Prologue

NAKANGISING BUMABA si Tarinio sa motorbike na dala. Taas noong pumasok sa building kung saan ang pad ng kanyang pinsang si Anaxy. Kumindat siya sa receptionist na humagikhik nang makita siya. Pabiro siyang sumaludo dito bago tuluyang sumakay sa elevator.

Pasipol sipol siya habang hinihintay ang pagdating sa tamang palapag. Ngayon ang kaarawan ng pinsan, nagyaya ito ng inuman para magdiwang. Medyo hindi naman siya busy kaya nagpasya siyang pumunta, isa pa hindi niya rin naman ito matitiis.

"Mga tarantado kong pinsan," nakangisi niyang sigaw nang tuluyang makapasok sa pad.

Nandoon na ang lahat, busy sa pag-inom. Napatingin siya sa wrist watch, napailing nang makitang late siya ng dalawang oras kaya halos lasing na ang mga ito.

"Tari, akala ko hindi ka na dadating. You're busy fucking your slut?" natatawang salubong ni Cerio.

"Nasaan ang birthday boy?" Pabiro niyang sinuntok ang balikat nito at hindi na pinansin ang pagiging madumi ng mga salitang lumalabas sa bibig.

"Here." Bumaling siya sa kusina, nandoon ito. Nakaapron habang naglalabas ng panibagong pulutan. "Late ka na naman, lahat ba ng secret agent hindi punctual?"

Patalon siyang umupo sa stool, malapit sa kitchen counter. L-shape 'yon, may wine rack sa kabilang parte. Tumayo siya, pinasadahan ng kamay ang napakaraming wine na nakalagay sa halos singlawak ng pader ng pad.

"Go, boys. Ubusin ang wine ni Anax," sigaw niya.

Anaxy chuckled. Inilabas nito ang nabake na cake. His cousin, Anaxy Castillion is an ideal man. Kahit siya ay hanga dito, magaling itong magluto at matagumpay sa piniling propesyon. Lahat sila matagumpay pero iba para sa kanya si Anax.

Malinis ito, tila babae ang pagiging OC nito. Kahit na nagwalwal na ang mga pinsan nila nasa tama pa rin ang pagkakatayo ng mga bote sa ibabaw ng mesa. "Baka tumba na kayong lahat pero 'yong wine rack ko di pa nakalahati."

Bumalik siya sa pagkakaupo sa stool. Maglalagay na ito ng decoration sa cake. "Kumusta ang pagiging wine connoisseur?"

Nagkibit balikat ito. "Gan'on pa rin, maganda pa rin ang panlasa. Ikaw, tapos na ba ang kaso mo?"

Napabuntong hininga siya. "Hanggat hindi ako nagreretiro hindi matatapos ang mga kaso ko."

"Atleast learn to take a break, you are not getting any younger. You should start dating."

Natawa siya sa suhestyon nito. Dating is the least plan he have in his life. It's might clichè but he don't like the idea of dating. "Alam mo namang sa trabaho ko ubos na agad ang oras ko, kulang pa nga e. Paano ako magkakaroon ng panahon para sa dates?"

Sumandal siya sa counter, humarap sa iba pang mga pinsan na nagkakatuwaan. May sariling mundo, nawiwili sa pagyayabangan tungkol sa babae. Usapang hindi niya hilig salihan.

"Time management."

Umiling siya. "Walang imamanage kasi wala akong time."

"Tatanda kang binata."

Napakangisi siyang nilingon ito, sa likod ng kanyang balikat. "Tatanda kang virgin." Napahalakhak siya nang matigilan ito. "Kung makapagadvice ka sa'kin tungkol sa dating akala mo may girlfriend ka. Take my advice, enjoy pussies first before tying the knot."

"Idiot," inis na sagot nito.

"Virgin," gante niya. Naiiling itong bumalik sa ginagawa. Kinuha niya ang goblet na inabot ni Volt. Inisang inom niya ang red wine na laman n'on.

Imbes na sumali sa katuwaan ng kanyang mga pinsan nagtungo siya sa bintana. Sinalubong siya ng malamig na hangin. Tanaw niya halos buong syudad, tila mga bituin sa pagkutitap ang iba't ibang kulay ng ilaw ng mga establishments.

