"No, babe."Luminga si Leigh sa pabalik na si Hunter. Nagpatiunang pumasok ito kanina kaya't akala niya ay nasa taas na ito ng bahay."Mama can handle herself."Saglit siyang tinitigan bago ibinato ang walang emosyong mata sa ina. Napipilitang tumango ang ginang, may nabasa siyang iba sa imahe ng panganay."I'll just accompany Mama to her room," pakikipagpilitan naman ni Leigh."I said, she can handle herself, Leigh."Tensyonadong napalunok siya sa tigas nang bawat pagkakabigkas ng kaharap na asawa. Napansin niya rin ang pagkiskisan ng panga nito habang nakikipagsukatan nang titigan sa kaniya."Go ahead, Leigh. Go and rest, ayos lamang ako.""Magpapatulong na lang ako sa mga kasambahay," singit ni Janice para lamang mamatay na agad ang bagang nag-uumpisang umapoy kay Hunter."Follow to our room, now."Pagkatapos ng maawtoridad na utos na iyon ay tinalikuran sila ni Hunter. Napakurap si Leigh habang nakatitig ang mga nababahalang mga mata sa likod ng asawa.Napalingon siya nang abutin,
Isang oras nagtagal si Leigh sa loob ng bathroom. Kulang na lamang ay bumaha ng tubig ang loob n'on. Gusto niyang magpakalunod para tuluyang na siyang mamatay.Daig pa ng kamatayan ang nararamdaman niya ngayon.Siniguro niyang mahimbing na ang tulog ni Hunter nang lumabas siya ng bathroom. Maingat niyang kinuha ang cellphone, at nagtungo sa veranda."He-hello, Pa?" mangiyak-iyak na bungad ni Leigh, at itinapon ang tingin sa malawak na swimming pool sa ibaba."O, iha, bakit gising ka pa?" sagot sa kaniya ng ama sa kabilang linya."E, kayo po?""Bakit gising pa rin kayo?" pinigilan niyang marinig ng ama ang pagiging emosyonal ng kaniyang tinig."I can't sleep," rinig niya ang bigat sa tono ni Benjamin.Humawak si Leigh sa veranda, at tumingala sa langit para hindi bumagsak ang mga luha."Ikaw? Bakit gising ka pa?" usisa nito sa kaniya."Hindi rin po ako makatulog.""What about Hunter?"Pinunasan niya ang mga luha na nasa pisngi. Ibinaba niya rin ang mukha, tinakpan niya ang speaker ng c
Wala sa katauhan si Leigh nang bumaba sa hagdan. Ilang beses niyang hinawi ang buhok na nalalaglag sa bawat pagtapak niya. Namamanhid pa rin ang buong katawan, lalo na ang mga binti dahil sa nabungarang nerbiyos.Napatda si Leonardo habang walang kakurap-kurap na pinanonood ang asawa ng kapatid pababa ng hagdan. Kung paano nito natural na hawiin ang mahaba, at kulay brown nitong buhok.Her beauty is effortless and natural!Bawat pagtapak ng mapula-pula nitong mga paa ay sinusundan niya. May pagkakataon pang tumaas ang suot nitong satin sa bandang ibaba para sumilip ang maputi, at makinis nitong mga hita.Pero mas ibinigay niya ang atensyon sa mukha nito. Walang ka-ayos-ayos at ang mata nitong halatang kagigising lamang.Hanggang sa makarating si Leigh sa baba ay hindi siya nito pinagtutuunan ng pansin. Hindi niya nga alam kung nakita siya nito, at nagpapanggap lamang na hindi.Halos mabali ang leeg ng binata nang sundan ng tingin ito hanggang makapasok sa kusina.Napakunotnoo tuloy si
