[Amelia]"WALA man sila ngayon dito, alam ko naman na masaya sila para sa akin." Nakatingin sa lapida ng ina na sambit ni Damon. "I'm sure magugustuhan ka ni Daisy kung nabubuhay siya ngayon."Gusto n'yang hilain ang kamay kay Damon at tumakbo palayo para pakawalan ang luha na kanina pa nagbabadyang mahulog mula sa mga mata niya."I'm grateful to have you in my life. If it wasn't for you. I might still be in the dark... Lonely and suffering..." Tumingala si Damon at ilang beses na bumuga ng hangin.Alam niya. Ramdam niya. Nagpipigil ng pag iyak ang nobyo niya."You're the reason why I'm sane, Amelia. You are the light in my dark and lonely world. You are the reason why I want to live in this damn world. You're the only reason for me in everything..."Hindi na niya kaya!Hinila niya ang kamay at tumakbo palayo kay Damon habang umaagos ang masaganang luha sa kanyang pisngi."Babe!"Hindi niya pinakinggan ang paulit-ulit na pagtawag ni Damon sa pangalan niya.Nang may nakita siyang puno a
[Amelia] SPG!!!HINDI niya alam kung ano ang pumasok sa katawan niya at pinantay niya ang mukha sa harap ng mataba at mahabang pagkalalaki nito.She touched his length."F-Fùck!" Damon growled when he felt the warmth of her hand. "Babe—ohhh!" Napatingala ang binata ng tuluyan n'yang ipasok ang kahabaan nito sa loob ng makipot n'yang bibig.Sa laki ng alaga nito ay kalahati lang ang nasubo niya! Ilang beses pa siyang naduwal dahil sa pagpilit niya na masubo ito ng buo.Wala siyang maramdaman na pandidiri. Lalo na't nakikita niya na sobrang nasasarapan si Damon sa ginagawa niya. Niluwa niya ang kahabaan nito na puno na ng laway niya. Tumingin siya rito habang iniikot ang dila sa mamula-mulang ulo ng pagkalalaki nito na tila ba isang kabute. Hindi nagtagal ay muli niya itong isinubo habang nakatingin sa reaksyon ng nobyo. Pulang-pula ang mukha nito habang nakapikit. Ang kamay nito ngayon ay nakahawak na sa likod ng kanyang ulo."Ohhh, babe! Ohh, you're so good—fùcķ!" Gusto n'yang itulak
[Amelia]NAPATIGIL siya sa paglakad ng harangin siya ng isa sa mga driver ni Damon. "Ma'am, hindi ho kayo pwedeng umalis ng hindi ko kayo hinahatid. Iyon ho ang bilin ni Sir." Ani ng matanda. Sumenyas pa ito sa mga guard na huwag siyang pagbuksan ng tarangkahan."Magta-taxi nalang ako." Giit niya. Kapag nagpapahatid kasi siya ay pakiramdam niya ay nagpapabigat lang siya sa mga trabaho ng mga driver ni Damon."Ma'am, pasensya ka na ho. Pero trabaho namin ang ipag-drive ka saan ka man magpunta. Kami ho ang pagagalitan ni Sir sa oras na hayaan ka uli namin na umalis mag isa." Magalang na ani ng matanda.Napabuga siya ng hangin bago sumakay ng kotse. Mas mabuti na ito kesa ang pagalitan ito ni Damon. Alam naman niya na takot pa rin ang karamihan ng tauhan ng binata rito. Hindi na nakapagtataka ang bagay na 'yon. Nakakatakot naman talaga ito.Pero noon iyon at hindi na ngayon.Pagkarating nila sa building na pag aari ni Damon ay agad na bumaba siya ng kotse. "Manong, huwag mo na akong hint
[Amelia]NAG-IPON siya ng lakas ng loob bago lakas loob na nagtanong. "S-Sino... S-Sino ang babaeng 'yon?" Hindi tumitingin sa nobyo na tanong niya.Kapag naaalala niya ang pagkapit ng babae sa braso ni Damon noong nakaraan ay kumikirot ang dibdib niya."One of my mother's friend's daughter.""S-Sino siya para sa'yo? Bakit mo siya iniiwasan? At bakit... sinabi niya na hindi mo siya pwedeng iwasan palagi?" Hindi niya alam kung tama pa ba ang mga tinatanong niya.E, hindi naman siya asawa kundi nobya lang.Umupo si Damon sa kama. Hinawakan nito ang mukha niya at iniharap rito. "She's just a friend, babe. Wala kang dapat ikaselos."Kaibigan lang daw!Pinigilan niya ang mapangiti. "Ako nagseselos? Hindi, no! Bakit naman ako magseselos? Nagtatanong lang naman, e!" Magkakasunod na dahilan niya.Malakas na natawa si Damon. "Hindi pala, huh? Kaya pala naiiyak ka na." Napalabi siya. Mahina n'ya itong sinuntok sa dibdib. "Hindi sabi ako nagseselos, e! Hindi ako selosa!"Sige lang. Magdahilan ka
