Chapter 87

Napatayo tuloy ako sa aking higaan nang dahil doon. Nagdadalawang-isip tuloy ako ngayon kung pupuntahan ko ba siya o hindi. Para kasing hindi okay ang lagay niya. Hindi naman siya tatawag sa 'kin nang gano'n lang. Wala ba siyang kasama sa bahay nila?

Maaga pa naman, hindi naman nagyaya kahapon si Yatco na magsimba. Kung mag-text man diya, baka mamaya pang hapon kung sakali man. Mabilis lang naman siguro kung pupunta ako kina Amos. Pero sandali, bakit ko ba siya iniisip? Wala na nga dapat akong pakialam sa kaniya. Hindi ako dapat nag-aalala.

Nagtatalo ngayon ang puso at isip ko. Sabi ng puso ko, push lang. Puntahan ko 'yung tao bilang pagmamalasakit man lang. Sabi naman ng isip ko, huwag ko nang ituloy ang binabalak ko. Binasura niya na 'ko ako kaya hindi ko na siya dapat pagtuunan pa ng pansin. Nahihirapan akong mag-decide kung ano ba talaga.

Ilang saglit pa, ipinaubaya ko na ang lahat sa barya. Kumuha ako ng piso sa loob ng aking bag para ito na ang magdesisyon kung pupuntahan ko