KABANATA 6

"Ikaw na! Here's your crown."

Nakakunotnoong binalingan nang tingin ni Leigh ang kasamahang si Grace nang umikot sa kaniyang swivel chair, at kunyaring may ipinatong na korona sa kaniyang ulo.

"Stop it, Grace," naasar niyang sagot, tumindig at lumayo sa kinauupuan.

"O, bakit? Trending 'yong marriage proposal na naganap sa hallway kanina," kwento nito, at inokupahan ang silya niya.

Pailing-iling na tumalikod si Leigh, nakahalukipkip siyang humarap sa ibang dako. Hindi pa rin mag-sink in sa kaniya ang naganap kanina.

Aksidenteng napasulyap siya sa kaliwang daliri, sa kaniyang ring finger. Napakurap siya nang matitigan ang kumikinang na singsing.

Bakit hindi man lang ba niya nahulaan kaninang umaga nang magising siya na puwedeng mangyari ang bagay na ito?

Hindi na sana siya pumasok pa ng hospital. Kung may bibigay man lang na hint o sign ang mundo na magpo-propose si Hunter.

Wala sana siyang suot na singsing ngayon, tanda ng malapit na kaniyang pagkakatali sa lalakeng hindi naman niya mahal.

"Wait lang, Leigh!" naguguluhang tumayo si Grace, at lumapit sa dalaga. Puwersahang pa siyang ihinarap nito, at nagtatakang pinag-aaralan ang kaniyang hitsura.

"Bakit ba ganiyan ang hitsura mo?"

"Sa lahat ng nagkaroon ng fiance ay ikaw iyong parang namatayan," dagdag pa ng kaibigan.

"I-i don't know, Grace."

Bahagyang nagulat pa si Leigh nang hawakan siya nito sa mgakabilang balikat, at pilit na hinuli ang mga tingin.

"Napilitan ka lang ba?" Nanlalaking mga matang tanong nito.

Natigilan siya, at napakurap, kahit hindi niya sagutin ang tanong ng kaibigan ay sigurado siyang mababasa nito ang nararamdaman niya.

"O, my, God!" Tinakpan pa ni Grace ang sariling bibig, at lumayo sa kaniya.

"That's, that's mean, hindi mo talaga siya gustong pakasalan?"

"Na napilitan ka lang?"

Hindi naman alam ni Leigh ang isasagot, at gagawin para itama at sabihin ang lahat sa kabigan. Ang tanging nagawa na lamang ng dalaga ay ibinagsak ang sarili sa sofa na nasa kaniyang kwarto.

"Bakit ka nag-yes, kung no naman pala ang sagot mo?" hysterical ng kaibigan habang nakatayo sa harap niya.

"I-i can't say no. Do you see the crowd? They are watching us," naiinis na katwiran niya kasabay nang pagsapo ng noo, at itinungkod ang siko sa gilid ng sofa.

"So, hinayaan mo na 'yong crowd ang mag-decide ng future husband mo, ganoon ba?" naiiritang tugon nito kasabay nang pag-upo sa tabi ng dalaga.

Naiirita ang anyo ni Leigh nang humarap sa kaibigan. Mangiyak-iyak na rin siya dahil sa sobrang inis sa sarili, at sa nangyari.

"I don't know what to do."

"He was on his knees, holding the ring and asking me to marry him with audience around," halos hindi maipinta ang mukha niya dahil sa sobrang inis.

Natigilan naman si Grace, at itinuon ang mga mata sa iisang dako, tila malalim ang iniisip. Siya naman ay pinagmamasdan ang kaibigan na bahagyang natahimik.

"G-grace, what are you thinking?"

"Naisip ko lang, baka, baka lang, ha?" nagda-dalawang isip na saad nito nang muling nagtagpo ang mga mata nila.

"Baka ano?" takang-tanong ni Leigh habang nakahawak sa magkabilang kamay nito.