"Bakit nandito 'to?" nanunuyang anas ni Hunter, at itinuro ang binata bago binaling ang mukhang lukot na lukot sa kapatid.Huminga muna si Leonardo bago sinalubong ang nanlilisik na tingin ni Hunter. Lumapit naman agad si Janice sa panganay."I invited him for breakfast, para naman sabay-sabay na tayo."Takot na ngumiti ang ginang habang pilit na hinaharap si Hunter. Nang lumingon ito ay natakot ang ginang sa naging reaksyon ng anak."And you think, I would love to have breakfast with your bastardo?"Natahimik silang lahat dahil sa pagpapahiya nito sa bunsong kapatid. Siniglayan ni Hunter si Leigh bago hinagod ng tingin ang kabuuan."Lumabas ka ng kwarto ng ganiyang hitsura?" seryoso pero matiim nitong asik.Napalunok siya, at bumukas ang bibig. Napakurap din siya ng sunod-sunod habang nakikipagtitigan sa asawa na may mga matang nag-aapoy.Napasinghap si Leigh nang hablutin siya sa braso ni Hunter. Hinatak, palakad pero hinawakan siya ng biyenan. Natigilan silang mag-asawa."Anak, huw
Nahahapong umupo si Leigh kasabay nang pagpikit ng mga matang pagod na rin. Galing siya sa rounds at hinarap ang ibang pastenye."I'm worn out," hinang-hina niyang wika habang nakalapat na ang masakit na likod sa silya."Dr. Guanez!"Iminulat niya nang maliit ang mga mata niya, at ituon sa pinto kung saan nangagaling ang pagtawag."Come in," napilitan na umupo si Leigh nang maayos, at hinintay itong makapasok."Hello, Doktora!" bati sa kaniya ni Layla, ang isa sa mga janitress ng hospital habang nahihiyang lumapit sa kaniya."Nanay Layla, ano po 'yon?" magalang niyang tanong.Naging nanay-nanayan niya na ito dahil simula intern ay nakasasama, at nakauusap na niya ang matanda. Nasa edad na nga ito para magretiro pero hindi nito ginagawa dahil daw sa hirap ng buhay."Heto po."Nadako ang atensyon ni Leigh sa inilapag nitong brown na paperbag. Nagkaroon ng ilang linya ang noo niya. Wala siyang matandaang nagpabili siya sa matanda. Kahit na kanina pa nagugutom ay hindi na niya napansin, a
Isang beses kumatok si Leigh sa pinto ng opisina ng kanilang Director. Narinig niya ang sagot mula sa loob kaya pinihit na niya na ang seradura."Director," bati niya nang tuluyang makapasok.Nilingon siya ni Hunter na nakatayo, at tila inihahanda na ang sarili sa pag-uwi. Naglakad siya palapit dito."Babe.""Sabay na ba tayo umuwi?" tanong nito habang ibinubulsa ang cellphone."That's why I came here, I might not be able to go home," hindi pa man nabubuo ni Leigh ang mga sasabihin ay kitang-kita na niya ang pag-aarko ng mga kilay ni Hunter.Kahit mayroon namumuong kaba sa dibdib ay ginawa niya ang lahat para makumpleto ang sasabihin habang nakatitig ng tuwid sa mga mata nito."Because I have to take over Dr. Perez's operation-""Maraming surgeon dito, Leigh," katwiran nito sa matatag na tinig habang unti-unting naniningkit ang mga mata habang nakatitig sa kaniya."Walang puwedeng mag-take over no'n. Atsaka nag-usap na kami, schedule na ng operation mamaya.""I will lead the operation
"Ako ho si Elmer. Anak ko po si Summer, 'yong heart patient ninyo sa ward."Muling tumango si Leigh nang lubos na maalala ang kaharap na matanda. Si Summer, ang pitong taong gulang na bata at kasalukuyang under observation para sa heat transplant."Natatandaan ko na po, Mang Elmer.""Pasensiya na po," paghingi niya ng despensa sa hindi pagkaalala agad dito."Ayos lang ho 'yon, Doktora.""Nasaan ho ang kotse ninyo?""At bakit kayo naglalakad?" usisa nito sa kaniya habang pinagmamasdan siya."Wala po e. Mag-ta-taxi lang po ako," Ngumiti si Legh, at tumingkayad sandali para tanawin kung may sasakyan parating.Lumingon naman doon ang matanda. Bago binalikan siya ng tingin."Walang dumadaan na taxi rito, Doktora.""Ganoon po ba?" pagkadismaya niya, at napakamot sa bandang leeg.Wala siyang choice, kung 'di ang maglakad-lakad. Malapit na rin siya sa daan kung saan may mga sasakyang dumadaan. For sure, may masasakyan na siya roon. Sinalubong ni Leigh ang tingin ni Elmer."Sige po, salamat. M
