Novels by KokoyIsMyLife

"Anyway, going back to your question."Umayos sa kinauupuan si Amber habang tila hindi nga nito nararamdaman ang tunay niyang pakay."I can say, she has a heart of gold.""She's good to all patients, and hospital employees. She's a caring doctor, iyong tipong alam mong hindi niya lang tinitingan na trabaho 'yong pagiging doktor.""Nasa puso niya rin. What I like her the most, is 'yong pagiging generous. Lagi akong nagpapapalit sa kaniya, at nagpapasalo ng ilang operations.""No second thought niyang tatanggapin iyon."Napangiti si Leonardo.Naku, kawawa na talaga ang puso niya. Hindi na niya na mahabol ang mas labis pa nitong pagkahulog."Leigh is a very outstanding doctor. She has a lot of free medical missions. Dahil d'on, she even got an award. Sa operation naman, all praises to her, sa mga crucial heart transplant.""Her relationship with Hunter?""Matagal na ba sila?" dagdag pa niya."What's weird, alam ko hindi type ni Leigh ang brother mo-"Napatingin sila sa isa't-isa. Tila na

Malalim ang iniisip ni Leigh nang bumaba ng kotse. In fact, wala nga siya sa sarili habang nagmamaneho. Ilang beses siyang binusinhan dahil sa hindi paggalaw.Masyadong inokupohan ni Hunter, at ng misteryosong babae na iyon ang utak niya. Dumagdag pa ang damit nito, dati-dati naman ay sinasabay ng asawa ang damit na lalabhan sa kaniyang mga damit.Bakit naman no'n pinauna ang sinuot kahapon?Iyong babae, ano'ng tinutukoy na part 4?"Doktora!"Bumalik lamang si Leigh sa hintatao nang marinig ang pagtawag ng maliit na boses. At nang magbaling ay nagulat pa siya dahil wala na siya sa sa sasakyan, at nasa entrada na ng hospital."Doktora Guanez," nahihiyang anang ni Elmer."Summer, Mang Elmer!" ganting bati niya rito, at lumapit."Wow! Ang ganda mo ngayon Summer ha?" masayang puna niya sa bata, at hinawakan pa ang buhok ng pasyente."Doktora, salamat po sa lahat. Dahil sa inyo makalalabas na ang anak ko," seryosong pahayag ng ama ng ni Summer.Tinapunan ni Leigh ng tingin ang matandang la

"Hindi ko kayang walang gawin para sa kaniya.""Gusto ko siyang ilayo sa taong sinasaktan siya. She doesn't deserve that, no woman deserves that.""Leigh is a precious one."Sumandal si Yvo, at napatingala sa kisame. Para bang kinuha nito ang kalahati ng bigat na mayroon siya sa kalooban."Ang sabi niya, matutulungan ko siya. Kung lalayo ako, that's why I am doing this.""Pero mas lalo lang akong nag-aalala. Hindi ko alam kung ano'ng nangyayari sa kaniya," buong sakit na pahayag ni Leonardo bago sinaid ang alak sa baso.Palabas ng hospital si Leigh nang tumunog ang kaniyang cellphone. Rumehistro ang pangalan ng kaniyang ama."Hello, Papa?""Anak, busy ka ba?""Pauwi na po ako, katatapos lang ng duty ko.""Ganoon ba? Yayain sana kitang mag-dinner."Napangiti si Leigh dahil sa narinig sa ama. Sa maghapong trabaho ay bahagyang gumaan ang loob niya dahil sa pag-aya nito."Babe, let's go?" Sumulpot si Hunter sa kaniyang tagiliran."Sandali lang, Papa," Tinakpan niya ang speaker ng cellphon

"It is none of your business-""Shit! Just tell me the truth, Leigh!"Napaigtad siya sa lakas ng boses ng binata. Bumitaw ito sa kaniya bago tumalikod. Kitang-kita niya sa likuran nito ang paghinga nang mabilis."He's an asshole," iyon ang narinig niya kay Leonardo.Pinilit niyang huwag magpakita ang mga luha rito. Kahit hinahabol ang hininga ay sinubukan pa rin niyang magsalita."U-umuwi ka na.""Since when?" Maliksing lumapit si Leonardo kay Leigh."Dati pa ba?""Puwede ba?!" singhal niya rito, at sinalubong ang madilim na madilim gwapong mukha ni Leonardo.Sinikap maging kalmado ng binata. Lalo na nang matitigan ang may mga luhang mata ni Leigh.Nanginginig ang mga laman niya dahil sa galit, nang hawakan ang dalawang balikat nito."I want to help you-"Piniksi ni Leigh ang mga balikat, at pilit na nilalaban ang mga masusuyong mata ni Leonardo."Gusto mo talagang tumulong?" pag-uulit niya.Hindi ito kumibo. Tuwid siyang tumindig habang pigil-pigil ang mga luha."Then, stay away from

