Chapter 14Daniel’s Point of ViewPagkatapos ng klase naming iyon at pumasok kami sa susunod naming subject ay parang nagugulat pa din ako. Naaasiwa? Siguro. Inspired? Pwede. Kilig? Sigurado. Hindi ko masalubong ang kanyang mga titig sa akin. Tuloy walang pumapasok sa utak ko sa mga sinasabi ng mga instructor namin."Bakit ba ayaw mong tumingin sa akin kapag tinitignan kita?" bulong niya sa akin sabay siko habang hinihintay namin ang instructor namin sa huling subject namin sa araw na iyon."Nahihiya ako."“Nahihiya ka pa rin kahit tayo na?”“Oo naman. Hindi naman agad matatanggal ‘yon saka para napakabilis lang kasi nang mga pangayayari.”“Paano mabilis? Gusto na natin ang isa’t isa First Year High School pa lang tayo ngayon lang naging formally na tayo kung kailan first year college na tayo. Marami nga diyang iba, nagka-text lang kahit hindi pa nagkikita sila na. Tayo pa kaya?”Tumango ako. May punto naman siya. Pero gusto ko sana maramdaman yung ako ang manligaw, ako ang magparamda
Chapter 15Daniel’s Point of ViewMahal ko si Janine. Ngunit ang pagmamahal na iyon at ang katigasan ng ulo ko ang naging dahilan pala ng pagkawasak ng aking pamilya. Naging mas masalimuot ang lahat sa buhay ko. Naging bahagi si Janine sa mga panahong halos hindi ko na kayanin ang biglang pagdating ng pagsubok na iyon. Kung gaano kabilis ang pagtatapat sa akin ni Janine ay ganoon din kabilis ang pagbulusok ang pagkawasak ng aking pamilya.Sa kagustuhan ni Papa na may magbabantay sa aming magkapatid at sabay na din kaming pumasok at umuwi, nag-transfer si James sa pinapasukan kong campus. Nasa highschool siya at ako naman sa college kaya alam kong madalas niya akong makita na kasama ko si Janine. Si Janine ay mahilig makipagkaibigan sag a bakla kaya bukod sa mga babae at lalaki ay may ilan din kaming mga baklang kaibigan. Tatlo kaming straight sa grupo at partner partner kaya nga lang karamihan sa mga kasama ko ay mga durog o kaya ay pinulbos nang paminta o sabihin na nating mga halata
Chapter 16Daniel’s Point of View Kinabukasan, first period namin, tumabi si Janine sa akin. Maluwang ang kanyang pagkakangiti. Masaya pa siyang bumati sa akin ng good morning ngunit pilit na ngiti lang ang isinukli ko. Lumipat ako ng ibang upuan. Kumunot ang kanyang noo. Pinili kong umupo sa gitna ng dalawang kaklase naming lalaki. Padating na ang instructor namin nang lumapit siya. Kinalabit niya si Noel na kaklase namin, “Lumipat ka na lang, pwede bang ako na lang ang umupo diyan? Sige na please?” “Nauna ako rito ah. Bakit mo ako aagawan ng upuan?” “Please?” nakikiusap na siya. Hindi ko pa rin siya pinapansin. Balak ko sana mag-usap na lang kami pagkatapos ng aming klase. “Hindi pwede, nandiyan na si sir e. Saka andami namang bakanteng upuan, maghanap ka ng sa’yo.” “Yes Miss Cruz? Hihintayin ka ba naming hanggang makaupo ka?” Tinignan niya ako ng masama. H
Chapter 17Daniel’s Point of ViewHindi na naging madali ang mga sumunod na araw. Napakahirap matulog sa gabi at napakahirap bumangon sa higaan lalo pa’t alam kong masasaktan ako kapag makita ko si Janine. Yung nandiyan lang siya, nakakatabi minsan, nakikita, naririnig at naaamoy ngunit wala nang kami. Hindi ko na siya makakausap at mahahawakan man lang. Hanggang tingin na lang rin ako. Ngunit ako ang may gusto ng lahat ng ito. Paano ko ba mapapanindigan sa habang panahon. Paano ko kakayanin ang bawat araw na dadaan?Ang masakit, nakikita ko siyang masaya kasama ng teacher namin na alam kong nanliligaw sa kanya. Teacher namin sa Filipino na inaway lang niya noong nakaraan pero ito na ang nakikita kong lagi niyang kasamang magmiryenda, kausap sa hallway, hinihintay at kasamang umuwi. Kung anuman ang meron sila, kung pinapaselos man nila ako, nagwawagi siya. Nasasaktan ako.Kahit sa facebook, Instagram o messenger wala. Tuluyan na niya akong tinaggal sa kanyang sistema. May mga araw na
