Another update po ulit.
Isang malakas na sampal ang natamo ni Analia kay Chairman Yeon ng makauwi sila ng bahay. “Anong kahihiyan at kasingungalingan ang ginawa mo kanina sa party?” Tinignan ni Analia ng masama ang chairman. Kumuyom ang kamay niya sa galit. Dumating rin si Luisa at Edgar na nanlalaki ang mata habang nakatingin sa kanila. “Bakit? Anong mali sa ginawa ko? Pinagtatanggol ko lang ang sarili ko!” “Aba’t bastos ka!” “ANALIA!” Sigaw ni Luisa at agad silang nilapitan. “LUISA, AYOKONG MAGPAKASAL SI LUIS SA BABAENG YAN!” “Sige… Dahil makukulong si tita Luisa.” Sabi niya dahilan kung bakit napatayo si Luis mula sa pagkakaupo. “ANALIA!” Sigaw ni Luis. Napatakip naman ng bibig si Luisa habang si Chairman Yeon ay kumunot ang noo. “What do you mean by that?” he asked. “Don’t Analia.” Sabi ni Edgar Yeon. “All of you leave me no choice. Kaya dapat malaman ng chairman ang ginawa ni tita at kung bakit kailangan magpakasal ni Luis sa akin.” Tumingin siya kay Chairman Yeon. “Si tita L
Nagmulat ng mata si Mithi at nakita niya si Kallahan na kakapasok lang ng kwarto niya. “Saan ka galing?” tanong ni Mithi sa kaniya.Nakapikit pa ang mata nito buhat sa sobrang antok dahil napagod sa party na pinuntahan. “Sa study room,” tipid na sabi ni Kallahan. Kakauwi lang niya at hinatid lang siya ni Damien na pinilit siyang paalisin kanina sa hospital. Gusto pa sanang magtanong ni Mithi pero hindi na niya nakayanan pa dahil inaantok pa siya. Nakatulog siya ulit habang yakap ang unan. Kallahan watched her sleeping peacefully on their bed nang biglang kumatok si Shy sa pinto ng kwarto nila. Napilitan siyang tumayo para puntahan ito. “What is it?” tanong niya. “Sir, nasa labas po si Luis Yeon.” Sabi nito. Napatingin si Kallahan sa orasan. Nakita niyang alas 3 pa ng madaling araw. Kumunot ang noo niya at lumabas.He's wondering kung anong sadya ni Luis ng ganitong oras. “Dito ba nakatira si Mithi?” lasing na tanong ni Luis sa mga bodyguard. Hindi lumapit si Kallahan. Na
Lunch time na at hindi pa rin maipinta ang mukha ni Mithi.“Parang sira!” Komento niya sa mga kasamahan niyang binabati siya. Natatawa naman si Shamcey sa tabi.“Hindi mo naman sila masisi. Kahit nga ako e nahihiya na rin na tawagan ka matapos kong malaman na granddaughter in law ka pala ng mga Siao.”Tumigil siya sa paglalakad. Papunta sila ng canteen dahil lunch break nila.“Ano ka ba naman Shams. Don’t do that. Ako rin naman nagulat no’ng byernes..” Sabi ni Mithi. “Hindi ko rin naman kasi alam na Siao pala si Kallahan. Kaya pala sabi niya na una kami nagkita sa company kasi lolo niya pala si Chairman Siao.”Kumunot ang noo ni Shamcey. Kasi batid niyang sa picture kung saan nakunan si Kallahan, sa background, may isa doon na nakatingin si Kallahan kay Mithi.Pero hindi nalang niya iyon sinabi. Ayaw niyang magulo ang isipin ni Mithi.“Anyway, alam mo ba Shams, si Donya Merita which is lola ni Kallahan, mabait pala siya. Inalagaan niya ako at prinotektahan sa stepmother ko.”“Really?
The wedding is fast approaching. Nagtataka na si Mithi dahil mas napabilis pa ang petsa ng kasal sa sinabi ng papa niya. Halos 1 week preparation na lang ang kasalan.Kalat na rin sa internet ito at sobrang engrande pa ang kasalang magaganap.“Nakapagtataka,” sabi ni Mithi na narinig ni Shamcey sa tabi niya. Ilang ulit na niya iyong nasabi sa loob ng isang linggo.“Is this about the wedding? Nagsi-selos ka ba?” tanong ni Shamcey.“What? Hindi ah! Pero nagtataka talaga ako kasi napabilis pa ng husto. Nagkausap lang kami ni papa no’ng nakaraan, kaya alam kong almost 2 weeks pa ang preparation. Pero parang ginawang 6 days ng Yeon ang lahat.”“Hayaan mo na at huwag mo ng isipan pa. Ano naman ngayon kung magpapakasal sila ng maaga?” anito na sa cellphone ang tingin.Tumingin si Mithi kay Shamcey at naabutan niya itong namumula habang nakatingin sa cellphone. Kumunot ang noo niya.“Sinong katext mo?” sumilip pa siya pero agad nilayo ni Shamcey ang cellphone na hawak niya.“Wala,” sabi nito.
