“Stop asking me Kris, leave me alone!” sungit ni Shun sabay tulak kay Kris. Muli siyang hinablot ni Kris at ikinulong sa mga braso nito. “I don’t want to fight, I just want to know.” paliwanag ni Kris sabay pagpupumiglas naman ni Shun. “I don’t need to explain it to you! Let go of me Kris!” “Shun, please!” pagpipigil ni Kris na may halong pagmamakaawa. “Bitiwan mo ako Kris, kung gusto mo na sagutin kita.” “Okay, fine.” sabay bitaw ni Kris at nginitian siya ni Shun. “Thank you!” ani Shun pero bigla siya nitong tinakbuhan. Biglang nag-init mukha ni Kris kaya napasubo na rin siya upang habulin si Shun. “You can’t scape on me Shun!” sigaw ni Kris at patuloy sa pagtakbo si Shun. Nilingon pa nito si Kris ngunit ‘di niya namamalayan na babangga na siya sa isang makapal na halaman na tanim sa park. Agad siyang bumulagta at nandilim ang paningin, natulala siya habang nabibilad sa araw at napaimpit sabay sapo sa noo. Dumating si Kris at pilyong ngumiti habang pinagmamasdan siya, nakapame
“What am I gonna do? Whether you want it or not, I must repay you for what I owe.” “Ano ba talaga ang gusto mong mangyari Shun? Ano na naman bang drama ‘to?” kunot noong tanong ni Kris. “Kuya?” banggit ni Kevin na pumasok sa office na wala man lang pasabi.Umayos ng tayo si Kris upang harapin ang kapatid. “Napasugod ka? May kailangan ka ba?” pilyong ngumiti si Kevin at napa sulyap kay Shun. “Ano? Naayos niyo na ba ang problema nyo?” agad na tanong ni Kevin pero ‘di maiwaglit ang paningin kay Shun. Napansin ito ni Kris at lumingon din kay Shun. “Mukhang ibang problema din ang pinunta mo dito, umayos ka!” asta ni Kris na magkasalubong ang mga kilay. Napaismid si Kevin at nagpigil ngiti sabay hampas ng kamay niya sa braso nito. “Ikaw naman kuya, ano na naman ang iniisip mo?” “Huwag mo akong dramahan, kilala kita.” “Hindi nga, nandito ako ako para ipaalam sayo na nakauwi na galing probinsya si ate Patty, hinahanap ka nga pati ni Bruce.” “Talaga? Ba’t ‘di man lang ako tinawagan.”
(Door knocking)“Tita? May kumatok po sa pinto, paki-bukas po muna magbibihis lang ako.” sigaw ni Shun mula sa kwarto niya na kakatapos lang maligo.“Saglit lang iha, pupuntahan ko na.” sagot naman ni tita Belle at nagpunas muna ng kamay niya bago magtungo ng pinto.“Baka si Terence na ito.” hunghong ni tita Belle while naglalakad patungo sa pinto. Agad niyang binuksan ang pinto ng marating niya ito. Gulat na gulat siya at nanlalaki ang mga mata ng bumungad sa kanya ang taong ‘di niya inaasahan. Napatingin siya sa kabilang kamay nito at may hawak na brown envelope.“Kris? Paano mo natunton ang lugar na to?” Kris smirked sarcastically and nodded.“Kumusta ka na tita?” hindi nakasagot si tita Belle at napa signed cross pa ito.“Hinahanap ko lang po ang pamangkin niyo.” dagdag ni Kris at napalunok si tita Belle.“Diyos ko, mahabaging langit!” sambit ni tita Belle at nagpigil ngiti si Kris.“Hindi niyo po ba kami papapasukin tita? Kasama ko po si Kevin.” agad namang nagpakita si Kevin mul
THE NEXT DAY…Kevin entered his brother's office with a smile on his face. Kris didn't notice him while staring at his phone. Kevin quietly gets near Kris' table and puts a pile of papers there.“Isn’t she contacted you?” he asked and finally Kris noticed him.“Nandiyan ka pala? Sorry, ‘di kita napansin.” Kevin smirked and sighed.“It’s okay, what is your plan now?” “I’m going to the civil registrar today, after the meeting. Kukuha ako ng mga papeles about sa marriage namin ni Shun. Kailangan kong ipunin lahat yun, just in case of trouble may maipaglalaban akong personal reason.”“Are you telling me you will proceed with the demand against Shun?” then Kris quietly shook his head.“No! Why should I do that?”“So what's the point?”“Kevin, she's my wife! I know at first it ain’t easy to apologize since I put her at risk. But at this point I will never quit, nor surrender for just some stupid issue.” then Kevin widely smiled in front of his brother. Kris noticed it with his grumpy face.
