ISANG BUWAN ang mabilis na lumipas. Nakuha na ni Ffion ang hustisyang hinahangad ngunit sa puso niya, hindi pa rin siya masaya. 'Bakit nga ba? Bakit nga ba hindi ako masaya?' Humigpit ang pagkakahawak niya sa ballpen habang tinitigan ang sarili sa salamin. 'Hindi ba ito ang gusto natin, Ffion? Ang magdusa ang mga taong nanakit sa 'tin? Pero bakit ang lungkot-lungkot mo pa rin? Bakit hindi ka pa rin masaya? Bakit ang bigat-bigat pa rin ng puso mo at hanggang ngayon, tinatanong natin sa sarili natin kung bakit hanggang ngayon, masakit pa rin?'Pinilig niya ang ulo at muling nag-focus sa ginagawa. Kung hindi pa tumunog ang cellphone niya, hindi niya ulit mapapansin na madilim na sa labas dahil gabi na. Isang text ang natanggap niya kay Lucas na hindi siya masusundo nito ngayon dahil sandali itong pinauwi ng Ama nito sa hasyenda. Hindi na siya nagtanong kung saan.Mabilis niyang niligpit ang gamit at dinampot ang cellphone saka ang susi. Napansin niyang nagsiuwian na ang mga employee niya
At kung minamalas nga naman siya, na-stuck ang sasakyan na kaniyang minamaneho sa daan dahil sa lakas ng ulan at hangin, natumba ang isang puno dahilan para ma-stuck sila. Napamura siya nang malakas! Bakit ngayon pa talaga, eh?Sandali niyang tinabi ang sasakyan. Mukhang matatagalan bago makalusot ang sasakyan niya at madala ang lalaki sa Hospital. Sandali siyang napasulyap sa lalaki sa likuran, mas lalo siyang naiinis at nagalit. Bakit obligado pa siya rito ngayon?Huminga siya sandali nang malalim at tumingin sa labas. Malakas ang ulan, pati ang hangin. Mali yata na umuwi siya ng late. Kinuha niya ang kaniyang cellphone at tinawagan si Lucas para lang matigilan, out of town pala si Lucas at hindi siya pwedeng makahingi rito ng tulong. Nilagay niya sa dashboard ang cellphone at nag-isip ng pwedeng gawin.Kinalma niya muna ang sarili at tiningnan ang sarili sa rearview mirror. Umuungol ang lalaki at nanginginig ito. Panay ang baling ng ulo nito at binabanggit ang pangalan ng anak nila
SAMANTALANG si Lucas sa araw na iyon ay nababagot na nakikinig sa mahabang diskusyon nila ng kaniyang ama. Panay ang tingin niya sa kaniyang orasan pambisig. Isang araw lang niyang hindi nakikita si Ffion pero nag-aalala na siya sa babae. Hindi niya ginusto ang magpunta rito sa Hasyenda ng ama niya para makinig sa mga gusto nitong sabihin. Hindi niya gusto rito at ang tanging gusto lamang ni Lucas ay ang firm at bantayan si Ffion sa mga gagawin nitong hakbang."Lucas? Are you listening, son?"Napilitan siyang tumango kahit wala siyang naiintindihan. Isang buwan na ditong nag-relax ang kaniyang ama habang ang kaniyang ina ay kasama niya sa manila. Hindi niya makuha kung nag-aaway ba ang mga ito pero alam niyang imposibleng bagay ito. Parang langgam kung mag-usap ang mga ito sa tawag. Daig pa ang teenager."Dad, can I go back in Manila? Ang dami ko pa na 'di natatapos na gawain. Kailangan na ako sa opisina ko.""Hay naku Lucas, anak! Kilala kita, hindi trabaho ang aatupagin mo kundi ang
