THE NEXT DAY…Kevin entered his brother's office with a smile on his face. Kris didn't notice him while staring at his phone. Kevin quietly gets near Kris' table and puts a pile of papers there.“Isn’t she contacted you?” he asked and finally Kris noticed him.“Nandiyan ka pala? Sorry, ‘di kita napansin.” Kevin smirked and sighed.“It’s okay, what is your plan now?” “I’m going to the civil registrar today, after the meeting. Kukuha ako ng mga papeles about sa marriage namin ni Shun. Kailangan kong ipunin lahat yun, just in case of trouble may maipaglalaban akong personal reason.”“Are you telling me you will proceed with the demand against Shun?” then Kris quietly shook his head.“No! Why should I do that?”“So what's the point?”“Kevin, she's my wife! I know at first it ain’t easy to apologize since I put her at risk. But at this point I will never quit, nor surrender for just some stupid issue.” then Kevin widely smiled in front of his brother. Kris noticed it with his grumpy face.
Mag-a-alas otso na ng umaga, tumunog ang alarm clock at ako ay nagising, sabay ng pagbukas ng pinto at doon bumungad sa akin ang mukha ni Lola. “Lola,” ani ko. “Oh apo, tumayo kana d’yan at lumabas ka na rito. ‘Yong almusal mo nakahanda na kanina pa.” Bumangon ako sa higaan sabay banat sa aking buong katawan. “Kanina pa pala kayo gising Lola?” sabay lugod ko ng aking mga kamay sa dalawa kong mata. “Abay oo naman, sinabi mo kasi kagabi sa akin na may importante kang lakad ngayon. ‘Di ba sabi mo maghahanap ka ng paaralan ng kolehiyo na siyang angkop sa kursong kukunin mo?” di muna ako nakasagot at sadyang tumitig nalang kay Lola, agad niya naman akong nilapitan at umupo sa tabi ko, sabay himas ng kanyang kamay sa mala bewang na haba at makapal kong buhok. “Lola? Napag-isipan ko kasi, wala po tayong sapat na pinansyal para ipanggastos sa aking pag-aaral. Gugustuhin ko mang mag-aral SA kolehiyo na maaaring angkop SA aking kurso, per
Tinitingnan ko ang wrist watch ko para e check ang oras habang naghihintay sa bff kong si JULLIENE. Isang oras na din kasi ang nakalipas pero wala paring kahit clue na darating talaga siya, kaya habang wala pa siya, napag-isipan kong pumunta muna sa restroom para ayusin ang sarili ko. “Bakit ba kasi wala kapa beshy, may importante pa naman akong lalakarin ngayon.” bulong ko sa sarili habang nakaharap sa malaking salamin sa wall ng restroom. “Hayyyy! Darating pa kaya siya? Baka hindi na siya darating, sayang naman ngayon pa lang sana kami magkikitang muli, tapos walang mangyayari.” lungkot kong pagmumuni-muni at bagsak ang balikat habang nakatingin sa aking repleksyon. Maya’t maya narinig ko ang pagtunog ng cellphone ko, at agad kong sinagot ito. “Hello!” “Oh beshy, nasan ka? Nandito na ako. Sorry medyo natagalan ako, dumating kasi yung jowa ko kanina sa condo.” paliwanag niya. “Salamat naman at nakarating ka na, kanina pa ako naiinip
