"Ay, sayang naman kung gano'n. 'Di bale, marami pa namang pagkakataon," sambit ni Ate Wanda."Oo nga po," segunda ko."Mag-te-take po ba kayo agad ng board exam pagka-graduate ninyo?" pag-iiba ko ng topic. Iniiwasan kong maging topic sina Osang at Gela at baka may maungkat pa na 'di dapat. Mas okay ng maging sigurado."Oo naman, sayang ang pagkakataon kung hindi," tugon ni Ate Wanda. "At saka mas kakailanganin namin 'yon para makapagturo sa public school. Alam mo naman, mahirap magtrabaho sa private school dahil mababa lang ang sahod," turan naman ni Ate Jane."Oo nga po, kaya nga po 'yung ibang teacher ang course ay nagma-masteral at doctorate pa para tumaas ang suweldo nila," saad ko."True, mahirap talaga maging guro," komento ni Ate Jane.---Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na kami sa isa't isa. Bumalik na ako sa aming building dahil mayroon pa akong huling subject. Dumaan na muna ako sa CR para makapag-ayos muna ng aking sarili. Habang naghuhugas ako ng kamay sa may sink,
Habang nasa biyahe kami at binabagtas ang daan patungo sa 'min, pahikbi-hikbi lang ako habang nakadungaw sa may bintana. Hindi pa rin mawala sa isip ko ang kumalap na tsismis sa silid namin. May mga dagdag-bawas sa kuwento ngunit hindi ko ito maiwasto. Mas pinili kong manahimik kaysa ipaalam sa kanila ang side ko."Kaya mo pa ba?" concern na tanong ni Yatco.Ibinaling ko ang tingin ko sa kaniya at nagpakawala ako ng isang pekeng ngiti at tumango-tango pa 'ko. Kinakaya ko pa naman pero hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin."Handa naman akong makinig sa kuwento mo. Kung hindi mo naman nais i-share, okay lang din naman," malumanay niyang sambit."Wala na, friendship over na talaga kami nina Osang at Gela," turan ko."Ako ba ang dahilan no'n?" tanong niya."Hindi mo naman kasalanan 'yon, kasalanan ko 'yon. Sabi ni Gela sa 'kin kanina, makikipagbati na sana sa 'kin si Osang pero nang pumutok ang issue patungkol sa 'tin at kinumpirma mo 'yon sa my day mo, 'yung pag-asang maibalik
Pagkababa ko ng hagdan, muntik na akong mapaigtad sa gulat nang mamataan ko si Arthur na nakaupo sa may sofa ng sala at kausap si Mama. Nawala ang antok ko nang dahil do'n. Ano na naman ang pumasok sa isipan niya at naisipan niyang sunduin ako nang ganito kaaga?"Oh, nandito na po pala ang prinsesa ko," sambit ni Arthur nang makita niya ako akong nakatayo sa may hagdan.Syaks talaga! Gulo-gulo pa ang buhok ko, hindi pa ako naghihilamos, at higit sa lahat, wala pa rin akong mumog. Nakakahiya naman sa kaniya na ganito ang itsura ko que aga-aga. Pero kung sabagay, wala namang maganda agad pagkagising pa lang."Prinsesa your face. Ang aga mo namang mambwisit dito sa bahay? Wala naman tayong napag-usapan na susunduin mo 'ko," bungad ko habang unti-unting binabagtas ang daan pababa."Hindi naman na kailangan pang ipaalam ang gano'ng bagay. Bilang masugid mong manliligaw, kailangan ko s'yempre na magpakitang gilas hindi lang sa 'yo kundi pati na rin kay Tita," nakangisi niyang samabit habang
"Ang bilis makahanap ni baks, kinabog talaga ang ganda natin," dagdag pa ni Angelica habang inaayos ang binili niyang pagkain."Ganda talaga ang puhunan," segunda ko. Napaapir na lang tuloy kami sa tuwa nang dahil doon.Matapos 'yon ay nagsimula na kaming kumain. Nakitikim din ako ng nachos ni Angelica. Ang mahal nga lang ng tinda, 80 pesos. Parang nilagyan lang ng kaunting giniling, gulay-gulay at dressing sauce. Pero okay naman ang lasa niya, masarap din.Bakas naman sa mukha ni Angelica na nagustuhan niya 'ying inirekumenda ko. Sarap na sarap siya at baka nga mag-extra rice pa siya kapag nagkataon. "Oo nga pala, Juness. Nag-de-date na pala kayo ni Arthur Yatco. Ibig sabihin ba nito ay sinunod mo ang mga payo namin sa 'yo?" tanong niya."Nasa public area tayo, girl. Hindi natin 'yan dapat pag-usapan dito," wika ko. Hindi ko alam kung sinunod ko nga ba ang payo nila. Maybe oo dahil nakikipag-date ako ngayon kay Arthur. Iyon naman talaga ang goal, ang pagselosin si Zerudo. Gusto ko
