Kabanata 6

Pagkalabas ni Amayah sa palasyo ay agad siyang sumakay sa kanyan kabayong si "ulap." Kaya ito ang ipinangalan niya sa kabayo sa kanyang kabayo ay dahil kasing-puti ito ng ulap sa kalangitan. Regalo sa kanya ng kaibigan niyang si Xiaohe ang kanyang kabayo noong mag-labinlimang taong gulang siya kaya tatlong taon pa lamang ito sa kanya hanggang ngayon.

Tutol ang kaibigan niyang si Xioahe na umalis siya at magbalik sa poder ng kanyang amain ngunit wala itong magawa dahil katulad niya ay isa lamang din itong ampon ni Yuno Ding noong maliit pa ito. Magkasama silang lumaki kaya itinuturing na rin niya ito na parang isang nakatatandang kapatid na lalaki.

Bago siya umalis sa palasyo ay nagpadala muna siya ng memsahe sa kalapating mensahero para itanong kay Xiaohe kung naroon ba sa bahay nito ang kanyang guro. Madalas kasi ay nagta-travel sa iba't ibang bahagi ng bansa ang kanyang guro para manggamot kaya madalas itong wala sa bahay nito. Mabilis namang sinagot ni Xiaohe ang kanyang mensahe at napag-alaman niyang nasa capital lamang ang kanyang guro. Mabuti iyon para hindi na siya lumayo pa. Kaya sa halip na sa probinsiya siya magpunta ay sa capital siya dumiretso para makausap niya ang kanyang guro at mahingan ng payo.

Wala pang isang oras ay narating na niya ang capital. Mabilis lamang niyang nakita ang kinaroroonan ng kanyang guro dahil malapit lamang ang capital. Natagpuan niya ito sa isang maliit na klinika at nanggagamot. Mahaba ang pila ngunit hindi na siya nag-aksaya pang pumila. Dere-deretso lamang sana siyang papasok ngunit hinarang siya ng dalawang lalaki na nagsisilbing taga-bantay ng kanyang guro para hindi ito dumugin ng mga tao.

"Pumila ka kung gusto mong magpagamot, Binibini," utos nito sa kanya.

"Pasensiya na ngunit wala akong oras para pumila pa ng matagal. Kailangan kong makausap agad ang aking guro," sagot ni Amayah. Kung pipila pa kasi siya ay tiyak na aabutin siya ng hapon bago pa niya makausap ang kanyang guro.

"Estudyante ka ni Maestro Han?" naka-ismid na tanong sa kanya nang isa sa dalawang tagabantay. Pinasadahan pa siya nito ng hindi naniniwalang tingin mula ulo hanggang paa.

"Estudyante niya ako at wala akong oras na makipag-diskusyon sa'yo," matigas ang boses na wika niya rito pagkatapos ay sinubukan niyang pumasok sa loob ngunit muli lamang siyang pinigilan ng dalawang lalaki.

"Sinabing hindi ka puwedeng pumasok! Kung gusto mong makausap ang maestro ay pumila ka!" singhal nito sa kanya.

Hindi maaaring maghintay siya ng matagal. Kailangan ng emperor ng panlunas para tuluyang mawala ang natitirang lason sa katawan nito. At ang guro lamang niya ang makakatulong sa kanya. Kaya sa halip na sundin ang utos sa kanya ng dalawang lalaki ay bigla na lamang niyang hinawakan sa braso ang isa sa dalawang tagabantay at binaliti. Napasigaw naman ito sa sakit. Nang makita naman ng kasama nito ang ginawa niya ay agad siyang inatake. Ngunit hindi na niya ito binigyan ng pagkakataong makalaban sa kanya. Dahil akmang aatake pa lamang ito ay inunahan na niya ito ng malakas na tadyak sa sikmura at dibdib. Bigla itong apaluhod sa sakit.

"Bitiwan mo siya, Amayah. Kahit kailan ay napakamainitin ng ulo mong bata ka," biglang saway sa kanya ng isang boses na walang iba kundi ang kanyang guro. Agad niyang binitiwan ang lalaking hawak niya at lumapit sa kanyang maestro para magbigay-galang.

"Maestro. Pasensiya na kung gumamit ako ng dahas. Kailangang-kailangan kasi kitang makausap," paliwanag niya rito. Agad naman siyang niyaya nito sa loob matapos senyasan ang dalawang lalaking bantay nito na lumayo.

