Chapter 5
Pinanood ko lang muna siyang nilalaro niya ang alaga niya habang nakatingin siya sa akin. Gusto ko ang ginagawa niyang inaakit ako. Gusto kong lalong tumaas yung level ng aking nararamdamang libog. Yung parang gugutumin niya ako sa pagkatakam. Lumapit ako sa kanya. Tinanggal ko ang kanyang kamay na lumalaro sa kanyang alaga. Hinawakan ko ang nag-uumigting na iyon habang dahan-dahan kong inilapit ang aking labi sa kanyang labi. Maalab ang aming naging halikan. Nang una ay ako lang ang humahalik sa kanya ngunit nang naglaon ay inilalabas na din niya ang kanyang dila. Hanggang sa hinawakan na niya ang batok ko. Nilamutak niya ang malambot kong mga labi.
“Ang sarap mo beuyb,” bulong niya sa akin habang nararamdaman ko ang marahan niyang paghimas sa aking malulusog na dibdib. Nilalapirot niya ng bahagya ang pinkish na korona ng aking dibdib kaya lalong nagpaigting iyon ng makamundo kong pagnanasa.
“Dilaan mo ang u***g ko,” bulong niya sa akin.
Ginawa ko ang sinabi niya. Dahan-dahan kong ibinaba ang labi ko sa kanyang leeg papunta sa mauumbok ngunit may kalabutan niyang dibdib. Pangromansa talaga ang kanyang kahubdan. Pinagbuti ko ang pag-ikot-ikot ng dila ko sa u***g niya at manaka-nakang pagsipsip. Ramdam kong sinabunutan na niya ako. Humahalinghing siya sa sarap. Napapamura siya ipinapalasap ko sa kanyang kamunduhan at nahuli ng aking mga mata ang lalong pagngangalit ng kanyang alaga.
Bumaba ang labi ko sa kanyang tiyan. Sinuyod ng dila ko ang kanyang tagiliran. Hanggang sa nagtagal ako sa pagdila sa kanyang singit. Napanood koi yon na ginaw ang isang babae kaya alam kong kapag maranasan niya sa akin ang sarap sa kama, magiging akin din siya. Aagawin ko siya sa kanyang kinakasama. Nasarapan na siya sa aking luto kaya dapat lang na masarap din siya sa galing ko sa kama. Pinagbuti ko ang pagdila sa dalawang iyon na bilog sa baba ng kanyang nakatirik na alaga. Doon ay lalo siyang nanginig sa sarap. Lumakas ang kanyang pagmumura at halos ingudngod na niya ako sa kanyang kaselanan.
“Isubo mo na please.” Pakiusap niya sa akin. “Pagkatapos mong isubo saka na kita titirahin beyb.”
Ngunit hindi ko muna iyon ginawa. Nilaro-laro muna ng kamay ko ang nag-uumigting niyang k*****a habang dinidilaan ko ang kanyang singit. Muli kong ibinalik ang aking pagsuyod gamit ang aking labi at dila hanggang sa kanyang u***g habang taas-baba ang ginawa kong paglalaro sa kanyang alaga. Hanggang sa itinutulak na niya ang ulo ko sa kanyang kaselanan. Pinagbigyan ko siya. Naamoy ko na ang kanyang alaga. Gusto ko ang amoy nito. Lakaking-lalaki. Hanggang sa pikit-mata kong isinubo iyon. Sa laki ay halos mabilaukan ako. Hanggang sa tinutulungan na niya ako sa parang ritmo niyang pag-indayog. PInagbuti ko ang ginagawa ko kahit pa halos maduwal na ako at mabilaukan sa pagsagad niya ng alaga niya hanggang sa aking lalamunan. Hanggang sa bumilis ng bumilis ang kanyang ritmo. Palakas ng palakas ang kanyang mga halinghing. Ngunit itinigik niya. Yung akala ko na may sasambulat sa akin bibig na dagta ay hindi nangyari.