“Kuya Alfred, pakisabi kay Kallahan na sa bahay na siya dumiretso.”“Opo Miss Mithi. Patawad po.”“Ayos lang po.” She said and took a peek of Luis na nakayuko ang ulo at nakaupo pa rin sa loob ng café.Napailing siya dahil naalala niya ang sarili niya. Noong sila pa ni Luis, hindi niya ramdam na mahal siya nito pero ganoon pa man, mabait ito sa kaniya or better to tell, na mabait sa kaniya kapag may ibang taong kaharap.Hindi pa niya iyon narealize no’ng una. Nakikita niya si Luis bilang mabait na fiancé niya not until nahuli niya itong may kasex na iba.She wasn’t sure back then kung sigurado ba siyang magkasal kay Luis. Naniwala na lang siya na baka magdi-develop ang feelings nila ni Luis sa isa’t-isa kapag nagpakasal na sila.She wasn’t sure pero hindi siya makaatras because to back out is not an option.Kaya alam niya ang nararamdaman ni Luis.Pero gaya ng sabi ni Shamcey, wala na siyang pakialam pa kung anong magiging kahihinatnan niya kasama ni Analia. She’s out of the picture.
Kinabukasan, pinapapunta ni Michael si Mithi sa bahay nila. Bukas na gaganapin ang kasal ni Luis at Analia kaya hindi na siya pumasok sa trabaho sa utos na rin ni Donya Merita.Kasama niya si Kallahan dahil hinahatid siya nito sa sasakyan.“Why do I feel like hindi na kita makikita matapos nito?” he said.“Silly. Uuwi pa rin naman ako mamaya kasi dadalo tayo ng kasal bukas.”But still, hindi nagbago ang expression sa mukha ni Kallahan. Ang random nang pagpapapunta ni Michael kay Mithi sa bahay. Tuloy ay kinakabahan siya.“Kay papa lang ako uuwi. Pero babalik rin naman ako. Promise!”Kallahan sighed. “Fine. But promise me na tatawag ka kada oras.”"Okay po Mister ko." Puno ng lambing na sabi ni Mithi bagay na ikinapula ng pisngi ni Kallahan.Only Mithi can make him react this way.Kallahan snake his hand around her waist and pulled her closer to him nang sa ganoon ay mahaIikan niya ang labi ni Mithi.It's a passionate kiss. Mas lalong pinailalaliman nito ang haIik na pinagsaluhan nilan
“Mikaela, what’s wrong?” tanong ni Michael sa anak niya. Bigla kasi itong namutla kaya nag-alala siya. “Wala po pa,” sabi ni Mithi at napipilitang ngumiti. “Bakit para kang namumutla? May masakit ba sayo? Dadalhin na ba kita sa doctor?” agad siyang umiling. “Huwag papa. I’m perfectly fine.” Aniya at sinubukang tumayo. ‘Ang tattoo ng anghel. Ang pangalang Antonio. Ang Venice. Ang galit ni Donya Merita sa akin noong una kaming magkita.. Bakit parang nagtutugma?’ tanong ni Mithi sa sarili niya. Pagtayo niya, natigilan siya at napatingin sa mesa nang biglang nagvibrate ang phone niya. Tumatawag si Kallahan. Agad niya iyong kinuha at sinagot. “Wife,” unang bati ni Kallahan sa kaniya. “Kallahan,” aniya sa mababang tono. Gusto niyang iwakli sa isipan niya ang mga haka-haka niya pero hindi niya magawa. Gusto niyang magtiwala kay Kallahan dahil iyon ang pinangako niya. “Anong oras ka uuwi? Sunduin na kita.” Sabi niya. “Huwag.” Biglang sabi ni Mithi. “I mean, huwag na… Pupunta pa ako n
“MITHI!” Sigaw ni Shamcey at nagmamadaling pumasok sa loob. Nakita niya si Mithi na nakaupo sa sofa habang ang mga pictures ay nasa harapan at nakakalat pa sa mesa. “Mithi, magpapaliwanag ako. Kasi, noong nakita ko ang mga litratong yan, inakala ko e baka kilala ka ni Kallahan noon pa. Pero naisip ko rin kasi na baka nagkataon lang lahat. Kaya ko pina-photocopy ang mga pictures dahil plinano kong ipakita sayo ang mga pictures na yan pero nagbago ang isip ko ng makita ko kung gaano ka kasaya sa piling niya.” Sunod sunod ang sinabi ni Shamcey, hinihingal. Nag-alala siya ng husto na baka magtampo si Mithi sa kaniya. “Saka kasi, naisip ko na walang halaga ang nakaraan dahil nakikita kong masaya ka ngayon sa piling ni Kallahan kaya hindi ko na lang pinakita. Natatakot akong magcause pa yan ng conflict sa inyo. Ayaw kong makasira ng isang magandang relasyon.” Napahilamos si Mithi sa mukha niya gamit ang kaniyang mga kamay. "Naalala mo pa ba iyong kwento ko sa'yo? Iyong tungkol sa lola ni