Habang nakahiga si Belle, lumapit si Luke sa kanya, may kakaibang kinang sa kanyang mga mata. “Magiging maayos din lahat mahal kong Belle,magtiwala ka lang?” tanong niya, ang kanyang tinig ay mababa ngunit puno ng lambing.Ngumiti si Belle, tumango, at tumingin sa kanya. “Oo. Sana maging maayos ang lahat Luke, ayoko may mangyaring masama sa anak natin.”Biglang yumuko si Luke, at bago pa makapag-react si Belle, marahan niyang ibinaba ang kanyang labi sa kanya. Una, magaan at puno ng pagmamahal ang halik, ngunit naramdaman ni Belle ang unti-unting paglalim nito—parang ang bawat halik ay isang pagsasalin ng damdamin mula kay Luke patungo sa kanya.Ang kanyang puso ay bumilis, tila sumasabay sa tibok ng puso ni Luke na ramdam niya sa kanilang lapit. Ang kanyang katawan ay tumensyon sa pananabik, at ang init na nagmumula sa kanilang koneksyon ay tila lumalaganap sa buong silid."Jasmine," bulong ni Luke habang hinahaplos ang kanyang pisngi, ang kanyang mga mata ay puno ng pagmamahal at p
Naghalikan sila ng masidhi habang pinabilis niya ang kanyang ritmo, at naramdaman ni Belle na nagsisimula nang magpayanig ang kanyang katawan. Pinutol niya ang halik at sinimulang kagatin ang kanyang leeg habang mas pinabilis ang pag-ulos sa kanya. Hinugot niya nang buo at tinukso siya, at pagkatapos ay biglang ibinaon ang sarili nang buo sa kanya muli. Si Belle ay nagsimulang sumigaw sa sarap habang nararamdaman niyang muling umabot ang kanyang katawan sa isa pang orgasmo.Humigop si Luke ng magaspang na hininga at sinubukang pigilin ang kanyang pulsing titi. Matagal na niyang hinintay ang sandaling ito at hindi pa siya handang payagan ang kanyang katawan na makamit ang paglabas na matagal nang inaasam. "Tumingin ka sa akin, aking mahal," bulong niya, ang boses ay puno ng pagnanasa. Muli siyang nagsimula sa pag-ulos, dahan-dahan, pinapayagan si Belle na malasahan ang bawat pulgada niya habang ang kanilang mga mata ay nananatiling nakatuon sa isa't isa sa isang matinding titigan.Si B
Habang ang katahimikan ng gabi ay unti-unting bumalot sa mansyon, isang nakakabagabag na tahimik na galaw ang naganap sa madilim na pasilyo. Si Sheila, na nakadikit ang tenga sa pintuan ng kwarto nina Luke at Belle, ay halos hindi humihinga habang nakikinig sa kanilang masuyong pag-uusap at mas maiinit na sandali.Ang bawat bulong ng pagmamahal, ang bawat halakhak at pag-ungol ng kasiyahan, ay parang punyal na tumatarak sa kanyang puso. Hindi niya matiis ang naririnig. Ang mga mata niya ay nanlilisik sa galit at panibugho. Habang pinapanood ang sariling repleksyon sa salamin sa tabi ng pinto, nakita niya ang isang babaeng wasak sa kanyang obsesyon."Luke... mahal kita," narinig niyang mahinang sabi ni Ana."Luke..." bulong niya sa sarili, halos hindi marinig dahil sa nanginginig niyang boses. “Paano mo nagagawang mahalin siya ng ganito? Hindi mo ba nakikita na ako ang mas nararapat para sa’yo? Ako ang tunay na nagmamahal sa’yo, hindi siya!”"At mas mahal kita, Ana," sagot ni Luke, ang
Para sa kanila, isang tahimik at maayos na gabi ang lumipas. Si Belle, bagama’t pagod mula sa mga nangyari noong araw na iyon, ay mahimbing na natutulog sa tabi ni Luke. Ang mga kamay nila’y magkahawak habang ang liwanag ng buwan ay sumisilip sa bintana, tila nagsasabing ligtas sila sa isa’t isa. Si Anabella naman ay mahimbing na natutulog sa kanyang crib, walang kamalay-malay sa panganib na unti-unting lumalapit sa kanilang mundo.Ngunit sa kabilang kwarto, si Sheila ay gising pa rin. Nakaupo siya sa gilid ng kanyang kama, mariing nakatitig sa laptop screen kung saan nakalista ang mga pangalan ng kanyang mga tauhan. Sa tabi nito, ang litrato nina Luke at Belle ay nakapatong, may mga marka ng galit na ginuhit gamit ang pulang tinta sa mukha ni Belle.“Hindi ito matatapos nang ganito,” bulong niya sa sarili, ang boses ay puno ng poot. “Ang lahat ng ginawa ko, ang lahat ng mga plano ko, hindi ko hahayaang masayang. Luke ay para sa akin, at wala nang makakapigil sa akin para makuha siya.
