Filicity Falcon Actually, kanina pa talaga ako naiinis hindi ko lang pinapahalata kay Zack at daddy Trevor. Kanina pa kami naghihintay d’yan sa babaeng paimportante na ’yan. If she didn't know where to put herself or she forgot what her role was in this mansion, then I would be glad na kaladkarin siya doon sa dapat na kalalagyan niya mismo. I'm losing my temper but I still manage to act okay like I always do in the front of the cameras. Ang pinakaayaw ko kasi sa lahat ay ang pinag hihintay ako ng mga walang kwentang tao. So now, while having dinner nagkukulitan din kaming tatlo nina Zack at dad. I really miss being with my Zackary, sobrang na miss ko ang kakulitan niya, ang sweetness niya, and the way he cares everything about me. Nagtatawanan lang kami nang may babaeng biglang pumasok at nagsalita. So! She's the rebound girl, just because I can't do that fucking marriage thing. Ang babaeng pumalit sa dapat sana ay pwesto ko!My god! Sa dami-daming babae sa mundo isa pa talagang muk
Celeste Makini Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa aking kama at dinampot mula sa side table ang bago kong cellphone. Bahagya ko pa itong hinimas. Animo’y nananaginip pa rin na pagmamay-ari ko talaga ito. Nang nagsawa na ako sa katititig dito ay muli ko na itong binuksan. Naka-install na rin ang messenger na iniwan kong nasa-downloading kanina kaya agad kong binuksan ang message na natanggap ko kanina. (“Hi love . . . Na-miss na kita, sobra ( sad emoji and crying emoji”) Napapangiti ako habang binabasa ang mensahe na ipinadala ni Phoe. Napaka-drama talaga nito. Ngunit kahit ganoon ay kahit paano, alam ko at ramdam ko na totoo ang mga salitang binitiwan niya patungkol sa pakakagusyo niya sa ’kin.(“Oy, Phoe-phoe. . . na miss ko na rin ang bestfriend ko. How did you know na meron akong fb account?”) tanong ko sa kanya. Ayaw ko talagang umasa siya, kaya enemphasize ko talaga ang salitang bestfriend. Kasi naman, ayaw ko talaga siyang masaktan. Phoenix is a kind man. Mas deserve niya iy
Zackary DevroxKanina pa ako naiinis habang naka-masid sa kanilang dalawa ng lalaki niya. ‘In my own house? Ano bang ginagawa ng lalaking ’yan dito?’ Hindi ko ipinagsasawalang bahala na birthday n’ya. It's the reason why I let her have a celebration here. But she doesn't have the right to bring a man here in my mansion. I don't have the guts to adjust, It's not my thing. At hindi ako basta-basta nagpapasok ng ’di ko lubos na kilala rito. Ang mansyon na ito holds every memories; Good memories of my family. And now, that stupid manang wants to tarnish it. Hinda yata sapat sa kanya ang ginawa niyang kahihiyan sa pangalan ko ilang na bago pa lang niya ginawa.Muli ay tahimik lang akong nagmamasid sa kanila. Hindi kapani-paniwala ang Lawrence na iyan. I know there's something behind him. Hindi ko lang mapangalanan kung ano. Ongoing pa ang investigation ni dad sa lalaking ’yan. Kaya for now, it's better to be safe than sorry. If I were to choose, hahayaan ko na lang si manang. But dad told
