Four days before Christmas, we headed to London, riding on their private planes. Ang iilang mga pinsan ni Elio ay nauna nang bumiyahe papuntang London, at may mga nahuhuli din, tulad namin. Matagal kasing natapos ang exam nila Harvin kaya nahuli kami. Gusto sanang magpaiwan ni Harvin, pero hindi ako pumayag. This is our family trip together with Monica, Harry, and Haven kasama din ang boyfriend ni Haven na si Daniel. Our first international trip together. Hindi pwedeng hindi siya sasama. Hindi naman makakasama sila Mama at Tita Ali dahil sa may sakit si mama, pero binisita namin sila kahapon dala ang mga regalo para sa kanila.Nakarating kami ng London matapos ang mahabang biyahe, at ako naman ay laging nasusuka dahil sa pagkahilo at alog ng eroplano. Nag-aalala naman sa akin si Elio, kaya wala itong halos pahinga para lang bantayan ako at ang mga bata.Napanganga kami nang may limousine na huminto sa tapat namin. Tumawa naman si Elio dahil sa mga reaksyon namin. Literal kaming lahat
“Kids! Time to eat!” sigaw ko mula sa kusina at tinawag ang kambal maging ang mga pamangkin ko. Nakita ko namang pumasok si Elio sa kusina, buhat ang dalawang bata. Si Vien na nasa likod ng leeg nito, nakasakay. Habang ginagawa namang dumbbells ni Elio si Vlad. Natawa ako dahil tuwang-tuwa ang mga bata sa ginawa ni Elio. He’s wearing a tank top, and a gray checked pajamas. Kakagising lang. “Good morning, wife,” bati ni Elio nang makalapit ito sa akin, tsaka ako niyakap mula sa likod ko pagtapos niyang ibaba si Vlad at Vienna sa mga upuan nito. Kinilig naman ako sa pagtawag nito ng Wife sa akin. Kasi this time, I’m now his officially wife, at mas nakakakilig iyon. “Good morning, hubby,” I replied with a brimming smile. “Ako na d’yan, kumain ka na,” kaagad na kinuha ni Elio ang sandok na hawak ko at siya na nagsalin ng niluto kong sunny side up eggs sa mga plato. May mga katulong din naman kami, pero mas gusto ko pa rin na ako na naka-focus sa mga kakainin ng buo kong pamil
ELIO BLAZIEL SIERRAI woke up when I heard a loud siren. Pagdilat ko, nakaramdam naman ako ng pananakit ng katawan, but I eventually came back to my senses when I realized that my wife and my daughter is with me.Pero pagtingin ko sa likuran ko ay wala na si Vienna. I panicked.“One... Two... Three!” I heard the rescuers counting before trying to pry open the door where we were trapped. Naririnig ko ang lakas ng pagtulak at paghila nila, pero tila nahihirapan sila. The door creaked, but it wouldn’t budge right away. Kung nahihirapan silang buksan iyon, where’s my daughter? Where’s my Vienna?!“Vien...” my voice cracked as I whispered her name, the fear growing more intense. I didn’t want to believe the worst, but the uncertainty was tearing me apart.Napapikit ako nang mariin nang biglang sumakit ang tagiliran ko. It was sharp, and I couldn't ignore it any longer. I looked down, and there it was—isang malalim na sugat sa tagiliran ko, halos walang tigil iyon sa pagtulo.“Shit...” I m
VERONIKKA ELYSE LAURIERI stared unconsciously at the window. The pain... The hurt... The lose of my unborn child... Vienna’s missing... Elio’s got hurt... I got hurt... Harvin and Haven got hurt emotionally... Why? Bakit kailangan namin pagdaanan ang lahat ng ito?Paano... Paano ko tatanggapin ang lahat ng iyon? Ang hirap. Ang hirap dahil ako ang puno’t dulo ng lahat ng mga nangyayari sa pamilya ni Elio.My brother... Kidnapped Vien... His own blood... How... How can he do that? How could he kill his unborn nephew or niece that easily? How could he do that to me? Pagkatapos kong ibigay ang lahat sa kanya? Pagkatapos kong magpakatanga para sa mga luho niya at ng asawa niya, ganito ang ibabalik nila sa akin? How could they? What did I do wrong to be treated this bad? Fvk. Pagod na ako sa buhay ko. Akala ko magiging masaya na ako sa piling ni Elio dahil pinasaya niya naman ako ng tunay at minahal ng labis... Bakit... Bakit sa tuwing masayang-masaya na ako ay doon lang kukunin ng diyos
