“Seriously, ako? As far as I remember, hindi na ako nakikipag-usap sa kahit na sino sa inyo. I don't have Drake's number at di ko rin siya kinakausap sa school, so anong sinasabi mo diyan, Shane?” Halatang di siya makapaniwala sa sinabi ko. “Drake went to your apartment that night to make up with you,” she said. “And what did he find out? You were with someone else.” "Yes. He went there, and what did he do?" I paused and exhaled. "He almost r*ped me, Shane. And do you even think that I will tolerate what your friend did? What, Drake do? If Rowan didn't come to my apartment that night, Drake would have successfully r*ped me." I said with a heavy heart. "I already cut ties with anyone of you, so what are you doing here? Para magalit dahil sa nangyari kay Drake at ako ang sinisisi niyo?" pasigaw kung salita. "But Drake told me that he was beaten by that guy, I guess." Turo nito kay Rowan na tahimik lang sa gilid ng kanyang kotse. "Ginulpi niya si Drake. Rowan saved me from your ra
ELVIS Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi, at dahil nagugutom ako, minabuti kong lumabas ng kwarto at bumaba. Mabuti na lang at hindi nakapatay ang mga ilaw sa sala. Nagtungo ako sa kusina at naghanap ng maiinom. “Buti na lang may gatas,” sabi ko sa sarili ko, dahil mahilig ako sa gatas kaya nakaramdam ako ng ginhawa. Agad kong kinuha ang isang galon nito, nilapag sa mesa, at saka umupo ng maayos. Nagsalin ako baso ng gatas at ngumiti dahil na-miss ko itong inumin. Parang ang tagal na kasi mula nang huli akong uminom ng gatas. “Masaya akong makita kang natutuwa sa gatas na binili ko.” Muntik na akong mapalundag sa inupuan ko dahil sa gulat. “Wag kang mang-gulat, okay?” galit kong bulalas sa kanya. “Sorry, hindi ko sinasadyang gulatin ka,” aniya at umupo sa tapat ko. May inilapag siyang kahon ng cake sa mesa, bigla akong natakam. Umalis ba siya kanina? Nakatulog kasi ako, tapos nagising lang dahil nagugutom ako, at base sa suot niya, parang mahalaga ang pinuntahan niya. “Kak
ELVIS Simula nang malaman na buntis ako, palagi na akong nag ki-crave ng iba’t ibang pagkain. Hatinggabi, nagigising ako para maghanap ng prutas o kung anu-anong klase ng pagkain. Mabuti na lang at laging may nakahandang pagkain sa refrigerator, pati mga prutas. Nasa school ako ngayon at uwian na, kaya nag-aayos na ako para umuwi. Habang naglalakad sa hallway, may nakasalubong akong pamilyar na tao. Agad naman na kumakabog ang aking dibdib. Ilang buwan na ba ang lumipas mula nang huli kaming magkita? Walang pinagbago sa kanya. “Mag-usap tayo,” may awtoridad niyang sabi. Wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya at pumasok kami sa isang café na malapit lang sa school. Tahimik lang kaming dalawa. Wala rin akong balak na magsalita o makipag-usap sa kanya. “How are you?” Hindi ko inaasahan na ito ang magiging bungad niya sa akin. “Okay naman po,” sagot ko sa kanya. “Narinig ko ang nangyari, at hindi ko inaasahan na magagawa iyon ni Drake,” sabi niya. “At may nagsabi sa akin na m
Napangiti ako sa pag-alala na inaalagaan niya ako, at ang sarap sa pakiramdam. Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang likod ng aking palad. "Thank you for being nice to me kahit ilang buwan pa lang tayong magkakilala," sabi ko. "I fell in love with you, kaya hindi mo ako masisisi kung ganito ako sa'yo," tugon niya sabay ngiti. Pagdating namin sa bahay, nakita namin ang ibang tauhan ni Rowan na nasa labas. Mukhang may nangyayari, base sa kanilang mga ekspresyon. Parang galit na hindi ko maintindihan, seryosong-seryoso din. "What's happening? May nangyari ba?" nagtatakang tanong ko habang tumingin kay Rowan na seryoso ang mukha at nakakunot ang noo. Nakakatakot siyang tingnan. "Go inside and don't come out. Stay in your room. I have something to deal with, okay?" seryosong sabi niya, sabay halik sa aking noo bago tuluyang tumalikod. "O-okay," sagot ko, medyo kinakabahan. Dali-dali akong bumaba ng kotse, at apat sa mga tauhan niya ang sumabay sa akin papasok sa loob ng baha
ROWAN Mabilis kaming nakarating sa ospital at agad na inasikaso ng doktor si Elvis pagdating namin. Nasa ER na siya ngayon. “Sana ay maayos ang lagay ng anak ko at ni Elvis,” tahimik kong dasal. Kanina pa ako pabalik-balik ng lakad, hindi ko mapakalma ang aking sarili. Natatakot ako para sa mag-ina ko. I don't believe in HIM, but why can't I stop myself from praying? “Boss, kalma ka lang, walang masamang mangyayari sa kanila,” sabi ni Clark, na pilit akong pinapakalma. Pero hindi iyon uubra sa akin. Napaupo na lang ako. “Mr. Rowan?” Agad akong tumayo ng tawagin ang aking pangalan. “Yes, Doc. Kumusta siya?” tanong ko. “She is stable. As for the child… I’m sorry to say, wala na. The baby is gone. Mahina ang kapit ni baby. Sorry for your loss.” Parang nabibingi ako sa sinabi ng doktor. At tanging lakas ng kabog sa aking dibdib lang ang maririnig. "Wala na? Wala na ang baby ko? Wala na, Doc?” sambit ko sa mahinang boses at sunod-sunod ng tumulo ang kanina ko pa pinipigilan luha.
