Celeste Makini Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa aking kama at dinampot mula sa side table ang bago kong cellphone. Bahagya ko pa itong hinimas. Animo’y nananaginip pa rin na pagmamay-ari ko talaga ito. Nang nagsawa na ako sa katititig dito ay muli ko na itong binuksan. Naka-install na rin ang messenger na iniwan kong nasa-downloading kanina kaya agad kong binuksan ang message na natanggap ko kanina. (“Hi love . . . Na-miss na kita, sobra ( sad emoji and crying emoji”) Napapangiti ako habang binabasa ang mensahe na ipinadala ni Phoe. Napaka-drama talaga nito. Ngunit kahit ganoon ay kahit paano, alam ko at ramdam ko na totoo ang mga salitang binitiwan niya patungkol sa pakakagusyo niya sa ’kin.(“Oy, Phoe-phoe. . . na miss ko na rin ang bestfriend ko. How did you know na meron akong fb account?”) tanong ko sa kanya. Ayaw ko talagang umasa siya, kaya enemphasize ko talaga ang salitang bestfriend. Kasi naman, ayaw ko talaga siyang masaktan. Phoenix is a kind man. Mas deserve niya iy
Zackary DevroxKanina pa ako naiinis habang naka-masid sa kanilang dalawa ng lalaki niya. ‘In my own house? Ano bang ginagawa ng lalaking ’yan dito?’ Hindi ko ipinagsasawalang bahala na birthday n’ya. It's the reason why I let her have a celebration here. But she doesn't have the right to bring a man here in my mansion. I don't have the guts to adjust, It's not my thing. At hindi ako basta-basta nagpapasok ng ’di ko lubos na kilala rito. Ang mansyon na ito holds every memories; Good memories of my family. And now, that stupid manang wants to tarnish it. Hinda yata sapat sa kanya ang ginawa niyang kahihiyan sa pangalan ko ilang na bago pa lang niya ginawa.Muli ay tahimik lang akong nagmamasid sa kanila. Hindi kapani-paniwala ang Lawrence na iyan. I know there's something behind him. Hindi ko lang mapangalanan kung ano. Ongoing pa ang investigation ni dad sa lalaking ’yan. Kaya for now, it's better to be safe than sorry. If I were to choose, hahayaan ko na lang si manang. But dad told
CELESTE MAKININamamanhid ang aking mga paa nang nakarating kami ni Zack sa pintuan ng aking k’warto. Agad niya itong binuksan at hinila ako papasok sa loob sabay kandado ng pinto. Labis akong nakakatakot sa paraan ng mga titig niya ngayon sa ’kin. Sapagkat ito ang unang pagkakataon na humantad sa ’kin ang marahas at masamang side no Zack. Kitang-kita ko ngayon ang emotionless niyang mukha. Mas nakakatakot ito kaisa sa sinisigawan niya ako at naha-harass.“Ahhh!” impit kong sigaw nang ibalibag niya ako sa aking kama. Talagang hindi ko inasahan na gagawin niya iyon. Pakiramdam ko ay nagkalasan ang aking mga maliliit na buto sa mapayat kong katawan. Hindi ko mapigilang mapaiyak. Sobrang takot ang nararamdaman ko ngayon, lalo na at hindi ang Zackary na kilala at minahal ko ang hitsura ng kaharap ko ngayon. Nawala ang maamo niyang mukha at napalitan ito ng mukhang ’di ko mapangalanan. ‘Si-sir Zack . . .’ Napapikit ako upang ’wag makita ang bigla na lang lumabas na mala-demonyong ngiti sa
Kahit nakapikit ay maririnig ang hikbi ng dalaga. Sa bawat hikbi ay mababanaag ang pait at sakit. Tila panaghoy ng isang nawawalan ng lakas at pag-asa. Ang nanginginig niyang katawan, nangingitim na ilalim ng mga mata, tuyong lalamunan at mga pasa sa maputla niyang balat ay ebidensya sa kung ano man ang sinapit niyang karahasan. Karahasan na tanging siya at ang gumawa lamang ang nakakaalam.Unti-unting iminulat ni Etel ang kanyang mga mata. Mahigit sa isang oras na siyang nakatulog dahil sa sobrang pagod at sakit. Nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan kaya ay dahasan siyang nagising. Pili ang mga galaw habang sinusubukan na bumangon mula sa pagkakahiga. Makailang ulit niyang ikinuyom ang kanyang kamao upang labanan ang pwersa na humihila sa kanya pabalik sa kama. Nang tuluyang makaupo ang dalaga ay napapikit na lamang siya habang tumitingala. Mistula bagyong rumagasa pabalik sa kanyang alaala ang mga ginawa sa kanya ni Zack. Ang lalaking pinaglaanan niya ng kanyang puso at ngayon ay l