Mabilis niya akong pinahiga. Ibinaba lang niya ang aking short at itinaas ng bahagya ang aking blouse. Wala akong bra dahil hindi naman ako nagsusuot no’n kapag nasa bahay ako. Mabilis siyang umibabaw sa akin. Nilamutak niya ang aking labi. Ramdam ko ang kanyang kasabikan. Hanggang sa bumaba ang labi niya sa aking mga u***g. Doon ay naramdaman ko ang kakaibang sarap ng kanyang pagdila-dila at ang bahagya niyang pagpisil. Hindi ko alam kung saang langit ako nakarating. Napakasarap lang ng kanyang ginagawa habang nararamdman kong unti-unting pumapasok ang kanyang alaga sa aking kweba. Napakapit ako sa kanyang matigas na bisig nag ramdam kong tuluyan nang nasa lagusan ko ang mainit-init at nag-uumigting sa lakas niyang pagkalalaki. Napapamura na ako sa sarap nang ramdam ko ang kanyang paglabas-masok sa akin. Sukat na sukat ang kanyag laki. May sarap na hatid nang pag-unday niya sa akin ng saksak ng kaligyahan. Hanggang sa nanginginig na ako sa ibayong pagsinta. Siya man ay paulit-ulit niya sa aking binubulong kung gaano ako kasarap. Kung gaano kasikip ang aking pwerta. Hanggang sa malakas kong narinig ang kanyang pagmumura. Sinabayan ko rin ang mura niya. Nagmumurahan kami hindi dahil sag alit kundi sa hindi namin kinakayang sarap ng aming pinagsasaluhan. Hanggang sa sumambulat sa loon ko ang mainit-init niyang katas kasabay ng kanyang mahaba-habang pagmumura.
“Huhhh! Putang ina! Ang sarap mo!”
Sinabayan ko na siya. Hindi pwedeng kapwa kami makakarating sa tugatog ng kaluwalhatian kaya an gang halinghing ko ay tanda ng hindi ko maipinta at mailarawang pagsuko. Napaluha ako. Sa wakas nakaramdam ako ng hinahanap kong sarap. Sarap na muli kong nalasap sa piling ni Mark.
“Masarap ba? Magaling ba akong gumiling?”
“Oo beyb, ang sarap at ang galing mo,” sagot ko habang hinihingal pa.
“Alam mo na kug bakit maraming nababaliw sa akin? Basta iyong iyo lang ako basta behave lang. Lagi natin itong gagawin. Yung mga paninilbi mo sa akin, papalitan ko ng sarap sa kama kaya mag-eenjoy tayong dalawa babe.”
Huminga ako nang malalim. Sandaling pumikit nang halikan ako sa labi.
“Sandali, hugas lang ako. Bahala ka na rin maglinis sa katawan mo ha? Pagbalik ko dapat matulog na tayo ha?”
“Okey. Sige. Sabayan kitang matulog.”
Masaya ako sa nalasap kong sarap. Inaalala ko ang nangyari kahit katatapos lang. Gusto kong paulit-ulit naming iyong gagawin. Hindi lang naman ako ang nagpeperform. Pati siya kaya mukhang si Mark na nga. Hindi ako titigil hangga’t hindi ko siya maagawa sa kinakasama niya at hindi ako pakampante kaya kung kami na ay babakuran ko siya.
Ngunit akala ko okey na yung sa amin. Okey naman sa sex, busog na busog nga ako at binubusog ko rin naman siya sa pagkain at sa iba pang bagay. Hindi kami nagtatalo dahil kung anong gusto niya, iyon ang aking sinusunod. Hindi ko na rin siya kinukulit na iwanan na niya ang kinakasama niya. Ang gusto ko kasi ay sa kanya iyong manggagaling. Patuloy ko lang siyang pakitaan ng maganda. Kapag darating yung panahon na mahal na mahal na niya ako, siya na sigurado ang maghahabol.
Dahil ako ang may trabaho at siya ay patambay-tambay lang, natural na sa akin galing ang pan-date nila o nireregalo niya sa girl friend niya tuwing monthsary nila. Nang una, tanggap ko iyon, parang wala lang sa akin lalo pa't ako naman ang lagi niyang kasama sa loob ng aming campus hanggang sa pag-uwi. Sa akin din siya sa araw ng linggo. Minsan kahit Friday ay akin na rin. Kung tutuusin ay mas marami siyang oras sa akin kaysa doon sa kinakasama na niya. Sana lang hindi ako susuguri ng kinakasama niya. Sana lang sa akin na talaga siya ng araw-araw at ramdam kong malapit nang mangyari iyon.
