Napa-singhap ako ng ipasok nito ang kanyang kamay sa loob ng aking panty. I can feel my wetness kahit di paman niya ito nahawakan totally.
“You're so f*cking hot,” sabi niya sa pagitan ng aming mga halik. Napa-igtad ako, kasabay nito ang paggalaw ng tuhod ko na naging dahilan upang matamaan ko ang kanyang pagkakalalaki. “Omy. Are you okay?” nag-aalalang tanong ko. “Okay lang, hindi naman malakas,” sagot niya. Hinila niya ako nang mas malapit at h******n ako nang marahas. Ang mga daliri niya ay humahagod sa aking clitoris na nagpatigas sa mga daliri ko sa paa. Hindi siya tumigil sa paglabas-masok hanggang sa labasan ako. Naglakbay ang labi niya pababa sa aking dibdib habang patuloy pa rin ang paghawak niya sa aking pagka-babae. "Ugh, Rowan," nanginginig kong tawag sa kanyang pangalan habang hinihila ang kanyang buhok. He sucked my breast and teased my nipples that makes me cum, again. Napa buntong hininga na lamang ako. "I guess it can fit in," bulong niya at bigla siyang pumatong sa ibabaw ko habang dahan-dahan na binubuka ang aking binti. Ramdam ko ang kanyang matigas na bagay na tumatama sa pagitan ng aking hita. Napalunok ako dahil sa tigas nito, kaya nag-desisyon akong buksan ang lampara na malapit sa kama. Alam ko kung nasaan ang switch nun, kaya agad ko itong pinindot. “Rowan,” ani ko na may halong lambing sa aking boses. Nakatitig siya sa akin na di ko mawari kung ano ang kanyang iniisip. “I won’t force you if you don’t want me to enter you.” Napakunot ang aking noo sa sinabi niya. Hindi ko alam na may ganito pala siyang ugali. Hindi niya ako pinipilit, ngunit hindi ako tumatanggi dahil gusto ko rin ito. Nag-aalala lang ako sa kanyang sugat. “I-I am ready, Rowan, pero nag-aalala ako tungkol sa iyong sugat,” napakagat-labi kong sabi. Ngumiti siya at mas lumapit pa sa akin ang kanyang mukha. "You are so adorable, Elvis. You are so lewd, baby. You make my dick rock hard," pabulong niyang wika. "I didn't do anything," ani ko. Hinaplos niya ang aking pisngi at dahan dahan na inangkin ang aking labi. Tumugon ako dahil sabik din ako, wala na talaga akong pakialam sa kung ano man ang maging resulta nitong lahat. Pareho kaming sabik na sabik sa isa't isa. Rowan is the man whom I met once but here we are again, making love for the second time. "You're so sexy,baby. I am going in. Hmm.." bulong niya. I closed my eyes, ready to accept him. I silently moaned when he successfully entered me. He stopped for a minute before thrusting deeper and faster; it slid inside that fast because of my wetness. Though it hurt a little, but the pain faded away and transformed into pleasure. Napasabunot ako sa kanyang buhok habang pabilis nang pabilis ang kanyang pag-ulos. Tanging ang kanyang mga ungol na lang ang naririnig ko. "Rowan, I think I'm cumming," ani ko na hindi n maayos ang pag-sasalita dahil sa init at sarap na aking naramdaman. ..... Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa sumunod na mga kaganapan; nagising na lang ako at umaga na. Malinis na ako at may suot na akong damit. Wala na si Rowan sa tabi ko kaya dahan-dahan akong bumaba sa kama at muntik pa akong matumba dahil sa sobrang sakit ng aking balakang, at sa gitnang bahagi ng aking katawan. Paika-ika din akong naglakad palabas ng kwarto. Tahimik sa sala, at wala na rin ang kanyang damit na nakasampay. "Umalis ba siya?" tanong ko sa aking sarili. Paano ako natulog kasama ang lalaking nakilala ko lang ng dalawang beses? Alam kong mali ito, pero komportable ako sa kanyang piling, at hindi ako nakaramdam ng takot o kaba man lang. Hindi ko alam, pero never ko pa itong