Bago magtakipsilim ay nakarating na ako sa bahay, at agad naman akong sinalubong ni lola sabay nagmano sa kanya. “Mano po Lola. Pasensya na po kayo at natagalan ako ng uwi.” ani ko sa kanya, at tumango lang siya. “Kumusta naman ang lakad mo ngayon? Ayos lang ba? Nakapag inquire ka na ba kung saang akademya ka mag-aaral?” sunod-sunod na tanong sa akin ni lola at napagbuntong huminga ako ng malalim. “Oh bakit? Para yatang ang bigat-bigat ng hiningang binitawan mo, may problema ba?” tanong niya ulit. “Wala po Lola, wala pong problema. Maayos Naman po ang lakad ko kanina, actually my napili napo akong academy na maaaring pasukan ko.” “Eh mabuti naman kung ganon! Ay heto, pinaghanda kita ng paborito mong ulam, kumain kana para makapahinga ka. Alam kong napagod ka sa biyahi.” “Sige po lola.” Pagkatapos kong kumain agad akong nagtungo sa aking silid. Ibinagsak ko ang aking katawan sa kama at napatitig nalang sa kisa
Maliwanag na sa labas, nakatayo lang ako dito sa may bintana habang nakatanaw lang sa labas. Walang kibo at malalim ang iniisip, nanghihinayang kasi ako sa nangyari at dala narin ng pagsisisi. “Tapos na ang 4 na araw.” lungkot kong saad sa aking sarili at napahawak sa aking sintido. “Hindi talaga ako pinalad, sana ‘di nalang ako nagpadala kay Julliene. Sinayang ko lang ‘yong pamasahing binigay sa akin ni Lola, pambili pa naman niya ‘yon ng pang maintenance niya. Nagsisisi ako, mas mabuti pa sana di na ako tumuloy doon, tanga ka kasi Shun....ang gaga mo talaga.” sabay limas ng dalawa kong kamay sa aking mukha. At sa hindi inaasahan bigla akong nakarinig na nag ring ang phone ko. Agad ko naman itong nilapitan at tiningnan kung sino ang tumawag. “Unknown number? Sino kaya ‘to.” Di ko muna sinagot ang tawag at inilapag kong muli ang phone ko sa mesa. Babalik na sana ako sa bintana, ng bigla itong tumunog ulit, kaya pinulot ko ito. “Unknown number na na
Hinintay ko ang pagtatapos ng dalawang buwan at eto na nga iyon, pasukan na naman. Eto na ang pinakakahintay kong pagkakataon upang suongin ang panibagong kabanata na nakaabang sa aking bawat hakbang. At sa araw na ito, ito rin ang unang pagkakataon na magkakahiwalay kami ni Lola. Hindi ko maiwaglit sa aking isipan ang nakikita kong kalungkutan sa mga mata ni lola sapagkat kailanman ay hindi pa kami nakaranas na pinaglayo. Gaano man kahirap pigilan ang nararamdaman ko pero kailangan kong gawin to para sa kinabukasan namin ni Lola. Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng aking mga luha habang yakap-yakap ko siya sapagkat ngayon pa lamang ay namimiss ko na siya. “Mag-iingat ka doon ha? At wag na wag mong pababayaan ang sarili mo. Mag-aral kang mabuti, wag ka munang magboboyprend! Tsaka nalang tayo maglandi pagmakatapos na ng pag-aaral.” “Lola....” sabay dabog ng kanang paa ko. “Wag naman po kayo mag-isip ng ganyan. Wala pa po sa isip ko yan, para po ito sa kina
"Alam mo ang pangalan ko?""And why not, I asked mom." napatingin ako kay Mrs. Noble."Oo nga pala." ani ko at muling ibinalik ang aking paningin sa aking pagkain."Since the school are getting started on Monday, sabay na tayong pumasok." agad na naman ako muling napatingin sa kanya, at napansin ko ring nagtitinginan sa amin ang mga co-scholars ko na kasabay namin sa pagkain."Bakit po sir, nag-aaral ka pa rin ba?" at napatawa siya sa sinabi ko at tinugunan niya naman ng seryusong sagot."Stop calling me f*cking sir. Just call me my name Kevin, I've done introducing with you recently." "Abay! Masungit nga!" pabulong kong sabi."What did you say?""Wala po! I mean, nice meeting you po, Kevin." ___Lunes na! Bumaba ako sa kotse ni Kevin, kakarating lang namin dito sa labas ng campus at nakita ko agad ang napakadaming mag-aaral."So let's go." ani ni Kevin at nagpakawala
>>>3 YEARS LATER