Sa mga unang buwan ay nakaya ko pa rin naman. Ngunit dumadating din pala sa puntong makakalimutan mong may nauna na sa akin sa kanya, na parang kabit lang niya ako. Nawawala na pala ako sa katinuan at nawawala sa isip kong ako ang nagpumilit isiksik ang sarili para mabahagian ako ng kapipiranggot na saya. Masaya na ako sa kapipiranggot na ambon ng saya sa piling niya, noon. Noong hindi ko sobrang mahal. Alam ko pa ang lugar ko ngunit nang lumaon, para na akong naaadik sa kanya. Kasabay ng paglalim ng aking nararamdaman ang pagkitid ng aking utak. Puso na ang pinaiiral ko, hindi na ang isip. Nasa puntong hindi ko na mapigilan ang sarili kong kunin o kaya tuluyan siyang agawin sa kinakasama niya niya ng buung-buo. Doon na nagsimula ang aming pag-aaway.
“Nakita kita sa mall kanina, kasama mo na naman siya. Kaya pala humingi ka ng 2,000 kanina para pan-date mo sa kanya! Ang kapal ng mukha mo!” singhal ko nang dumating siya.
“High blood ka na naman. Ano ka ba, date lang ‘yung sa amin, ikaw eto ako oh. Inuwian kita at hindi ako umuwi sa kanya. Para na ngang sa’yo na ako nakatira eh. Hindi mo ba ramdam na baliktad na kayo ng sitwasyon? Ikaw na ang kinakasama ko at siya na lang yung dine-date ko?”
Huminga ako nang malalim. Hindi ako sumagot.
“Babe naman, tayo ang magtatalik mamaya ng magdamag at siya ay mag-isa lang. Ako ang kayakap mo hanggang umaga kaya huwag ka nang magselos do’n. Kabit ko na lang ‘yon ngayon kahit siya ang nauna kasi ikaw na ang girlfriend ko, ikaw na ang kakasamahin ko, okey?”
“Porke ba sa akin ka na madalas, okey lang na mag-date kayo? Tingin mo hindi na ako masasakatan kasi umuuwi ka naman madalas na sa akin?”
“Sabi ko naman sa’yo date lang ‘yon eh. Halika nga.” Hinila niya ako. Pinilit halikan kahit itinutulak ko siya.
“Sorry na beyb ko. Mahal naman kita eh.” Panunuyo niya sa akin.
Dahil sadyang may karupukan lang akong taglay kaya bibigay lang uli ako sa kanyang mga romansa. Simpleng pambobola lang niya sa akin, mahihilo na ako sa kanya at tuluyang susuko sa lahat ng kanyang gusto. Muli niya akong pagbibigyan sa sarap ng kaniyang pagkalalaki. Kakalimutan ko ang dahilan ng pinag-awayan at kinabukasan, kahit hindi siya humihingi ng katapat na pera ay kusa ko siyang binibigyan. Alam ko naman din ang kalakaran dahil nga wala siyang trabaho. Hindi man sana katanggap-tanggap ngunit ako ang ang meron at dahil may maibigay naman ako kaya hindi ko binigyan pa iyon ng malaking isyu. Maaring mali ako. Maaring kainisan ako ng karamihan pero ito yung punto ng buhay ko na TANGA ako. Ito yung punto ng buhay ko na isip p****k ako. Ang mahalaga ay ang masubuan siya at hindi ang puso at damdamin kong nasasaktan. Balewala ang sakit kapag nakabuka na ako at pinapasok na niya.
Inisip ko na lamang na marami siyang pangangailangan at dahil ako ang may kakayahan, ibibigay ko ang lahat ng kanyang kagustuhan. Hanggang sa biglang napapansin ko na lamang na mas madalas na silang magkasama muli ng sinasabi niyang fling niya. Kapag tinatawagan ko siya ay pinapatayan na niya ako ng celphone. Kapag naman magte-text ako ay hating-gabi na kung siya ay magreply. Hanggang sa.. "Good night na lamang ang reply niya na may kasamang muwahh." Iyon ay bayad lang ng mga pasaload o load na pinadadala ko sa kaniya. Sa tuwing hindi kasi nagrereply at masigurong may panreply siyang load sa akin ay ako na kusa ang nagpapaload sa cellphone niya ngunit ..."Salamat sa load. Lav u." iyon na lang ang sagot niya kahit sangkatutak pa ang aking mga tinatanong.
Hindi na din kami halos magkasabay magmiryenda sa tuwing natatapos ang klase namin. Minsan nagmamadali siyang lumabas para hindi ko na siya maabutan. Hindi ko naman kasi puwedeng ipahalata sa ibang mga students ko na hinahabol ko siya. Kahit alam nilang palagi kaming magkasama bilang magkaibigan ay hindi nila alam na mas higit pang namamagitan sa aming dalawa. Minsan nga hindi na niya pinapasukan ang klase ko. Magtetex sa akin ng, "Ikaw na bahala sa grade ko beyb ko ha? I love you! Mwah!"