"Umuwi ka ba ng bahay?""Kumain ka ba?" mga tanong nito habang nagmamaneho.Saglit na luminga sa kaniya ang binata nang hindi siya sumagot sa mga itinatanong nito."Hey, are you okay?" bumalik na naman ang tono nito sa pag-aalala."Ye-yeah," nagbara pa yata ang lalamunan ni Leigh nang gumaralgal ang boses.Nang maradaman niya ang mabilis na pagmamaneho nito ay kusa nang kumapit ang magkabila niyang kamay sa bewang nito.Napayakap siya kay Leonardo!Pumikit pa siya nang dumausdos sa kinauupuan, at napadikit siya sa likod ng binata. Ganoon na rin ang nakahilig na mukha, nakadikit din ang ulo niya rito."It's okay."Namulat si Leigh nang dahan-dahang nang maramdaman ang paghawak ni Leonardo sa mga kamay niyang nasa tiyan nito.Napayuko ang binata sa mga kamay na nasa tiyan niya. Hindi niya napigilan ang ngumiti, at siguradong napangiti din ang puso niya.Agad na kumalas si Leigh sa pagkakayakap. Bigla na lamang niya hinabol ang hininga habang nakatitig sa likod nito sa hindi makapaniwal
"Anyway, going back to your question."Umayos sa kinauupuan si Amber habang tila hindi nga nito nararamdaman ang tunay niyang pakay."I can say, she has a heart of gold.""She's good to all patients, and hospital employees. She's a caring doctor, iyong tipong alam mong hindi niya lang tinitingan na trabaho 'yong pagiging doktor.""Nasa puso niya rin. What I like her the most, is 'yong pagiging generous. Lagi akong nagpapapalit sa kaniya, at nagpapasalo ng ilang operations.""No second thought niyang tatanggapin iyon."Napangiti si Leonardo.Naku, kawawa na talaga ang puso niya. Hindi na niya na mahabol ang mas labis pa nitong pagkahulog."Leigh is a very outstanding doctor. She has a lot of free medical missions. Dahil d'on, she even got an award. Sa operation naman, all praises to her, sa mga crucial heart transplant.""Her relationship with Hunter?""Matagal na ba sila?" dagdag pa niya."What's weird, alam ko hindi type ni Leigh ang brother mo-"Napatingin sila sa isa't-isa. Tila na
Malalim ang iniisip ni Leigh nang bumaba ng kotse. In fact, wala nga siya sa sarili habang nagmamaneho. Ilang beses siyang binusinhan dahil sa hindi paggalaw.Masyadong inokupohan ni Hunter, at ng misteryosong babae na iyon ang utak niya. Dumagdag pa ang damit nito, dati-dati naman ay sinasabay ng asawa ang damit na lalabhan sa kaniyang mga damit.Bakit naman no'n pinauna ang sinuot kahapon?Iyong babae, ano'ng tinutukoy na part 4?"Doktora!"Bumalik lamang si Leigh sa hintatao nang marinig ang pagtawag ng maliit na boses. At nang magbaling ay nagulat pa siya dahil wala na siya sa sa sasakyan, at nasa entrada na ng hospital."Doktora Guanez," nahihiyang anang ni Elmer."Summer, Mang Elmer!" ganting bati niya rito, at lumapit."Wow! Ang ganda mo ngayon Summer ha?" masayang puna niya sa bata, at hinawakan pa ang buhok ng pasyente."Doktora, salamat po sa lahat. Dahil sa inyo makalalabas na ang anak ko," seryosong pahayag ng ama ng ni Summer.Tinapunan ni Leigh ng tingin ang matandang la