naramdaman. Ano ang ibig sabihin nito? Umupo ako sa sofa at palinga-linga. Nakita ko ang isang papel sa mesa. Agad ko naman itong kinuha at binasa. "Umalis ako agad nang magising. Salamat sa magdamag at sa kasiyahan. Magkikita tayo ulit sa susunod, baby. Nagtimpla ako ng almusal para makakain ka kapag nagising ka. Pasensya na rin sa abala." - Rowan "Sweet." Bigla akong napangiti sa sandaling iyon. Wala akong malalim na nararamdaman kay Rowan, pero bakit ang pakiramdam na ito ay napaka-unfamiliar? Agad akong pumunta sa kusina at nakita kong may bagong luto na almusal. Omelet, sausages, at brewed coffee. Bili kaya siya ng kape bago siya umalis? Base sa lalagyan ng kape, ito ay sa ibaba na café. Matapos kong mag-almusal, lumabas ako. Kailangan kong maghanap ng trabaho. Ayaw kong gamitin ang card ko baka malaman ni Mommy kung saan-saan na naman ako nagpunta. Ayaw ko nang umasa sa kahit na sino; kailangan kong kumita ng pera para sa aking mga pangangailangan at nais. Pumasok ako sa isang restaurant bilang waitress, medyo malayo sa apartment ko, pero kayang lakbayin. Hindi ako sanay sa gawaing bahay o ano man, pero determinado akong matuto. Kaya narito ako ngayon, nakahawak ng isang tray na may lamang baso. "Laging mag-focus habang may dalang tray, huwag maarte," sabi ng nagtuturo sa akin. "Yes, ma'am," sagot ko. "Okay, move." Dahan-dahan akong naglakad, nanginginig ang aking mga kamay dahil sa nerbiyos at hindi ako sanay dito. Kailangan kong gawin ito. Kailangan matanggap ako dito. Bago pa lang daw ang restaurant na ito at sikat ito sa ngayon. Kaya sinasanay nila ang kanilang mga waitress at waiter. Malaki din ang restaurant; talagang mahal. Buti na lang at natanggap ako kahit wala akong karanasan. Well, kapag nagsisimula ng trabaho, talagang maraming bagay na kailangang pagdaanan step by step. Paano magkakaroon ng karanasan ang tao kung hindi tatanggapin sa trabahong gusto niyang pasukan kung sa pag-aapply pa lang hinanapan ka na ng work experience? Talagang magandang bagay na noong interview ko kanina, hindi ako tinanong kung ano ang work experience ko; kung hindi, baka na-insulto ko sila. "Miss Elvis, focus." Medyo strict si Ma'am Feliz, pero mabait siya. Gusto lang niyang may matutuhan kami at maging seryoso sa trabaho. "Good job, Miss Elvis," palakpak niya. "Thank you, ma'am." Hindi siya ang may-ari, pero kilala niya ang may-ari ng restaurant. "Maaari kang magsimula sa trabaho bukas ng gabi, tulad ng sinabi mo, may pasok ka ng umaga. Good timing kasi kaunti lang ang waitress at waiter pag-gabi. Umaasa akong marami kang natutunan ngayon," sabi niya. "Opo ma'am, marami agad akong natutuhan kanina po at salamat sa inyo," sagot ko. "Ito ang trabaho ko, at gusto ko lang na may matutuhan kayo at makatulong din sa iba in the future" sabi niya at umalis.Nasa school na ako at, tulad ng dati, walang pumapansin sa akin pagkatapos ng nangyari noong nakaraang linggo. Iyong mga mean girls ang nagsimula. Hindi ko sila kilala, at hindi ko rin alam kung bakit ang sama ng ugali nila sa akin—sobrang init pa ng ulo nila. Like, hello… inaway ako ng isa kasi raw nilandi ko si Kennedy. Ano naman ang mapapala ko sa lalaking 'yon? "Kay aga-aga, nakasimangot ka na agad." Muntik ko nang maluwa ang kape ko dahil sa biglang pagsulpot ng babaeng ito sa harap ko. "Sorry, pero hindi kita kilala," agad kong sabi at nagpatuloy sa paglalakad. Nasa canteen na ako kasi lunch time na. Ang bilis ng oras, sa totoo lang. Mamayang gabi, magsisimula na ang trabaho ko, 7-10 PM. Na-e-excite ako pero kinakabahan din. "Ako nga pala si Lindsay Alfonso," pakilala niya sa akin. "Elvis," matipid kong sagot. "Anong department ka?" tanong niya. "Business Management," sagot ko ulit. "Bachelor of Fine Arts (BFA) Major in Sculpture," aniya habang panay ngiti sa a
