Chapter 172

Tatlong araw ang lumipas hanggang sumapit ang araw ng Sabado. Maagang gumising si Klaire upang yayaing mag-almusal ang mga anak ngunit wala ang mga ito sa kanilang kwarto nang magtungo siya roon.

She went downstairs and found Manang Celi in the dining area. Wala rin ang mga bata roon.

“Manang, nasaan ang mga bata?” kuryoso niyang tanong habang nililibot ng tingin ang buong villa.

“Ah, Ma’am, sinundo po sila ni Ma’am Feliz,” sagot ni Manang Celi.

Naguguluhan niyang tiningnan ang matanda. “Si Feliz?”

“Opo, Ma’am. Maaga po siyang nagpunta rito. Gigisingin nga po sana kita kaya lang pinigilan na po ako ng kaibigan mo dahil pagod ka raw ‘ho.”

Napakunot ang noo niya, lubhang nagtataka kung bakit kinuha ni Feliz ang mga bata nang hindi sinasabi sa kaniya. Wala rin namang nabanggit sina Nico at Natasha. Ni hindi siya ginising ng mga ito…

“Sige, Manang. Tawagan ko na lang si Feliz.”

Tatawagan na sana niya ang kaibigan para alamin kung saan nito dinala ang mga bata nang biglang tumunog ang