NAKAHINGA nang maluwang si Lucas. Babalik na siya ngayon umaga sa Manila. Nahirapan din siyang makatulog kagabi sa kakaisip ng relasyon nila ni Ffion at kung hanggang kailan siya maghihintay rito pero hanggang sa sumuko rin ang kaniyang isip at mata hanggang sa nakatulog siya.Saglit siya munang nagkape sa kusina para mainitan sandali ang tiyan bago umalis. Nakahanda na rin ang gamit niya at tapos na rin siyang maligo."Good morning, Senyorito! Masarap ba ang tulog niyo? Ang gwapo niyo naman ngayon, nakakagigil."Kumunot agad ang noo ni Lucas nang marinig ang mga salitang ito mula sa babaeng walang-iba kundi ang nagkakilalang Ariana Grande raw itawag.Hindi niya ito pinansin. Nagpatuloy siya sa pag-inom ng kape niya habang nagbabasa ng mga reports ng kaniyang secretary."Senyorito, talaga ba na babalik na kayo sa Manila? Isama niyo na ako, o. Ako na magiging katulong niyo roon. Ako magluluto sa inyo, ako maglalaba, ako kakamot sa malaki niyong itlog— este sa likod niyo pala. Hehe. Ako
TULALANG nakaupo si Ffion sa isang restaurant nang araw na iyon malapit sa salamin dingding nang mapansin niya ang isang bata. Tingin niya ay nasa edad dalawa o tatlo ito. Hindi siya sigurado. Napatitig siya sa bata. Nasa isang crib ito, kasama ang isang nurse, at isang yaya base na rin sa suot ng mga ito. Nagsimula itong umiyak at tila may kung anong humaplos sa puso niya habang nakamasid sa bata. Kung hindi lang sana nawala ang anak niyang si Gabriella, kasama sana niya ito ngayon."Here's your order, Ma'm."Napatingin siya sa waiter na nagdala ng kaniyang inorder na pagkain. Ngumiti siya at nagpasalamat saka ito umalis.Sinimulan niyang kainin ang steak na inorder at muling napatingin sa batang lalaki.Umiiyak na ito at kinarga ng yaya habang sandaling umalis ang nurse na parang may hinahanap. Pinapatahan ito ng yaya habang ang umiiyak naman ito. Parang may hinahanap. Habang ang mga tao na nasa mall na iyon ay napapatingin sa batang umiiyak.Pinilig niya ang ulo, nag-focus sa pagka
Kaya sa gabing iyon, hindi makatulog si Ffion. Pabaling-baling ang kaniyang ulo at halos baliktarin niya na ang sarili para makatulog lang. Kausap na rin niya si Lucas at bakit hindi siya yata masaya na nakabalik na ito?Sinampal niya ang sarili saka napabangon. Napatitig siya sa kawalan. Ang lakas ng impact ng anak ni Audric sa kaniya! Si Ace. Ang batang iyon, ang batang iyon na tinangay agad ang kaniyang puso.Nakagat niya ang labi. Dapat siya magalit pero bakit hindi niya kayang magalit sa inosenteng bata? Oo, nawala sa kaniya si Gabriella pero hindi yata mabuti kung isasama niya ang anak ni Ivony at Audric sa galit niya.Bumaba siya sa kama at tinungo ang kusina. Inayos niya ang ternong pantulog na pajama. Magtitimpa siya ng gatas at baka sakaling makatulog siya.Hawak-hawak ang baso ng gatas nang marinig niyang may nag-door bell. Kumunot ang kaniyang noo, wala siyang bisita sa ganitong oras ng gabi pero sa isiping baka si Lucas ito, kaya nagmamadaling tinungo niya ang pintuan at
Pinangko ni Ffion saglit ang kaniyang buhok bago siya nagsimulang maghalungkat ng manok sa fridge. Naggayak din siya ng mga sangkap. Kumuha rin siya ng isang medium carrots at celery stalks at hiniwa ang mga iyon na naayon sa kaniyang panlasa.Nakakainis! Pero nagpatuloy siya sa paghahanda. Imbes na matulog at magpahinga ay heto siya, inaasikaso ang ex-husband niyang may sakit!After 50 minutes, natapos siya. Wala sa loob na napangiti si Ffion nang maglagay siya sa isang serving bowl para lang matigilan. Bakit siya ngumiti? Mabilis niyang pinilig ang ulo. Hindi siya dapat ngumiti dahil wala naman dahilan para gawin niya ito.Pakakainin niya lang si Audric at kapag okay na ito ay pwede na itong lumayas at mawala sa unit niya. Disturbo lang ito sa buhay niya!Dala niya ang tray na may umuusok pa na chicken soup, isang kutsara at isang basong tubig nung bumalik siya sa silid kung saan nagpapahinga ngayon ang lalaki.Nakita niyang nakapikit ang mga mata nito kaya napilitan siyang ilagay s