“Nasaan ka ba?” naiinis kong text.
Hindi na siya sumasagot.
“Kahit last Friday at Sunday hindi ka na rin bumibisita. May problema ba tayo?” muling tanong ko.
Sinubukan kong tawagan ngunit nakatatatlong ring palang ay maka-cancel na ang tawag ko. Nagngingitngit ako sa galit lalo pa’t alam kong magkasama sila ng sinasabi niyang fling lang niya. Sinisira na ako ng pagseselos. Hindi ko na nagagawa ang dapat ginagawa ng isang instructor. Minsan pumapasok ako sa classroom ko na wala akong alam sa lesson. Nagiging pabaya na ako pati sa aking katawan at alam ko, kung di koi to aayusin, ako ang magiging kawawa. Babagsak ako, babagsak pati ang career na iniingatan ko. Nakita ko si Mama sa akin. Hindi! Hindi ako pwedeng gagaya kay Mama. Lalaban ako! Sasabayan ko siya
Chapter 6Ang isa pang masakit ay yung makakasalubong ko siya sa school ngunit iiwas siya. Alam kong pinapasukan niya ang ibang klase niya ngunit hindi sa akin. Bakit? Dahil alam niyang kahit hindi siya papasok sa klase ko ay papasa naman siya sa akin at iyon ang hindi ko nagugustuhan. Binabale-wala na niya ako. Kaya nga nang minsang nakasalubong ko siya ay hinawakan ko agad ang braso niya at pilit kinausap dahil punum-puno na ako.“Bakit ka ba umiiwas?” galit kong tanong.“Anong umiiwas ang sinasabi mo?”“Hindi ka na pumapasok sa klase ko, bakit?”“Lasing ako kagabi. Ang aga kasi ng klase ko sa’yo. Di ko magawang magising ng maaga. Saka hindi mo naman ako ibabagsak hindi ba?”“Bakit? Dati naman nagagawa mong pasukan ang klase ko ah. Sa tingin mo hindi kita kayang ibagsak sa ginagawa mo?”“Ibabagsak mo ako? Weehh, talaga?”“Oo at huwag mo akong hinahamon. Kaya kitang ibagsak. Kayo kong mawala ka sa buhay ko kung ganyang lokohan at gamitin na lang pala ito!”“Sige kung gusto mo akong i
Chapter 7Sinipat ko ang hitsura ng kasama niyang bakla. Pangit. Bukod sa pangit, hindi rin bagay sa kanya ang magsuot pambabae dahil mukha siyang sanggano na dinamitan ng pambabae. Masagwa. Hindi ko alam kung dapat ba akong makaramdam ng pagseselos dahil alam ko namang pera-pera lang kung bakit kasama ni Mark ang bakla ngunit anong pinagkaiba namin? Pakiramdam ko, ginagamit din naman ako ni Mark ah, babae lang ako at maganda pero yung level ng panggagamit, pareho lang. Kaya ako nanginginig. Matindi kasi yung galit sa dibdib ko. Alam kong nadama niya iyon. Alam kong nakita niya na ako. Kaya pagkaupo ko sa mesa ng mga kaibigan ko ay bigla akong tumungga ng alak. Pagkatapos ng isa ay isa pa uli hanggang naging sunud-sunod ang aking pagtungga. Gusto kong malasing agad. Yung sana malunod na ako sa alak at mawala yung hapdi sa dibdib na aking nararamdaman. Gusto kong makita niya kung paano niya ako sinaktan sa kanyang ginagawa.Hanggang sa hindi na ito nakatiis pa. Lumapit siya na parang b
Chapter 8Ngunit hindi ko kayang ihataw sa kanya. Natatakot pa rin pala akong makapatay kaya umiyak na lang ako ng umiyak. Naisip ko na hindi talaga niya ako seseryosohin kasi ginawa ko na ang lahat pero hindi niya sinabing pakakasal na kami o sa akin na siya tuluyang titira. Sinasabi lang niya ang mga sinabi niya sa akin noon kasi kinukuha niya ang aking tiwala ngunit hindi talaga niya gagawin. Hindi niya ako iibigin. Walang kasinsakit kapag ipinamukha sa iyong kasinungalingan lang pala ang sinasabing mahal ka. Lalo pa't tuluyan kang pinaniwala. Kinalimutan ko ang dating takot ko na niloloko lang niya ako. Nagpakatanga ako. Nagpakamanhid ngunit iba pa din talaga kung ipinapamukha na ang katotohanan.“Ano? Okey na? Gusto mo ba akong hampasin niyang hawak mo? Gusto mo akong patayin nang makulong ka?”Binitiwan ko ang dos por dos ngunit nakatitig ako sa kanya. Kung nakasusugat lang ang titig paniguradong duguan na siya.“Nasampal mo na rin naman ako. Amanos na ba?” itinulak niya ako. “A