"Hindi ko kayang walang gawin para sa kaniya.""Gusto ko siyang ilayo sa taong sinasaktan siya. She doesn't deserve that, no woman deserves that.""Leigh is a precious one."Sumandal si Yvo, at napatingala sa kisame. Para bang kinuha nito ang kalahati ng bigat na mayroon siya sa kalooban."Ang sabi niya, matutulungan ko siya. Kung lalayo ako, that's why I am doing this.""Pero mas lalo lang akong nag-aalala. Hindi ko alam kung ano'ng nangyayari sa kaniya," buong sakit na pahayag ni Leonardo bago sinaid ang alak sa baso.Palabas ng hospital si Leigh nang tumunog ang kaniyang cellphone. Rumehistro ang pangalan ng kaniyang ama."Hello, Papa?""Anak, busy ka ba?""Pauwi na po ako, katatapos lang ng duty ko.""Ganoon ba? Yayain sana kitang mag-dinner."Napangiti si Leigh dahil sa narinig sa ama. Sa maghapong trabaho ay bahagyang gumaan ang loob niya dahil sa pag-aya nito."Babe, let's go?" Sumulpot si Hunter sa kaniyang tagiliran."Sandali lang, Papa," Tinakpan niya ang speaker ng cellphon
"It is none of your business-""Shit! Just tell me the truth, Leigh!"Napaigtad siya sa lakas ng boses ng binata. Bumitaw ito sa kaniya bago tumalikod. Kitang-kita niya sa likuran nito ang paghinga nang mabilis."He's an asshole," iyon ang narinig niya kay Leonardo.Pinilit niyang huwag magpakita ang mga luha rito. Kahit hinahabol ang hininga ay sinubukan pa rin niyang magsalita."U-umuwi ka na.""Since when?" Maliksing lumapit si Leonardo kay Leigh."Dati pa ba?""Puwede ba?!" singhal niya rito, at sinalubong ang madilim na madilim gwapong mukha ni Leonardo.Sinikap maging kalmado ng binata. Lalo na nang matitigan ang may mga luhang mata ni Leigh.Nanginginig ang mga laman niya dahil sa galit, nang hawakan ang dalawang balikat nito."I want to help you-"Piniksi ni Leigh ang mga balikat, at pilit na nilalaban ang mga masusuyong mata ni Leonardo."Gusto mo talagang tumulong?" pag-uulit niya.Hindi ito kumibo. Tuwid siyang tumindig habang pigil-pigil ang mga luha."Then, stay away from
"Mama!"Sinalubong ni Leigh ang umiiyak, at ninenerbiyos na biyenan. Hinawakan niya agad ito sa magkabilang kamay."Ma, huwag kayong umiyak.""Ayos na po siya," pakalma niya rito habang hinihimas ang likod para patahanin si Maricel dahil nakakuha na rin ng atensyon ang ginang."Nasaan na siya? Nasaan na ang brother-in-law mo?" patuloy na iyak nito."Dito po, Mama."Hinawakan ni Leigh sa bewang si Maricel. Iginaya niya sa kwartong inuukopahan ng binata."Leon!""Ma!" bahagyang nagulantang pa si Leonardo nang masilayan ang ina.Nang yumakap ito ay napatingin siya kay Leigh na nasa likuran nito."Ma, stop crying. I am alive and still kicking," biro niya.Agad siyang hinampas ni Marcel sa braso. Galit ang anyo nitong humarap sa kaniya."Panay kasi ang inom mo!" sermon ng ina."I'm sorry," mapagkumababa na sagot niya, at nagkamot pa ng ulo.May ngiting sumilay sa labi ni Leigh habang pinanonood ang mag-ina. Hamak na mas magalang, at maganda ang trato ng binata sa kaniyang ina, kumpara kay
Napatingin si Leonardo sa darating nang marinig ang pagbukas ng kaniyang kwarto. Inip na inip siyang nakaupo, at nakasandal sa headboard ng kama.Ilang minuto na rin ang nagdaan nang ilipat siya ng silid. May ibang doktor din ang bumisita sa kaniya. Ang huling bisita ni Leigh ay 'yong kanina pa sa ward."Umuwi kaya siya?" tanong niya sa sarili.Itinuon niya ang mga mata na nasa ibabaw ng mga hita. Siguradong nurse lang ang lalapit sa kaniya kaya hindi na niya pinagkaabahalan iyon tingnan."It's already 12, ba't gising ka pa rin?"Buhat sa narinig na malumanay na boses ay awtomatikong nagtaas siya ng mukha. Ilang beses niyang kinurap ang mga mata para makasiguradong totoo ang nakikita niya.Nagtungo si Leigh sa swero ng binata. Sinundan lang siya ng tingin nang nakatunghay na si Leonardo."You should go to sleep right now," baling niya rito na bahagya pang nagulat nang magtama ang mga mata nila."I, I thought umuwi ka na.""I'm on duty, nakalimutan mo ba?"Tumango naman si Leonardo hab
