[Amelia]KUMIKINANG ang mga mata na humarap siya sa nobyo ng maramdaman ang yakap nito sa likuran niya."Akala ko ba libro ang narito? Ikaw ha, namimihasa ka na. Wala ka ng ginawa kundi pakiligin ako." Ang layo nito sa Damon na una n'yang nakilala."Masanay ka na, dahil pakikiligin kita hanggang sa pagtanda natin." Hinaplos ni Damon ang pisngi niya at tumingin ng puno ng pagmamahal sa kanya. "Palagi ko namang sinasabi sayo, di'ba? Hindi ako magsasawa na iparamdam sa'yo kung gaano ka kahalaga sa akin." Tumingkayad siya at hinalikan ang nobyo sa labi. "Thank you for that, babe." Aniya.Sumilay ang pilyong ngiti sa labi nito. "Sabay na tayong maligo—""Tse!" Aniya sabay irap. "Mahirap kang kasabay maligo, Damon! Inaabot tayo ng oras!"Kumalat ang malakas na halakhak nito sa kwarto dahil sa sinabi niya.Pagkatapos magbihis ay agad na pinatuyo niya ang buhok gamit ang blower. Hindi na siya naglagay ng lipstick sa labi, tanging polbo lang. Sigurado kasi siya na hahalikan siya ni Damon hangg
[Amelia]KANINA pa nakaalis si Damon. Siya naman ay patuloy sa pagbabasa ng mga librong binili nito para sa kanya.Tumayo siya at ibinagsak ang libro. Mabuti pa na umalis siya para bumili ng regalo para sa kapatid. Bakit ba hindi niya naisip na isang businessman ang nobyo niya? Marami itong inaasikaso at malamang ba busy ito.Mabilis siyang naligo at nag ayos. "Aling Marta, aalis lang po ako. May bibilhin lang." Paalam niya sa bagong kasambahay na pumalit sa kanya."Ma'am —""Aling Marta naman, sabi ko naman sa inyo, di'ba na Amelia lang ang itawag niyo sa akin?" Napakamot ang matanda sa ulo. "Pasensya na po, Ma'am — Amelia pala. Nakakahiya naman po kase.""Aling Marta naman, Amelia nga ang tawag mo sa'kin, pero nag-Po ka naman." Napailing siya. Mabait si Aling Marta. Kung si Miss Neil ay mukhang instrikta, ito naman ay hindi. Kapag wala siyang ginagawa ay palagi din siyang tumutulong dito para matapos agad nito ang gawain. Mabagal na rin kasi ang kilos nito dala ng katandaan.Hindi n
[Damon]TUMINGIN siya sa relong nasa bisig at napatiim-bagang.Siya man ang dahilan kung bakit nasa hospital ang ama ni Cassandra ay hindi niya magawang magtagal sa hospital lalo pa't hindi maalis sa isip niya si Amelia.Pilit na inalis niya ang pagkakayakap sa kanya ni Cassandra. "I'm sorry, Cassandra, but I have to go." Muli siyang tumingin sa relo. Damn! Hindi siya aabot sa dinner!"Damon!" He stopped walking when Cassandra shouted his name."I would never accept your reason. I'm your fiance and no one can break that even you. Sigurado ako na kahit si Tita ay gano'n ang gusto." Cassandra bravely looks at him with determination seen in her face.He frowned. "I don't care if you can't accept it, Cassandra. Marrying you is not part of my plan." Tumingin siya seryoso sa dalaga. "Actually, it will never be, even if my mother was alive.""Bumakas ang sakit sa mata ni Cassandra. Pero wala siyang pakialam.Yes. Cassandra was his fiance before. Ang mommy lang niya ang may gusto na pakasala
[Amelia]"WALA man sila ngayon dito, alam ko naman na masaya sila para sa akin." Nakatingin sa lapida ng ina na sambit ni Damon. "I'm sure magugustuhan ka ni Daisy kung nabubuhay siya ngayon."Gusto n'yang hilain ang kamay kay Damon at tumakbo palayo para pakawalan ang luha na kanina pa nagbabadyang mahulog mula sa mga mata niya."I'm grateful to have you in my life. If it wasn't for you. I might still be in the dark... Lonely and suffering..." Tumingala si Damon at ilang beses na bumuga ng hangin.Alam niya. Ramdam niya. Nagpipigil ng pag iyak ang nobyo niya."You're the reason why I'm sane, Amelia. You are the light in my dark and lonely world. You are the reason why I want to live in this damn world. You're the only reason for me in everything..."Hindi na niya kaya!Hinila niya ang kamay at tumakbo palayo kay Damon habang umaagos ang masaganang luha sa kanyang pisngi."Babe!"Hindi niya pinakinggan ang paulit-ulit na pagtawag ni Damon sa pangalan niya.Nang may nakita siyang puno a