CELESTE MAKININamamanhid ang aking mga paa nang nakarating kami ni Zack sa pintuan ng aking k’warto. Agad niya itong binuksan at hinila ako papasok sa loob sabay kandado ng pinto. Labis akong nakakatakot sa paraan ng mga titig niya ngayon sa ’kin. Sapagkat ito ang unang pagkakataon na humantad sa ’kin ang marahas at masamang side no Zack. Kitang-kita ko ngayon ang emotionless niyang mukha. Mas nakakatakot ito kaisa sa sinisigawan niya ako at naha-harass.“Ahhh!” impit kong sigaw nang ibalibag niya ako sa aking kama. Talagang hindi ko inasahan na gagawin niya iyon. Pakiramdam ko ay nagkalasan ang aking mga maliliit na buto sa mapayat kong katawan. Hindi ko mapigilang mapaiyak. Sobrang takot ang nararamdaman ko ngayon, lalo na at hindi ang Zackary na kilala at minahal ko ang hitsura ng kaharap ko ngayon. Nawala ang maamo niyang mukha at napalitan ito ng mukhang ’di ko mapangalanan. ‘Si-sir Zack . . .’ Napapikit ako upang ’wag makita ang bigla na lang lumabas na mala-demonyong ngiti sa
Kahit nakapikit ay maririnig ang hikbi ng dalaga. Sa bawat hikbi ay mababanaag ang pait at sakit. Tila panaghoy ng isang nawawalan ng lakas at pag-asa. Ang nanginginig niyang katawan, nangingitim na ilalim ng mga mata, tuyong lalamunan at mga pasa sa maputla niyang balat ay ebidensya sa kung ano man ang sinapit niyang karahasan. Karahasan na tanging siya at ang gumawa lamang ang nakakaalam.Unti-unting iminulat ni Etel ang kanyang mga mata. Mahigit sa isang oras na siyang nakatulog dahil sa sobrang pagod at sakit. Nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan kaya ay dahasan siyang nagising. Pili ang mga galaw habang sinusubukan na bumangon mula sa pagkakahiga. Makailang ulit niyang ikinuyom ang kanyang kamao upang labanan ang pwersa na humihila sa kanya pabalik sa kama. Nang tuluyang makaupo ang dalaga ay napapikit na lamang siya habang tumitingala. Mistula bagyong rumagasa pabalik sa kanyang alaala ang mga ginawa sa kanya ni Zack. Ang lalaking pinaglaanan niya ng kanyang puso at ngayon ay l
Celeste MakiniUnti-unti kong minulat ang aking mga mata. Naaamoy ko ang matapang na amoy ng medicina. Nagtataka akong napapaisip. Basi sa aking natatandaan ay kasama ko si Yaya Meding.“Na-nasaan ako?” Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Isang puting kwarto ang aking kinaroroonan. Mayroon din itong mga makinarya na gamit sa ospital. Kinakabahan akong nakatitig sa aking suwero. Bahagya rin akong kinakabahan dahil may dugo ang suwero ko.“Nasa Ospital ako?” Pinikit kong muli ang aking mga mata. Pilit kong inaalala ang mga nangyari sa akin nang bumukas ang pintuan ng kwartong aking inuukopa. “You're awake!” Agad akong naka ramdam ng takot nang makita ko si Zackary. Wala sa sarili kong isinisiksik ang aking katawan sa headboard ng kama at binalot ang aking sarili ng kumot. Parang bagyong rumagasa sa aking alaala ang mga ginawa niya sa ’kin. Masyado pang maaga para magkita kaming muli. Sariwa pa ang lahat ng sakit at trumang naranasan ko sa mga kamay niya.“I-I'm sorry, manang,” u
Matapos ang buong linggo na pananatili ni Etel sa kanyang lumang tirahan ay nagpasya siyang magtungo sa bayan. Ilang araw muna siyang nagmukmok bago nagpasyang aliwin muli ang kanyang sarili. Now she realized that it was not easy being away to her husband. Kahit ’di sila close nito ay nakasanayan na niya ang presensya at samyo ni Zack.Bitbit ang basket na gamit niya noon sa paglalako ay tinahak niya ang isang maliit na lupang daanan.“Hija! Sigurado ka bang ’di mo kailangan ng kasama?” Napangiti siyang lumingon sa barong-barong niyang bahay.“Yaya, ayos lang ako. Hindi naman delikado rito. Isa pa ay tagarito ako. Gamay na gamay ko ang lugar na ito.” Halos apat na metro pa lang ang layo niya kay Yaya Meding kaya ay kitang-kita pa niya ang nag-aalala nitong mukha.“Basta, anak. Tawagan mo ako ’pag nagka-emergency huh.” ‘Hehe . . . Si yaya talaga. As if naman may magandang signal dito sa ’min.’ Etel waived her hand at nagsimula ng baybayin ang daan na lagi niyang binabaybay ilang buwan