Mag-a-alas otso na ng umaga, tumunog ang alarm clock at ako ay nagising, sabay ng pagbukas ng pinto at doon bumungad sa akin ang mukha ni Lola. “Lola,” ani ko. “Oh apo, tumayo kana d’yan at lumabas ka na rito. ‘Yong almusal mo nakahanda na kanina pa.” Bumangon ako sa higaan sabay banat sa aking buong katawan. “Kanina pa pala kayo gising Lola?” sabay lugod ko ng aking mga kamay sa dalawa kong mata. “Abay oo naman, sinabi mo kasi kagabi sa akin na may importante kang lakad ngayon. ‘Di ba sabi mo maghahanap ka ng paaralan ng kolehiyo na siyang angkop sa kursong kukunin mo?” di muna ako nakasagot at sadyang tumitig nalang kay Lola, agad niya naman akong nilapitan at umupo sa tabi ko, sabay himas ng kanyang kamay sa mala bewang na haba at makapal kong buhok. “Lola? Napag-isipan ko kasi, wala po tayong sapat na pinansyal para ipanggastos sa aking pag-aaral. Gugustuhin ko mang mag-aral SA kolehiyo na maaaring angkop SA aking kurso, per
Tinitingnan ko ang wrist watch ko para e check ang oras habang naghihintay sa bff kong si JULLIENE. Isang oras na din kasi ang nakalipas pero wala paring kahit clue na darating talaga siya, kaya habang wala pa siya, napag-isipan kong pumunta muna sa restroom para ayusin ang sarili ko. “Bakit ba kasi wala kapa beshy, may importante pa naman akong lalakarin ngayon.” bulong ko sa sarili habang nakaharap sa malaking salamin sa wall ng restroom. “Hayyyy! Darating pa kaya siya? Baka hindi na siya darating, sayang naman ngayon pa lang sana kami magkikitang muli, tapos walang mangyayari.” lungkot kong pagmumuni-muni at bagsak ang balikat habang nakatingin sa aking repleksyon. Maya’t maya narinig ko ang pagtunog ng cellphone ko, at agad kong sinagot ito. “Hello!” “Oh beshy, nasan ka? Nandito na ako. Sorry medyo natagalan ako, dumating kasi yung jowa ko kanina sa condo.” paliwanag niya. “Salamat naman at nakarating ka na, kanina pa ako naiinip
Bago magtakipsilim ay nakarating na ako sa bahay, at agad naman akong sinalubong ni lola sabay nagmano sa kanya. “Mano po Lola. Pasensya na po kayo at natagalan ako ng uwi.” ani ko sa kanya, at tumango lang siya. “Kumusta naman ang lakad mo ngayon? Ayos lang ba? Nakapag inquire ka na ba kung saang akademya ka mag-aaral?” sunod-sunod na tanong sa akin ni lola at napagbuntong huminga ako ng malalim. “Oh bakit? Para yatang ang bigat-bigat ng hiningang binitawan mo, may problema ba?” tanong niya ulit. “Wala po Lola, wala pong problema. Maayos Naman po ang lakad ko kanina, actually my napili napo akong academy na maaaring pasukan ko.” “Eh mabuti naman kung ganon! Ay heto, pinaghanda kita ng paborito mong ulam, kumain kana para makapahinga ka. Alam kong napagod ka sa biyahi.” “Sige po lola.” Pagkatapos kong kumain agad akong nagtungo sa aking silid. Ibinagsak ko ang aking katawan sa kama at napatitig nalang sa kisa
Maliwanag na sa labas, nakatayo lang ako dito sa may bintana habang nakatanaw lang sa labas. Walang kibo at malalim ang iniisip, nanghihinayang kasi ako sa nangyari at dala narin ng pagsisisi. “Tapos na ang 4 na araw.” lungkot kong saad sa aking sarili at napahawak sa aking sintido. “Hindi talaga ako pinalad, sana ‘di nalang ako nagpadala kay Julliene. Sinayang ko lang ‘yong pamasahing binigay sa akin ni Lola, pambili pa naman niya ‘yon ng pang maintenance niya. Nagsisisi ako, mas mabuti pa sana di na ako tumuloy doon, tanga ka kasi Shun....ang gaga mo talaga.” sabay limas ng dalawa kong kamay sa aking mukha. At sa hindi inaasahan bigla akong nakarinig na nag ring ang phone ko. Agad ko naman itong nilapitan at tiningnan kung sino ang tumawag. “Unknown number? Sino kaya ‘to.” Di ko muna sinagot ang tawag at inilapag kong muli ang phone ko sa mesa. Babalik na sana ako sa bintana, ng bigla itong tumunog ulit, kaya pinulot ko ito. “Unknown number na na