"Maybe, Director meant it."

Siya naman ngayon ang napahinto, inalis niya ang tingin sa kaibigan, at katulad nito ay itinitig niya sa kawalan.

"Look, we both knew that he likes you a lot. Naging mas malapit sa iyo si Director dahil sa pagtulong niya kay Tito Benjamin."

"Like what you always said, tuwing lumalabas kayo ay napipilitan ka lang dahil nahihiya kang tumanggi. Kaya sa maraming tao siya nag-propose, so you can't say no," pag-eestima nito ng mga pangyayari.

Nagpakawala si Leigh nang malalim na hininga.

Mukhang napagdugtong-dugtong ng kaibigan ang mga nangyari, at gustong mangyari ni Hunter.

Tama naman si Grace, may punto ito, napakalaking punto. Alam niya, at ni Hunter ang totoong nararamdaman niya, hindi niya iyon itinago sa binata.

Wala pa sila sa stage ng mga romantic, at serious dates. Dapat naisip ni Hunter iyon, at hindi nag-decide na biglain siya ng isang proposal sa gitna ng hallway sa abalang hospital.

"Ano, sissy? Hindi ba?" untag ni Grace sa kaniya dahilan upang ibalik niya ang mga mata rito.

"Maybe the Director used that moment just to have your 'yes', right? Pero knowing him naman, I knew he won't do such things na makasasakit sa iyo."

"I mean, he likes you a lot. Lagi niyang sinasabi na ayaw ka niyang masaktan kapag nakatalikod ka," animo'y nahahati sa pagitan ng paghihinala sa totoong pakay, at sa paniniwalang malinis ang intensyon sa kaniya ni Hunter.

"But he shouldn't put me in that situation. And this marriage proposal is so fast. We've been dating for almost three months," tuluyan nang kumawala ang pagtitimpi ni Leigh, at nayayamot niyang isinandal ang likod.

Natahimik ang dalawang dalaga. Tila hindi pa rin makapaniwala sa nangyayari, at hindi pa rin alam ang tamang iisipin sa ginawa ng kanilang direktor.

"Leigh," Lumapit sa kinauupuan niya si Grace, at umakbay sa kaniya.

"You already said yes so you will marry him."

"Grace, you know how I feel, kung ano talaga ang nararamdaman ko para sa kaniya," naiiyak niyang sambit nang luminga rito.

"I know. You still have a choice, Leigh."

"A choice?" usisa niya, at bahagyang hinarap ang mukha ng kaibigan.

"Hangga't wala pa kayo sa harapan ng altar. Umatras ka na, sabihin mo na iyang feelings mo, iyong totoo mong nararamdaman sa kaniya."

Napakurap si Leigh, may sumungaw na maliit na liwanag mula sa sinabi ng kaibigan. Sa pangalawang pagkakataon ay may tulong ang sinabi nito.

May pagkakataon pa siyang sabihin kay Hunter na napilitan lang siyang mag-yes dahil ayaw niya itong mapahiya.

Tama!

Kailangan niyang kausapin ang binata, at ipaliwanag ng maayos ang nangyayari.

"Grace, nasaan siya ngayon?" matulin na tumayo si Leigh, at sinilip ang suot na relo.

"Maaga pa naman, baka nasa office pa niya. Go and talk to him!"

Nang tumayo ang kaibigan ay niyakap niya muna ito bago lumabas ng opisina. Mabilis siyang naglakad pero pinanatili niya ang pagiging pormal, lalo na't may nakakasalubong na ilang pasyente, at nurses.

"Nurse Kim, excuse me!"

"Doc. Guanez!" Lumapit mula kay Leigh ang nurse na nasa station.

"Bakit po, doktora?"

"Did you see Director around?"

"Si Director po? Kadadaan niya lang po. Hindi po ba siya galing sa room ninyo?" takang tanong ni Kim.

"Sa room ko?" ulit ni Leigh.