NANG MAGPAKASAL AKO SA BOMBERONG BILYONARYO

POLARIS STADIUM

“Tori! Tori!”

“Tori!”

“More…more…more!”

Dumadagundong ang loob ng malawak na stadium na pag-aari rin ng mga Rodriguez dahil sa walang tigil na sigawan ng mga fans ni Tori Herrera na kasalukuyang naroon para sa kanyang homecoming concert.

Anak si Tori ng kilalang singer-actress na si Marigold Herrera at ng kilalang matinee idol noong kapanahunan nito na si Christopher De Silva. Nagsimula ang karera niya bilang si Tori Herrera, isa sa pinakamaningning na singer-actress ngayon sa bansa noong siya nasa edad labing-pito pa lamang.

Marami ang nagduda sa kakayahan niya noong una at ang sabi pa ay kaya lang naman daw siya mabilis na nakilala ay dahil sa impluwensiya ng mga magulang niya. She was privileged and a nepo baby, sabi pa. Ngunit pagkalipas ng tatlong taon ay napatunayan niyang hindi siya sumikat dahil siya si Tori Herrera, anak ng kilalang singer-actress na si Marigold Herrera, kundi dahil talagang may ibubuga siya. Sa katunayan ay isang linggo pa lang ang nakakaraan simula nang makabalik siya mula sa kanyang anniversary world tour na pinamagatang The Other Side.

Pawisan at hinihingal na itinaas ni Tori ang kanyang kaliwang kamay habang ang kabila naman ay hawak ang microphone na regalo sa kanya ng isang fan noong nakaraan niyang birthday.

“Thank you, guys!” may ngiti sa mga labing aniya sa mga fans na mas lalo pang nag-ingay. “You, guys, are awesome, y’know,” kumakaway sa isang bahagi ng stadium na sabi niya habang naghahabol ng kanyang hininga.

“I love you, Tori!” sigaw ng isang babaeng fan.

Nag-flying kiss si Tori sa babae na tinugon naman ng lahat ng malakas na hiyawan. Para tuloy nililindol ang loob ng stadium dahil sa sigawan at padyak ng mga fans.

“I love you, too!” sagot ni Moon sabay tingin sa isang camera. “At sa ating team bahay diyan, I love you too, guys!” Turan niya sabay hawi ng ilang hibla ng buhok na bumagsak sa kanyang mukha bago muling nag-flying kiss.

Humakbang siya patungo sa gilid ng stage para abutin ang bote ng tubig na inaabot sa kanya ng isang staff.

“Thank you,” aniya rito bago binuksan ang plastic na bote at uminom ng tubig. Pinunasan niya ng likod ng palad ang gilid ng kanyang mga labi bago ibinalik ang takip ng bote at nilapag iyon sa isang tabi. “You, guys, want more?” tanong ni Tori sa kanyang mga fans nang muli niyang ibinaling sa mga ito ang kanyang atensiyon.

“More!” halos sabay-sabay na sigaw ng lahat bilang sagot.

Napangiti si Tori sabay senyas sa isang staff na kanina pa naka-abang. Kaagad itong naglakad palapit sa kanya at inabot ang gitarang hawak.

“Thank you,” aniya sa staff bago muling ibinalik ang pansin sa mga fans. “Y’know, this one is not included in The Other Side album. Though, I wrote this days ago and I just feel like I wanted to share it with all of you right now.” Patuloy niya habang nakayuko at abala ang mga daliri sa mabagal na pagkalabit sa string ng hawak na gitara.

Natahimik ang lahat. Dama kasi nilang parang bumigat ang hangin sa paligid dahil sa biglaang pagbabago ng mood ni Tori. Ang kaninang masaya at malapad na ngiti ay biglang nabura. Bigla ring nawala ang kislap sa kanyang mga mata nang muli siyang mag-angat ng paningin. Ito ang isa sa naging dahilan kung bakit mabilis na nakilala si Tori. She was able to swiftly shift her mood based on the song that she sings.

“Para po ito sa mga nagmahal, nasaktan, pinilit magmove on pero pilit pa ring ginugulo ng mga alaala…” may tipid na ngiti sa mga labi na aniya sa lahat bago yumuko at nagsimulang kalabitin ang hawak na gitara. “Lost, ‘yan ang title ng kantang ito.” Dugtong pa niya.