Pumasok na ako sa klase ko; isang subject na lang ito at makakauwi na ako. Kailangan ko pa ring maghanda para sa trabaho ko mamaya. "Okay, class, see you again tomorrow. Don't forget to pass your reports before this weekend," paalala ng professor namin. Mabilis kong inayos ang mga gamit ko at naalala ang damit na pinahiram sa akin ng dating kaibigan ko. Kailangan ko na itong ibalik sa kanya. Nasa hallway na ako at tamang-tama, nakita ko si Shane kasama si Josh. "Ibabalik ko lang sana iyong damit na pinahiram mo. Salamat, at nilabhan ko na rin. Thank you ulit," sabi ko agad at umalis bago pa sila makapagsalita. Mabilis akong nakalabas ng campus. Umupo muna ako sa bench para maghintay ng masasakyan. Malapit nang maubos ang groceries ko sa apartment, at kailangan ko pang magbayad ng renta this week. Hindi tumawag si Mama, at mabuti na rin iyon. Hindi ko kailangan ang presensya nila. "Elvis?" Lumingon ako dahil parang may tumawag sa pangalan ko, ngunit wala naman akong nakitang luma
"Oo," sagot ko. Akala ko pakakawalan na niya ako kapag nalaman niyang nakipagtalik ako kay Rowan, pero hindi iyon ang inaasahan ko. "Malandi ka. Natutulog ka sa kung sinumang gusto mo dahil malaya ka na? Ha?" Isang malakas na sampal ang nagpawala sa aking ulirat. Sira na talaga si Drake. "Akin ka lang, wala nang iba..." Naririnig ko pa rin siya, pero wala na akong lakas para imulat ang aking mga mata. Ramdam ko ang mga kamay niyang humihimas sa aking dibdib habang nilalaro ang isa pa. How did we end up like this? Sana’y may tutulong sa akin. Pero sino naman kaya? Hindi ko inaasahan na darating ang panahon na gagawin sa akin ang mga ganitong bagay ni Drake. Hindi ko inaasahan na mangyayari ‘to! Drake, bakit?? Parang binabalot na ako ng kadiliman. Mabigat na rin ang aking pakiramdam. ……. **ROWAN'S P.O.V.** Dalawang linggo na mula nang huli akong bumisita sa kanya. Sobrang abala ako na wala na akong oras para makita siya, pero ngayon ay papunta na ako sa kanyang apartment. Mi
“Seriously, ako? As far as I remember, hindi na ako nakikipag-usap sa kahit na sino sa inyo. I don't have Drake's number at di ko rin siya kinakausap sa school, so anong sinasabi mo diyan, Shane?” Halatang di siya makapaniwala sa sinabi ko. “Drake went to your apartment that night to make up with you,” she said. “And what did he find out? You were with someone else.” "Yes. He went there, and what did he do?" I paused and exhaled. "He almost r*ped me, Shane. And do you even think that I will tolerate what your friend did? What, Drake do? If Rowan didn't come to my apartment that night, Drake would have successfully r*ped me." I said with a heavy heart. "I already cut ties with anyone of you, so what are you doing here? Para magalit dahil sa nangyari kay Drake at ako ang sinisisi niyo?" pasigaw kung salita. "But Drake told me that he was beaten by that guy, I guess." Turo nito kay Rowan na tahimik lang sa gilid ng kanyang kotse. "Ginulpi niya si Drake. Rowan saved me from your ra