Celeste MakiniUnti-unti kong minulat ang aking mga mata. Naaamoy ko ang matapang na amoy ng medicina. Nagtataka akong napapaisip. Basi sa aking natatandaan ay kasama ko si Yaya Meding.“Na-nasaan ako?” Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Isang puting kwarto ang aking kinaroroonan. Mayroon din itong mga makinarya na gamit sa ospital. Kinakabahan akong nakatitig sa aking suwero. Bahagya rin akong kinakabahan dahil may dugo ang suwero ko.“Nasa Ospital ako?” Pinikit kong muli ang aking mga mata. Pilit kong inaalala ang mga nangyari sa akin nang bumukas ang pintuan ng kwartong aking inuukopa. “You're awake!” Agad akong naka ramdam ng takot nang makita ko si Zackary. Wala sa sarili kong isinisiksik ang aking katawan sa headboard ng kama at binalot ang aking sarili ng kumot. Parang bagyong rumagasa sa aking alaala ang mga ginawa niya sa ’kin. Masyado pang maaga para magkita kaming muli. Sariwa pa ang lahat ng sakit at trumang naranasan ko sa mga kamay niya.“I-I'm sorry, manang,” u
Matapos ang buong linggo na pananatili ni Etel sa kanyang lumang tirahan ay nagpasya siyang magtungo sa bayan. Ilang araw muna siyang nagmukmok bago nagpasyang aliwin muli ang kanyang sarili. Now she realized that it was not easy being away to her husband. Kahit ’di sila close nito ay nakasanayan na niya ang presensya at samyo ni Zack.Bitbit ang basket na gamit niya noon sa paglalako ay tinahak niya ang isang maliit na lupang daanan.“Hija! Sigurado ka bang ’di mo kailangan ng kasama?” Napangiti siyang lumingon sa barong-barong niyang bahay.“Yaya, ayos lang ako. Hindi naman delikado rito. Isa pa ay tagarito ako. Gamay na gamay ko ang lugar na ito.” Halos apat na metro pa lang ang layo niya kay Yaya Meding kaya ay kitang-kita pa niya ang nag-aalala nitong mukha.“Basta, anak. Tawagan mo ako ’pag nagka-emergency huh.” ‘Hehe . . . Si yaya talaga. As if naman may magandang signal dito sa ’min.’ Etel waived her hand at nagsimula ng baybayin ang daan na lagi niyang binabaybay ilang buwan
Nakapamewang si Etel habang pigil na pigil ang mga tawang pinagmamasdan si Zack na ngayon ay papalapit na sa kinatatayuan niya.Ang nakabusangot nitong mukha na pinarisan ng maruming damit, kamay at mga paa ay indikasyon na hindi naging maganda ang pagdaan nito sa makipot na daanan ng kanyang tirahan. “Uhm! Mabuti naman po at ’di natapon iyong mga pinamili natin,” aniya sabay kuha sa basket na nakasukbit sa kamay nito.“Where can I wash my feet?” Naka-poker face na ito at tiyak niyang nagsisimula ng mainis.“Doon po sa may balon, Sir Zack.” Tinuro niya kung saan may maliit na barong-barong na may sementadong square shape na may takip. Hindi na ito kumibo pa at parang bata na inilapag ang dalang sako at sapatos sa lupa. Siya naman ay nawiwiling pinagmasdan ito.Nakikita niyang hinubad nito ang suot na jacket, maging ang suot nitong mamahaling pantalon na nabahiran din ng mga putik. “Uhm . . .” Wala sa sarili niyang natakpan ang kanyang mga mata nang kanyang nakitang boxer at white shi
Wala sa sarili si Etel habang hinihiwa ang camote na nabalatan na ng kanyang yaya. Panay ang paliliwaliw ng kanyang isipan papunta sa huli niyang nakita—si Zack na naka-towel lang sa ibaba at walang suot na underwear.“Anak, kung mahal mo pa ’yang mga daliri mo ay bitawan mo muna ’yang kutsilyo. Mukhang ang layo ng iniisip mo,” ani Yaya Meding niya sabay kuha sa hawak niyang kutsilyo.“’Ya, ayos lang po kaya si Sir Zack? Titingnan ko nga muna kung natuyo na ’yong mga damit niya.”“Anak, sampung minuto pa lang ang lumipas. Hindi pa ’yon natutuyo. Ang mabuti pa ay tingnan mo kung maayos ba iyong pagsisibak ni Zack ng kahoy.” Ilang beses muna siyang kumurap bago tumango at marahang humakbang palabas ng bahay, tungo sa likod. ‘Hah!’ Ikinalma muna niya ang sarili. Naririnig na niya ang tunog ng nagsisibak. Pa-simple siyang sumilip. Doon ay nakita niyang kahit hindi sanay si Zack sa ginagawa ay maayos pa rin nitong nasisibak ang kahoy. The reason kung bakit nakatambak lamang ang mga ’yon ay