Sa Tabi ng Bundok Olympus Tahimik na ang paligid habang ang malamig na simoy ng hangin ay bumabalot sa kanilang dalawa. Matapos ang mahabang araw ng pamamasyal at kwentuhan, nagpasya si Julian na dalhin si Alex sa isang lugar kung saan matatanaw ang pinakamagandang anggulo ng Mt. Olympus. Tila nasa eksena sila ng isang pelikula—ang langit ay dahan-dahang nagiging kulay kahel, at ang liwanag ng paglubog ng araw ay humahaplos sa kanilang mga mukha. Nakaupo si Alex sa isang malalaking bato, habang si Julian naman ay nakatayo malapit sa kanya. "Grabe..." bulong ni Alex habang nakatingin sa malawak na tanawin. "Ang hirap paniwalaan na nandito ako. Ang ganda ng lugar na 'to..." Ngumiti si Julian habang pinagmamasdan ang reaksyon ni Alex. "Kahit ilang beses ko nang nakita 'to, iba pa rin 'yung pakiramdam kapag may kasama kang nakakakita nito for the first time." Huminga nang malalim si Alex, iniwasan ang tingin ni Julian. Sa kabila ng kagandahan ng paligid, parang may bumabagabag sa kan
"Ano!??? May nangyari sainyo?!" Nagtatakang tanong ni Sam kay Alex at halos manlaki ang mga mata nito at ang bibig ay bahagyang nakanganga. Hindi kaagad nakasagot si Alex at lumagok muna ito ng ladies drink kasabay ng malalakas na tugtugin na nanggagaling sa bar. Napahaplos ito sakanyang buhok at muling nagsalita, "Hindi lang isang beses Sam, kaya nga pati sarili ko di ko na maintindihan eh..parang..parang may bertud yung lalaking 'yon." Sagot nito na tila hindi lubos maunawaan kung ano na ba ang totoong nararamdaman nito kay Julian. "Kaloka, bakit ngayon mo lang sinabi sa'kin? Kailan yung una?" Tanong niya habang taas-baba ang mga kilay at dala ang mga ngiting nakakaloko. Napakagat-labi ito saka muling nagsalita, "Nung...naka-duty tayo sa barko, no choice ako nun eh, ako yung unang nakita ng bruhang manager natin para i-assist si Julian. Iinom-inom ng madami tapos...." "Tapos? Tinapos ka?" Pang-aasar ni Sam at tumawa ito ng malakas. Tinapik ito ni Alex ng magaan saka mul
Lumalalim ang titigan nina Alexa at Brent sa isat-isa, tila may kung anong nagtutulak sakanila na huwag huminto sa pagsasayaw habang smooth lang ang mga galaw nila. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ay, pinutol ni Alex ang eksenang 'yon na ikinagulat naman ni Brent. "Why?" Tipid na tanong ni Brent habang nakatitig pa rin ito sa mga mata ni Alex. "Ahmm...C-CR lang ako," utal nitong sagot at mabilisan na kumawala ito sa pagkakahawak ni Brent sakanya. Ang mga kinang sa mga mata ni Brent ay nahaluan ng pagtataka. Napansin niyang biglang naging cold ang reaksyon ni Alexa ng mga oras na 'yon. May kung anong naramdaman siya na pagkalungkot at nagsimulang bumalik ito sa pwesto kung saan maari siyang umupo. ---- "Arrrggghh! I hate you! I hate you Alex!" Bulalas ni Alex sa sarili habang mag-isa sa female comfort room ito. Napabuntong hininga ito saka muling pinagmasdan ang sarili sa salamin. "Ano ba ang nangyayari sa'kin, the last time na, na-meet ko si Brent hindi naman a
