4 - Elio

VERONIKKA ELYSE LAURIER

Ilang minuto akong nakatitig kay sa kanya nang bumukas ang pintuan ng kwarto niya. Sabay kaming napatingin ni Sir Elio doon at nakita namin ang nakangising si Ate Tri.

"Ang tagal niyo, akala ko gumagawa na kayo ng milagro!"

"Ate Tri/Tri!" We said in unison.

Ramdam ko ata ang pamumula ng pisngi ko sa sinabi ni Ate Tri.

"What? You're both adults!" Ate Tri said mischievously.

Bigla akong nakaramdam ng kakaiba nang ramdam kong biglang lumamig at nang mapatingin ako kay Sir Elio, malamig na itong nakatitig. Feel ko sobrang dilim na ng aura niya.

"Demetria." Tawag sa kanya ni Sir Elio.

Bigla namang nagsitaasan ang buhok ko sa katawan ng tawagin si Ate Tri sa kanyang buong pangalan, aside, it was too deep, too cold, sobrang nakakatakot din na halos manginig na ang buo kong katawan dahil sa boses niyang iyon.

"Com'on, Elio. Your kids are waiting for you," malumanay na sabi ni Ate Tri. Nakangiti siya na para bang hindi natatakot kay Sir Elio. Maybe she's used to it. Isa pa, Sierra narin naman siya kaya hindi siguro siya natatakot.

"Leave."

Kaagad akong gumalaw para umalis sa tabi niya at nang nasa pintuan na ako ay nagsalita si Ate Tri.

"Alam mong hindi ito gusto ni Veronica, Elio. Pinapabayaan mo masyado ang sarili mo. You can't even take care of your kids. Look at yourself, Elio. Your kids afraid of you. Gusto mong lumaki silang takot sa'yo at iniiwasan ka nila?" Napalunok ako sa sinabi ni Ate Tri. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.

"No one wants this, Elio. We also love Veronica and we're grieving too. Pero Elio, limang taon na. Anong gusto mo? Do you think Veronica can rest in peace seeing you like this? So distant also with your kids? Fix yourself, Elio. Walang ibang tutulong sa'yo kung 'di ang sarili mo."

Huling sabi ni Ate Tri bago tuluyang umalis. Sa bawat salitang binitawan niya, ramdam ko ang pait at lungkot. Na pati siya ay nahihirapan din sa pagkawala ni Veronica.

Ang cringe, calling the name same as mine.

Narinig ko ang pag-iyak ni Sir Elio. Ramdam ko ang halo-halong emosyon sa pag-iyak niyang iyon. Bigla akong nakaramdam ng awa sa kanya.

I found myself drawn towards Sir Elio, a sense of empathy urging me to approach him despite the delicate nature of the situation. As I gently tapped his shoulder to gain his attention, he looked up, his eyes reflecting a mix of sadness and introspection.

"Sir, hindi po sa nanghihimasok... But the kids are already sad knowing that they don't have a mother," I began softly, choosing my words carefully. "Sana huwag mo pong ipagkait pa sa kanila ang isang ama."

Sir Elio remained silent; his expression unreadable but attentive. I continued, feeling a surge of compassion for both him and the children he cared deeply for.

"They need you more than anything else, sir," I added, my voice steady yet filled with genuine concern. I placed a gentle, reassuring pat on his shoulder, hoping to offer some comfort amidst his evident emotional turmoil.

Before I turned to leave, I noticed tears still glistening in Sir Elio's eyes. It was a poignant reminder of the weight he carried and the depth of his emotions. I hesitated, wanting to say more but also respecting the intimacy of the moment. With a quiet nod, acknowledging the gravity of his situation, I left him to his thoughts, hoping that my words had offered some solace in his time of need.

Noong una, akala ko ang mga babae ang wagas magmahal. Hindi ko aakalaing, mas wagas magmahal ang mga lalaki. His wife already left him, yet over the years, he still loves her. He still wants her, he still grieving for her. His love for Ms. Veronica is untouchable. His loving her unconditionally.

"Happy birthday, happy birthday, happy birthday to you!" The two kids blow their candle with Ma'am Karina and Sir Bernard on their sides.

Hindi ko mapigilang hindi mapaisip, kung si Sir Elio ang kasama ng mga bata sa pagblow ng kandila, siguro mas sasaya ang mga bata.

