Chapter 5

Noon pa man ay sobrang hinahangaan ni Beatrice ang asul at puting porselana na antigong ito. Ito ang pinaka-mahalagang antigong nabili ni Oscar. Noong una, tumingin siya ng dalawang beses dito, at pinagbawalan siya ni Oscar na hawakan ito. Sinabi niyang malas siya, at natatakot siya na kapag hinawakan niya ito, baka mabagsak ang antigong iyon. Tiyak nga, sumunod si Oscar sa titig ni Beatriceat naramdaman niyang parang kumakabog ang puso niya. Nang ibuka nya ang kanyang bibig, narinig niyang tinuturo ni Beatrice ang kanyang pinakamahal na yaman at sinabi, "Sa tingin ko maganda 'yang isa."

Bahagyang kumunot ang noo ni Marcus,  parang hindi nasisiyahan, pero ipinag-utos pa rin kay Carlos na dalhin ang antigong ito kay Beatrice at tinanong, "May gusto ka pa bang iba?"

Tumingin si Beatrice sa mukha ng kanyang ama na puno ng sakit at nagpatuloy na tumuro ng ilan pang mga antigong bagay upang mapagaan ang galit nito. Ipinag-utos ni Marcus, "Hindi maganda ang iyong panlasa. Kailangan mong matutunan pa ito sa akin. Kung gusto mong matutunan ang matataas na panlasa, kailangan mong basagin ang hawak mong ito."

"Basagin?"

Nagulat si Beatrice sa inutos si Marcus. Tumango si Marcus, iniabot ang kamay at tinulak ang bagay sa kanyang kamay papuntang sahig. Bumagsak ang asul at puting porselanang vase at agad na nabasag sa mga piraso. Sumimangot si Oscar, iniisip na hindi lang ang kanyang antigong gamit ang nabasag, kundi pati ang puso niya! Tinuro ni Marcus ang antigong tinuro ni Beatrice kanina: "Dahil ito ay dowry na ibinigay sa iyo ng iyong ama, ikaw na lang ang magbasag nito. Basagin mo hangga't gusto mo. Wala akong pake sa mga ganitong bagay sa bahay."

Tila nahikayat si Beatrice, at ang matagal nang naipong galit sa kanyang dibdib ay sumabog ng buo. Pumunta siya at binasag lahat ng mga antigong hindi pinapayagan ng kanyang ama at kapatid na hawakan. Ang tunog ng mga antigong bumabagsak sa sahig ay masarap pakinggan! Ang saya! Hinawakan ni Lucy ang kanyang puso, at nagdilim ang mukha sa sakit. Ngunit ang mga mata at kilay ni Marcus ay puno ng pang-unawa. Matapos ang ilang sandali, natapos din si Beatrice sa pagbabasag ng mga bagay. Dahan-dahan siyang lumapit kay Marcus na may kahihiyan at sinabi, "Ang gastadora ko talaga, nagastos ko pa yung dowry na ibinigay sa'yo ng mga magulang ko..."

Bago pa siya makapagsalita ng buo, pinutol siya ni Marcus ng malumanay, "Walang problema. Ang pinakamahalaga ay masaya ka."

Ngayon ay alam na ni Beatrice na si Marcus ang naglalabas ng galit para sa kanya, at isang mainit na pakiramdam ang sumiksik sa kanyang puso. Habang pinagmamasdan sila, kitang-kita sa mga mata ni Oscar ang sakit na hindi siya makahinga, kaya't kinailangan niyang pigilan sila gamit ang isang pilit na ngiti. "Kailan po... ibibigay ang betrothal gift?"

"Bibigay ko na ngayon!"

Huminga ng maluwag si Oscar, at nagningning ang mga mata ng ina at kapatid ni Beatrice, parehong puno ng kasiyahan. Tinuro ni Marcus ang mga pira-pirasong labi sa sahig at nagsalita ng malumanay, "Hindi ko talaga pinapansin ang mga maliliit na perang ito."

Ang mga tao ay yumuko at nagsabing, "Oo, oo, oo."

Habang nagsasalita, sumenyas si Marcus at agad naman itong nilapitan ni Carlos. "Agad na ipadala ang 100,000,000 sa bank account ng aking asawa. Gayundin,ilipat ang titulo ng lupa sa kanya."

Pinagmamasdan ni Marcus ang namumutlang mukha ni Oscar na may isang mahinahon at eleganteng hitsura sabay sabing, "Oh, nakalimutan kong sabihin sa iyo ama, ang bahay sa Forbes ay nailipat na sa pangalan ni Beatrice kaninang umaga. Huwag mag-alala tungkol dito, ama."

May tunog ng "ding," at tumunog ang cellphone ni Beatrice. Agad siyang tumingin at totoo nga, isang text message mula sa bangko ang pumasok, na nagpapakita na ang 100,000,000 ay na-deposito. Kinausap ni Beatrcie si marcus at sinabing, "Salamat, Marcus, naideposito na ang pera."

Maya-maya, binaba ni Carlos ang telepono at nag-ulat, "Senyorito, nailipat na rin po ang lupa sa pangalan ng misis."

Lubos na nabigla si Oscar: "Marcus, oh, hindi, aking manugang, ang dote ay para sa amin! Para sa amin bilang mga magulang!"

"Oo, tama, pero karaniwan sa mga mayamang pamilya ay hindi nila tinitingnan ang ganitong halaga ng regalo. Iniisip nila na mas gaganda ang buhay ng kanilang mga anak na babae kapag ikinasal sa pamilya ng kanilang asawa, kaya binibigay nila ang betrothal gift sa kanilang mga anak na babae. Hindi ko na lang kayo pinaasa pa at pinadala na lang direkta kay Beatrice, dahil ayokong magka-abala pa kayong maglipat-lipat at kumita pa ang bangko sa handling f*e."

"Huwag mo kaming pinaglololoko!"

Matallim ang tingin ni Abby, ang nkababatang kapatid ni Beatrice kay Beatrice hindi nito napigilan ang sarili. Dinuro nito si Beatrice, "Siya ba ang humiling na maglaro ng mga kalokohan sa atin?!"

Matapos nitong magsalita, isang malakas na sampal Ang dumapo sa pisngi ni Abby, mula ito kay Carlos na  isang martial artist, at ang sampal na iyon ay nagdulot ng matinding ugong sa tenga ni Abby. Hindi pa siya natamaan kailanman simula pagkabata, kaya't natulala  siya ng matagal, hindi makapagsalita ng buo: "Ikaw... ikaw..."

"Ano'ng ibig mong sabihin?" Sagot ni Carlos, "Ang huling taong nangahas gawa ng ganyan kay Senyorito, pinutol ang daliri! Hindi ko nilakasan ng husto dahil ikaw ay kapatid pa rin ni senyorita."

Matapos ito, nagalit si Marcus at tinanong si Carlos, "Bakit mo nagawa 'yon?"