"Hey, Alex wait!," tumayo ito at hinabol si Alex na noo'y mabilisan siyang tinalikuran. Hinabol siya ni Julian at hinawakan ang kamay nito. "Alex please listen..you don't understand. Nagmamalasakit lang naman ako sa'yo, I'm helping you because I want to." He sincerely said habang nakakunot ang noo nito. Realizations hit her at kumawala ito sa pagkakahawak ni Julian sa palad nito and said, "Oo nga pala...sa pagkakatanda ko kasi ginawa mo akong fake girlfriend? So yeah, bakit ko nga ba kwinenkwestyon yun diba? At isa pa, pumayag ba ako? Nag-oo ba ako?" Kalmado niyang sagot habang pinipigilan nito ang pagka-inis. "Umalis na tayo dito," dagdag nito samalamig niyang sagot. Ang mga reaksyon noon ni Julian ay tila nagmamakaawa ngunit pinilit nito muling magsalita. "Alex...we can stop this if you're not comfortable anymore." Malalim at malamig na sagot ni Julian habang nakayuko ang ulo nito. Nagulat si Alex sa mabilisang desisyon niya, at may kung anong nagsasabi na 'seryoso b
Tahimik si Alex na nakahiga sakanyang kama nang makarinig siya ng tunog ng motorsiklo na nanggagaling sa labas. Mabilisan siyang bumangon upang tingnan kung sino nga ba ang paparating. pagkabukas niya ay bumungad si Sam na noon ay masama ang tingin niya sa kaibigan. Maging si Brent ay tila may mga pagkalito sa reaksyon nito, tahimik na lumabas si Alex at tila nahihiya ito dahil hindi man lang nakapag paalam sa dalawa nung nasa bar sila. '' s-sorry nga pala at.... nauna na akong umuwi, Sam...'' magsasalita pa sana muli ito ngunit nilagpasan lang siya ng kaibigan at agad itong pumasok sa loob at ramdam ni Alex na tila may bigat sakanyang loob. ''Well, you can't blame her for getting upset Alex, bakit ka kasi umalis ng walang paalam, we are so worried looking out kung saan ka na nagpunta, look, I am so sorry if I'm going to tell you this, but do at least try to say goodbye kung nabo-bored ka sa mga oras na 'yon.'' wika ni Brent. Napansin ni Brent na tila nangingilid ang mga luha s
Tumatama na ang liwanag ng araw sa mukha ni Alex, na parang banayad na sinisilip ng araw ang kanyang katahimikan. Hindi niya namalayan ang unti-unting pag-init ng sinag na gumagapang sa kanyang pisngi hanggang sa bahagya siyang naalimpungatan. Napabalikwas siya ng bangon, inunat ang mga braso, at kinusot ang mga mata. Ang init ng sinag ng araw at ang amoy ng bagong laba niyang comforter ang una niyang naramdaman. Sandali siyang natigilan, tila hinihintay na bumalik sa katotohanan matapos ang maikling sandaling pahinga. Nang maitulak ang sarili mula sa higaan, kinuha niya ang cellphone sa gilid ng kama. Halos walang lingon-likod na binuksan niya ang kanyang messenger account. Ang liit ng mga notifications, ngunit agad niyang napansin ang pangalan ng kanyang bunsong kapatid—si Jude. Binuksan niya ang mensahe, at sa sandaling mabasa ang unang linya, biglang naglaho ang aliwalas ng kanyang mukha. Napalitan ito ng malalim na lungkot na kumurot sa kanyang dibdib. Laman ng mensahe: "Ate
Masarap ang samyo ng nilutong pagkain na bumalot sa buong dining area ng tahanan nina Julian. Magkasalo silang kumakain ng kanyang ina sa mahabang hapagkainan, habang ang mga sinag ng araw mula sa bintana ay nagbigay liwanag sa bawat sulok ng silid. Maligaya si Julian sa kanyang kinakain—isang perpektong halo ng mga sangkap na binili ng kanyang ina na kilala sa bansang Greece. Ngunit ang katahimikan ng hapag ay biglang naputol nang tumunog ang cellphone ni Julian, na nakapatong sa ibabaw ng mesa. Agad niyang kinuha ito at sinilip kung sino ang tumatawag. Nang makita niya ang pangalan sa screen, bahagyang nanlaki ang kanyang mga mata, at dali-dali siyang kumuha ng tissue upang punasan ang kanyang bibig. “Oh, Mom, excuse me. I have to answer this call. I’ll be back in a minute,” magalang niyang sabi sa kanyang ina habang mabilis na tumayo. “Okay, son, bilisan mo lang. Baka lumamig ang kinakain mo,” sagot ng kanyang ina na nagpatuloy sa pagkain. Naglakad si Julian papunta sa sala at