Chapter 9Napalunok ako. Hindi ko inaasahang makita ko siyang muli sa ganoong pagkakataon at sa ganoon niyang sitwasyon. Natameme ako. Wala akong maapuhap na sasabihin. Itinaas ko ang aking salamin. Bumunot ako ng malalim na hininga. Nagulat lang ako sa biglaan naming pagkikita.Kinatok niya ako. Bakit nga ba ako iiwas? Bakit ako ang kailangang mahiya?“Mark,” Tumango lang ako. “Yung buo na lang, lagyan na lang sana ng straw kung meron?” magalang kong sabi.“Okey.” Matipid niyang sagot.Pinagmasdan ko siya habang kumukuha siya ng isang buong buko sa kariton niya. Wala na yung kapogian nito. Bungal na siya at sunog na ang kanyang balat. Sadyang napakabilis ng karma. Ang dating hinangaan kong kakisigan at kapogian niya ay pinanis na nang panahon at hirap ng buhay. May naulinigan akong iyak ng bata. Hinanap ko kung saan galing iyon. Nakita ko ang kasama niyang babae na noon ay may kargang sanggol bukod pa sa isang batang humihila sa blouse niya. Ang dating magandang girl friend niya, nga
Chapter 10Kung noon ay nagsasabi siyang maghahanap siya ng trabaho, nang mga sumunod na buwan ay hindi ko na siya naringgan pa tungkol doon. Hindi ko alam kung balak ba niya talaga magtrabaho o nasasarapan na siya sa buhay na ibinibigay ko. Sa akin, wala namang problema sa ganoon basta ba ibigay din niya sa akin ang kanyag pagmamahal, loyalty at ang hilig ng katawan kong tanging siya lamang ang nakapagbibigay. Sa ilang buwan naming pagsasama ay alam kong minahal ko siya. Malayo sa karanasan ko noon kay Mark. Kay Raymond, wala akong kahati, wala akong kinatatakutan na kasiping o kasama niya sa tuwing hindi kami magkasama. Naniwala ako noon na dumating na nga ang taong para sa akin. Hindi man siya nagtratrabaho, hindi ko man siya maipagmamalaki sa aking mga kaibigan dahil wala siyang career ngunit sapat na na masaya ako sa piling niya."Mako, pwede bang dito na lang kami mag-inuman ng mga tropa ko mamaya?" tanong niya sa akin bago ako pumasok sa trabaho. Siya ang namili ng tawagan nami
Chapter 11Daniel Point of ViewAko si Daniel. Lumaki ako sa isang masaya at kumpletong pamilya. Ako ang panganay sa tatlong magkakapatid. Dalawang taon lang ang agwat namin ng kapatid kong si James at anim na taon sa bunso naming si Vicky. Sundalo si Papa kaya palagi siyang wala sa bahay namin at si Mama ay isang kaya lagi lang siyang nasa bahay at dahil doon, siya lang ang kinalakhan naming kasa-kasama. Noong mga bata pa kami, mapagmahal sa amin si Papa. Sa tuwing dumadating siya kahit gabing-gabi na ay hindi niya nakakaligtaang puntahan kami sa aming mga kuwarto. Magigising na lang kami na may dala siyang pasalubong sa amin. Kaya naman, labis naming ikinatutuwa kung sasabihin ni Mama sa amin na uuwi si Papa. Hindi na kami no’n matutulog. Excited na kami sa pagdating ni Papa. Pinagpupustahan pa namin ni James kung ano kaya ang pasalubong sa aming pagkain at laruan. Iyon ang mga masasayang alaala ko sa aming kabataan. Sana kung alam ko lang na may magbago, nanatili na lang kaming ma