Pagkatapos kong sabihin kay Sir Elio iyon, bumaba siya kanina at nagmamadaling umalis ng bahay. Ate Tri and Ate Lily saw him leaving frantically. But the two heaved a sigh and let Sir Elio do his things.

Ate Tri at Ate Lily exchanged knowing glances, their expressions reflecting a mix of sympathy and understanding for Sir Elio's plight. They had seen him in moments like this before—moments when his emotions seemed to overwhelm him, especially in relation to his enduring love for Ms. Veronica.

"He's still not over her," Ate Tri murmured softly, her voice tinged with compassion.

Ate Lily nodded in agreement, her gaze following Sir Elio until he disappeared from view. "Some loves are just... impossible to let go of," she replied, her tone reflecting the weight of her words.

"Nurse Nika!" Napatingin ako kay Vlad ng tawagin niya ako, tsaka biglang hinila ang kamay ko palapit sa mga pinsan niya.

"This will be my mama!" Natatawang sabi ni Vlad, pinapakilala ako sa mga pinsan niya.

Ha? Ano daw? Mama? Bakit bigla akong naging mama?!

Nabigla ako nang hawakan ni Vien ang libreng kamay ko kaya napaupo ako sa para lebelan sila.

Vlad and Vien's eyes full of ecstasy, like their hearts mend from everything that hurts them. For a minute, I saw their true happiness.

"Why?" Vienna asked. I smiled at her and caress her arms.

As much as I wanted to tell to them that I will never be their mom, I refrain myself from saying that. I don't want their birthday ruin because of what I've said.

Umiling lang ako at hinaplos ang mga kamay nila bago sila tawagin muli ng mga bata para maglaro.

"Nika!" Kaagad akong napalingon kay Doc Hira nang marinig kong tinawag niya ako. Kaagad akong lumapit sa kanya at nakipagbeso tulad ng lagi naming ginagawa.

"You look stunning," napa-'huh' kaagad ako sa sinabi ni Doc Hira, e naka suot lang naman ako ng floral dress.

"I mean blooming," she corrected, pero muli akong napa-'huh'.

San sa parte ko ang blooming? At bakit naman ako magiging blooming? Si Doc Hira talaga hindi ko ma-gets minsan.

"Hoy, doc! 'Di ko G. Bakit naman ako mabo-blooming, aber?" Wika ko kay Doc sabay tawa para mawala ang iniisip ko na baka inaasar niya ako dahil sa sinabi ko sa kanya kagabi.

Ate Tri and Ate Hira come towards us while all of them are grinning. Oh no! Hot seat ang lola!

Pinagpipilitan nilang tatlo saakin si Elio. Tulak ng tulak. Lumapit pa saamin sila Ate Seraphina at Ate Sam na asawa ni Sir Ethan at Sir Eros na parehong kapatid ni sir Elio.

Nakanguso lang ako dahil hindi ako sanay na tinutukso.

"Hoy, kapag 'yan nagkatotoo, mumultuhin kayo ni Nics 'yan!" Pagbibiro ni Ate Lily. Nagsitawanan naman sila habang ako ay napanguso lang.

"Hindi kaya meant to be silang dalawa?" Nakangising tanong ni Ate Sera. Mabilis namang napatango ang mga babae habang ako ay kagat labing iniiling ang mga pangungutya nila saakin.

"Veronikka Laurier. Tapos asawa ni Elio si Veronica Hyacinth Coleman." Magkaparehong pangalan pa.

"Hoy! Tigil niyo na nga kaka manifest d'yan kina Nika at Elio!" Singit ni Sir Emman at inakbayan ang asawa tsaka ito hinalikan sa ulo. Aww ang sweet.

"Ayaw mo nun, Em? Maganda naman si Nika, matalino din, mahiyain pero may humor din." Komplimento pa ni Ate Tri.

"Hoy ate! Lalaki na ulo ko dahil sa inyo! Tigil na nga! Nakakahiya!" Singit ko. Ramdam ko na talaga ang hiya dahil sa kanila. Mga juskong ito!

Lumapit naman si Ate Sam saakin at may binulong, "hayaan mo na sila at gusto lang ata magkaroon ng bagong baby sa pamilya. Mga menopausal na ata kaya ganyan," sabay kaming natawa ni Ate Sam sa biro nito.