Alexandra's P.O.V.Matapos ang pag-uusap namin ni Julian, minabuti kong huwag nang magpahatid muli sa kanya pabalik sa aking apartment. Mabigat ang loob ko habang naglalakad mag-isa. Alam kong hindi madali ang sitwasyong pinasok ko. Paano nga ba magiging madali kung ang dahilan ng lahat ng ito ay ang pamilya ko?Ang totoo, hindi ko rin maintindihan kung bakit hindi ko magawang magtanim ng galit kay Mama. Siguro dahil siya pa rin ang mama ko. Sa kabila ng lahat ng pagkukulang niya, siya ang nagsakripisyo para sa amin ni bunso noong bata pa kami. Kaya kahit anong hirap, pilit kong inuunawa ang mga ginawa niya.Habang papalapit ako sa aking apartment, natanaw ko siya. Nakapangalumbaba habang kampanteng nakatayo sa labas ng pintuan.Si Brent.Hindi ko alam kung bakit lagi siyang nandiyan para sa akin. Parang wala siyang ibang ginagawa kundi ipakita ang mabuting pag-uugali niya. Sa kabila ng gulong bumabagabag sa akin, ang presensya niya ay tila nagbibigay ng kaunting liwanag.Itinuloy ko
"Sweetie, naka-ready na ba lahat ng gamit natin?" saad ni Julian at niyakap niya mula sa likod si Alex na noo'y patapos na sa pag-iimpake. "Almost done, Sir..." aniya ng dalaga habang nakangiti. Ngunit nang ayusin pa niya ang ibang gamit ni Julian ay labis na nanlaki ang mga mata ni Alex nang makita nito ang isang tila pamilyar na underwear. "Julian? Bakit nandito 'to?!" sigaw ng dalaga habang hawak niya ang underwear gamit ang kanyang dalawang kamay at itinaas pa ito. "Oh!" bulalas ni Julian at mabilisang hinablot ang underwear. Tinapunan siya ng nakakainis na tingin ni Alex habang hinihintay ang paliwanag nito. "Amh..." bulalas niya at napabasa siya ng labi. "I... I secretly got it noong naglaba ako ng damit sa apartment mo," utal niyang sagot, "dahil... kapag na-miss kita, at least maalala kita... d-dahil diyan," dagdag pa nito at nangasim ang mukha dahil sa kahihiyan. Halos mapanganga si Alexa sa narinig niya. "Sabog ka ba?! Hindi naman akin 'yan eh! Kay Sam 'yan
Habang nagyayakapan ang dalawa, hindi nila namamalayan na palihim na nagmamasid si Eros sa sulok. Gumuhit ang isang nakakaalarmang ngiti sa kanyang mga labi, tila may alam na ito tungkol sa nakaraan ng dalawa. "How... ironic... meeting the love of your life for the second time, Julian, pero hindi ako papayag na mabuhay kang masaya kahit pa isuko mo ang lahat para sa babaeng 'yan. I'll make you both suffer... hanggang sa halikan mo ang talampakan ko," mahina niyang sabi habang nakangisi at sinabayan ng paghithit ng sigarilyo. Maya-maya lamang, napagdesisyunan niyang istorbohin ang dalawa. He walked like a cool one and acted like he didn't know what happened. Nakasando lamang noon ng puti si Eros at suot ang boxer shorts nito, halos kitang-kita ang malaking dragon na tattoo sa likod niya. "It's already late at naglalampungan pa rin kayong dalawa dito," he said while staring at the sky full of stars, habang ang isang kamay ay nakahawak sa kahoy na rails ng balcony nila. Nagul