Nakakarelax ang tanawin pero magulo pa rin ang isipan niya. He's thirty five now and Anaxy is right, he's not getting any younger. Hindi niya akalain na darating ang pagkakataon sa buhay niya na poproblemahan niya kung paano magsettle down.

Where would he find a material wife? He's not even a material husband. Sa pagkahumaling sa trabaho hindi niya namalayan ang paglipas ng panahon, tumatanda na pala siya. Nakuntento na lamang siya sa paniniwalang sa klase ng kanyang trabaho walang babaeng makakaintindi sa kanya. Walang babaeng gugustuhing magkaroon ng boyfriend na walang oras sa kanya.

Nakakasawa din pala ang maging binata, sa isipan niya.

Ngayong may mga pamilya na ang pito niyang mga pinsan sa iisang uncle niya nararamdaman na niya ang pressure.

Sino namang babae ang gugustuhing maging asawa ako?

Kumuha siya ng isang bote ng wine. Binuksan at doon mismo uminom. May trabaho na namang maghihintay sa kanya bukas. Lalo siyang mawawalan ng oras para sa sarili.

Nang hindi mawala sa sistema niya ang gumugulo sa isip nagpaalam siya kay Anaxy na pansamantalang lalabas. Nakarating siya sa rooftop, kinuha niya ang cellphone. Mabilis na nadial ang numero ng kanilang head team.

"Castillion," bungad nito.

"I want to file for a leave, sir." Buo na ang desisyon niya, hindi niya tatanggapin ang sunod na kasong ibibigay sa kanya. Kailangan na niyang maghanap ng babaeng mapapangasawa, hindi niya 'yon magagawa kung puro trabaho ang aatupagin niya.

Sandaling natahimik ang nasa kabilang linya. "Are you sure?" may pagkabigla sa boses nito.

Hindi niya masisisi ang kanyang head dahil simula n'ong pumasok siya bilang isang agent ni minsan hindi siya humingi ng bakasyon. Kahit mga holidays hindi siya nagpapahinga. Puro trabaho.

"Yes, sir. Pinag-isipan ko na ito ng napakaraming beses."

"Pero ang susunod na kaso ay para talaga sa'yo. Walang ibang sasalo dahil ikaw lang ang qualified na humawak n'on. Ilang taon itong pinaghandaan ng nasa taas, hindi ka pwedeng magleave."

Napahigpit ang hawak niya sa cellphone. "But I need the approval for my leave, sir."

"I can give you my approval but sorry, I can't let you for now. Pagkatapos ng kasong ito kahit isang taong leave pagbibigyan kita. Just this one, Castillion."

Pinigilan niya ang emosyon. Gusto niyang magreklamo, disappointed siya dahil ngayon lang siya humiling ngunit hindi siya pinagbigyan. Ilang ulit siyang nagbilang sa kanyang isipan, kinakalma ang sarili. Bago muling sumagot.

"I understand, sir. I will accept the case, then." Mahalaga sa kanya ang pakay kaya gusto niyang magleave pero mas mahalaga din ang kanyang trabaho.

Parte na iyon ng buhay niya. Siguro'y maipagpapaliban niya pa ang paghahanap ng pwedeng maging asawa. Wala sa plano niya ang mag-asawa simula pa noon pero habang patanda ng patanda nag-iiba ang takbo ng kanyang desisyon.

"Thank you, Castillion." Ibinaba niya ang tawag, hindi na sumagot ka. Ibinalik niya sa bulsa ang cellphone.

Naglakad siya papunta sa dulong parte ng rooftop. Umakyat siya sa mababang pader at umupo doon. Tanaw niya ang taas ng building na kinaroroonan niya. Normal lang sa kanya ang heights kaya't balewala lang iyon sa kanya. Komportable siya, alam niya kung paano kontrolin ang katawan.

Tahimik siyang nakaupo doon. Sinusulit ang malamig at preskong hangin.