"But the kids like Nika, sobrang na-attached na ang mga bata sa'yo, Nika compare sa mga dating naging private nurse ng mga iyan." Komento ni Ate Lily na asawa ni Kuya Reid na pinsan ni Sir Elio.

"Hindi ka na ata bibitawan ng dalawa, Nika." Nakangising sabi ni Doc Hira tsaka nilagok ang wine sa basong hawak.

"Doc naman e," nakanguso kong sabi.

"Go na 'yan be, lick you lips and swing your hips~" kanta ni Ate Lily at nakipag-apir pa kay Doc Hira.

"Hoy, ayaw kaya ni Elio sa mga flirty. Hayaan na natin silang dalawa, tsaka baka naman may boyfriend na si Nika, pinipilit niyo pa ang bata." Naiiling na sabi ni Ate Sera.

Nakapag-puppy eyes tuloy ako kay Ate Sera nang kampihan niya ako. Niyakap niya naman ako at inaalo ang likod ko.

"Tama ate, protektahan mo ako sa mga 'yan! Never akong magkakagusto 'dun!" Nagsitawanan naman sila sa sinabi ko.

"Imposible 'yan, Nika. Lahat kami dito ayaw namin sa kanila. Ano ito? Ayon, naka sampung anak na." Pagbibiro ni Ate Lily.

Mas lalo akong napanguso dahil sa kanila. My gaze turns to Vien who's silently sitting on the swing and plays by herself.

Bigla akong nalungkot sa nakita ko kasi mukhang sobrang lungkot ni Vien.

"Excuse me mga ate," paalam ko sa kanila.

Tumango naman sila kaya napuntahan ko kaagad si Vien.

"Hi there, our little princess! Is there's something bothering you?" I asked.

Dahang-dahan na napaangat ng tingin si Vien saakin. Nagulat ako ng bigla siyang tumayo at tumatakbo palapit saakin para yakapin ako.

Kaagad kong tinugunan ang yakap ng bata at binuhat ko siya. I heard her small sobs that pinch my heart.

"Why our princess is crying?" I baby talked with Vien.

"I... d-didn't s-see p-papa..." I bit my lips. Hinagod ko ang likod ng bata para mapatigil siya sa pag-iyak.

"He's around, Vien. Maybe he's looking at you right now." I turned around, para sana pumasok na sa loob ng mansyon when I saw Sir Elio standing at the entrance.

His both hands are on his pants pockets. Looking at me intensely and I couldn't figure out why.

Hinanap ko si Vlad at nakita kong nakikipaglaro pa ito sa mga pinsan.

"Vlad," I called his name.

Kaagad naman siyang napatingin saakin at ngumiti, tumayo siya mula sa pagkakaupo sa damuhan at naglakad papalapit saakin. Nang makalapit na siya ay kaagad niyang hinawakan ang kamay ko.

"Let's go in na? Masyadong malalim na ang gabi para mag-stay pa kayo sa labas," sabi ko sa kanilang dalawa. Vlad politely nodded his head and Vien too.

Muli akong napatingin sa harap at nandoon parin si Sir Elio, but his stares are now different. It was full of longing, and regrets, but I can feel that he's scared.

Lumapit kami kay Sir Elio at naramdaman ko nalang ang mahigpit na pagkakahawak ni Vlad sa kamay ko. Tumatago pa siya sa likod ko kaya natawa ako ng mahina.

"Let's meet your father," mahinang sabi ko sa dalawa. Vien tilted her head to face me. Buhat ko pa ang bata at nagpalalambing.

Nang makalapit kami kay Sir Elio, bigla siyang napaatras ng isang hakbang. Habang si Vlad naman ay nagtago sa likod ko. Si Vien naman ay tinago ang mukha niya sa leeg ko. Hays.

Puno ng takot ang mga mata niyang nakatingin kay Vien at Vlad.

"Talk to them, Sir Elio. Hindi ka nila mararamdaman kung nakakatitig ka lang." Natatawang sabi ko lalo na nang makita kong tensyonado ang lalaki.

"Chill, Sir Elio." Sumama naman ang tingin niya saakin kaya napatawa ako ng mahina.

"Tigilan mo 'yan hoy! Baka mas lalong matakot mga bata sa'yo!" Pinaningkitan ko ng mga mata ang lalaki pero umiwas lang ito ng tingin.

His head is tilted, yet he's side glancing at us.