Nakita ko kung paano pigilan ng doktor at ng nurse ang nagwawalang babae. May edad na ito at simple lamang ang kanyang kasuotan. "Hayop ka! Ikaw ang may kasalanan! Kasalanan mo kung bakit nasa kritikal na kondisyon ang anak ko!" patuloy niyang sigaw habang walang tigil pa rin ang kanyang pagpupumiglas at pinagduduro ako. It's Alex's mother... Bahagya kong inayos ang aking pagkakaupo kahit maga ang mga binti at braso ko. "T-Tita..." sagot ko na may tinig na pagsisisi sa aking boses. "Huwag mo akong ma-tita-tita! Hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa anak ko! Na-comatose siya dahil din sa kapabayaan mo! Sana... sana ikaw na lang ang nalagay sa kritikal na kondisyon at hindi ang anak ko!" Halos tumagos sa dibdib ko ang mga binitawang salita ng ina ni Alexa. I just bowed my head at tila hindi ko na mapigilan ang paghikbi ko, punong-puno ako ng pagsisisi. "Nagkaroon ng critical head injury ang anak ko! Kung hindi mo siya niyaya sa araw na 'yon, hindi sana matututunan ng an
Nang unti-unting inaabot ni Xarah ang laylayan ng kanyang damit, halata sa kanyang mga mata ang pag-aalinlangan. Parang pinipilit niya ang sarili sa isang bagay na hindi niya lubos na gusto. "Xarah...you don't need to do that," mahina kong sabi, sinusubukang itago ang pagkabog ng dibdib ko. Alam kong mali ito. Ngunit tila bumulaga sa akin ang kagandahan ng hubog ng kanyang katawan. Kahit pa suot niya ang kanyang panloob, ang inosenteng aura niya ay higit na nangingibabaw. Parang bigla akong natauhan. "Sweetie, hindi ko intensyon na pilitin ka. Please, isuot mo ulit ang damit mo," sabi ko habang tumalikod, pilit na binibigyan siya ng espasyo. Sa loob-loob ko, kinakain ako ng pagsisisi. Tahimik siya sa loob ng ilang segundo bago marahang magsalita. "Julian... napagtanto ko na baka masyado akong naging maramot sa'yo and I'm sorry... sorry kung masyado akong naging mahigpit pagdating sa ganitong eksena. Laking gulat ko nang bigla niya akong yakapin mula sa likuran. Narinig ko ang pa
Julian's POV Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang katotohanan na gusto kong sabihin kay Alexa, pero marahil ang Diyos ang nagdala sa amin sa landas na mayroon kami ngayon. Baka ito na ang tamang panahon. "Julian... s-sabihin mo sa'kin, ipaintindi mo sa'kin ang lahat... sino ka ba talaga sa buhay ko?" Muli niyang tanong na tila bawat salitang binibitawan niya ay pinipiga akong paaminin. At sa bawat pagsabi niya na wala siyang maalala ay tila isang tinik na nakabaon sa aking dibdib, ngunit ngayong gabi ay pipilitin kong ipaunawa sa kanya ang lahat upang manumbalik ang mga panahon na nasayang. --- COLLEGE ERA I was patiently waiting at the gate of my girlfriend's house. Her name is Xarah. Honestly, isang taon na kaming magkarelasyon, and I'm very surprised dahil napakainosente niya—tila wala pa talagang karanasan sa pag-ibig. Napansin kong bumukas ang pintuan nila, and there she is, parang batang napakawalan at kumakaway-kaway pa. I smiled back at binuksan ang door ng sasaky
Malalim na noon, ngunit nakatambay pa rin sina Julian at Alexa sa balkonahe. Julian was hugging Alexa from behind, at taimtim nilang pinagmamasdan ang buwan at mga bituin. "May naaalala ka ba sa ganitong eksena, Alex?" sambit ni Julian habang nakahapit ang dalawang braso sa baywang ng dalaga, habang ang ulo niya ay nakasandal sa kanyang kanang balikat. "Meron," mabilis na sagot ni Alex, at biglang kumunot ang noo ni Julian, tila nabuhayan siya ng kumpiyansa na baka nga may naaalala ito. "Really? So tell me... ano ang naalala mo?" Julian said, dala ang mga sabik na ngiti nito sa dalaga. "Kung paano ka pasimpleng mang-tsansing..." aniya, at napatawa. Agad na napataas ng ulo si Julian, at tila batang nagtampo ang naging reaksyon nito. "C'mon, Alex. I'm serious..." wika ni Julian, na tila seryoso nga ito. "Ano ba kasi dapat ang maalala ko, ha?" muling sagot ni Alex, at ngayon ay nakaharap na ito kay Julian, habang hawak pa rin ng binata ang kanyang baywang. Tinitigan lam