Napamura siya nang may biglang humawak sa kamay niya ng mahigpit. Sa gulat, halos tumilapon ang katawan niya at mahulog. Mabuti na lamang at mabilis ang kanyang reflexes. Nakahawak siya sa pader.

"Wag kang magpapakamatay, walang pangalawang buhay sa palengke. Kapag sinayang mo ang buhay mo ngayon hindi mo alam kung tatanggapin ka sa langit. At kapag sa impyerno ka mapunta magdudusa ka pa rin," parang rapper ang babaeng nagsalita. Nilingon niya ito. Ang dalawa nitong kamay nakahawak sa kanyang braso, nakatingala ito at mariing nakapikit.

"Kung nagdudusa ka ngayon dito sa lupa 'wag kang mag-alala may katapusan din 'yan. Wag kang magpapakamatay," sigaw nito. Hindi pagkandaugaga sa paghila sa kanya.

Nakatingin lamang siya dito, inaarok kung may tama ba ito sa ulo o lasing. Hindi pa rin ito tumitigil sa pagsasalita ng kung anu ano. Napakabilis. Hindi niya maintindihan.

"Kapag hindi ka bumitaw ikaw ang ihuhulog ko para malaman mo kung saan ka tatanggapin. Kung sa langit o empyerno." Nanlaki ang mga mata nito nang dumilat.

May kadiliman sa lugar kaya't hindi niya masyadong maaninag ang mukha nito lalo at nakasuot ito ng hood na may tenga ng rabbit. Bahagyang tumatakip sa mukha.

Napaatras ito nang tumalon siya malapit sa kinatatayuan nito. Inilagay niya ang dalawang kamay sa bulsa ng kanyang sweatpants, humarap sa babae.

"Hi-Hindi ka magpapakamatay?"

Halos mapaikot niya ang mga mata. "May nagpapakamatay bang nagpapahangin muna?"

Wala siyang natanggap na sagot mula rito. Napansin niyang titig na titig ito sa kanya. Napangiwi siya nang maglabas ito ng flashlight at itinutok sa mukha niya. Napamura siya. Mabilis na napapikit, tinakpan ang lens ng ilaw nito.

"Ay, maryosep, sana pala itinulak pa kita kanina. Kung alam ko lang na ikaw 'yan nabawasan na sana ang salot sa mundo. Hindi ka pa nahuhulog alam ko na kung saan ka mapupunta, sa impyerno agad agad walang evaluation kay San Pedro," mahabang sabi nito.

Kumunot ang kanyang noo. Inagaw ang maliit na flashlight na hawak nito, sa mukha naman nito niya itinutok. Tinanggal niya ang hood sa ulo nito. Mas lalong nagsalubong ang kanyang mga kilay nang makilala ang babae.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Paki mo? Nanay ba kita na dapat sagutin ko lahat ng tanong mo. Kung anong ginagawa ko dito? Kung bakit ako nandito? Kung sino ang pinuntahan ko?"

Kulang nalang takpan niya ang kanyang tenga sa pagkarindi sa boses nito. Tinalo pa nito ang manok, buti pa ang manok panay ang putak at tilaok sa tuwing umaga lang. Kung sa gabi minsan lang pero ang babaeng kaharap niya, simula n'ong nakatagpo niya ito ng landas doon niya nalaman na pwede palang magkatawang tao ag pwet ng manok.

"Isa lang ang tanong ko."

"Wala kang karapatang magtanong dahil hindi kita boyfriend." Inis nitong ibinalik ang pagkakasuot ng hood.

"Hindi kita type," aniya.

Umawang ang bibig nito, hindi makapaniwala. Itinuro siya bago itinuro ang sarili nito, pabalik balik ang pagturo nito. Bago pa man ito makapagsalita tinalikuran na niya.

"Hoy," sigaw nito. Nagtuloy tuloy siya sa paglalakad.

Hindi niya pa rin alam kung bakit nandoon ang babae. May kalayuan ang building na 'yon sa apartment nito. Hindi niya akalaing makikita niya pa ulit ito.

Amanda. Iyon ang pangalan ng babae. Anak ito ng landlord ng dati niyang kliyente. Ang asawa ng kanyang pinsan na si Seventh.