Kaagad gumuhit ang ngiti sa labi ni Audric kinabukasan nang magising siya at nalamang nasa unit siya ni Ffion. Mabuti na ang kaniyang pakiramdam at wala na siyang lagnat. Tama nga talaga siya hinala, tanging presensya lang ng babae ay magiging okay na siya.Kaagad siyang bumaba ng kama at lumabas ng silid. Magpapasalamat lang siya sa babae at aalis na siya. Tulad nga ng kaniyang pangako, hindi niya na ito disturbuhin pa.Pero wala siyang nagisnan na Ffion. Napabuntong-hinga si Audric, aalis siyang hindi nasisilayan at nakapagpasalamat sa babae. Tiningnan niya ang modern clock na nakasabit sa dingding, 8.A.M na ng umaga. Napasarap ang kaniyang tulog! Pakiramdam ni Audric, ito ang pinakamahaba niyang tulog.Si Ace! Bigla siyang naalarma nang maalala ang anak niyang si Ace. Kaagad niyang hinanap ang cellphone at nakita niya ito sa sofa. Marahil ay nalaglag niya ito kagabi nung bumagsak ang kaniyang katawan sa sahig dahil sa panghihina.Mabilis niyang kinuha ito at tinawagan ang yaya ng
PASILIP-SILIP si Marriame mula sa kaniyang pinagtataguan sa dalawang tao na kanina pa niya pinagmamatyagan sa may veranda. Ang saya-saya nang mga ito samantalang siya, hihimatayin na yata sa inis.'Nasaan ba ang senyor? Bakit 'di ako na inform na may Barney pala sa buhay ni Lucas? 'Kala ko ba Ffion 'yong pangalan ng babae na gustong-gusto niya? Hindi naman nakasulat sa death note nang matandang 'yon ang pangalan ng babaeng 'to! Magwawala na ba ako? Charrut lang, 'di bagay sa kagandahan ko ano. Kailan ba kasi mapapansin ng damuhong 'yon ang pagmamahal ko? Aba naman! Kung kailan okay na sana, saka naman dumating ang Barney na 'to!'"Ang ganda-ganda na pala rito, ano? I last came here when I was a senior in high school, and I must say, I miss the rural life very much."You missed this place since you were away for too long in another country.""Oy hindi, ah! Simply put, my life and my Dad's business kept me quite occupied. I've tried to visit here a number of times, but each time I've ha
"Manong, may joke ako!""Nag-jo-joke rin pala ang mga maligno?"Naglinya ang mga kilay niya sa sinabi nito. Babanatan pa sana niya si Manong guard nang may matamaan siyang isang napakagarang sasakyan sa may gate. Bumusina ito.Kaagad na binuksan ito ni Manong at dere-deretso na sa pagpasok ang mamahalin sasakyan na sobrang kintab pa."Manong sino 'yon?""Hindi ko alam.""Luhh? Nagpapasok kayo nang hindi niyo kilala?" "Maligno nga nakapasok dito, eh. 'Yon pa kayang magandang sasakyan na 'yon? Tao naman laman no'n." Pabalang na sagot nito at nagtungo sa guard house.Napasimangot tuloy siya sa naging sagot nang payatot na guard. Kaya imbes makipag-chikahan dito, pinili niya ang bumalik sa villa. Sisilipin lang niya kung sino ang kanilang bisita. Baka putyur mader in luw niya ito. Babati rin siya, ano! Mabait kaya siya.Habol ang hininga nang maabutan niya ang sasakyan. Nakita niya rin si Lucas na papalabas ng pintuan, at kakawayan pa sana niya ito nang biglang bumukas ang sasakyan.Nahi