Chapter 12Daniel’s Point of ViewNang naglaon ilang araw bago ang graduation namin ay nalaman ko din ang buong pangalan niya at ilang mga detalye tungkol sa kanya. Kahit pa kaklase ko si Robi, hindi din naman kami close. Isa pa, ayaw ko din naman na pag-isipan ako kung bakit interesado ako sa buhay ng girlfriend niya. Umiiwas lang ako ng away. Ayaw ko lang magkagulo lalo pa’t siya naman din talaga ang nauna kay Janine.Nakilala ko lang si Janine ng lubos dahil sa slumbook na pinagpapasa-pasahang ipapirma ng mga babaeng kaklase ko. Dahil campus crush kaming dalawa, ako sa mga babae at bakla at siya sa mga lalaki, kaya kalimitan ay kami ang binibigyan ng pagkakataong mag-sign sa sangkatutak na slumbook. Ang iba ay humihingi pa ng ID picture o whole body picture na idikit nila sa tabi ng aming pangalan.Binasa ko ang mga nilagay niya sa slumbook.FULLNAME (optional): Janine CruzNICKNAME (optional): Janine lang din.ADDRESS (just the city!): Makati CityBIRTHDAY (optional): January 30
Chapter 13Daniel’s Point of View“Pero bakit umuwi ka?”“Hindi naman talaga ako umuwi no’n. Nagpalit lang ako sa CR.”“Talaga? Ibig sabihin ako talaga ang gusto mo?” sa wakas kahit nanginginig ako ay nadiretso ko nang nasabi ang gusto kong sabihin sa kanya.Tumango siya."Bakit ba ang ilap mo? Lagi kang umiiwas sa akin? Hindi ba ako ang tipo mong babae?”Huminga ako ng malalim. Hindi ko siya matignan sa kanyang mga mata ngunit sumagot ako ayon sa laman ng aking puso. “Nahihiya ako. Isa pa, kayo na ni Robi. Ayaw kong makagulo ng relasyon.”“Bakit? Pwede naman sana tayong maging magkaibigan hindi ba? Sobra yung ginagawa mong pag-iwas na parang may sakit akong nakakahawa. Alam mo bang naisip ko no’n na baka naiilang ka dahil kay Robi o maari ding nagkamali ako ng hinala na may gusto ka din sa akin. Pero alam ko, ramdam kong iba yung lagkit ng mga panakaw mong sulyap at titig sa akin. Ang hindi ko lang maintindihan, bakit ka lumalayo? Bakit kailangan mo akong laging iwasan e ako na itong
FINAL AND LAST CHAPTER*PAGTATAPOS NG LIHIM*Daniel’s Point of View Nang sinabi niyang wala siyang makita ay alam ko na. Nalalapit na ang muli naming pagkakalayto ngunit ngayon, ito yung paglalayong hindi naming kayang pigilan. Paglalayong wala kaming magawa kahit pa ayaw pa naming dalawa. Paglalayong itinakda ng nasa taas at sino kaming nilalang lang ang may kay kakayanang kumontra? Hanggang sa, "Bhie, bakit ka humintong kumanta?" tanong niya sa akin. Tuluyan na akong nanlumo. Pero kahit pa batid kong hindi siya nakaririnig pa ay nilakasan ko pa rin ang pagkanta ng forevermore ngunit hindi pa rin niya marinig. Napakarami na niyang sinasabi at lahat naman ay sinasagot ko. Alam kong pagkatapos na bawian siya ng kaniyang paningin ay ang kaniyang pandinig. Nagsisigaw na ako. Humahagulgol na parang hindi ko na alam kung paano kontrolin ang aking sarilinbg emosyon. Sa lakas ng iyak ko ay nagsipasukan na ang aking mga kaibigan sa aming kuwarto. Hinahaplos nila an
CHAPTER 52CINDY'S POINT OF VIEW "Salamat sa lahat lahat baby." Mahina kong wika sa kanya. "Huwag baby. Huwag kang magpasalamat. Responsibilidad kong alagaan ang taong mahal ko. Masaya akong ginagawa ito sa'yo. Asawa kita. Kasama ito sa sinumpaan nating dalawa." Sapaglipas ng mga araw, patuloy ang aking paghina. May mga sandaling nakikita ko si Daniel na nakaupo sa falls na malayo ang tanaw ng kanyang mga mata. Hanggang sa yuyuko na labg siya bigla at gumagalaw ang kanyang mga balikat. Alam kong humagulgol siya pagkaraan niyang punatahan ako sa aking kuwarto. Hindi siya umiiyak sa harap ko ngunit kapag siya na lang mag-isa. Doon na niya inilalabas abng pinipigilan niyang lungkot. Kung may magagawa lang sana ako. Kung sana kaya kong gamutin ang aking sarili. Kung sana sa akin ibigay ng Diyos ang himala ng paggaling.Naging madali ang pagbagsak ng aking katawan dahil sa kumplikasyong ng Hepa C at AIDS ko. Lalo pang nagpahina sa akin ang hirap kong lunukin an