Ready na ako para sa exam ko mamaya. Masaya at handa kong kahaharapin ang araw ng ngayon. Hindi ako susunduin ngayon ni Yatco, busy rin kasi siya. Pagkarating ko sa school ay tumungo na muna ako sa CR para mag-retouch. Kailangang matanggal ang mga pawis-pawis para fresh pa rin pagdating sa classroom. Iyon talaga ang challenge kapag bumibiyahe ka gamit ang public transportation, pagod ka na, pawis na pawis ka pa.Pagkarating ko sa classroom, naupo na ako sa aking upuan at isa-isa kong inilabas 'yung notes and reviewer ko. Mayroon pa akong 30 minutes para i-refresh sa utak ko 'yung mga ni-review ko kagabi. Kaunti pa lang kami rito, halos lahat ay abala rin dahil ayaw rin nilang bumagsak. Wala pa sina Osang at Gela, panigurado namang nag-review nang puspos 'yung mga 'yon.Makalipas ang tatlumpung minuto, dumating na 'yung prof namin. Ipinaayos niya ang aming mga upuan kaya 1 meter ang layo namin sa isa't isa. Mayroong 3 set 'yung exam kaya hindi ka talaga makakakopya sa katabi mo. Pagkat
"May naisip akong twist sa twist ng story. 'Di ba may sumpa sina Romyo at Julietta na nagiging daga? Mas maganda kung ang gaganap sa 'ting Romyo at Julietta ay gagawin nating mala-Shrek and Princess Fiona," turan ni Zendi."Ibig mo bang sabihin ay panget dapat ang gaganap sa main characters natin?" saad ni Jessa. Nagtawanan tuloy kaming lahat nang dahil doon."Hindi naman sa panget, medyo papapangitin lang natin," tugon ni Zendi."Baka naman maging comedy 'yung dating no'ng sa 'tin?" sambit ko."Exactly! Gagawin natin siyang medyo comedy para naman masaya at hindi masyadong seryoso 'yung mga manunuod. At dahil d'yan, ang naisip kong gaganap bilang Julietta ay ikaw, Lilibeth. At bilang Romyo naman, ikaw... Oliver," wika niya."Ayan, parang sinabi mo naman na panget talaga ako," turan ni Lilibeth. Nagtawanan tuloy ang grupo namin nang dahil doon. Oo, hindi maganda si Lilibeth pero hindi naman siya panget. Medyo kulang lang siya sa ganda. "Kaya nga, grabe talaga 'tong si Zendi," segunda
Matapos naming mahimay 'yung bawat transition ng scene ay nagsimula na kaming gumawa ng mga props namin. 'Yung iba ay nag-drawing ng puno, kalesa, at mga bahay-bahay sa may karton. Mabuti na nga lang at magaling mag-drawing si Oliver kaya siya ang naka-toka sa pag-drawing ng mga kaharian. 'Yung iba ay naggupit naman ng mga pang-design namin. Napagdesisyunan naming old style ang aming kasuotan since gano'n naman talaga noong sinaunang panahon. Kay Tita si Zendi na may-ari ng isang boutique kaya siya na rin daw ang bahala sa mga magagara naming kasuotan.Nakitulong na rin ako sa paggupit para gumawa naman ng mga confetti. Nagpatulong naman si Zendi kina Shammy at Lilibeth para isaayos ang pagkakasunod-sunod ng mga script. After lunch lang din kasi ay magsisimula ns kamkng mag-record para next week, practice na lang kami ng blockings ng bawat scene.Bago mag-alas dose, niyaya ulit ni Zendi ang mga boys para kuhanin ang magiging tanghalian namin. Puwede naman daw sana kami sa bahay nila k
Pagkatapos naming kumain ay talaga nga namang may natira pang ginisang sayote. Medyo marami-rami pa siya. Sayang naman kung itatapon lang. Kaya habang nagliligpit ang lahat, lumapit ako kay Zendi para ibulong ang pakay ko."Zendi, baka naman puwedeng i-sharon ko na lang 'yung natirang ginisang sayote. Sayang naman kung walang kakain at itatapon lang," mahina kong sambit."Ay, sure. Wala rin namang kakain niyan sa bahay kung iuuwi ko man. Sige, ikaw na bahalang magbalot no'n," aniya."Wow, thank you talaga!" saad ko sabay yakap sa kaniya. Pagkatapos no'n ay kinuha ko na 'yung tupper ware ng ginisang sayote. Mabuti na lang at may naitabi pa kaming supot na pinangtakip kanina sa mga sandwich. Iyon na ang ginamit ko para ipangbalot sa ulam na iuuwi ko."Ayan, ngayon ko lang nalaman na certified sharonian ka rin pala, Juness," saad ni Lilibeth habang isinusupot ko 'yung natirang ginisang sayote."Oo naman, fan na fan ako ni Ate Showie. Halata naman, 'di ba?" nakangisi kong sambit."Welcom