"Mama!"Sinalubong ni Leigh ang umiiyak, at ninenerbiyos na biyenan. Hinawakan niya agad ito sa magkabilang kamay."Ma, huwag kayong umiyak.""Ayos na po siya," pakalma niya rito habang hinihimas ang likod para patahanin si Maricel dahil nakakuha na rin ng atensyon ang ginang."Nasaan na siya? Nasaan na ang brother-in-law mo?" patuloy na iyak nito."Dito po, Mama."Hinawakan ni Leigh sa bewang si Maricel. Iginaya niya sa kwartong inuukopahan ng binata."Leon!""Ma!" bahagyang nagulantang pa si Leonardo nang masilayan ang ina.Nang yumakap ito ay napatingin siya kay Leigh na nasa likuran nito."Ma, stop crying. I am alive and still kicking," biro niya.Agad siyang hinampas ni Marcel sa braso. Galit ang anyo nitong humarap sa kaniya."Panay kasi ang inom mo!" sermon ng ina."I'm sorry," mapagkumababa na sagot niya, at nagkamot pa ng ulo.May ngiting sumilay sa labi ni Leigh habang pinanonood ang mag-ina. Hamak na mas magalang, at maganda ang trato ng binata sa kaniyang ina, kumpara kay

Napatingin si Leonardo sa darating nang marinig ang pagbukas ng kaniyang kwarto. Inip na inip siyang nakaupo, at nakasandal sa headboard ng kama.Ilang minuto na rin ang nagdaan nang ilipat siya ng silid. May ibang doktor din ang bumisita sa kaniya. Ang huling bisita ni Leigh ay 'yong kanina pa sa ward."Umuwi kaya siya?" tanong niya sa sarili.Itinuon niya ang mga mata na nasa ibabaw ng mga hita. Siguradong nurse lang ang lalapit sa kaniya kaya hindi na niya pinagkaabahalan iyon tingnan."It's already 12, ba't gising ka pa rin?"Buhat sa narinig na malumanay na boses ay awtomatikong nagtaas siya ng mukha. Ilang beses niyang kinurap ang mga mata para makasiguradong totoo ang nakikita niya.Nagtungo si Leigh sa swero ng binata. Sinundan lang siya ng tingin nang nakatunghay na si Leonardo."You should go to sleep right now," baling niya rito na bahagya pang nagulat nang magtama ang mga mata nila."I, I thought umuwi ka na.""I'm on duty, nakalimutan mo ba?"Tumango naman si Leonardo hab

"Sir?" ulit ng boses.Umatras yata ang luha ni Troye nang mas malinaw na marinig ang pamilyar na boses. Marahan siyang nagtaas ng mukha, at kulang na lamang ay mahulog ang puso niya nang makita ang sekretarya."Kape niyo po. May iuutos pa po ba kayo?"Ilang beses niyang kinurap ang mga hindi naniniwalang mga mata. Baka dahil sa pangungulila ay namamalik-mata lamang siya, at nakikita ito ngayon sa kaniyang harapan.Sa loob mismo ng kaniyang opisina!Gumuhit ang ngiti sa labi ni Sylvia habang may luhang hindi napigilang bumagsak habang nakatitig sa nabiglang si Troye."Mag-pu-push up pa po ba ako?" biro niya habang naiiyak.Nang mapagtanto, at masiguradong nasa harapan nga niya ang sekretarya ay matulin siyang tumayo sa kinauupuan. At nang makalapit sa harapan nito ay nag-usap muna ang kanilang mga mata."Sylvia Dimaculangan, reporting as your Executive secretary. Hindi niyo pa naman po tinatanggap ang resignation letter ko, 'di ba?"Maagap na hinawakan ni Troye ang kanang braso niya, h