Nakapamewang si Etel habang pigil na pigil ang mga tawang pinagmamasdan si Zack na ngayon ay papalapit na sa kinatatayuan niya.Ang nakabusangot nitong mukha na pinarisan ng maruming damit, kamay at mga paa ay indikasyon na hindi naging maganda ang pagdaan nito sa makipot na daanan ng kanyang tirahan. “Uhm! Mabuti naman po at ’di natapon iyong mga pinamili natin,” aniya sabay kuha sa basket na nakasukbit sa kamay nito.“Where can I wash my feet?” Naka-poker face na ito at tiyak niyang nagsisimula ng mainis.“Doon po sa may balon, Sir Zack.” Tinuro niya kung saan may maliit na barong-barong na may sementadong square shape na may takip. Hindi na ito kumibo pa at parang bata na inilapag ang dalang sako at sapatos sa lupa. Siya naman ay nawiwiling pinagmasdan ito.Nakikita niyang hinubad nito ang suot na jacket, maging ang suot nitong mamahaling pantalon na nabahiran din ng mga putik. “Uhm . . .” Wala sa sarili niyang natakpan ang kanyang mga mata nang kanyang nakitang boxer at white shi
Maaliwalas ang gising ng lahat, hudyat para sa panibagong araw. Espesyal ang araw na ito sapagkat pagdiriwang ni Zackary ng kanyang kaarawan. Ngayon lang ito mangyayari after twenty years. Nakangiti si Trevor habang pinagmamasdan ang paligid ng kanyang mansyon. Malinis ito at organisado ang lahat na parang walang nangyaring bakbakan kagabi. Ito ang labis na pinagpuyatan niyang gawin para sa anak. Ang espesyal na araw para sa nag-iisang kambal na magkapatid sa kaniyang puso.Nagising si Zack na magaan ang kanyang pakiramdam. Despite sleeping for 4 hours only, he still felt like he was being reborn. Excited siyang lumabas nang silid matapos maayos ang sarili. Mabilis ang kaniyang paglalakad papunta sa silid ni Liahvi. Nang makarating siya rito ay agad niyang kinatok ang pinto, subalit walang sumasagot. Napag pasyahan na lamang niyang puntahan ang Ina at ang Ama, subalit laking gulat niya nang wala na rin ang Ina sa silid nito. Feeling alarmed, ay patakbong tinungo ni Zackary ang monit
Habang naglalakad pabalik sa monitoring room ay nakasalubong ni Zack ang ama. Pansin niya agad ang pagiging masigla nito—na alam naman niya kung ano ang dahilan, and it was completely related to him. Nang napansin siya nito ay kita niyang mas umaliwalas pa ang awra at mukha ng Ama. Napangiti rin siya at agad na lumapit dito. At first, he was hesitant to say things lalo pa’t kadi-decide lamang niya. But he was also aware na doon din ang punta niya.“Dad, I - I think, Mag si-celebrate ako bukas,” turan ni Zack na halatang hindi sigurado sa kanyang sinabi. But deep inside, nakahinga rin siya nang maluwag dahil nasabi na niya sa kaniyang Ama ang iniisip niya.Ngunit Imbis na sagutin ay yakap ang agad na isinukli nito. He was suprised at first, ngunit mahigpit din siyang yumakap dito pabalik.“Are you sure, son? Do not force yourself if you still can't. Alam ko naging mahirap sa iyo ang pagkawala ng iyong kakambal. But please, learn to let go anak. Alam mong hindi magiging masaya si baby