Habang si Sheila ay abala sa paggawa ng mga plano, si Hector, ang lihim na tauhan na na-recruit ni Luke upang magmanman kay Sheila, ay nagtipon na ng sapat na ebidensya laban dito. Sa loob ng van, tinititigan niya ang mga video at audio recordings na naglalaman ng mga patunay ng bawat banta at lihim na operasyon ni Sheila.“Mukhang ito na ang katapusan mo, Sheila,” bulong ni Hector habang pinapanood ang footage kung saan hayagang nag-utos si Sheila ng malisyosong plano laban kay Belle.Sa kabilang banda, si Belle, na nagtatago ng kanyang sariling misyon, ay hindi alam na may isa pang nagmamasid sa lahat ng nangyayari sa mansyon. Sa likod ng kanyang pagpapanggap bilang Ana, patuloy niyang sinusubaybayan ang mga kilos ni Sheila at ng iba pang tao sa bahay.Huminga nang malalim si Hector, ang mga kamay niya’y mahigpit na nakakapit sa edge ng lamesang nasa loob ng van. Alam niyang konti na lang at makakagawa na siya ng hakbang para tuluyan nang mahinto si Sheila. Nasa tamang direksyon siy
Sa labas ng bahay nina Luke at Belle. Madilim ang gabi, at tanging ilaw ng buwan ang nagbibigay liwanag sa tahimik na paligid. Ngunit ang katahimikan ay tila puno ng tensyon. Ang mga tauhan ni Sheila ay isa-isang nagsidating, maingat na kumikilos at nagtatago sa mga anino. Dalawa sa kanila ang nakapwesto malapit sa gate, habang ang iba ay nasa likod ng mga punong nakapalibot sa bahay. “Siguraduhin ninyong walang makakahalata,” mahinang sabi ng lider ng grupo, si Pedro. “Huwag kayong gagalaw hangga’t hindi ko sinasabi. Kapag nagising ang mga tao sa loob, lagot tayong lahat.” Ang bawat tauhan ay armado ng mga baril at radios, handang sumalakay sa isang utos ni Sheila. Ngunit kahit pa maingat ang kanilang kilos, hindi nila alam na sila mismo ang minamanmanan. Sa van ni Hector. Sa di kalayuan, mula sa kanyang van, hindi iniwan ni Hector ang kanyang monitor. Ang mga camera na inilagay niya sa paligid ng bahay nina Luke at Belle ay malinaw na nagpapakita ng kilos ng mga tauhan ni Shei
Pagkatapos ng kaguluhan, tahimik na bumalik si Luke sa kusina, hawak ang isang tasa ng mainit na kape. Malalim ang iniisip niya habang ang tanawin ng gabing nagdaang kaguluhan ay naglalaro sa kanyang isipan. Alam niyang hindi pa tapos ang lahat, at gusto niyang malaman kung sino talaga ang may pakana ng lahat ng ito. Sa kabilang banda, naririnig niya mula sa sala ang masayang pagtawa ni Anabella habang inaaliw siya ni Ana.Ilang saglit pa, lumapit si Luke kay Ana, nag-aalangan ngunit determinadong alamin ang totoo. “Mahal,” sabi niya, habang pinagmamasdan si Ana na binabantayan ang kanilang anak. “Kilala mo pala si Hector? Yung inspector ng pulis.”Bahagyang nagulat si Ana ngunit pinilit maging kalmado. “Oo, mahal,” sagot niya, iniwas ang tingin kay Luke upang maitago ang tensyon sa kanyang mga mata. “Naalala mo yung muntik na tayong mapahamak papunta sa immunization ni Anabella? Napagdesisyunan kong mag-hire ng private investigator. Naisip kong mas mabuting may magbantay sa atin. Nag