Dahil sa tips na iyon, binigay niya ang best smile niya. Sus, ang bilis-bilis lang nang pinapagawa ng senyor! Pwede na nga siyang gawin endorser ng family sardines sa ganda ng kaniyang ngiti— teka, bakit family sardines nga pala? Hindi siya isda. Kolget pala dapat.Sinadya pa talaga ni Marriame na doon magpunas-punas sa terrace habang nakangiti paharap sa binata. Hindi niya inalis ang ngiting iyon sa maganda niyang mukha. Aba! Secret Tips iyon galing sa ama ni Lucas kaya alam niyang tatalab. Saka marami-rami 'yon. Kaya kung 'di tatalab ang ngiti niya, meron pa siyang bala."The fuck, woman!" Muntikan naibato ni Lucas ang iPad nito nang mapatingin sa kaniya. "Ang creepy!" Nagmadali itong tumayo at iniwan siya sa terasa. "Parang sinaniban."Napanguso siya nang marinig ang huling sinabi ng lalaki. Hmp! Nag-effort pa siyang ngumiti ng bongga, eh!Kaya lumipat siya agad sa 'Tips #2: Eye contact.Mabilis siyang sumunod sa lalaki at tinawag ito sa may hagdanan. "Senyorito! Senyorito, saglit
"KUMUSTA ang pagsama mo hija sa anak ko?" Napangisi si Marriame nang salubungin siya nang gano'n tanong ng senyor kinabukasan nung nakabalik na sila ni Lucas.Deretso lang si Lucas sa silid nito habang siya ay tinawag naman ng senyor sa may terrace para kausapin. 'Naks naman! Muntikan ko na nga gapangin kagabi, buti nakapagpigil pa ako!' Gusto niyang sabihin ang mga salitang 'yon pero 'di niya ginawa, ano! Baka marinig siya ni Lucas, magalit pa 'yon."Okay na okay, senyor! Do'n kami natulog sa 'min dahil naabutan kami ng ulan—""At tapos?" Biglang kumislap-kislap ang mga mata ng matanda. Binaba nito ang iniinom na kape. "Magkakaapo na ba ako ngayon taon?""Senyor nemen! Enebe keye!" Napahagikhik siya. Bigla tuloy siyang kinilig. Ang lakas tuloy nang halakhak ng matanda. "Biro lang, hindi gano'n ang anak ko."Kaagad nawala ang kilig na naramdaman niya. "Kaya nga po, eh. Tingin niya sa 'kin isang mangkukulam. Kuhh, kung mangkukulam ako, uunahin ko na agad kayo.""Ano kamo?""Hehe. W
Kung ang buong akala ni Marriame ay pasasakayin lang siya nito, nagkamali siya. Dahil sinamahan siya ni Lucas hanggang sa makarating sa bahay-kubo nila.Wala tuloy mapapaglagyan ang kilig niya habang bitbit ni Lucas ang anim na kilong bigas na binili niya. Siya naman ay 'yong mga pang-ulam at pasalubong. Para tuloy silang mag-asawa na pauwi pa lang sa bukiran."Ungaaaaa!""Baweeeeengggg!"Napatili tuloy siya nang wala sa oras nang makita si Baweng na nasa labas ng bahay. Maarte itong nakatingin sa kaniya. Mukhang nagtatanong kung bakit kasa-kasama niya ang gwapong si Lucas. "Buhay pa ba sina Lolo, Baweng?" May pag-alalang tanong niya. Mas binilisan niya lalo ang paglalakad. "Oy senyorito, mauna na akong pumasok. Diyan ka muna sa labas, kausapin mo si Baweng. Mabait 'yan, kaso bakla nga lang." Nagmadali siyang pumasok sa loob at kaagad na hinanap ang dalawang matanda. Pero nalibot niya na yata ang maliit na bahay-kubo nila, 'di niya pa rin nakikita ang dalawa. Mas lalo tuloy siyang k
KUNG hindi lang siguro sanay si Marriame maglakad, baka kanina pa nangisay ang mga binti niya. Ang bilis ba naman ng hakbang ni Lucas, panay habol siya rito. Kulang na lang tumakbo siya habang nakasunod.Feel na feel din niya ang kaniyang kagandahan lalo na at lahat napapalingon sa kagwapuhan ng binata. Kahit matatanda, napapa-sign of the cross!"Senyorito! Jusko naman. Baka naman dahan-dahan sa paglalakad. Isang hakbang niyo, tatlo sa 'kin! Mawawalan ako ng pekpek sa inyo, eh." Mahabang lintanya niya pero parang walang narinig ang binata. Dedma ang kaniyang sinabi.Hindi niya rin ma-gets kung ano ba talaga ang sadya nito sa bayan. Pagkain ba o ano? Kung pagkain, sarili niya na ang pinakamasarap sa lahat! Aba, mag-iinarte pa ba ito dapat? Pre teyst pa nga siya."Hay salamat!" Sa wakas, huminto rin si Lucas sa isang tindahan.Hindi niya na tiningnan ang binili nito, panay punas na lang siya ng pawis niya. Ngayon pa lang, pakiramdam niya ay hapung-hapo na siya sa kakasunod. Ano pa kaya
