Chapter 3

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng matandang Villamor. Bahagyang nagkaroon ng liwanang ang mukha nito at pagdakay nasambit nito “ Kung pumapayag kang pakasalan ang aking anak, hindi mo na ako dapat pang tawaging lolo, Papa na ang dapat na iyong itawag sa akin sapagkat kung tatawagin mo pa akong lolo baka magkaroon ng pagkalito sa ating pamilya”

Ang nakaluhod na si Marcus ay bahagyang napangiti sa mga pangyayari. Ngunit ng bahagya syang gumalaw, naramdaman nya ang matinding sakit ng kanyang katawan dahilan upang bahagyang mamutla ang kanyang mukha. Agad naman itong napansin ng kanilang mayordomo. Agad nitong tinawag ang pansin ni Beatrice. “ Binibining Beatrice, ikaw na po ang bahalang umalalay sa senyorito” Mabilis namang kumilos si Beatrice, kinuha ang wheelchair nito at inalalayan si Marcus paupo dito. Ng nakaupo na ang binata sa kanyang upuang de gulong, bigla itong naubo, ubong tumagal din na tila ilang segundo. Labis itong nakapagpabahala sa kanya, ngunit naalala nya si Minda, ang ina ng kanyang dating fiance. Bahagyang syang tumingin dito “ Tita, natutuwa ka ba sa aking naging desisyon?” tanong nya sa kanyang dating biyenan.  

“ uo naman, labis ang aking kasiyahan sa kung ano ang inyong napagkasunduan. Marcus, aking bayaw huwag ka sanang magagalit kay Beatrice sa kung anong nangyayari. Bilang isang ina, alam kong ito ang nararapat dahil ikaw ang nakauna sa katawan ni Beatrice, naipagkaloob nya sa iyo ng buo kailangan mo itong panagutan” Tugon naman ng ginang.

“ At Beatrice, maaring hindi talaga tayo nakatadhana bilang maging mag biyenan ngunit kung sakali naman na magkaroon ka ng kahit anong problema, naririto pa din ako upang makinig at tulungan ka ” ang wika ng ginang kay Beatrice habang hawak nito ang mga kamay nito at hinahaplos ng bahagya na parang wala talaga syang kinalaman sa mga pangyayari.

“Kung gayon, tita kung sakaling pakakasalan ko si Marcus, magiging magkapantay na tayo ng posisyon sa pamilyang ito. Hindi na kita dapat tawagin pang tita, bagkus bilas na” nakangiting sabi ni Beatrice ngunit sa kaloob looban nya ay labis ang galit na nararamdaman nya para sa ginang.

Nagulat ang ginang sa sinabi ng dalaga. Ikinubli nya ang kanyang nararamdaman at sumagot sya sa sinabi ni Beatrice “ Uo naman”

Walang bakas o kahit anong bahid nga pagkalungkot sa mukha ng ginang dahil sa pangyayari. Hindi man lang ito kakikitaan ng panghihinayang bagkus ay saya at kagalakan ang makikita dito. Matatandaang bago umalis si Albert papuntang business trip, ibinilin nya si Beatrice sa ina upang ito ay maalagaan ngunit hindi lubos maisip na ito pa pala ang magdadala sa kapahamakan para kay Beatrice.

Tiningnan ni Marcus ang dalaga sa kung ano ang reaksyon nito sa pangyayari. Mukha naman maayos ang lahat. Tanggap na din ng kanyang hipag na kailanman ay hindi na makakasal si Beatrice sa kanyang anak. 

“Kung gayon dapat na nating kausapin ang pamilya Martinez upang makipag ayos dito. At kapag ayos na ang lahat, maari na nating ituloy ang kasal at tuluyan ng i welcome si Beatrice sa ting pamilya. Gayonpaman, nais na kitang batiin Beatrice, congratulations” pahayag ng matandang Villamor