"As soon as possible," mabilis na sagot ni Sheila. "Gawin mo nang lahat ng kailangan mong gawin, pero siguraduhin mong malinis. Ayoko ng ebidensiyang magtuturo sa akin.""Deal," sagot ni Edward. "Ibibigay ko ang presyo sa susunod na tawag. At tandaan mo, Sheila, walang urungan 'to. Kapag nagsimula na tayo, wala nang atrasan.""Walang atrasan," sagot ni Sheila, ang boses niya'y puno ng galit at determinasyon.Pinatay ni Sheila ang telepono at saglit na napabuntong-hininga. Sa galit at inis, iniikot niya ang bracelet sa kanyang pulso, ang mga mata'y nag-aapoy habang iniisip ang bawat detalye ng kanyang plano. Ngunit bago pa siya tuluyang huminahon, kinuha niyang muli ang telepono at tumawag sa tauhan niyang pumalpak sa huling trabaho.Nag-ring ang linya ng ilang beses bago ito sinagot ng halatang nag-aatubili at takot na tauhan."Ma’am Sheila," mahinang bati ng lalaki, bahagyang nanginginig ang boses."Huwag mo akong 'ma’am-ma’am!' Anong klaseng kapalpakan ang ginawa mo?" sigaw ni Sheil
Naglakad si Shiela patungo sa kanila, ang kanyang mga mata ay puno ng pagkabighani at pagtataka. "Luke," tawag niya, ang boses ay medyo mataas kaysa karaniwan, "Bakit kayo nandito? Ano bang meron sa lugar na 'to?"Napatingin si Belle kay Shiela, at agad niyang naramdaman ang tensyon na parang may pader na bumangon sa pagitan nila. Si Luke naman ay medyo nagulat, ngunit hindi na ito nagbigay ng sagot agad. Sa halip, dahan-dahan niyang iniiwas ang kanyang tingin kay Ana at tumingin kay Shiela."Shiela," sabi ni Luke, "bakit andito ka? May kailangan ka ba? Namamasyal lang kami sa garden ni Ana." "Wala lang, gusto ko rin magpahangin at nakita ko kayo kaya sinundan ko kayo. Masama ba?" pabirong sabi ni Shiela. "Hindi naman masama, Shiela. Nagbonding moments lang kami ni Luke. Nagulat kami ng bigla kang sumulpot na para kang kapote," sarkastikong sabi ni Belle. "Parang hindi ka na nasanay sa akin, Ana," sarkastikong sagot nito."Syempre naman, Shiela," sagot ni Belle, ang mga mata niya ay n
Tahimik ang buong bahay. Tanging ang mahinang ugong ng electric fan ang maririnig sa kwarto ni Belle. Nakaupo siya sa gilid ng kama, pilit nilalabanan ang bigat ng kanyang emosyon. Sa kanyang mga kamay ay ang lumang diary ni Ana—ang natatanging alaala ng kanyang kakambal. Binuksan niya ito, at agad na tumambad ang pamilyar na sulat-kamay ni Ana. Ang bawat pahina ay tila isang patalim na tumutusok sa kanyang puso, bawat salita'y nag-iiwan ng masakit na bakas sa kanyang konsensya."Luke ang mundo ko. Siya ang lahat ng lakas ko, kahit pa minsan hindi niya ito napapansin," nabasa niya. Napapikit si Belle, pilit pinipigil ang pagpatak ng luha. Ngunit hindi niya napigilan ang bahagyang paghikbi nang basahin ang susunod na linya:"Kahit anong mangyari, gusto kong ipaglaban ang pagmamahalan namin. Hindi ko kayang mabuhay nang wala si Luke."Hindi niya malaman kung paano ipoproseso ang lahat ng ito. Sa bawat salaysay ni Ana, parang mas nadarama niya ang bigat ng pagmamahal ng kakambal para kay
Kinabukasan, isang umaga na puno ng tamis ang bumungad kay Ana. Habang bumababa siya mula sa kwarto, naamoy niya ang mabangong halimuyak ng itlog na niluluto, sinamahan pa ng tunog ng kawali at tunog ng kutsarang tumatama sa pinggan. Sa kusina, abala si Luke, suot ang kanyang simpleng grey na t-shirt at itim na pajama, habang maingat niyang iniikot ang pancake sa kawali."Ana, good morning!" bati ni Luke, may ngiti sa kanyang labi. Hindi ito ang madalas na asal ng binata, kaya't laking gulat