ELVIS Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi, at dahil nagugutom ako, minabuti kong lumabas ng kwarto at bumaba. Mabuti na lang at hindi nakapatay ang mga ilaw sa sala. Nagtungo ako sa kusina at naghanap ng maiinom. “Buti na lang may gatas,” sabi ko sa sarili ko, dahil mahilig ako sa gatas kaya nakaramdam ako ng ginhawa. Agad kong kinuha ang isang galon nito, nilapag sa mesa, at saka umupo ng maayos. Nagsalin ako baso ng gatas at ngumiti dahil na-miss ko itong inumin. Parang ang tagal na kasi mula nang huli akong uminom ng gatas. “Masaya akong makita kang natutuwa sa gatas na binili ko.” Muntik na akong mapalundag sa inupuan ko dahil sa gulat. “Wag kang mang-gulat, okay?” galit kong bulalas sa kanya. “Sorry, hindi ko sinasadyang gulatin ka,” aniya at umupo sa tapat ko. May inilapag siyang kahon ng cake sa mesa, bigla akong natakam. Umalis ba siya kanina? Nakatulog kasi ako, tapos nagising lang dahil nagugutom ako, at base sa suot niya, parang mahalaga ang pinuntahan niya. “Kak
ELVIS Simula nang malaman na buntis ako, palagi na akong nag ki-crave ng iba’t ibang pagkain. Hatinggabi, nagigising ako para maghanap ng prutas o kung anu-anong klase ng pagkain. Mabuti na lang at laging may nakahandang pagkain sa refrigerator, pati mga prutas. Nasa school ako ngayon at uwian na, kaya nag-aayos na ako para umuwi. Habang naglalakad sa hallway, may nakasalubong akong pamilyar na tao. Agad naman na kumakabog ang aking dibdib. Ilang buwan na ba ang lumipas mula nang huli kaming magkita? Walang pinagbago sa kanya. “Mag-usap tayo,” may awtoridad niyang sabi. Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya at pumasok kami sa isang café na malapit lang sa school. Tahimik lang kaming dalawa. Wala rin akong balak na magsalita o makipag-usap sa kanya. “How are you?” Hindi ko inaasahan na ito ang magiging bungad niya sa akin. “Okay naman po,” sagot ko sa kanya. “Narinig ko ang nangyari, at hindi ko inaasahan na magagawa iyon ni Drake,” sabi niya. “At may nagsabi sa akin na m
Napangiti ako sa pag-alala na inaalagaan niya ako, at ang sarap sa pakiramdam. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng aking palad. "Thank you for being nice to me kahit ilang buwan pa lang tayong magkakilala," sabi ko. "I fell in love with you, kaya hindi mo ako masisisi kung ganito ako sa'yo," tugon niya sabay ngiti. Pagdating namin sa bahay, nakita namin ang ibang tauhan ni Rowan na nasa labas. Mukhang may nangyayari, base sa kanilang mga ekspresyon. Parang galit na hindi ko maintindihan, seryosong-seryoso din. "What's happening? May nangyari ba?" nagtatakang tanong ko habang tumingin kay Rowan na seryoso ang mukha at nakakunot ang noo. Nakakatakot siyang tingnan. "Go inside and don't come out. Stay in your room. I have something to deal with, okay?" seryosong sabi niya, sabay halik sa aking noo bago tuluyang tumalikod. "O-okay," sagot ko, medyo kinakabahan. Dali-dali akong bumaba ng kotse, at apat sa mga tauhan niya ang sumabay sa akin papasok sa loob ng baha
ROWAN Mabilis kaming nakarating sa ospital at agad na inasikaso ng doktor si Elvis pagdating namin. Nasa ER na siya ngayon. “Sana ay maayos ang lagay ng anak ko at ni Elvis,” tahimik kong dasal. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad, hindi ko mapakalma ang aking sarili. Natatakot ako para sa mag-ina ko. I don't believe in HIM, but why can't I stop myself from praying? “Boss, kalma ka lang, walang masamang mangyayari sa kanila,” sabi ni Clark, na pilit akong pinapakalma. Pero hindi iyon uubra sa akin. Napaupo na lang ako. “Mr. Rowan?” Agad akong tumayo ng tawagin ang aking pangalan. “Yes, Doc. Kumusta siya?” tanong ko. “She is stable. As for the child… I’m sorry to say, wala na. The baby is gone. Mahina ang kapit ni baby. Sorry for your loss.” Parang nabibingi ako sa sinabi ng doktor. At tanging lakas ng kabog sa aking dibdib lang ang maririnig. "Wala na? Wala na ang baby ko? Wala na, Doc?” sambit ko sa mahinang boses at sunod-sunod ng tumulo ang kanina ko pa pinipigilan luha.