Biglang nag iba ang timpla ng mukha ni Minda, agad itong napansin nina Marcus at ng kanyang ama. Ng mapansin ni Minda na sa kanya nakatingin ang mag ama, ngumiti ito ng hindi natural , tila may ikinukubli ngunit agad syang nakaisip ng sasbihin, “Papa , maalala ko, ang pamilya Martinez na may ari ng isa sa pinakamalaking golf course dito sa Pilipinas, ilang beses nila akong kinontak at nais nilang ipagkasundo ang kanilang anak at ipakasal ito kay Albert dahil ang aking anak daw ay disente, mapagmahal, responsable at higit sa lahat ay mabuting bata na bibihira makita sa mga batang mayayaman at ilang beses ko din silang tinanggihan dahil ang aking anak ay ikakasal na sana kay Beatrice. Ngunit ngayong si Beatrice ay pakakasalan na ng aking bayaw, maari ko na ulet silang kontakin” saad ng ginang

Tumayo ang matandang Villamor na nakatuon sa kanyang tungkod at nagwika “ Tama, ang anak ng pamilya Martinez ay nagbubuntis ng kambal. Magandang ideya yun. Parang buy 1 get 2.”

Nagulat ang ginang sa kanyang narinig “ Ano yun papa, tama ba ang aking mga narinig?

“Yan ang usap usapan ng aking mga business partner.Nabuntis ito habang nagpaparty sa isang bar. Kayat nais nilang maghanap ng mapapangasawa ang kanilang anak upang maikubli ang kahihiyang ginawa nito. Kesa nga nman sa ipa abort hindi ba” sagot naman ng matandang lalaki

Pagkatapos magsalita ng matandang Villamor, hiniling Marcus kay Beatrice na itulak siya papunta sa garahe. Habang naglalakad, walang sinabi si Beatrice, pakiramdam niya’y nahihiya sya. Kung hindi pa rin niya maiintindihan ang nangyayari ngayon, masyado na siyang tanga. Lumalabas na ang ina ni Albert na si Minda ay sobrang baba ang tingin sa pamilya Aragon at kailanman ay hindi nya matatanggap na makapasok sya sa pamilya nila.

Sinamantala nito ang pagkakataon habang wala si Albert sa bahay, pinaalis nya ito ng maaga, at ginamit ang pagkakataon upang mapapasok nya ang dalaga sa kwarto ni Marcus, ang baldado nitong tiyuhin. Ang plano ni Minda ay magkaniig si Marcus at Beatrice ng sa gayon ay maikasal si Beatrice sa kanyang baldadong bayaw. Ito ang magiging paraan upang hindi maikasal ang kanyang anak kay Beatrice dahil labis ang pangmamata nito sa pamilyang kinagisnan ni Beatrice.

At ang kasalukuyang sitwasyon ang nais mangyari ni Minda ay matuloy ang kasal ni Marcus at Beatrice. Si Marcus na nawalan ng kakayahang maglakad dahil sa aksidente sa sasakyan,

Labis ang pagkahabag ni Beatrice sa lalaking nakaupo sa tinutulak nyang wheelchair. Tingin nya ay parehas lang din silang kaawaawa ng lalaki. Napansin nya ang mga dugo at sugat na bumabalot sa katawan nito. “ tatawag muna ako ng sasakyan para madala ka sa ospital” wika nya sa lalaki.

Pinigilan sya ng lalaki. “Huwag na, pumunta na lang tayo sa munisipyo. Sa Civil register upang makapagpatala pra sa ating kasal”

"Pero ang mga sugat mo?"

"Okay lang, magsuot na lamang ako ng itim nsa damit upang hindi makita ang aking mga sugat saka ang bahid ng dugo."

Habang sinasabi niya iyon, tinawagan ni Marcus ang kanyang assistant at inutusan siyang dalhin ang kanyang jacket, mga requirements sa bahay Medyo mabilis syang nagsabi kay Beatrice: "Magparegister na tayo ngayon!"

Di nagtagal, dinala ni Carlos, ang assistant ni Marcus, ang lahat ng kailangan at inutusan ang isa pang  tao na pumunta sa pamilya Aragon para kunin naman ang mga requirements ni Beatrice. Pagdating nila sa garahe, may dala ring kahon ng gamot si Carlos. Agad niyang ginamot ang likod ni Marcus bago nito muling isinuot ang kanyang damit. Sanay na sanay ang kanyang mga galaw, halatang madalas niyang ginagawa ang ganitong bagay araw-araw.