ni Ana nang makita itong nag-aayos ng pagkain sa mesa. May dalawang tasa ng kape na nakalagay, kasama ang tinapay, itlog, at bacon na maayos na nakasalansan sa plato."Luke, ikaw? Nagluto? Sigurado ka bang wala kang lagnat?" biro ni Ana, ngunit halatang natutuwa sa ginawa ng binata.Ngumiti si Luke at itinuro ang upuan sa tapat niya. "Hindi naman masamang magsimula ng araw na maayos, di ba? Kain na tayo."Habang tahimik silang kumakain, hindi maalis ni Ana ang kilig sa kanyang mukha. Hindi niya in
Habang naglalakbay ang oras, narinig niya ang mga malumanay na hakbang ni Shiela papasok sa kwarto. Dala-dala ang isang tasa ng kape, at ang bawat kilos nito ay may kasamang kabigatan, alam niyang may nangyayaring hindi maipaliwanag. Sumunod na naglalakad si Shiela palapit sa kanya. Ang mga mata ni Luke ay hindi siya tinitignan, bagkus ay nakatutok pa rin sa kanyang mga ginagawa. Ngunit ramdam na ramdam ni Shiela ang bigat ng katahimikan na pumapagitna sa kanila.Shiela: (Malamig na boses, may mahinhing ngiti) I brought you coffee... Thought you might need some.Mabilis niyang iniabot ang tasa kay Luke. Ngunit ang mga mata ni Luke ay hindi gumalaw. Nanatili siyang nakatingin sa kanyang laptop, parang hindi nakikinig sa mga salitang iyon ni Shiela. Ang presensya nito ay parang mabigat na ulap na hindi matanggal, at ramdam na ramdam ni Shiela ang paglayo ni Luke mula sa kanya. Ang kape ay nasa kanyang kamay, ngunit parang hindi na ito kailangan. Nag-aalangan siyang magtakda ng kahit isa
Nararamdaman ni Belle ang bigat ng bawat hakbang habang naglalakad siya sa kanyang kwarto. Ang narinig niyang pagtatapat ni Shiela tungkol kay Luke ay tila matalim na punyal na tumama sa kanyang dibdib na paulit ulit na lumalaro sa kanyang isipan. Habang binabalikan ang narinig, ang boses ni Shiela ay paulit-ulit na naglalaro sa kanyang isipan, ang bawat salita’y nag-iiwan ng bakas ng alinlangan at takot.Sa loob ng kwarto, naupo siya sa gilid ng kama, hawak ang cellphone na tila bigat ng mundo ang dala. Sa kabila ng pagmamahal niya kay Luke, hindi niya magawang balewalain ang nalaman tungkol sa tunay na motibo ni Shiela sa pagpatay kay Ana. Hindi ito simpleng away o galit lamang; ito’y pag-ibig na naging lason, na nag-udyok kay Shiela na gawin ang pinakamadilim na hakbang.Napagpasyahan niyang tawagan si Hector, ang pribadong detektib na hinire niya upang alamin ang katotohanan. Sa unang ring pa lamang, sinagot ito ni Hector."Belle, anong nangyari? May bago ka bang nalaman?" tanong
Pagkatapos ng tawag, napaupo si Shiela sa gilid ng kama, ang kanyang mga kamay mahigpit na nakatikom. Ang katahimikan ng kwarto ay tila tumutunog sa bawat tibok ng kanyang puso. Hindi maikakaila ang galit sa kanyang malamlam ngunit nanlilisik na mga mata. Nang muling mapako ang tingin niya sa kawalan, para siyang isang bagyong nagbabantang sumambulat anumang oras. "Ang pagtakas niyo ay isang malaking pagkakamali," bulong niya sa sarili, ang bawat salita puno ng galit. "Tomas, Rico, Mario... Hindi niyo alam kung anong nilalaro niyo. Kapag nahanap ko kayo, wala nang makakapigil sa akin." Samantala, sina Tomas, Rico, at Mario ay pilit na hinahanap ang kanilang susunod na hakbang. Ang dilim ng gabi ay parang walang katapusang bangungot, bawat tunog ng kanilang yapak sa masikip na eskinita ay tila tumatama sa kanilang konsensya. "Rico, bilisan mo!" sigaw ni Tomas habang hinihila ang kaibigan. "Hindi ito ang oras para magpahinga!" "Hindi ba't sinabi mong magpapahinga muna tayo?" sin