Nang bantayan niya ang asawa ng pinsan noon doon siya napadpad sa lumang apartment nito. Sa tuwing mag-iiwan siya ng pera ito ang pinapabantay niya. Lagi siyang may lagay dito para payagan siyang makapasok. Bayad na rin sa pananahimik nito.

Natural na sa babae ang pagiging taklisa. Hindi niya agad nakilala ang boses nito kanina dahil mga taon na rin ang lumipas simula n'ong matapos niya ang kasong 'yon.

"Wala talagang modo ang lalaking 'to kahit kailan." Tumakbo ito, sumunod sa kanya.

Hindi siya kumibo habang panay ang pamimintas nito sa ugali niya. Tumigil siya. Sa bilis nitong maglakad bumunggo ito sa dibdib niya. Natigilan ang babae. Nakatitig lang siya dito.

"Umalis ka nga sa dinadaanan ko." Itinulak siya nito. Hindi natinag ang katawan niya. Bumwelo ito. Nang itutulak na siya nang malakas agad siyang pumasok sa katapat na pinto.

Ang pinto ng pad ni Anaxy ang tinigilan niya. Napangisi siya nang marinig ang pagbagsak nito.

"Napakasama mo talagang lalaki ka," tili nito.

Pigil ang tawa niya. Pasipol sipol siyang umupo sa couch. Kaharap na niya ang lahat ng kanyang mga pinsan. Hindi niya mapigilang mapangiti habang inaalala ang taklisang babae. Asar talo pa rin ito hanggang ngayon.

Madalas itong mainis sa kanya. N'ong humingi ito noon ng bayad para sa pagpapapasok sa kanya sa apartment binigyan niya ito ng bente pesos. Doon niya unang nakitang nainis ito sa kanya. Nawiwili siyang inisin ito dahil bukod sa nakapadaldal mabilis mamula ang tungki ng ilong.

Sandali niyang nakalimutan ang problema niya sa trabaho. Sumandal siya, humalukipkip. Kunwari ay nakikinig sa usapan ng kanyang mga pinsan. Sumalo na rin siya sa pag-inom ng mga ito.

"Syempre hindi matatapos ang gabing ito na walang surpresa para sa celebrant," humiyaw si Zin.

Pareho parehong malalaki ang ngisi ng mga ito. Kahit hindi siya nasabihan may ideya na siya sa surpresang sinasabi ng mga ito.

"Ilabas ang lechon," sigaw ni Cerio. Nagtawanan sila.

"Lagyan niyo na ng blindfold," utos ni Nixy. Hinubad nito ang necktie, 'yon ang ginamit na blindfold para sa celebrant. Walang nagawa si Anaxy kundi sumunod. Naghiyawan sila, dumoble ang ingay nang magpatugtog si Fiel.

"Gentlemen, the surprise," anunsyo ni Cerio.

Mas lalong humiyaw ang mga ito nang pumasok ang tatlong babaeng nakasuot ng pulang robe at may itim na maskara. Magkatabi silang nakatayo ni Volt, parehong napapailing sa kalokohan ng mga pinsan.

"Parang kape 'to, Anax. Three in one," hirit ni Nixy.

Nagsimulang sumuyaw ang mga babae. Tuwang tuwa ang mga pilyo. Tumingin sa kanya ang babaeng nasa gitna, hindi niya iyon pinansin. Nagtungo ito sa celebrant, sumunod ang dalawa nitong kasama. Akmang sasayawan siya ng isa ngunit umiling siya.

"Nope, I'm not the celebrant."

Naging mainit ang pagsayaw ng mga ito, magagaling gumiling. Kahit siya ay nag-eenjoy din sa pakulong 'yon. Pero nawala ang ngiti niyang nang tanggalin ng mga ito ang mga mask.

Hindi niya alam kung anong masamang ispiritu ang sumapi sa kanya. Ngunit para siyang siniliban nang makita si Amanda ang isa sa mga ito. Nakakandong ito ngayon kay Anaxy. Ito ang babaeng unang tumingin sa kanya kanina.