Nakatingin lamang siya sa bakal na pinto. Halos ’di niya magawang pumikit sa labis na anticipation. Ilang sandali pa, the lift opened and two of the most important people in Liahvi's life came out. Saglit muna siyang natulala hanggang sa napabuga ng hangin nang marahan. She was certain that the heavy feeling she's been into has been lifted.“Mom!” bulalas niya. Hindi na napigilan ng dalaga ang umiyak sabay yakap sa nanginginig na ina. She embraces her mother like the first time they've met. Puno ng pagmamahal at pagtanggap. She's shaking too, for it's a miracle na yakap na niya ’to ngayon gayong ang huling kita niya rito ay nakaratay pa ito sa hospital.“Baby, I missed you so much! I am so damn worried about you!” anas nito na hindi rin mapigilang mapahikbi. Kahit tunog strikto ang pagkakasabi nito ay ramdam niya ang labis na pag-aalala at pangungulila. Her mom might be strict ngunit isa ito sa gustong-gusto niya sa ugali nito.“Me too, mom . . .” Malambing ang boses niya. Animo’y sinu
Nakahiga lamang si Thaliah sa kama habang naghihintay kay Damon. Nakangiti siyang iniisip na makakasama na niya ulit ang kaniyang anak, nang bigla na lang yumanig, at umuga ang kama. Noong una ay mahina lamang hanggang sa lumakas ito at naging sunod-sunod. Sa gitna ng mga pagyanig ay pilit na kumikilos si Thaliah. Mula sa paglapat ng kaniyang mga paa sa sahig ay sinubukan niyang humakbang hanggang sa nakalabas siya sa silid. Nang paakyat na sana siya ay muling gumalaw ang kaniyang inaapakan.“Ahh!” sigaw niya nang muntik na siyang matumba sa sahig. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa railings upang mapanatiling nakatayo ang sarili sa gitna ng pagsabog at putokan sa labas ng kanyang sasakyan. Unti-unti ring tumataas ang tubig kahit na maayos naman ang panahon. Ito ang dahilan kung bakit mistula dinuduyan sa alapaap ang sasakyang pandagat na gamit nila. The yacht is smaller than the Lady Moura. The yacht is designed para pantakas kaya ay durable ito.Galing sa ’di kalakihang mansyon ng
Katitigil lamang ng kotse subalit halos nais ng tumalon ni Thaliah paalabas.“Lord Damon!” sigaw ni Thaliah. Sa may kalayuan pa lang ay umalingawngaw na ang boses nitong parang walang pakealam sa nakaririnig. Para silang mga teenager si Damon Lutherford na tinakbo ang metro-metrong pagitan na p’wede naman sanang hintayin na lang makapasok sa loob ng hindi naman kalakihan subalit magarang bahay ang kotse. Ito ang sikretong ipinagawa ni Lord Damon noong nasa ibang bansa pa sila. The appearance of the house can be deceiving because when you look at it, it looks like a normal rich house. But the main life of it is underground. Where they assemble thousands of illegal combat firearms, gears, and even explosive devices. Kahit ilang taon pa lang ito ay malaki na ang kinikita nila sa lugar. Damon Lutherford discovered the place to be good in business noong sinundo niya si Liavhi sa island. After that ay bumili rin siya ng property sa lugar and named it after his daughter. Basi sa miraculous r
Kung sa kabilang dako ay kumikilos na ang grupo nina Zachary, si Grey naman ay gumagawa rin ng paraan. “We need to find Liavhi right now! I know there's something off. That bastard Damon Lutherford might know something about what we've been doing Mr. Viovich!” sigaw niya. Hindi na niya kayang pigilan ang nararamdaman. He’s beyond furious. He's feeling like he’s being played. And Grey was certain that he would not settle for it. Nanginginig ang kaniyang katawan habang panay ang sabunot sa sariling buhok. Matagal niyang pinasasayaw ang mga ito sa sarili niyang mga palad. So he was terribly irritated kung saan nagkulang ang matindi niyang mga plano.“Do not stress yourself too much, Mr. Lawrence. We got a lead, some of our men are on their way now to check the location that was sent by our trusted investigators.” Nangunot ang kaniyang noo at mabilis pa sa alas kwatrong humarap sa matanda. Kahapon pa siya nag-aabang. At ’di niya alam na may lead na pala ito sa isang possible location.“