“Nope. She’s fine, Nika. Vien is fine, safe and sound.” Halos mapatumba ako sa sahig nang marinig kong ligtas si Vien. My baby’s safe. Okay na ako nang malaman kong ligtas si Vien.Ramdam ko namang inalalayan ako ni Harvin. Pero kaagad ko ring inilibot ang tingin ko sa paligid nang unti-unti nang lumalapit ang mga Sierra sa amin, ngunit hindi ko nakita si Eros at Elio.“Si... Si Elio? Where is he? Nasaan ang asawa ko? Wala namang nangyaring masama kay Elio, hindi ba?” sunod-sunod kong tanong. Sobrang basa na ng kamay ko dahil sa kaba at takot. Nanlalambot na rin ang mga tuhod ko kung hindi lang ako inaalalayan ni Harvin at ni Ate Lily, paniguradong nasa sahig na ako ngayon.Nagkatinginan sila Kuya Errol at Kuya Reid, huminga naman ng malalim si Kuya Emman tsaka lumakad naman papasok si Kuya Ezekiel kasama si Kuya Ravi para tabihan ang mga asawa nito. Anong nangyayari?Kaagad na nagsialisan na ang mga sasakyan para iparada iyon sa parking lot, pero hindi ko pa rin nakikita si Elio.“
ELIO BLAZIEL SIERRA I stared at Nika, who had been unconsciously looking at the window. She’s been like that for days, pero gumagalaw naman ito para asikasuhin kami ni Vlad at mga pamangkin niya. Hindi din ito kumakain ng maayos, kaya nag-aalala ako. It’s like she’s here, but her mind is somewhere else, lost in all the pain and worry. And as much as I wanted to reach out, to help her, I didn’t know how. Pero mas lalo akong nag-aalala sa kanya nang hindi ko man lang ito nakitang umiyak, at pagluksahan ang pagkawala ng anak namin. I didn’t know she could be this strong. Stronger than me, even. Or maybe she’s just pretending to be strong—for me, for Vien, for Vlad, and for Harvin, Haven and Harry. I admire her. I admire every fiber of her being, her resilience, her courage in the face of everything we’re going through. She’s the rock holding us all together, and I’m in awe of her strength. “They took Vien for ransom, Elio.” Eros said as he walking towards me holding his phone. Na p
VERONIKKA ELYSE LAURIER I heaved a sigh as soon as the rain poured down on us. Tag-ulan na naman at eto ang pinakaayaw ko sa lahat. Aside sa nakakalimutan kong magdala ng payong, ay may naaalala ako. Hindi naman sa pinakaayaw, ang dami lang naganap nang gabing iyon na hirap parin akong paniwalaan iyon. My ex-boyfriend cheated on me while my mom was on the verge of dying. We broke up under the heavy rain, both soaking wet, and my heart was torn into pieces. Basag na basag ako nang mga oras na iyon. Hindi ko na alam ang gagawin. Akala ko ang taong mahal ko ay siyang magbibigay ng saya na siyang nag-aalis ng mapait kong nakaraan. Even though he knew my past experiences, my pain, my sufferings, he still chose to cheat on me. Ang lala lang kasi sa limang taon kayong nagsama, hinayaan kong lokohin niya ako, padamahin na mahal niya ako, at ako lang wala nang iba. I was overwhelmed with frustration, questioning why everything had happened to me. I found myself in tears, standing at the ed
Vien was deeply engrossed in playing with her dollhouse, arranging miniature furniture and dolls with meticulous care. She eagerly beckoned Vlad to join her, despite his initial reluctance. "C-come on, V-Vlad! It's fun," she urged, her eyes sparkling with excitement.Vlad hesitated, eying the dollhouse skeptically. "But Vien, this is for girls," he protested, crossing his arms.Vien frowned slightly, her brow furrowing in determination. "I-It's okay, Vlad. L-Let's just play together," she said still stuttering but trying to speak.After a moment of consideration, Vlad relented with a small sigh, realizing how important this was to Vien. As they started playing, Vien's infectious laughter filled the room, temporarily lifting the weight of their challenging circumstances."Tha-that's n-not h-how to do it, V-Vlad." I observed gently as I watched Vien patiently guide her brother through assembling the dollhouse."You're really good at it, Vien." Komento ko. Sumilay sa kanyang mukha ang sa