"Doktora?"Napatingin si Leigh habang naglalakad pabalik-balik sa tapat ng ward. Nang lumapit si Grace sa kaniya."Hindi ka ba uuwi?"Napakurap siya, ilang minuto na nasa loob si Amber at tinitingnan na ang binata. Pero narito pa rin siya sa labas. Habang ang babaeng kasama ni Leonardo ay nasa silya, at naghihintay.Lumingon si Grace sa kurtinang nakasarado. Siguro kahit hindi niya sagutin ang tanong nito ay alam na ng kaibigan ang nararamdaman."Okay, I'll stay. Sasamahan kita.""Grace-""Mag-duty na tayo. Kukunin ko na 'yong gown mo," akmang tatalikod ito nang hawakan niya sa kamay."Grace, you don't have to do this.""It's okay. Para walang masyadong makahalata. Kapag nag-off na si Doktora San Juan, ako ang papalit. Pero, ikaw ang maghahawak sa kaniya," seryoso, at mahinang pahayag ni Grace.Napangiti siya habang nanunubig ang mga mata.Naging mahigpit din ang pagkakapit niya sa kamay ng kaibigan."T-thank you," tanging na sambit ni Leigh dahil sa malaking pabor na gagawin nito.Na
"Leon!" tawag ni Rhianne habang walang hinto sa pagtipa ng doorbell ng condo unit ng binata.Pabato na hinagis ni Leonardo ang hawak na cellphone. Kasalukuyan siyang nakahiga sa sofa habang hawak ang tiyan. Kaninang umaga pa masakit ang tiyan niya nang makauwi galing sa bar.Inumaga na siya roon, kasa-kasama ang mga kaibigan at doon na rin nagpalipas ng gabi. Siguro ay nalaman ni Rhianne na hindi naka-aatend, dahil all boys lang sila roon kaya nangungulit na sa kaniya."Hi, Leon!" masiglang bati nito nang buksan niya ang pinto.Nakayuko, at nakaipit ang tiyan niyang mas sumasakit pa ng husto nang buksan ang pinto.Sinipat siya ng tingin ng dalaga."What's wrong?" takang tanong ni Rhianne.Nang akmang kakapit si Leonardo sa pader para makapagbalanse dahil sa pananakit ng tiyan ay maagap siyang inalalayan nito."Bae, ano ba'ng masakit sa iyo?" nag-aalalang tanong ng babae habang ala-laay siya.Nakapikit siya, at pilit na kinokondisyon ang sarili na kaya pa niyang tiisin ang pananakit ng
"Ano pa ba'ng ginagawa mo rito?" Mabilis na lumapit si Leigh sa binatang nasa parking lot."Leigh," bulalas nito, at umaliwalas ang mukha nang magtagpo ang mga mata nila.Masungit ang mukha niya habang nasa bulsa ng gown ang mga kamay. Inilihis niya ang mga mata, at umarte ng kaswal."Ano'ng sasabihin mo?""Magsalita ka na," aniya niya habang hindi makatingin dito.Napatingin sa paligid si Leonardo. Kahit mga sasakyan lang ang nasa parking lot ay mas gusto niyang makasigurado.Huli na para makapagreklamo si Leigh dahil hawak na siya ng binata sa braso, at hinatak kung saan.Sa isang may kadiliman na sulok siya nito dinala. Sa walang makakita, agad niyang galit na tiningala si Leonardo."Ba-bakit mo ba ako dinala rito?" pagmamatapang niya kahit na sa totoo lang ay nanghihina na.Lalo na sa nakikita niyang nasisinagan nang konti ang maamong mukha ng binata. Doon niya maliwanag na nakikita ang mahabang nitong pilikmata, na isa sa mga nagustuhan niya rito."Let's talk?""We are already ta