"I'm sorry."Nagising si Troye nang mapagtantong nakapikit na dahil sa gulat ang kaharap na sekretarya. Hinawakan niya iyon sa braso habang nahihiya ang hitsura.Marahang binuksna ni Sylvia ang mga mata. Naroon ang binata, at hinahaplos ang kaniyang balat."I'm sorry, hindi ko gustong sigawan ka," kalmado nitong aniya."Wala na akong nararamdaman kay Trevor, maniwala ka."Nag-angat ng tingin si Troye, ngumiti siya rito ng tipid para mapanatag na tungkol sa isyu nito sa kapatid."At huwag mong ikumpara ang sarili mo sa kaniya. Magkaiba kayo, at para sa akin, mas espesyal ka.""If you say so, then be with me.""Hindi sapat na dahilan 'yon para makasama ka," naging masakit na naman ang tono ni Sylvia."Tell me, ano ba'ng puwedeng maging sapat na rason para magpakatotoo ka rin, katulad ko," determinadong tanong nito.Umiling si Sylvia, at ibinaba ang mukha.Natatakot siya, iyon ang totoo.Natatakot siya sa puwedeng kahinatnan ng kanilang pagtitinginan. Mapanghusga ang mundo, lalo na ang m

"Sylvia!"Matapang ang mukha ni Sylvia nang humarap sa patayong si Jarell. Kung puwede niya lamang ito lapitan at saktan, gagawin na niya.Pero alam niyang magsasayang lamang siya ng oras, at lakas. Wala na rin siyang pinagkaiba kay Jarell.Binalingan niya ang asawa nitong masama pa rin ang tingin sa kaniya."I'm sorry, hindi ko alam na may asawa na siya. Maniwala ka man o hindi, kung alam kung mayroon, hindi ako magkakaroon ng relasyon sa gagong iyan!""Patawarin mo ako. Hindi ko alam," pagpapakumbaba ni Sylvia.Nabanaag naman niya ang pagkalma ng babae, na tingin niya ay na kumbinsi niya dahil sa totoong paliwanag.Itinuon niya ang mga mata kay Jarell."Hindi ako nagpakantanda para lamang paglaruan, at gaguhin mo. Jarrel, mas pipiliin kong mag-isa habang buhay kaysa maging kabit.""Sylvia-""Stop it, Jarell. Hindi na gagana 'yang rason mo. Kung tingin mo, tanga ako na basta na lamang maniniwala sa iyo.""Pwes, mali ka.""Let's go," naramdaman niya ang paghila ni Troye sa kaniyang mg

"Dude?"Nagtungo sa kalayuan si Troye, at saglit na iniwan ang mga kaharap na negosyante."Bakit, Benzon?""Sasabihin ko ng personal sa iyo ang nalaman ko tungkol kay Jarell."Sinakmal agad siya ng kaba. Lumingon siya sa mga kasama bago inisip kung ano'ng dapat unahin."Sorry, late ako."Pinagmasdan ni Sylvia ang pakamot-kamot na si Jarell. Hinihingal ito dahil palagay niya tumakbo ang binata."Kanina ka pa?" tanong nito kasabay nang paghaplos sa kaniyang braso."Hindi naman. Pero, saan ka ba galing?" pasimpleng niyang usisa nang magsimula silang maglakad sa loob ng mall."A, meeting.""Meeting?" Bahagya pa siyang lumingon kay Jarell."Oo.""Akala ko ba sa kaibigan mo?"Pagkakatanda ni Sylvia ay ang paalam ni Jarell sa kaibigan nitong kauuwi lang daw ng bansa. Kaya ano'ng sinasabi nitong galing sa meeting?"Oo, pagkagaling ko sa meeting doon na ako dumiretso," patuloy na palusot ng binata."Talaga?" kailangan niyang sabihin iyon na para bang naniniwala siya kahit hindi.Habang naglala

Narating nila ang labas ng gate. Humarap si Troye sa kaniya habang hawak pa rin ang kaniyang kamay."May problema ba?" usisa ni Sylvia dahil balisa ang binata.Sinalubong nito ang mga mata niya. Matiyaga niyang hinintay ang lalabas sa bibig nito."A-about your date," panimula ng binata."Date? Sino? Si Jarell ba?" nalilito anang niya."Yes, that damn shit!" singhal ni Troye kasabay nang pagbitaw sa kamay niya.Mukhang alam na ni Sylvia kung saan tutungo ang usapang ito. Huminga siya nang malalim."Mr. Ledesma-""No, hear me first, Miss Dimaculangan!"Napaamang siya sa bulyaw nito, at nang lumapit. Hinawakan siya sa magkabilang braso, at tinapatan sa mukha."Makipag-break ka na sa kaniya.""H-ha?" utal niyang bigkas habang kumurap-kurap ang mga mata nilang magkahinang."End your relationship with him, hangga't maaga pa.""Te-teka nga," pwersahang iwanagwag ni Sylvia ang magkabilang braso.Nang magtagumpay ay nagbigay siya ng espasyo sa pagitan nilang dalawa."Ano ba 'yang pinagsasabi m