"Nangangalay na ako, baka gusto mong buhatin si Vien?" Nagulat siya sa sinabi ko kaya napaatras siya.

Napahigpit naman ang kapit ng bata sa damit ko.

"Vien, hindi ba gusto mo makita si papa mo? He's here oh, wanna go to him?" I gently asked the kid. Desisyon parin ng bata kung lalapit ba siya kay Sir Elio o hindi.

Gumalaw si Vien at napatingin saakin. "Can I?" She mouthed. I smiled and nodded at her.

"Gusto niya daw," nakita kong ilang beses na napakurap si Sir Elio na nakatitig sa likod ni Vien.

Binaba ko si Vien tsaka ito humarap sa kanyang ama at naghihintay na buhatin siya. Napaupo naman ako para lebelan ang dalawa. Si Vlad na ngayon ang nakayakap saakin.

"Sir, hindi naman po chanak ang mga anak n'yo!" Natatawang sabi ko. Hays, kailan ba siya sasagot sa mga tanong ko?

Sir Elio moves his hand slowly to reach Vien's hands. It was so heartwarming scene. A father finally can touch his kids.

Nang hawak na ni Elio ang kamay ni Vien ay napatitig siya rito. He carefully caress his big hands into Vien's tiny hands. The way he held her hands felt both protective and possessive, a mix of fear and hope swirling in his eyes.

The scary expression is still evident on his face, yet I can see happiness in his eyes. A hopeful.

"D-Daddy," ani Vien. Nagulat ako sa biglaang pagtulo ng luha ni Sir Elio. Kaagad niyang pinunasahan iyon.

Napansin kong puno ng pagtataka ang mga mata kaya hinaplos ko ang likod ni Vien at ang kamay ni Vlad.

"E kung niyakap mo na kaya?" Natatawa kong sabi.

"I-I can't. I... I might break her bones. She's... She's too small." Kinakabahang sabi ni Sir Elio. Iyon ba ang dahilan kung bakit ayaw niyang hawakan ang mga anak niya?

I chuckled, "She's waiting sir," napakurap ng ilang beses si Sir Elio at titig na titig kay Vien.

"Can... I?" He asked, his voice barely above a whisper.

Vien politely nodded her head and, instead of responding verbally, she walked towards Sir Elio and wrapped her little arms around his legs in a tender embrace. Sir Elio looked down, surprised but touched by the gesture.

He still didn't know what to do, but he slowly carried Vien into his arms. The child clung to him, her small arms wrapping tightly around his neck.

The scene was so overwhelming, filled with emotion and tenderness. It was a perfect father-daughter moment, a bond being formed and strengthened. Sir Elio held her close, feeling a sense of peace and purpose wash over him. For the first time in a long while, he felt like everything might just be okay.

Vlad watched them full of amusement, yet I can feel he's tense. Kaya naman ay binuhat ko siya at nilapit kay Sir Elio.

"H-Hi," Sir Elio greeted to his son. Kaagad na itinago ni Vlad ang mukha niya sa leeg ko, ramdam ang kahihiyan.

"Com'on, Vlad. 'Di ba sabi mo saakin gusto mong malapitan, daddy mo?" Tanong ko dahilan para mapatingin saakin si Vlad.

Ilang sandali lang ay sumandal siya sa leeg ko at napatingin ng dahan-dahan kay Sir Elio na naghihintay ng tingin sa kanya ng anak na lalaki.

When their gazes met, Sir Elio smiled.

"Daddy," wika ni Vlad.

For another time around, Sir Elio cried while holding Vlad's hand and he kissed it.

"I'm so sorry, kids... B-babawi si Daddy... It's that okay?" Tanong ni Sir Elio sa dalawa. Nagkatinginan naman ang dalawa, tila nag-uusap sa utak sabay a tumango at tumawa ng marahan.

Napangiti ako nang makitang ayos na silang tatlo. I know there's still gaps in between of them, pero nakakatuwa lang unti-unti na silang nagkakaayos.

Bata pa naman ang dalawa kaya hindi mahihirapan si Sir Elio na makuha ang loob ng dalawa, lalo na't gustong-gusto din ng mga bata ang maging malapit sa kanilang ama.

"Happy birthday my babies," Sir Elio gently said. Nabigla naman si Sir Elio nang halikan siya ni Vien sa pisngi, kaya napatawa kaming dalawa ni Vlad sa gulat na expression ng lalaki.