Chapter 18Daniel’s Point of View“Ate, bigyan mo nga kaming dalawang spaghetti at dalawang softdrink.” Agad nyang bilin sa tindera ng aming school canteen. Iniabot sa akin ng tindera ang binili ni sir. Ako ang nagdala ng tray hanggang sa mesang napili niyang uupuan namin. Sa dulo at sa sulok iyon malayo sa mga iba pang kumakain.“Bakit kailangan mo akong eskandaluhin?”“Sorry sir. Iyon lang ang paraan ko para kausapin ninyo ako.”“Ang ipamahamak ang trabaho ko sa akusasyon mo?” huminga ito ng malalim na para bang gusto niyang mawala yung rubdob ng nararamdaman niyang galit sa akin. “Sige na, ano ang tungkol kay Janine na gusto mong pag-usapan? Sabihin mo sa akin at hindi yung nagsisigaw ka pa na parang hindi mo teacher ang kausap mo.”“Sorry talaga sir. These past few days kasi, lagi ko kayong nakikita na magkasama.”“At? Ano naman sa’yo kung lagi kaming magkasama ng ex mo.”“Alam talaga ninyong ex ko siya.”“Alam ng buong campus anak. Kung hindi pa nga kayo naghiwalay, baka mapataw
Chapter 19Daniel’s Point of View “Napapatawad mo na ba ako?” nanginginig ang boses kong tanong. “Napapatawad naman na talaga kita e. Kahit nong isang araw pa na kinausap mo ako. Siguro more on takot. Takot ako na saktan mo uli? Takot na tanggapin ka ng ganoon lang kabilis kasi hindi mo naman ako pinaghirapang makuha katulad dati? Takot na mahalin ka saka mo ako biglang isuko?” “Hindi na mangyayari iyon. Pangako.” “Anong pinagkaiba ng pangako mo ngayon sa pangako mo noon sa akin? Narinig ko na kasi iyan eh. Paulit-ulit lang tayo kung pagbibigyan kita ngayon ta’s kapag may dumating na problema ay matatakot ka na naman at ako na naman ang bibitiwan mo imbes na pag-uusapan natin at pagtutulungang resolbahin ang problema.” “I’ve learned my lesson. Noong una kasi hindi ko na napagdaanan yung sakit at hirap. Hindi ko noon alam ang kaibahan. Ngayon, alam ko na. Sobra palang sakit.” Namula ang aking mga mata. Ramdam ko pa rin ka
Chapter 20Daniel’s Point of View"Pagpasensiyahan mo na ang Papa mo anak ha?" pakiusap sa akin ni Mama."Bakit gano'n sa akin si Papa, Ma?”“Kasi di ka sumusunod sa kanyang gusto. Alam mo naman yung mga ayaw niya, hindi ba? Bakit ba kasi ang tigas ng ulo mo?”“Ma, eto na ho ang tubig.” Si James. Nakatingin sa akin. Wala na yung galit niya kanina nang kausap ko siya sa pagpapalayas niya sa mga kaibigan ko. Awa ang nakikita ko sa kanyang mga mata.“Uminom ka na muna ng tubig.”Sinunod ko si Mama. Uminom ako saka ako muling humiga.“Ako na ang nagsos-sorry anak para kay Papa.”“Hindi ko siya naiintindihan ‘Ma. Wala naman akong ginagawang masama, ni hindi ko naman siya binibigyan ng kahit anong kahihiyan, di ba? Lalaki ako, wala naman siyang nakikita ng bahid kabaklaan sa pagkatao ko pero bakit parang takot na takot siyang magkaroon ng baklang anak. Hindi ako bakla ‘Ma, alam niyo iyon. Yung ibang ama nga, ayaw nilang manilawa na bakla ang anak nila pero bakit si Papa, kahit alam niyang h
Chapter 21Daniel’s Point of ViewNang tinatanggal niya ang uniform ko ay titig na titig siya sa aking mukha. Sa tuwing nagtatanggal siya ng butones ng polo ko ay lalong tumataas bumibilis ang tibok ng aking puso. Nakatingin ako sa kaniyang nakalabas niyang suso at ang maumbok na iyon na tinatago ng kanyang puting panty. Nang matanggal niya ang polo ko ay tinanggal niya ang belt ko at pinatayo. Nang tumayo na ako ay binaba niya ang pantalon kasama ng boxer short at brief ko. Wala siyang iniwan na puwedeng tumakip sa galit na galit kong kahindigan.Mabilis kong tinakpan iyon. Nahihiya ako sa kaniya lalo pa't titig na titig siya sa nakatigas kong ari. Hindi ako sanay na nakahubad sa harap ng iba. Tumalikod ako. Naramdaman ko ang kaniyang labi sa aking batok hanggang sa likod ng aking tainga at ang isang kamay ay humawak sa aking kaselanan. Ramdam ko ang kanyang malambot na dibdib sa aking likod na lalong nagpa-igting sa aking pagnanasa."Sandali nakikiliti ako." natatawa kong pagpigil s