Tahimik lang na nakaupo si Rowan sa harap ng dalawa, na medyo napailang sa kanya. Iba rin kasi ang aura ni Rowan kapag ibang tao ang kaharap niya.“Ilang taon niyo nang kilala si Elvis?” biglang tanong ni Rowan na parang nag-imbestiga.Nanlaki naman ang mga mata ni Shane dahil sa kaba. Matagal na niyang kilala si Elvis mula pagkabata pa lang. Childhood friend niya ito at kabisado niya ang buhay ni Elvis noong nasa poder pa lang ng ina.“She was my childhood friend,” sagot ni Shane na hindi magawang tingnan si Rowan sa mata.“Childhood friend? Kilala mo na siya simula pagkabata, pero sa huli, tinalikuran mo rin siya. Itinago mo sa kanya ang katotohanan, ang mas malala pa’y best friend ka n’ya. Ikaw dapat ang maging sandalan niya sa panahon na durog na durog siya,” sabi ni Rowan habang nakahalukipkip ang mga braso at binti niya. At seryosong nakatingin kay Shane.“At pinagsisihan ko naman ang ginawa ko. Nagsisisi ako dahil sinaktan ko siya, at wala ako sa tabi niya sa panahon na lugmok
Nakapagdesisyon si Elvis na pumasok na lang sa school, kaya agad-agad itong nagbihis at hindi na nagawang magpaalam kay Rowan, na mahimbing pa na natutulog dahil madaling araw na itong nakauwi galing trabaho. Nasa school campus na siya nang may nagkukumpulang mga estudyante sa entrance ng building. Hindi niya ito pinansin, ngunit isang pamilyar na boses ang tumawag sa kanyang pangalan kaya agad siyang tumingin. "Elvis, are you free tonight?" tanong ni Kennedy, na hinihingal pa. Agad namang nag-ingay ang mga estudyante na nasa paligid nila. And the gossiping began. "Omg. Magkakilala sila?" "'Di ba ex 'yan ni Drake?" "Break na sila nun kasi daw nabuntis ng ibang lalaki." "Seriously? I can't believe it, she looks innocent." "It just proves that someone who appears innocent isn't always innocent—nasa loob ang kulo." Napairap na lang si Elvis sa mga naririnig. Hindi niya iniimikan si Kennedy gusto lang niya ng peace of mind. Nakalimutan na niya na may kaklase pala siyang K
“Mr. Rowan Laxx Walter, pumayag lang ako noon dahil sa offer mo. But now, kapag nag-offer ka pa, tatanggapin ko na lang ang pagbabantay sa asawa mo,” sabi ni Kennedy habang bumubuntong-hininga si Rowan. Nakapamaywang si Rowan at alam niyang hindi niya ito matatanggihan. Alang-alang sa siguridad ni Elvis ibibigay niya ang kanyang mga collection na billions rin ang halaga. “My latest motorcycle. You can have it. But promise me you’ll watch over her,” sabi ni Rowan. “Yes naman, ako pa,” sagot ni Kennedy. “So, what about me?” biglang tanong ni Lindsay. “Do the same thing, Lindsay. Don’t let those women hurt my woman. Understood?” Tumango naman ito agad. “Ano kailangan mo?" seryosong tanong ni Lindsay.“To date him," tugon naman ni Lindsay habang nakatingin kay Kennedy ng nakakaloko. “What? No way!" sigaw ni Kennedy at tumakbo palayo. Agad namang sinundan ni Lindsay si Kennedy. Napakamot na lang sa kanyang batok si Rowan at huminga nang malalim. Hindi pa rin umalis si Elvis