Chapter 3: Welcome to Greece

Taming the Casanova Billionaire

Nakadaong na sa baybayin ng Greece ang cruise ship kung saan kasalukuyang nagtatrabaho si Alex. Tumigil ito sa isa sa pinakakilalang seaport, kung saan tanaw ang magagandang tanawin ng lungsod at mga luntiang bundok sa di kalayuan, mga makikinang na skyscrapers, at ang malaparaisong karagatan.

Halos lahat ng pasahero ay excited na bumaba mula sa barko, kabilang na si Alex at ang kanyang mga kasama sa kabina. Habang naglalakad sila papunta sa lungsod, abala ang kanyang mga kaibigan sa pagkuha ng mga litrato. Ang bawat sulok ng Greece ay tila ginawa para sa perpektong larawan. Ang asul at puting bahay sa Santorini, ang makasaysayang mga templo, at ang makulay na pamilihan na puno ng mga lokal na produkto.

Si Alex naman ay tahimik lamang, nakatingin sa malayo habang hinahawakan ang kanyang malaking sumbrero upang protektahan ang sarili mula sa araw. Suot niya ang simpleng puting summer dress na humahaplos sa kanyang tuhod, perpektong bumagay sa tanawin ng bansang Greece. Ang kanyang heels ay kumikislap sa ilalim ng sikat ng araw habang siya’y naglalakad sa kalsada ng cobblestone.

“Uy Alex, halika dito! Group picture muna tayo!” tawag ng isa sa kanyang mga kaibigan, si Sam, habang hawak ang kanyang Nikon camera.

Ngunit umiwas siyang mag-pose at umiling. “Kayo na lang. Dito muna ako.”

“Grabe ka naman. Killjoy talaga 'to, lagi ka na lang seryoso,” sabi ni Sam habang tinatawanan siya. Ngunit hindi na siya pinilit at bumalik na lamang sa grupo upang makakuha pa ng ibang magandang anggulo.

Habang naglalakad si Alex malapit sa baybayin, dahan-dahan na bumalik sa kanyang isipan ang mga kaganapan noong nakaraang gabi. Hindi niya maalis sa kanyang alaala ang nangyari—ang boses ni Julian, ang nakakainis nitong ngiti, at ang init ng kanyang mga mata na tila ba kinakabisado ang kanyang buong pagkatao.

Napapikit siya ng mahigpit. “Alex ano ba?! nandito ka para mag-unwind diba? Jusko naman ba't ba sinisiksik mo lagi sa utak mo 'yong lalaking 'yon” bulong niya sa sarili. Ngunit habang sinasabi niya ito, ramdam niya ang muling pag-akyat ng init sa kanyang mukha at tila bigla na naman itong namula.

Samantala, si Julian ay nasa kanyang condominium sa Greece, Isa itong moderno at marangyang gusali na may tanawin ng karagatan. Sa kanyang edad, si Julian ay kilalang-kilala sa pagiging isang playboy. Isa siyang tagapagmana ng isang malaking business company, kaya’t ang kanyang buhay ay puno ng kasiyahan, luho, at mga babae. Sa kabila nito, walang nakakaalam kung ano talaga ang nasa likod ng kanyang mapang-akit na personalidad.

Ngunit ngayong gabi, may iba siyang plano. Habang tumatayo sa harap ng salamin, suot ang kanyang mamahaling suit, ngumiti siya sa sarili. “Mukhang exciting ang gabi na ito,” aniya.

Pagdating niya sa isa sa pinakasikat na bar sa lungsod, agad siyang napansin ng mga tao. Lahat ng mga babae sa labas ng bar ay napalingon sa kanya, ang iba pa nga’y lumapit upang magpakilala at balak makipag-flirt sa kanya.

“Hi, handsome,” bati ng isang babae habang nilalandi siya at kumakaway-kaway pa. Isang mahiwagang flyingkiss ang binigay nitong pagtugon at nagpatuloy na itong maglakad. Ang kanyang ngiti ay sapat na upang mag-blush ang mga babae, ngunit wala siyang interes na pag-aksayahan ng oras ang mga ito.

Bago siya pumasok sa bar, iniabot niya ang susi ng kanyang mamahaling sasakyan sa kanyang bodyguard. “Iuwi mo na ito. I'll surely call you kapag kailangan ko ng masasakyan."

“Pero, Mr. Evans,” protesta ng bodyguard, “sinabi ng iyong ama na hindi ka dapat magpunta mag-isa.”

Tumingin si Julian sa kanya ng malamig. “Gawin mo na lang ang sinabi ko. And, tell dad that I'm not a kid anymore."

Walang nagawa ang bodyguard kundi sumang-ayon, “O-opo, Mr. Evans,” sagot nito nang may pag-aalinlangan.

Pagpasok ni Julian sa loob ng bar, agad na napansin ang kanyang presensya. Ang mga babae’y napangiti at nagbulungan, habang ang ibang lalaki naman ay tahimik na napanganga sa kanyang tindig. Ngunit si Julian ay tila walang pakialam, naglakad siya diretso sa bar at umupo.