"Ano ba ang sadya mo? Sobrang importante ba at nagawa mo pang manakit ng ibang tao para lamang mauna sa pila?" mariing tanong ng kanyang maestro sa kanya ngunit hindi naman ito mukhang galit.

Hindi ns nagpaligoy-ligoy pa si Amayah. Sinabi niya kaagad sa maestro ang kanyang pakay.

"Nilason ang Emperor?" nanlaki sa gulat ang mga mata nito nang marinig ang kanyang sinabi.

"Huwag mong lakasan ang boses mo at baka may makarinig sa'yo," mabilis niyang saway sa kanyang maestro na sobrang nabigla sa mga ipinagtapat niya.

"Kaya kailangan ko ang tulong mo. Hindi pa lubusang nawawala ang lason sa katawan ng emperor at kahit anong oras ay maaaring umatake ang lason kapag hindi na nakayanang pigilan ng panlunas na ipinainom ko sa kanya," bakas sa kanyang boses ang labis na pag-aalala para sa kalusugan ng emperor.

"Bakit naman sobra ang pag-aalala mo sa kalagayan niya, Amayah? Huwag mong sabihin na umiibig ka na agad sa kanya?" biglang tanong ng kanyang maestro sa kanya.

"Ano ba ang pinagsasasabi mo, GMaestro Layan? Paaano naman ako magkakagusto sa emperor? Isa siyang emperor ng kaharian natin at ako ay isang hamak na tagabantay lamang niya. At kung magkagusto ako sa kanya ay hindi naman siya magkakagusto sa akin dahil sa aking hitsura," depensa niya sa sarili. Hindi niya maintindihan kung bakit biglang bumilis ang tibok ng kanyang puso nang marinig niya ang sinabi ng kanyang maestro. Wala sa loob na napailing siya. Hindi siya magkakagusto kay Chen Yi. Trabaho lamang ang dahilan kung bakit siya nag-aalala para sa kaligtasan nito. Dahil kapag may masamang mangyari sa emperor ay siya ang pinakaunang tao na mapaparusahan ng kamatayan dahil hindi niya ginawa ng maayos ang kanyang trabaho na protektahan ang emperor.

***

"Narito na ang ating Kamahalan!" pag-aanunsiyo ni Baihe nang papasok na si Emperor Chen Yi sa malawak na bulwagan kung saan ginaganao ang buwang pagkikita nila kasama ang kanyang mga ministro.

"Kumusta po kayo, Kamahalan!" sabay-sabay na bati sa kanya ng mga ministro. Lahat sila ay bahagyang yumukod at nagbigay-galang sa kanya maliban kay Yuno Ding na nakaupo lamang sa upuan nito na sadyang para lamang dito. Lihim siyang nagngingit dahil ipinapamukha nito na wala siyang kapangyarihan para pasunurin ito at mas makapangyarihan ito kaysa sa kanya.

"Lahat ay tumayo," utos niya sa kanyang mga ministro matapos niyang maupo sa kanyang trono.

"Maraming salamat, Kamahalan!" sabay-sabay na sagot ng mga ministro.

"Magsalita kayo. Ano ang mga idudulog ninyong problema at suhestiyon sa akin?" nakataas ang noo na tanong niya sa kanila.

"Kamahalan, ang probinsiya ng Nevona ay binaha dahil sa walang patid na pagbuhos ng malakas na ulan sa lugar nila at maraming mga tao ninyo ang nagugutom at walang matirahan dahil sa nangyari. Ang mga opisyal sa nasabing probinsiya ay humihingi ng tulong mula sa inyo," ang sabi ni Ministro Weng na siyang unang nag-sumite sa kanya ng problema.

"Ngayon din ay magpadala ka ng sako-sakong bigas sa mga nasalanta ng baha at mga kagamitan para magawan sila ng matitirahan, Ministro Weng. Magpadala ka rin ng mga sundalo para tumulong sa paggawa ng kanilang mga bahay," agad niyang utos sa kanyang ministro. Bata pa lamang siya ay ministro na ito ng kanyang ama at kilala niyang malinis ito. Hindi ito tumatanggap ng mga lagay mula sa mayayamang tao na humihingi rito ng tulong para umangat ang ranggo.