PASILIP-SILIP si Marriame mula sa kaniyang pinagtataguan sa likuran ng sasakyan nito na bukas ang likod. Wrangler truck ang tawag kung 'di siya nagkakamali. Ang tanga naman kasi ni Lucas, hindi napansin ang pagbiglang akyat niya sa likuran nung nakapasok ito sa loob. Masyado itong busy sa katawag nito kaya nakasampa siya nang walang kahirap-hirap.Nag-wave pa siya sa matandang senyor na malaking thumbs up ang binigay sa kaniya. Naks naman, pinapakilig siya ng kaniyang putyur dade talaga! Napaka-suportib nito sa pag-ibig niya kay Lucas.'Buti na lang 'di ako nakita ni Tiyang. Kundi isang malutong na mura makukuha ko sa kaniya.' Bigla siyang natawa nang maisip ang mukha ng tiyahin. 'Ang panget talaga ni Tiyang.' saka niya inayos ang suot na damit. Naka-suot pa rin siya ng uniporme ng katulong pero wala siyang paki! Kahit anong isuot niya, maganda pa rin siya, ano."Ang sarap naman ng hangin! Ganito pala ang feeling na makasakay ng sasakyan." Kinilig na naman siya habang hinahampas-hamp
"GOODMORNING senyorito!" Bigla siyang sumulpot sa tabi ni Lucas na seryusong nagbabasa. Nasa balcony ito.Nabuga naman ni Lucas ang iniinom na kape sa napakaganda niyang mukha. Naku naman! Ginawa pa yata siyang mugmugan. Pero okay lang, si Lucas naman ito, eh, at mahal na mahal niya ito."Ikaw?""Ay, kilala ako ni senyorito! Hindi mo 'ko makalimutan 'no? Sabi na sa 'yong mahihirapan ka na kalimutan ako." Saka siya humahikhik. Pinunasan niya ang mukha gamit ang uniporme. "Ano ba 'yan, dapat sa bibig ko binuga 'yong kape para 'di sayang.""Pinagsasabi ng bruhang ito?"Kaagad naman siyang nagtaas ng kilay at nameywang sa harapan nito. "Anong bruhang pinagsasabi mo? Hindi ako bruha, senyorito. Pwede mo akong ihalintulad sa isang prinsesang napakaganda. Saka ano ka ba, walang bruha na kasing-ganda ko. Tandaan niyo ho 'ya— ay saan kayo pupunta?!" Mabilis naman siyang napasunod sa lalaki. Malalaki ang hakbang nito pero mas malaki yata ang hakbang niya.Kulang na nga lang ay habulin niya ito
"Marriame, nakikinig ka ba kay Aling Donna?" Sita ng tiyahin niya nung nasa kusina na sila. Naghihiwa ito ng mga rekados habang nakaupo siya sa isang tabi."Oo naman.""At saka next time naman, mahiya-hiya ka naman sa katawan mong bata ka! Amo natin 'yon tapos lantaran kang nagpapa-cute? Bukas na bukas rin ay bumalik ka na sa bukid. Mas doon ka nababagay!""Tiyang naman!""At bakit? May reklamo ka? Dalawang araw mo pa lang dito, ang landi-landi mo ng bata ka! Isumbong talaga kita kay itay."Napalabi na lang siya at hindi pinansin ang sinabi ng tiyahin. Wala siyang oras makipagsagutan sa mga pandak. Nakaka-karma 'yon.Saka okay lang din na tanggalin siya. Dahil uuwi na rin si Lucas sa Maynila, eh, kaya ano pang saysay manatili rito sa Hasyenda 'no? Alangan naman si Senyor mahabang pangalan ang kaniyang aakitin? Future dade niya 'yon!Pinagalitan din siya ni Aling Donna pero humingi lang siya ng paumanhin tapos gora ulit! Walang makakapaghinto sa nararamdaman niya para kay Lucas.Teka!