"Eros?!" I said in a confused voice. Right... my twin brother is here, but what is he doing here? "Oh, hi... baka wala na kayong balak umuwi sa mansion. It's getting dark," he said, his face calm yet carrying a hint of arrogance. "Are you following us?" I asked again, while Alexa stood silently behind me. He shook his head and stood straight before replying, "Why would I? Saka isa pa, familiar din naman sakin ang place na 'to, remember? Ito ang first playground natin before. I'm just wondering and also surprised that you brought Alexa here." His words seemed to carry a hidden meaning. Little did Eros know, I was watching the way he looked at Alexa. I know my twin, and yeah... this dude is totally a heartbreaker. I won’t let him mess with Alexa too. "That was before, Eros. It's not the same now," I said in a cold tone, unwilling to hear anything more about the past. "C'mon, Julian... I know na masama pa rin ang loob mo sa'kin dahil... Veronica chose me over you." His word
And for the first time, Alex did the first move, she immediately undressed herself at ang tanging nakikita ko nalang ngayon ay ang napakagandang hubog ng kanyang katawan, I was in heat and didn't get over my eyes with her curvey body, she's even more gorgeous now at nakaka-akit siyang pagmasdan kahit wala siyang kaayos-ayos. " Do you like what you're seeing now Julian?...Does Xarah have the same body as me?" Bigla niyang sagot at naging malumanay ang kanyang mga mata, I don't know what to feel right now pero muli akong nagulat nang siya naman ang humalik saakin, she's being wild now and I can't point out if she's enjoying or she's just trying to act like another person. I harshly kissed her , pulling her around, holding her legs, and she immediately pulled out my shorts at tila ibang Alex ang nakakatalik ko ngayon. She's letting her body na maangkin ko pero damang dama ko ang lungkot sa mga mata, niya..."Please Julian...pagsawaan mo ang katawan ko...I'm ready to give up my digni
Mataas na ang araw nang naisipan ni Julian na dalhin si Alex sa isang espesyal na tanawin sa kanilang probinsya, kung saan matatanaw ang mas nakaka-relax na view. "O, be careful," nakangiting sabi ni Julian habang nakaalalay sa dalaga; medyo maputik ang daan dahil sa saglit na pag-ulan. "Saan mo na naman ba kasi ako dadalhin, huh? Baka mamaya magulat na lang ako, nasa tabi na tayo ng bangin," bulalas nito habang mahigpit na nakakapit sa palad ni Julian. "Just follow, Miss Villamor. Alam kong ito ang pinakagusto mo sa lahat," ani Julian, hindi nawawala ang matatamis nitong ngiti. Nang makarating sila sa pinakatuktok ng lugar, labis na namangha si Alex sa ganda ng tanawin. Kitang-kita ang mga bulaklak at isang tila man-made indigenous na kubo malapit sa isang malaking puno ng acacia. Biglang napatakbo si Alex, hawak ang laylayan ng kaniyang dress at iniwan pa ang tsinelas. Nagulat si Julian nang makita niyang dali-dali itong pumunta sa puno ng acacia at inikot-ikot ito, tila