CHAPTER 51CINDY'S POINT OF VIEW Nang nakahanda na ang aking mga gamit ay nagpaalam na ako sa organisasyong pinagsilbihan ko ng ilang taon. Gusto ko din kasing ibuhos na ang natitira kong panahon kay Daniel. Alam kong naiintindihan nila ang pasya ko. Masaya sila para sa akin. Tanging kaligayahan ko lang daw ang kanilang hinahangad. "Masaya akong makitang magkasama na kayong muli. Sa kabila ng inyong mga napagdadaanan ay mas pinili ninyong ipaglaban ang inyong pagmamahalan. Pinahanga ninyo kami." Malu-luhang sambit ni Janine. Namumula ang kaniyang mga mata. "Pasyalan ka namin sa tuwing may pagkakataon kaming dalawa. Masayang masaya akong makitang magiging okey ka na sa piling ni Daniel. Ito ang matagal ko ng gustong mangyari, ang magkasama kayong muli sa huling panahon na ilalagi mo pa." pilit ang ngiti ni Ken. Alam kong nananaig pa din sa kaniya ang lungkot dahil siguro iniisip niyang hindi na rin ako magtatagal pa. Nagsimula kam
CHAPTER 40*HULING PAGPAPAHIRAP NG LIHIM*CINDY'S POINT OF VIEWAkala ko sapat na ang aking naipon at pera na gagastusin ko hanggang sa ibalik ko na sa Diyos ang hiram kong buhay ngunit hindi pala talaga laging nagkakatotoo ang akala. Naubos ang aking ipon. Ibinenta ko na ang aming lumang bahay dahil wala na ako halos pantustos sa aking mga gastusin at perang pinagtutulong ko rin sa mga iba pang may karamdamang kagaya ko. Napakarami ko kasing gustong tulungan at hindi maaring sarili ko lang ang iisipin ko. Mahal ang mga gamot. Hindi ko gustong iasa kay Ken at Janine ang aking mga gamot kahit pa pinipilit nila akong tulungan. Nilibre na ni Dok Kashmine at Dok Bryan ang kanilang doctor's fee sa akin dahil naging kaibigan ko na rin sila ngunit nakakaramdam ako ng hiya sa tuwing nagpapakonsulta ako sa kanila o ang sapilitan kong pagpapa-admit sa hospital tuwing inaatake ako ng aking sakit. Naging bukas ang condo ko na patirahin ang mga kagaya kong may sakit na walang pamilyang kumakalinga
CHAPTER 49DANIEL’s Point of ViewNgumiti si Kashmine sa akin. Alam kong kapag ganoon ang ngiti at tingin niya sa akin ay may importante siyang sasabihin. “Ano ‘yon, sabihin mo ngayon lalo na’t masaya ako. Wala kang maling sasabihin kapag nasa good mood ako.” “Sige na nga. Ganito kasi ‘yon… ang hirap e. Lalo na, nakapangako ako sa kanya kaso, kaibigan rin naman kita kaya hindi ko alam…” “Tama na nga yang pasakalye, nasimulan mo na rin lang naman tapusin mo na kasi ang hirap nag may iniisip pa ako. Ano nga ‘yon?” “May, aaminin sana ako?” “Aaminin? Tungkol saan?” “Kay Cindy?” “Sandali ah, anong alam mo kay Cindy?” "Daniel, si Cindy ang bumuo sa iyong pamilya.”“Ano? Paanong…” naguluhan na ako. “Buong akala ko si Janine ang bumuo sa amin. Ano bang totoo?”“Humingi siya ng impormasyon sa kaibigan mong si Janine.”“Okey, ibig sabihin, naglihim si Janine.”Tumango si Kashmine. “S