“One glass of red wine please,” aniya sa bartender habang inaayos ang kanyang relo. Tumango naman ang dayuhang bartender tanda ng pagsang-ayon nito.

Habang hinihintay ang inumin, napansin niya ang isang grupo ng mga babae na masiglang nagkukuwentuhan sa dulo ng bar. Karamihan sa kanila ay abala sa pagtawa at pagsayaw, ngunit isa sa sakanila ang nakapukaw ng kanyang interes.

Tahimik ang babaeng iyon, nakaupo sa isang sulok at tila naiirita sa gulo ng kanyang mga kasama. Mabilis na naalala ni Julian ang mukha nito—si Alex. Ngumiti siya sa sarili, ang kanyang ngiti’y may halong pilyo.

“Here we go again,” bulong niya sa sarili. “Baka isipin niya stalker talaga ako.” aniya, sabay lagok sa wine na hawak niya.

Samantala, ang grupo ni Alex ay abala sa pagdiriwang ng kaarawan ng isa sa kanilang kasamahan at nagkataon rin na day off ng mga ito. Si Sam at ang iba pang kasama niya ay sumasayaw sa gitna ng dance floor, habang si Alex naman ay nanatili sa tabi, nakaupo at umiikot-ikot ang baso ng juice sa kanyang kamay.

“Alex! Halika na! Sumayaw ka naman! Mag-enjoy tayo habang naka day off," sigaw ni Sam.

Ngunit umiling si Alex. “P-pasensya na, wala talaga ako sa mood,” sagot niya habang pilit na ngumiti.

Habang tahimik siyang nakaupo, lumapit ang isang grupo ng mga lalaki. Mga gwapo ang mga ito, ngunit halata sa kanilang kilos ang pagkamayabang. Sinubukan nilang pilitin ang mga babae sa grupo na sumayaw kasama nila.

“C’mon, girls. Isang sayaw lang naman,” pamimilit ng isa sa mga lalaki habang inakbayan si Sam.

Natawa si Sam, ngunit kitang-kita ang discomfort sa kanyang mukha. Si Alex naman ay mabilis na tumayo. “Pwede ba? Umalis na lang kayo,” sabi niya, ngunit hindi siya pinansin ng mga lalaki.

Sa di kalayuan, pinapanood ni Julian ang lahat ng ito. Nakangiti siya, ngunit may halong tensyon sa kanyang mga mata. “Hmm… mukhang mapapawarm-up naman ata ako,” bulong niya habang iniinom ang kanyang wine. Tumayo siya at nagsimulang lumapit sa grupo.

“Excuse me,” sabi ni Julian sa isa sa mga lalaki, ang boses niya’y malamig ngunit may awtoridad. “Boys, they're ignoring you, why won't you listen?”

Napalingon ang lalaki kay Julian, ngunit agad na nawala ang tapang nito nang makita kung sino ang kaharap. “Ah… oo, sige. Pasensya na,” sabi ng lalaki bago mabilis na umalis kasama ang kanyang mga kasamahan.

Nanatiling nakatayo si Julian sa harap ni Alex. Nakatingin siya sa kanya, ang kanyang mga mata’y puno ng misteryo. “Mukhang mahilig ka sa gulo,” sabi niya sa mahinang boses.

“Ikaw na naman!?” bulalas ni Alex, ang kanyang mga mata’y nanlalaki sa gulat. “Anong ginagawa mo dito?” Kasabay ng mga reaksyon na 'yon ay nagtaka ang mga kaibigan niyang babae at nagpapalit-palit ng tingin sa dalawa.

Ngumiti si Julian. “Coincidence, o baka naman kapalaran?” sagot niya, ang kanyang tono’y parang nang-aasar.

Ngunit bago pa makasagot si Alex, nagsimula na ang kaguluhan sa bar. Isa sa mga lalaki ay bumalik, galit at may dalang bote. Sinugod niya si Julian, ngunit mabilis itong umiwas. Nagkagulo ang lahat—may nagsisigawan, may nagtulakan.

“Hoy! ano 'yan! Tumigil nga kayo!” sigaw ni Alex, ang kanyang boses ay nanginginig.

Ngunit sa halip na sumunod, ngumiti si Julian at hinila siya palabas upang mai-iwas sa gulo. Habang hawak ang kanyang kamay, naramdaman ni Alex ang init ng kanyang palad at ang kakaibang kaba sa kanyang dibdib. Parang nag-slowmotion ng mga oras na 'yon at hindi makontrol ni Alex ang pagtitig sa binata.

Hindi niya maintindihan kung bakit, ngunit sa gitna ng kaguluhan, pakiramdam niya’y ligtas siya sa piling ni Julian. Ngunit ang tanong niya sa sarili. Bakit siya palaging nandiyan? Bakit parang ang hirap niyang takasan?