[Amelia]HINDI na niya kaya!Nagmamadali siyang magbihis at bumaba ng kwarto. Mababaliw siya kung hindi niya pupuntahan si Damon."Amelia, saan ang punta mo, iha?" Tanong ni Aling Marta ng makita siya."Pupuntahan ko lang po si Damon, Aling Marta." Sagot niya bago nagmamadaling lumabas.Habang sakay ng kotse na minamaneho ng driver ni Damon ay panay ang buntong hininga niya. Hindi niya alam kung tama ba 'tong ginagawa niya. Dahil ba bata pa siya at bagong pasok sa relasyon kaya ganito ang nararamdaman niya? Kinakain siya ng selos? Tama... Selos ang tawag dito.Pagkarating ay agad na bumaba siya ng kotse. Natigilan siya at bahagyang nabigla. Paano ay nakita niya ang babae na pasakay ng kotse—Kotse ni Damon!Dahil nakatalikod sa gawi niya si Damon ay hindi siya nakita nito. Pero si Cassandra ay sigurado siyang nakita siya.Gumuhit ang nang aasar na ngiti sa labi ni Cassandra habang nakatingin sa kanya.Katulad no'ng nakaraan ay hindi niya magawang gumalaw sa kinatatayuan. Nakaalis nal
[Amelia]UMIIYAK na nagyuko siya ng ulo. Sobrang saya niya... At the same time ay nakokonsensya siya.Paano niya nagawang mag isip ng kung ano-ano gayong mahal na mahal siya ni Damon?"Hindi kita mamadaliin na pakasalan ako. Kaya kong maghintay kung kailan ka magiging handa—wait, hindi pala." Nagkamot sa ulo si Damon. "Hanggang five years lang ako maghihintay, then after that, pakakasalan mo ako sa ayaw at sa gusto mo." Mahinang hinampas ng malaya n'yang kamay ang dibdib nito. "Maghihintay daw, pero five years lang? Dapat ten years!" Biro niya sa huling sinabi."Ten years? Damn no!" Hinawakan ni Damon ang mukha niya at saka pinugpog siya ng halik. "Dapat sa gano'n katagal ay may pito o anim na tayong anak."Natawa nalang siya. Mukhang balak talaga nito na anakan siya ng anakan. Napatili siya ng buhatin siya nito papasok. "Ano ba, Damon! Baka may makakita—" Hinalikan siya nito. "I don't care." Nakangising sambit nito.Pupungas pungas na tumayo siya. Wala na sa tabi niya si Damon ng
[Damon]"A-AYOS lang ako. S-Sige maiwan ko na kayo." Nginig ang boses na sambit ni Amelia.Hinawakan niya ang mukha ng nobya na bahagyang namumutla. "Babe." Nag aalalang tawag niya rito. Paano ay tulala ito habang nanginginig ang katawan. "I will take to the hospital kung hindi maganda ang pakiramdam mo—""A-Ayos lang ako. Ano ka ba. Sige, maiwan ko na kayo." Iwas ang tingin na paalam nito saka nagmamadaling umalis."Mukhang wala ka naman balak ipahanap ang pamilya ng taong 'yon. Pero kung sakali na magbago ang isip mo, just call me." Tumayo si Zandro. "I have to go, may kukulitin pa akong tao." Pagkaalis ni Zandro ay agad na sinundan niya si Amelia. Nag aalala siya para sa nobya. Kita niya kung paano ito namutla kanina.Natigil siya sa paghakbang ng may makitang maliit na kapiraso ng papel sa ibaba ng hagdan."Nasaan na ba kasi 'yon." Boses 'yon ni Amelia.Dinampot niya ang papel at tumingin sa itaas ng hagdan kung nasaan si Amelia.Mukhang ito ang hinahanap ng nobya—Kumunot ang no
[Amelia]"D-Damon... Mahal na mahal kita... Totoo lahat ng pinakita ko sa'yo." Tinabig ni Damon ang kamay niya ng hahawak sana siya sa laylayan ng suot nitong tshirt.Wala na siyang makitang pagmamahal sa mukha ni Damon... Puro pagkamuhi nalang...Napahagulhol siya at napaluhod. Hindi siya papayag! Mahal niya si Damon ng sobra. Hindi mapuputol dito ang relasyon nila!"P-Patawad... Patawad dahil anak ako ng taong kinamumuhian mo." Tumingala siya habang patuloy na umiiyak. "Patawad dahil isa akong anak ng kriminal... I-Inihihingi ko ng tawad ng mga 'yon... P-Pero maniwala ka, wala akong ibang intensyon na masama... Lahat ng pinakita at pinaramdam ko sayo na pagmamahal ay tunay at walang halong kasinungalingan... Mahal na mahal kita, Damon." Sobrang sakit makita na ang lalaking puno ng pagmamahal kung tumingin sa kanya noon, ngayon ay wala na...Blangko ang mukha nito... Walang emosyon... "Diyos ko! Ano ang nangyayari rito?!" Hindi makapaniwalang bulalas ni aling Marta na kararating la