can start moving on from the nightmare Delia had caused her.Three weeks. Tatlong linggo siyang nilinlang ng babaeg inakala niyang kanyang apo. Hanggang ngayon, hind pa rin lubos maisip ng matandang babae na nagpaloko siya nang ganoon katagal sa isang tao. Now that she had known the truth, looking back, there were tell-tale signs De
Nineteen Years Ago“Happy birthday, Larissa!” bati ni Keith sa anim na taong gulang na si Larissa bago ito inabutan ng isang paper bag. Nasa labasan sila ng kanilang eskwelahan.“Salamat, Keith!” magiliw na sabi ni Larissa sa kaibigan na kahit na halos dalawang taon ang tanda sa kanya’y, sadyang malapit sa loob ng bata. Ito at si Jace ang kanyang unang naging mga kaibigan mula nang dumating sila ng kanyang Daddy mula sa US. At talaga namang hindi na silang mapaghiwalay na tatlo mula noon.Masaya ang bata na kahit na bagong salta siya sa kanyang bagong eskwela’y, mayroon na siya agad na kaibigan doon.“Punta ka sa party ko mamaya ha? Sabi ni Lola we will have as much spaghetti and cake as we want,” ani Larissa, ngumiti bago binuksan ang paper bag na regalo ni Keith . “Wow, the music note pin I liked!” bulalas ni Larissa, nagningning ang mga mata bago bumaling kay Keith. “Thank you, Keith! I like it!” ani Larissa, bahagya pang yumakap sa kaibigan.Ngumiti naman si Keith, gumanti ng yaka