Chapter 48CINDY’s Point of View“Sige. Ikutin ninyo. Sigurado akong magugustuhan ninyo ang lugar.”“Oo nga, ang ganda. Para talaga siyang paraiso. Yung falls ba na ‘yan, totoo?” tanong ni Ken. Halatang masaya siya sa nakikita niya.“Oo totoo ‘yan. Dinevelop na lang.”“Grabe. May ganito palang pasyalan dito hindi ka nagsabi.”“May mga rooms din na pwedeng rentahan.”“Sige ha, mag-usap muna kayo at iikutin muna namin ito.” Si Janine.“Oo at mag-uusap din tayo mamaya.” May pagbabanta ang mga mata ni Daniel ngunit nakangiti ang kanyang bibig. "Kumusta na?" tanong ko sa kanya. Pilit ang aking ngiti. “Maupo tayo ro’n.” itinuro niya ang bench na nakaharap sa falls. Tumango ako. “Wala ka yatang kasama?” biro niya nang nakaupo na kami. “Wala e.” “Wala pa o wala na uli.” “Wala pa rin.” “Ang hina naman. Akala ko ba nagkatuluyan kayo nong huli.” “Sino?” “Sa
CHAPTER 47CINDY’s Point of ViewAkala ko, magiging normal lang ang buhay ko pagkatapos akong iwan ni Daniel. Akalal ko magpapatuloy lamang ang buhay sa akin lalo pa’t magaling na rin naman ako sa aking sakit na naghahanap ng tawag ng laman. Magtatrabaho, bibisitahin ang mga kaibigan ni Daniel na mga kaibigan ko na rin na sina Janine at Ken, magpahinga at maghintay sa muling pagbabalik niya. Ngunit nang tumagal ay naramdaman ko kung gaano kahirap maghintay lalo pa't wala nang kasiguraduhan pang babalikan ka ng taong tuluyan nang iniwan ka. Iyon bang tanging paniniwala mo na lang ang siyang hinuhugutan mo ng lakas. Tanging nakaraan at pag-asang ikaw lang ang maari niyang mahalin at babalikan ang siyang nagpapagulong ng iyong araw. Ang masaklap ay kung walang text, walang chat, walang tawag...walang kahit ano na galing sa taong minamahal mo. Ngunit sa kagaya kong umaasa pa, ipinagpapatuloy ko na lang paggawa ng alam kong ikasisiya niya. Nagbabakasakaling kapag malaman niyang nagbago n
CHAPTER 46DANIEL’s Point of ViewHabang pinagmamasdan ko siya ay naalala ko ang araw na tumawag si Mandy. Kaunting rewind muna tayo bago ang birthday party ni James. Ito ang buong pangyayari. Tumunog ang telepono namin. Ako ang sumagot. "Hello!" “Oh Hello, bakit dito sa landline ka tumawag?” “"Kuya! Kuya!" Kumunot ang noo ko. Halata kasi sa boses ni Vicky ang kakaibang excitement.“Kuya ka ng kuya. Bakit ba?”“Kuya grabe. Sobrag saya ko.”“Bakit nga? Ikaw alam mong may pasok ako sa munisipyo. Sabihin mo na kung bakit. Saka bakit sa landline?”“Walang nasagot sa cellphone ni Kuya James. Ikaw din di ka nasagot sa cellphone mo. Kaya nagbakasakali akong tawagan na lang ang landline.” “Naiwan ko sa kwarto e. Oh dalian mo, ano bang sasabihin mo. Kuya grabe eto na talaga to!” "Ang OA mo na.”“Nandiyan ba si Kuya James?”“Kuya James mo nasa kuwarto niya, Pangatlong araw na ngayon nagkukulong kasi daw tumawag ang kaibiga
CHAPTER 45DANIEL’s Point of View “Madilim ang bahay namin ni Cathy nang dumating ako. Kinabahan ako dahil wala pati mga batang naghahagikgikan at tumatakbo na sumalubong sa akin. Dumiretso ako sa lagayan ng aming mga damit at parang umikot ang mundo ko ng tanging sulat na lamang ang naabutan ko doon.” “Naaalala mo pa ba ang laman ng sulat?” “Oo, naaalala ko pa. Sabi niya sa akin, hindi lang daw sa pag-aabroad umaasenso ang buhay. Kilala raw niya ako. Alam niyang hindi ako makatatagal na walang babae. Ilang beses na raw niya akong ipinaglaban noong mga college pa kami at ngayong tuluyan akong lalayo sa kanya, wala na raw siyang panghahawakan sa maari kong gawin doon. Pero Kuya alam ng Diyos lapitin ako ng babae dahil sa hitsura ko pero ni minsan hindi ako naging babaero. Iyon kasi ang nasa isip niya lag isa akin. Malay daw ba niya kung may kalolokohan akong iba sa Qatar. Marami na raw siyang nakitang nasirang pamilya dahil sa pag-aabroad at ay