Tumikhim pa muna si Tori na tila ba sa pamamagitan niyon ay mawawala ang bara sa kanyang lalamunan. Tipid siyang ngumiti sa camera na nakatutok sa kanya nang muli siyang mag-angat ng paningin bago niya ibinaling ang pansin sa kanyang mga fans na mabining ikinakaway ang mga kamay habang hawak ang mga cellphone nila na nakabukas ang flashlights.

All the memories

I tried to keep

All the bad things that I did

All the breakable lies

And now, I lost you…yeah

Ipinikit ni Tori ang kanyang mga mata habang dinadama ng kanyang puso ang bawat letrang lumalabas sa bibig niya. Patuloy siya sa pagkalabit sa gitara habang kumanta bago muling yumuko.

And now, I lost you

Pagtatapos niya sa kanta kasabay ng pasimpleng pagpahid sa isang butil ng luhang tuluyan nang nakatakas sa kanyang mga mata. Mabilis siyang tumayo at kumaway sa lahat para magpaalam. Hindi niya namalayang napaluha na pala siya.

“I think, that’s all for tonight, guys…” paalam niya sa lahat bago mabilis na tumalikod.

Nagmamadaling naglalakad si Tori patungo sa backstage. Kaagad din niyang inabot sa isang staff ang dala niyang gitara bago hinubad ang suot na blazer at itinira na lamang ang itim na tube blouse.

“That was great, Tori,” puri ni Ember pagkatapos siya nitong salubungin sa backstage. “you did a—”

“I wanna go home, Ember,” putol niya sa iba pang sasabihin ng kanyang manager.

Maang na napatingin naman si Ember kay Tori. Magkasunod silang naglalakad patungo sa dressing room ng huli. Naghihitay na roon ang official makeup artist na siyang magtatanggal ng makukulay na pintura sa mukha ni Tori.

“What?!” hindi makapaniwalang bulalas ni Ember. “Pero pupunta pa tayo sa after-party mo—”

“I’m not in the mood, Ember. All I wanna do right now is to lie on my bed, so just please..."

“No, you can’t do that, Tori.” Puno ng pagtutol sa boses na turan ni Ember na nagsimula na namang makulot ang imaginary bangs dahil sa sinabi ng kanyang alaga. “Nandoon ang heads ng Crystal Music, nakalimutan mo na ba?” paalala niya kay Tori na tila walang anumang pumasok sa dressing room pagkatapos silang ipagbukas ng pinto ng isa sa anim na personal security guard na kinuha ni Sid para sa babae.

Umupo si Tori sa monoblock chair na naroon sa harapan ng salamin. Hinubad niya ang suot na hikaw pati na rin ang iba pang accessories na ipinasuot sa kanya ng stylist niya kanina.

“I’m not going anywhere, Ember. I’m tired.” Walang emosyong turan ni Tori habang tinutulungan ang makeup artist sa pagtanggal ng makeup niya.

“Pero—”

“Please, let’s talk again next time. I really can’t go right now, Ember.”

Sasagot pa sana si Ember nang biglang bumukas ang pinto ng dressing room at mula roon ay bumungad ang nakangiting anyo ni Sid.

“Hi, sweetheart,” masiglang bati ni Sid kay Tori bago palihim na tinanguan si Ember na napabuntong-hininga na lamang. “you did great tonight, huh.” Puri niya sa babae bago inabot dito ang hawak na bulaklak.

Sinenyasan naman ni Tori ang PA niyang si Jessa na kunin ang bulaklak. Mabilis na nabura ang ngiti ni Sid ngunit kaagad din siyang ngumiti ulit nang magtama ang mga mata nila ni Tori sa salamin.

“Sigurado ka bang ayaw mong pumunta sa after-party?” untag ni Sid kay Tori habang nakatayo siya sa likod nito.

Nagkibit ng kanyang mga balikat si Tori. “I wanna go home, Sid, and that’s final.” Aniya sa lalaki. “And besides, maaga pa ang flight ko bukas papunta sa Guimaras kaya gusto ko nang magpahinga.” Dugtong pa niyang itinuon na ang pansin sa hawak na cellphone.