[Amelia] SPG!!!HINDI niya alam kung ano ang pumasok sa katawan niya at pinantay niya ang mukha sa harap ng mataba at mahabang pagkalalaki nito.She touched his length."F-Fùck!" Damon growled when he felt the warmth of her hand. "Babe—ohhh!" Napatingala ang binata ng tuluyan n'yang ipasok ang kahabaan nito sa loob ng makipot n'yang bibig.Sa laki ng alaga nito ay kalahati lang ang nasubo niya! Ilang beses pa siyang naduwal dahil sa pagpilit niya na masubo ito ng buo.Wala siyang maramdaman na pandidiri. Lalo na't nakikita niya na sobrang nasasarapan si Damon sa ginagawa niya. Niluwa niya ang kahabaan nito na puno na ng laway niya. Tumingin siya rito habang iniikot ang dila sa mamula-mulang ulo ng pagkalalaki nito na tila ba isang kabute. Hindi nagtagal ay muli niya itong isinubo habang nakatingin sa reaksyon ng nobyo. Pulang-pula ang mukha nito habang nakapikit. Ang kamay nito ngayon ay nakahawak na sa likod ng kanyang ulo."Ohhh, babe! Ohh, you're so good—fùcķ!" Gusto n'yang itulak
[Amelia]NAPATIGIL siya sa paglakad ng harangin siya ng isa sa mga driver ni Damon. "Ma'am, hindi ho kayo pwedeng umalis ng hindi ko kayo hinahatid. Iyon ho ang bilin ni Sir." Ani ng matanda. Sumenyas pa ito sa mga guard na huwag siyang pagbuksan ng tarangkahan."Magta-taxi nalang ako." Giit niya. Kapag nagpapahatid kasi siya ay pakiramdam niya ay nagpapabigat lang siya sa mga trabaho ng mga driver ni Damon."Ma'am, pasensya ka na ho. Pero trabaho namin ang ipag-drive ka saan ka man magpunta. Kami ho ang pagagalitan ni Sir sa oras na hayaan ka uli namin na umalis mag isa." Magalang na ani ng matanda.Napabuga siya ng hangin bago sumakay ng kotse. Mas mabuti na ito kesa ang pagalitan ito ni Damon. Alam naman niya na takot pa rin ang karamihan ng tauhan ng binata rito. Hindi na nakapagtataka ang bagay na 'yon. Nakakatakot naman talaga ito.Pero noon iyon at hindi na ngayon.Pagkarating nila sa building na pag aari ni Damon ay agad na bumaba siya ng kotse. "Manong, huwag mo na akong hint
[Amelia]NAG-IPON siya ng lakas ng loob bago lakas loob na nagtanong. "S-Sino... S-Sino ang babaeng 'yon?" Hindi tumitingin sa nobyo na tanong niya.Kapag naaalala niya ang pagkapit ng babae sa braso ni Damon noong nakaraan ay kumikirot ang dibdib niya."One of my mother's friend's daughter.""S-Sino siya para sa'yo? Bakit mo siya iniiwasan? At bakit... sinabi niya na hindi mo siya pwedeng iwasan palagi?" Hindi niya alam kung tama pa ba ang mga tinatanong niya.E, hindi naman siya asawa kundi nobya lang.Umupo si Damon sa kama. Hinawakan nito ang mukha niya at iniharap rito. "She's just a friend, babe. Wala kang dapat ikaselos."Kaibigan lang daw!Pinigilan niya ang mapangiti. "Ako nagseselos? Hindi, no! Bakit naman ako magseselos? Nagtatanong lang naman, e!" Magkakasunod na dahilan niya.Malakas na natawa si Damon. "Hindi pala, huh? Kaya pala naiiyak ka na." Napalabi siya. Mahina n'ya itong sinuntok sa dibdib. "Hindi sabi ako nagseselos, e! Hindi ako selosa!"Sige lang. Magdahilan ka
[Amelia]HINDI na niya kaya!Nagmamadali siyang magbihis at bumaba ng kwarto. Mababaliw siya kung hindi niya pupuntahan si Damon."Amelia, saan ang punta mo, iha?" Tanong ni Aling Marta ng makita siya."Pupuntahan ko lang po si Damon, Aling Marta." Sagot niya bago nagmamadaling lumabas.Habang sakay ng kotse na minamaneho ng driver ni Damon ay panay ang buntong hininga niya. Hindi niya alam kung tama ba 'tong ginagawa niya. Dahil ba bata pa siya at bagong pasok sa relasyon kaya ganito ang nararamdaman niya? Kinakain siya ng selos? Tama... Selos ang tawag dito.Pagkarating ay agad na bumaba siya ng kotse. Natigilan siya at bahagyang nabigla. Paano ay nakita niya ang babae na pasakay ng kotse—Kotse ni Damon!Dahil nakatalikod sa gawi niya si Damon ay hindi siya nakita nito. Pero si Cassandra ay sigurado siyang nakita siya.Gumuhit ang nang aasar na ngiti sa labi ni Cassandra habang nakatingin sa kanya.Katulad no'ng nakaraan ay hindi niya magawang gumalaw sa kinatatayuan. Nakaalis nal