Sa bawat hakbang, tila mas lalo silang hinihigpitan ng dilim. Ang bawat ingay ng yapak, bawat ihip ng malamig na hangin, at ang bawat tunog ng malayong makina ay parang mga hudyat ng kamatayan na nakaamba sa kanila. Hindi nila magawang huminga nang maluwag; para bang kahit ang hangin ay nagiging pabigat sa kanilang bawat hakbang. Ngunit sa kabila ng lahat, walang naglakas-loob na umatras. Ang desisyon nilang tumalikod sa utos ni Shiela ay isang desisyong pinanday ng takot, galit, at muling pagbangon.“Rico,” mariing bulong ni Tomas habang sinusulyapan ang paligid. “Kung hindi ka sigurado, sabihin mo na ngayon. Dahil kapag nahuli tayo, hindi tayo makakalabas ng buhay.”Tila napako si Rico sa kanyang kinatatayuan. Halata sa kanyang mukha ang magkahalong guilt at takot. “Sigurado ako,” sagot niya, ngunit tila mas para sa sarili niya ang mga salitang iyon. Mahigpit ang hawak niya sa baril na tila bigat ng kanyang konsensya. “Hindi ko na kayang gumawa ng masama para kay Shiela. Pero… paano
Madilim ang paligid habang mabilis na naglalakad sina Tomas at Mario sa makipot na eskinita. Ang bawat yapak nila’y parang dumadagundong sa tahimik na gabi. Tanging liwanag ng buwan ang nagbibigay gabay sa kanilang daan. Halata ang kaba sa mukha ni Mario habang palinga-linga ito, waring naghahanap ng anino ng panganib."Umalis na tayo, Mario," sabi ni Tomas, mahigpit na hinawakan ang braso ng kaibigan. "Kung magtatagal pa tayo dito, baka pati tayo madamay. Hindi natin pwedeng ilagay ang buhay natin sa peligro.""Hindi mo ba naiisip si Rico?" tanong ni Mario, halatang nag-aalala. "Paano kung bumalik siya? Hindi ba niya tayo mahahanap? Alam niyang hindi natin kayang tapusin ang ganitong klaseng gawain."Napabuntong-hininga si Tomas. Nilingon niya si Mario, halata ang bigat ng desisyon sa kanyang mga mata. "Kung gusto mong mahuli at makulong, sige, magpaiwan ka. Pero ako, Mario? Hindi ko kayang hayaan na mauwi sa wala ang desisyon nating ito. Hayaan mo na si Rico. Pinili niyang sundin si
Madilim ang paligid, tanging ilaw mula sa lampshade ang nagbibigay liwanag. Si Belle ay nakaupo sa rocking chair, hawak ang natutulog na si Baby Annabella. Sa kabilang bahagi ng bahay, naririnig ang mahinang tunog ng mga papel na binubuklat ni Luke sa study room.Belle (mahina, halos pabulong habang pinapatulog si Annabella):"Anak, patawarin mo si Tita Belle. Hindi ko ginusto ang lahat ng ito. Pero kailangan kong gawin ito para sa'yo... para sa atin."Tinitigan niya ang inosenteng mukha ng bata, tila may bigat sa kanyang dibdib.Tumunog ang cellphone ni Belle. Agad niyang sinilip ito at sinagot nang walang ingay.Belle (mahina ang boses):"Hector, anong balita? May nakikita ka pa bang mga tauhan ni Shiela sa paligid?"Hector (sa kabilang linya, seryoso ang tono):"Belle, andito pa rin sila. Tatlong lalaki ang nakapuwesto sa labas ng bakod. Mukhang nagmamatyag. Pero hindi sila basta-basta kikilos. Malinis ang galaw nila, parang mga propesyonal."Belle (napatingin sa natutulog na bata,