Napabuntong-hininga na lang si Sid dahil sa kanyang narinig.

“Okay, ihahatid na kita.”

Umiling si Tori. “Don’t bother,” tanggi niya sa malamig na tinig. “alam kong kailangan ka sa party kaya—”

“Mas importante ka kaya ihahatid kita, sa ayaw at sa gusto mo.” Seryoso ang anyo na sabi ni Sid.

Sandaling natigilan si Tori bago walang nagawa na napatango na lamang bilang pagsang-ayon.

“Alright…”

WELCOME TO SAN LORENZO

Iyon ang mga letrang naka-ukit sa naka-arkong sementong bato na nakatayo sa bungad ng bayan ng San Lorenzo. Tori clicked her tongue as she unconsciously clinched her hands on the black purse that she was holding.

'Here we go for a month of vacation, Tori..." aniya sa kanyang sarili.

Pasado ala-diyes na ng umaga nang makarating si Tori sa airport ng Iloilo kung saan naka-abang na sa kanya ang Uncle Ansen at mula roon ay kaagad silang bumiyahe patungo sa pantalan. Pagdating nila sa pier na may biyaheng patungo sa Guimaras ay kaagad din silang lumulan sa naghihintay na pumpboat na inupahan naman ng Uncle niya. Payapa ang dagat kaya maayos ang naging biyahe nila. Nang makarating naman sila sa daungan ng Jordan ay naghihintay naman sa kanila si Uncle Mon, ang boyfriend ng Uncle niya.

Mabilis silang sumakay sa Montero na dala ni Uncle Mon. Sa unahan pum'westo ang Uncle niya samantalang si Tori ay sa backseat. Gusto niya munang umidlip dahil medyo inaantok pa siya. Dahil sa pagod na gawa ng sunod-sunod na rehearsals at world tour ay kaagad siyang nakatulog. Hindi na niya namalayan nang magpanic ang Uncle niya dahil nakatanggap ito ng tawag na may sunog daw malapit sa ancestral house nila.

Hindi na namalayan ni Tori kung gaano siya katagal na nakatulog. Nagising na lamang siya nang maramdaman niya ang init na tumatagos sa salaming bintana ng sasakyan. Pupungas-pungas na tumingin siya sa paligid nang mapansin niyang nakatigil na ang sasakyan nila. Nagtatakang kinuha niya ang cellphone sa clutch bag na nakapatong sa upuan at tinawagan ang Uncle niya. Naka-ilang ring pa muna bago may sumagot sa kabilang linya.

"Uncle—" Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang magsalita ang tiyuhin niya.

"Stay inside the car, Tori," kaagad na turan ni Uncle Ansen. "babalikan ka namin diyan."

Kumunot ang noo ni Tori. Nahimigan niya kasi ang panic sa tinig nito. "Why, what happened?" tanong niya.

"May sunog malapit sa bahay kaya diyan ka muna. Masyadong mausok dito."

Hindi na nakasagot si Tori nang biglang maputol ang tawag kaya ibinaba na lamang niya ang hawak ng cellphone. Tumingin siya sa labas at saka lang din niya napansin na malapit lang pala sa ancestral house nila ang kinapaparadahan ng sasakyan. Hindi rin nakaligtas sa paningin niya ang makapal na usok na nagmumula sa unahan.

Marami ring tao na mano-manong inaapula ang apoy dahil hindi pa yata dumadating ang bombero. And right on cue, biglang narinig ni Tori ang serena ng paparating na fire truck.

"Parang pelikula, ah," usal niya habang nakasunod ang mga mata sa dumaang fire truck. "late din ang dating ng rescue team." dugtong niyang natuon ang pansin sa lalaking nakalambitin sa likod ng fire truck.

Nakasuot ng uniform ng pang-bombero ang lalaki pero hindi maikakailang magandang lalaki ito kung pagbabasehan niya ang tindig nitong tiyak niyang maraming dadaiging modelo at artista.