Matapos ang gamutan, ipinasok ni Carlos ang kotse at tinulungan si Marcus  na makapasok. Kahit nakaupo na sa kotse, parang hindi pa rin makapaniwala si Beatrice sa mga pangyayari. Tinitigan niya ang mga nadaraanang tanawin sa labas ng bintana ng kotse at inisip na ang paglalakbay na ito ay para pumunta sa tanggapan ng Sibil na mga gawain upang makakuha ng sertipiko ng kasal. Napuno ng samu’t saring iniisip ang kanyang isipan.

Pagkatapos ng mahabang katahimikan, isang mababang tinig ng lalaki ang narinig niya sa kanyang tainga. Mahirap matukoy kung ito ba’y masaya o galit. "Ano ang iniisip mo?"

Huminga nang malalim si Beatrice, bumaling, at kalmadong tumingin kay Marcus: "Pwede ba tayong mag-usap?"

Bahagyang nagdilim ang mukha ni Marcus ngunit maya-maya’y ipinakita ang kaunting kahinaan at takot. Tinanong niya: "Pinagsisisihan mo ba ito?"

Habang sinasabi niya iyon, ibinaling niya ang mukha palayo at dalawang beses na umubo. Mukha siyang napakahina na para bang mamamatay na sa susunod na segundo.

Si Carlos sa unahang upuan: ... Ang eksenang ito, pang-Oscar!

Mabilis na umiling si Beatrice at mahinang sinabi: "Hindi, iniisip ko lang na ang kasal ay isang malaking bagay, at may ilang bagay akong gustong linawin bago ang kasal."

Patuloy pa ring umubo si Marcus, ngunit gumawa siya ng maginoong kilos na parang nagsasabing "sige, magtanong ka." Nag-isip muna si Beatrice bago nagtanong: "Marcus, nakapatay ka na ba ng tao?"

Pagkatapos niyang magsalita, napalunok ng laway  si Beatrice at tila ba kinakabahan habang naghihintay sa isasagot ng lalaki

Agad na sumagot si Marcus nang walang pag-aalinlangan. Siyempre, hindi niya pinalampas ang cute na ekspresyon ni Beatrice. Bahagya siyang gumalaw at lumapit kay Beatrice, hinahaplos ang maputi niyang leeg gamit ang mahahaba niyang daliri. "Huwag kang mag-alala, hindi ko sinasaktan ang asawa ko. Hindi kita sasaktan."

Napakakati ng leeg ni Beatrice, parang may gumagapang na higad. Mahiyain siyang gumalaw upang umiwas sa paghaplos ni Marcus, nilulon ang laway at nagtanong: "Paano naman ang iba pang ilegal na bagay?"

"Wala!"

Mabilis na binawi ni Marcus ang kanyang mga daliri, ngunit hinaplos pa rin ito ng dalawang beses sa pagitan ng kanyang mga daliri, parang nasisiyahan. Napakakinis, parang puting tokwa! Itinaas niya ang kanyang salamin sa ilong, pinaalalahanan ang sarili na maging maginoo, at marahang ipinaliwanag. "Noong mas bata pa ako, mainitin ang ulo ko at nakipagsuntukan sa iba, pero hindi ko kailanman nilabag ang hangganan ng batas."

Si Carlos, na nagmamaneho: ...Tawag mo roon suntukan? Eh parang one-sided KO iyon! "Ang mga establisyementong pinapatakbo namin ay hindi sangkot sa mga maseselang negosyo o droga. Prinsipyo ko iyon."

Halatang nakahinga nang maluwag si Beatrice nang marinig ito, pero hindi niya napigilan ang pagiging guro at mahina siyang nagpayo: "Kung ganoon, huwag nang makipagsuntukan sa hinaharap. Mali ang makipag-away."

"Sige, masusunod po Teacher Bea."

Hawak ni Marcus ang kamay ni Beatrice, parang masayang-masaya siyang kausap ito. Ang mukha ni Beatrice ay nagpakita ng hiya, para bang tinutukso siya. Si Carlos, na nagmamaneho sa harapan at tila napapakain ng "dog food": ... Hindi dapat ako nagmamaneho. Dapat nasa ilalim ako ng kotse.

Hinaplos ni Marcus ang kamay ni Beatrice, bahagyang pinipisil upang hindi ito makawala. Nang makita ang pag-aatubili ni Beatrice, muli siyang nagtanong: "May gusto ka pa bang sabihin o itanong?"

Pumikit nang dalawang beses si Beatrice nahihiyang magsalita. "Mayroon akong... dalawang kundisyon."