Pagsisimula ng parusa ni Etel kay Zack

Matapos ang buong linggo na pananatili ni Etel sa kanyang lumang tirahan ay nagpasya siyang magtungo sa bayan. Ilang araw muna siyang nagmukmok bago nagpasyang aliwin muli ang kanyang sarili. Now she realized that it was not easy being away to her husband. Kahit ’di sila close nito ay nakasanayan na niya ang presensya at samyo ni Zack.

Bitbit ang basket na gamit niya noon sa paglalako ay tinahak niya ang isang maliit na lupang daanan.

“Hija! Sigurado ka bang ’di mo kailangan ng kasama?” Napangiti siyang lumingon sa barong-barong niyang bahay.

“Yaya, ayos lang ako. Hindi naman delikado rito. Isa pa ay tagarito ako. Gamay na gamay ko ang lugar na ito.” Halos apat na metro pa lang ang layo niya kay Yaya Meding kaya ay kitang-kita pa niya ang nag-aalala nitong mukha.

“Basta, anak. Tawagan mo ako ’pag nagka-emergency huh.” ‘Hehe . . . Si yaya talaga. As if naman may magandang signal dito sa ’min.’ Etel waived her hand at nagsimula ng baybayin ang daan na lagi niyang binabaybay ilang buwan