Kabanata 4

Gustong ipikit ni Amayah ang kanyang mga mata para hindi niya makita ang paglipad ng palaso papunta sa kanya ngunit nag-aalala naman siya na kapag ginawa niya iyon ay hindi siya makakailag sakaling sumablay ang tira ni Emperor Chen Yi. Tinitigan niya ito habang seryosong nakatingin sa mansanas na nakapatong sa knayang ulo. Ang sama naman nito para ipagawa sa kanya ang bagay na ito at sa unang araw pa niya bilang taga-bantay nito. Paano kung sumablay nga ang tira nito? Puwede ba siyang umilag? Paano kung magalit naman ito kapag umilag siya?

Anong klaseng emperor ba siya at kaya niyang ipagawa sa akin ang ganito? Hindi ba siya nagpapahalaga sa buhay ng ibang tao? sa isiping iyon ay hindi napigilan ni Amayah ang mapairap. Nakalimutan niyang nakatingin pala ito sa kanya kaya huling-huli nito ang ginawa niyang pag-irap dito. Saglit itong tumigil at biglang naningkit ang mga mata habang nakatingin sa kanya. Mayamaya ay walang paghahanda na bigla na lamang pinakawalan nito ang palaso.

Tila tumigil sa pagtibok ang kanyang puso at ang kanyang hininga habang nakatingin sa lumilipad na palaso. Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay hind niya nakuhang kumurap man lang. Basta naramdaman na lamang niya ang pagdaan ng palaso sa itaas ng kanyang ulo at ang biglang pag-gaan ng kanyang ulo. Nang mag-angat siya ay saka niya nalaman na wala na pala sa ulo niya ang mansanas kundi nasa likuran niya at nakatusok na sa gitna ng mansanas ang palaso ng hari. Doon pa lamang siya nakahinga ng maluwang.

"Napakagaling, Kamahalan! Hanggang ngayon ay walang kupas pa rin ang galing mo sa paggamit ng busog at palaso," natutuwang pahayag ng taga-silbi nitong yuno. Lumapit ito sa emperor at kinuha mula rito ang busog at palaso.

"Hindi mo aalamin kung hindi ba nadaplisan kahit na konti ang ulo mo?" tanong ni Chen Yi habang naglalakad palapit at hindi hinihiwalay ang tingin nito sa kanyang mukha.

Matapang na sinalubong niya ang tingin nito. "Napakagaling ninyong gumamit ng busog at palaso kaya nakasisiguro ako na hindi ako nadaplisan ng palaso, Kamahalan."

Pagak na natawa ito. "Talaga? Pero bakit iba ang nabasa ko sa iyong mga mata kanina? Tila nag-aalingan ka na tumayo diyan at harapin ang aking palaso?"

"Inaamin kung nag-aalala ako noong una ngunit ngayong napatunayan ko na eksperto ka sa paggamit ng busog at palaso ay naglaho iyon. At kahit ulitin ko pa ang ginawa ko ay hindi na ako mag-aalala na baka hindi mo matamaan ang mansanas," mabilis niyang tugon. Totoo sa loob ang kanyang sinabi. Nakita niya na magaling ito kaya wala siyang dapat na ipag-alala.

Sa halip na magsalita at salungatin ang kanyang sinabi ay tinitigan lamang siya nito ng matiim. Pagkatapos ay  biglang umiling at walang sabi-sabing iniwan siya. Nasundan na lamang niya ito ng tingin habang naglalakad palayo. Nakaligtas siya sa unang araw niya bilang taga-bantay nito. Ngunit ano naman kaya ang susunod nitong ipagagawa sa kanya?

***

"Inumin mo na ito, Kamahalan. Makabubuti ito sa'yo para makapagpahinga ka at hindi sumakit ang ulo mo sa mga trabaho. Hayaan mo nang si Yuno Ding ang sumakit ang ulo para sa'yo."

Tinapunan ni Emperor Chen Yi ng masamang tingin ang tauhan ni Yuno Ding na kanina pa namimilit sa kanya na inumin na niya ang gamot na ipidala ng pinuno ng mga yuno para inumin niya. Kunwari ay gamot iyon para sa sakit ng ulo ngunit alam naman niya na may halong lason ang gamot na iyon.

Isang beses sa isang buwan kung siya'y padalhan ni Yuno Ding ng gamot na may halong lason. At kapag iniinom niya iyon ay halos dalawang Linggo siyang nakaratay lamang sa kanyang higaan dahil masama ang kanyang pakiramdam. Kapag nangyayari iyon ay ito ang dumadalo para sa buwanang pagkikita niya sana sa mga opisyales ng palasyo.

Wala siyang magawa kundi sundin ang kagustuhan ng yuno. Kapag hindi niya sinunod ang gusto nito ay ang taong-bayan ang pagdiskitahan nito at pati na rin ang dating reyna na kanyang lola. Ang dating Reyna Yesha na lamang ang natitirang kamag-anak niya sa mundo kaya hindi siya papayag na may masamang mangyari dito.

"Bakit hindi na lang ideklara ni Yuno Ding ang kanyang sarili bilang bagong emperor para hindi na siya nagpapakahirap pang magpanggap sa harapan ng aking mga ministro?" seryoso ang mukha at kalmadong wika ni Chen Yi. Tinapunan niya ang gamot na hawak ni Limo at napailing. Napansin niyang mas marami ngayon kaysa sa dati. Mukhang hindi na ito makapaghintay na mawala siya't opisyal na itong makapamuno sa kaharian niya.

"Huwag mong sabihin iyan, Kamahalan. Nag-aalala lamang si Yuno Ding sa kalagayan mo," nakangising wika nito. Iyong klase ng ngisi na nakakapagpainit ng kanyang ulo.

"Puwede bang huwag ka nang magpanggap pa? Alam naman nating pareho na may lason ang ipinapainom mong gamot sa akin para unti-unting akong manghina at kunwari ay mamatay sa sakit," kuyom ang mga kamaong pagbubuko niya sa plano ng amo nito.

"Alam mo naman pala kaya huwag mo nang pahirapan pa ang sarili mo't inumin mo na ito," sinenyasan ni Limo ang dalawang kasamang lalaki na hawakan siya. Agad namang tumalima ang dalawa at mahigpit siyang hinwakan sa magkabilang braso. Pagkatapos ay lumapit sa kanya si Limo at itinapat sa kanyang bibig ang mangkok na may lamang gamot na may lason. "Inumin mo na ito Kamahalan dahil kung hindi ay alam mo na kung ano ang mangyayari."

Napapikit si Chen Yi at mabilis na kinuha ang gamot mula sa mga kamay ni Limo at pagkatapos ay ininom habang ang isa niyang kamao ay mahigpit ang pagkakuyom. Pagkatapos niyang ubusin ang gamot ay galit na itinapon niyasa malayo ang mangkok na pinaglagyan ng gamot. Balang-araw ay ibabalik ko sa'yo ang ginagawa mong ito sa akin, Limo. At sa mga kamay ko mamatay kayong dalawa na mag-amo. Ipinapangako ko iyan!

"Aalis na kami, Kamahalan," nakangising paalam nito sa kanya. Ngisi ng tagumpay ang nakalarawan sa mukha nito nang lumabas sa kanyang kuwarto. Halos masugat ang kanyang mga palad sa sobrang higpit ng kanyang pagkakakuyom ng kanyang mga kamao. Mayamaya lamang ay sumuka na siya ng dugo. Senyales na tumatalab na ang gamot na may lason na kanyang ininom.