Bahagyang napangiti si Tori. "Looks like my stay here is going to be fun..." usal niya bago muling bumalik sa pagkakahiga sa mahabang upuan ng Montero pagkatapos niyang itapat sa kanya ang maliit na portable electric fun.

Mabilis na hinila ng antok si Tori at nang muli siyang nagising ay kaagad siyang sumilip sa salaming bintana. Iilan na lamang ang mga taong nakikita niyang nakatayo sa gilid ng kalsada. Wala na rin ang makapal na usok, palatandaang na-apula na ng mga bombero ang apoy.

And speaking of which, nasaan na kaya ang bomberong nakita niya kanina? Natatanaw niya sa unahan ang fire truck pero wala siyang makitang kahit na isang bombero roon.

Naputol lamang sa pag-usyuso si Tori nang biglang tumunog ang cellphone niya. Nang tingnan niya ang screen ay kaagad siyang napangiti nang makita ang pangalan ni Everett. Mabilis niyang dinampot ang maliit na aparato bago siya nagpasyang lumabas ng sasakyan. Gusto niyang makalanghap ng sariwang hangin kaya binuksan niya ang pinto ng Montero sport pagkatapos sagutin ang tawag ni Everett.

"Hey, so how was your flight?" kaagad na bungad ni Everett kay Tori nang marinig nito ang boses niya.

Mayroon silang collaboration project ni Everett na ilang buwan din nilang tin-trabaho bago ang world tour niya kaya naging malapit na sila ng lalaki bukod pa sa katotohanang nanliligaw din sa kanya si Everett.

"Okay naman," masigla ang tinig na sagot niya habang ang mga mata ay nasa suot niyang sapatos. Naka-apak kasi siya ng hinog na mangga eksaktong pagbaba niya ng sasakyan. "mukha namang magugustuhan ko rito. And besides, dati na rin naman akong nakapunta rito noong ba—"

Hindi na natapos ni Tori ang kanyang sasabihin nang bigla siyang bumangga habang siya ay umaatras sa kung sino mang nasa kanyang likuran.

"Ay!" gulat ni sigaw ni Tori kasabay ng paghila ng nakabangga niya sa kanyang kamay para hindi siya tuluyang bumagsak sa matigas na kalsada kasunod ng pagpulupot ng isang braso nito sa beywang niya.

"Hey..." Ani naman ng malamig at puno ng otoridad na boses. Bakas din sa tinig nito ang bahagyang pagkairita na ikinataas ng kilay ni Tori.

'Excuse me? Talagang ito pa ang may ganang mainis?'

"Keep your hands off me!" singhal ni Tori sa lalaki na kaagad din naman siyang binitawan. Kung hindi lang maayos ang pagkakatayo niya ay tiyak na pupulutin siya sa lupa. Buwiset na lalaking ito!

"Tsk!" palatak ng lalaki ngunit wala na rito ang atensiyon ni Tori kundi sa cellphone niyang bumagsak sa matigas na semento.

"Oh, no..." usal ni Tori sabay yuko para damputin ang cellphone niyang bukod sa nabasag ay nabasa rin ng tubig na nagmumula sa hose na nabitawan yata ng lalaki nang alalayan siya nito para hindi siya bumagsak sa lupa.

'Wait...what?'

Mula sa hawak na cellphone ay natitigilang nag-angat ng paningin si Tori. Dumako ang mga mata niya sa lalaking kunot-noong nakatayo sa kanyang harapan.

'OMG...like, oh, my freaking God!'

Tulala at awang ang mga labi na napatitig na lamang si Tori sa kaharap na lalaki. It was him! Ang lalaking nakita niya kanina na nakalambitin sa likod ng fire truck.

"Tori?"

Parehong naagaw ang atensiyon ni Tori at ng kaharap niyang lalaki nang marinig nila ang boses ng Uncle ng una.

"Uncle," Turan naman ni Tori pagkatapos alisin ang mga mata sa lalaking nakatayo pa rin sa harap niya. "is everything okay now?" tanong niya rito.

Tumango ang Uncle sabay baling ng pansin sa lalaking abala naman na sa pag-aayos ng hose sa fire truck.

"Maraming salamat sa pagresponde ninyo, Taj,"

'Ah, so Taj pala ang pangalan niya, ha...'