"Maraming salamat, Kamahalan! Ngayon din ay susundin ko ang ipinag-uutos ninyo," natutuwang sagot ni Ministro Weng. Pagkatapos yumukod ay naglakad na ito palabas ng bulwagan para sundin ang ipinag-uutos niya.

"Sandali!" malakas na tutol ni Yuno Ding kaya hindi natuloy ang tangkang paglabas ni Ministro Weng sa bulwagan.

"Ano ang iyong maimumungkahi, Yuno Ding?" tanong ni Chen Yi sa ministrong nakaupo hindi kalayuan sa kanya.

"Hindi ka maaaring magpadala ng bigas sa mga nasalanta mula sa palasyo, Kamahalan. Kapag magpadala ka ay magkukulang ang naka-imbak na bigas para sa palasyo at pati ang mga sundalo ay hindi mo rin maaaring ipadala. Paano kung lusubin ang palasyo ng mga kaaway? Sino ang magtatanggol sa iyo, Kamahalan?" paliwanag ni Yuno Ding kung bakit ito tutol sa ginawa niyang desisyon.

"Tama po si Yuno Ding, Kamahalan. Bawiin po ninyo ang inyong kautusan, Kamahalan!" segunda ni Ministro Heng. Sang-ayun ito sa sinabi ni Yuno Ding. Natural nasasang-ayon ito dahil nasa ilalim ito ng kapangyarihan ni Yuno Ding. Isa rin itong kurakot at nakikinabang sa mataas na posisyon ng punong yuno.

Nang tapunan ni Chen Yi ng tingin ang punong yuno ay bahagya itong nakangiti. Napakuyom siya ng kamao. Talagang ipinapamukha nito sa kanya na ito ang masusunod at hindi siya kahit na siya pa ang emperor sa kahariang ito. Ngunit hindi siya papayag na palaging ito ang masusunod. Kailangan niyang ipakita rito na may kakayahan din siyang suwayin ang kagustuhan nito. Na siya ang masusunod dahil siya ang emperor at hindi ito.

"Wala akong pakialam kung mabawasan man ang bigas sa palasyo! Kung maaari ay bawasan ang bigas ninyong mga ministro ay gagawin ko para lamang maipadala sa mga taong higit na nangangailangan ng tulong. At tungkol naman sa mga sundalong ipapadala para tumulong sa paggawa ng matitirahan ng mga taong nasalanta ng baha ay hindi ko babawiin. Ano ang ginagawa ng hukbo ng punong ministro kung hindi nila poprotektahan ang palasyo? At sino ang mga taong gusto ninyong ipadala ko para tumulong sa mga nasalanta? Kayong mga ministro? Sige, hindi ko ipapadala ang aking mga sundalo ngunit lahat kayong mga ministro ay pupunta sa nasalantang probinsiya at kayo ang tutulong sa paggawa ng mga bahay nila!" malakas niyang sigaw. Gusto niyang ipakita sa kanila na siya ang masusunod at hindi ang kagustuhan nilang mga ministro.

Walang nakakibo sa mga ministro nang marinig nila ang kanyang sinabi. Lihim siyang napaismid. Alam niyang konti lamang ang mga ministro na handang pumunta sa lugar ng mga nasalanta at tumulong. Ang mga ministro lamang na nasa panig niya katulad ni Ministro Weng.

"Gagawin ko na ang ipinag-uutos ninyo sa akin, Kamahalan!" biglang nagsalita si Ministro Weng na siyang bumasag sa katahimikan ng buong paligid.

"Gawin mo ang nararapat mong gawin," sagot niya rito. Nagpasalamat muna ito at yumukod bago tuluyang lumabas ng bulwagan.

Kitang-kita ni Chen Yi kung paano dumilim ang mukha ni Yuno Ding. Pagkatapos ay ngumiti sa kanya bago nagsalita.

"Kamahalan, talagang napaka-wais mong emperor," puri nito sa kanya habang nakangiti. Talagang napakagaling nitong magtago ng tunay na nararamdaman.

Ngunit alam ni Chen Yi na sa likuran ng ngiti nito ay nagngingitngit na ang kalooban dahil sa unang pagkakataon ay siya ang nanalo at nasunod sa pagitan nilang dalawa.