Thaliah Guivarra Lutherford Halos atakihin ako sa puso nang makita kong wala ng laman ang higaan ni Lord Damon. Sapagkat hindi ko kakayan kung maging siya ay mawawala rin sa ’kin. This is what I'm talking about, the danger of having so much power and playing in this mafia world. Sinusubukan kong kumbinsihin si Damon na e-let go na ang organization namin sa Pilipinas, but he always says that he can't. Ito ang unang binuo ng kanyang lolo na minana ng kanyang ama at ngayon ay siya naman ang nagpapatakbo. Espesyal din ito sa kanya dahil doon niya ako nakilala. Kahit ako man ay sobrang maghihinayang kung sakaling bitiwan namin ang organization sa Pilipinas. Marami kaming masasayang alaala ni Lord Damon sa mala-palasyong lugar na ’yon. Doon niya ako minulat sa lahat ng klaseng kamunduhan na maaari kong matutuhan. Doon ko rin siya tinuruang umibig sa Diyos. At lalo na, doon nabuo ang aming anak na si Liahvi. Kaya ay tama siya, mahirap e-let go ang lugar namin. At some point, nakikita ko na
Thaliah Victoria Guivarra Lutherford Intro: I don't wanna miss a thingBy: AerosmithSong instrumental.Ipinikit ko ang aking mga mata habang nakikinig sa napaka gandang tugtog na purong instrumento lamang. The song was giving me an inner peace. Sa dami ng nangyari sa loob ng ilang araw ay ’di ko pa rin alam kung saan ko huhugutin ang salitang kapanatagan. Hindi ko alam kung paano maglalakad nang ’di nagmamatyag sa kapaligiran ko. Ramdam ko ang mainit na mga palad ni Zack na humihimas sa nakahantad kong balat sa aking likod habang yakap-yakap niya ako. Ang mga titig niya sa akin ay lubhang nakakapaso. Iniangat niya ang kanyang kamay sabay himas sa aking mukha. “You're a breath taker, Wife,” he said those words as he fixed the strands of my hair that loosen out from my bun. Nahigit ko ang aking hininga ng marinig ko ang salitang wife galing sa kanyang bibig. Mistula itong naging isang malaking palaisipan sa akin. ‘Ikinasal ba ako noon? Sa kanya? Bakit ’di ko talaga maalala.’ Ang gano
Thaliah Victoria Guivarra Lutherford I didn't know if he was just making fun of me or what. This man has been staring at me like I'm a kind of puzzle that he was trying to solve.He's acting weird, or should I say very strange ever since I met him. Kahit na sinabi na niya sa akin na may nakaraan kami, pero kahit ano'ng gawin ko ay talagang hindi ko siya matandaan. Ang weird lang kasi, iba ang reaksyon ng katawan ko pag nand’yan siya. Pakiramdam ko ay tila may sarili itong utak at nawawalan ako ng kakayahang mag isip nang matino. Para akong mina-magnet at inaangkin ang aking buong kalamnan.Lahat ng nakaraan ko ay mistula nakalimutan ko na. May panakanakang bumabalik but It's seriously vague. Ever since I woke up from my coma, I became disabled for months. Pero dahil sa determinado akong ibangon ang sarili, at dahil buo ang suporta na aking natatanggap mula sa aking pamilya ay tagumpay kong nalampasan ang lahat ng mga dagok na iyon sa aking buhay. My mom gave me a little idea about m