"Sagutin mo na 'yan, kanina pa natunog ang cellphone mo."Sinilip pa ni Sylvia ang phone ni Jarell pero maagap iyong kinuha nito na nakapagpa-arko ng kaniyang mga kilay."Si, si mama lang 'to. Nangungulit."Napahilig ang mukha niya, habang pinagmamasdan ito na animo'y kinakabahan, at may itinatago.Ilang beses na niyang napapansin ang laging pagtunog ng cellphone ni Jarell sa tuwing magkasama silang dalawa.Kapag naman tinatanong niya kung sino 'yon ay kung sino-sino ang dinadahilan nito.Mama niya, kapatid, pinsan, kaibigan at kung anu-ano pa.May umuusbong na kutob sa kaniya.O mas dapat sabihing isang hinala!"Kumain ka na," untag ni Jarell kay Sylvia."Sige. Nga pala, birthday ni Spike bukas, punta ka?" alok niya para na rin mapakilala niya ito ng pormal sa pamilya."Bukas?" tila nag-isip ito sa gagawin."Oo, bukas. May lakad ka ba?""Sorry, Syl."Hinawakan siya nito sa kamay na nasa ibabaw ng mesa. Napatingin siya roon bago sa mukha nitong sumisigaw ng pakiusap."Can't make it."

Dugo ang sulok ng labi ni Joanne. Ibinagsak naman ni Heather ang aluminum na food tray sa sahig. Halos walang humihinga sa loob ng cafeteria. "Heather, halika na," hinila siya nila Sam at Emily palabas ng cafeteria. Bumitaw siya matapos makalabas. "Bitawan niyo 'ko," mahina niyang wika. "Halika na, baka gantihan ka pa ni Joanne," natatakot na sagot ni Sam. "Oo nga," segunda naman ni Emily. Pwersahan niyang inalis ang braso. Natigilan naman ang mga ito. "Kaya ko ang sarili ko. Pabayaan niyo 'ko." "Heather," sabay nang tawag ng dalawa nang umalis siya. Kumalampag ang pinto ng cubicle ng restroom nang punaoskysi Heather. Hinihingal siyang umupo sa toilet seat. Namalayan niyang pumatak ang mga luha. Kahit mayroon siyang masayang pamilya. Hindi pa rin mawala ang pagtawag sa kanya ng ampon ng iba. At ang limang letra na 'yon ang patuloy na nagpaalala sa kanya na hindi niya tunay na kadugo ang mga kasama niya. "Hoy, bata." "Buksan mo 'to." Dahan-dahang nagmulat si Heather. Inalis

"Ano bang ginagawa mo, Kuya?" Binuklat nito ang ilang notebook niya at nilipat-lipat ng pahina. "Here," ipinatong ni Dexter ang notebook sa ibabaw ng study table. "See? May homework ka. Bakit hindi mo gawin?" Tumaas lang ang sulok ng labi ni Heather habang nakatitig doon. Hanggang sa hilahin ni Dexter ang silya at inuupo ang kapatid. "Mag-aral ka muna. Hindi puwede ang grades mo sa medical school-" "Sino bang nagsabing magme-medical school ako?" Tiningala siya ng dalagita. "Ayoko kayang tumanda nang nag-aaral nang nag-aaral- aray!" Mahinang pinitik ng binata ang noo ni Heather. "Ano ba-" akmang tatayo siya nang itulak siya Dexter pabalik. Napaatras siya habang pakurap-kurap nang ilapit ng nakakatandang kapatid ang mukha. "You'll become a nurse, and I'll become a doctor so we can be together." Matigas na nalunok ni Heather ang laway buhat sa narinig. "A-anong together?" Inilayo ni Dexter ang mukha, idiniretso ang likod at humalukipkip pagkatapos ay kunyaring nag-is

"Well, para sa amin na kumpleto ang turok noong mga sanggol pa. Hindi big-deal pero sa katulad ni Joanne na galit na galit sa iyo. Big-deal," tugon ni Sam. "Huwag mo na nga isipin 'yon. Penge na lang kami ng contact number ni Kuya Dex," kinuha ng mga ito sa bulsa ni Heather ang cellphone at kinikilig na kinalikut. Napailing na lang siya at tumayo. Akma siyang hahakbang nang humarang si Joanne at ang tatlong kaibigan nito. "Nakita ko 'yong Kuya mo, ha?" nakangising wika ni Joanne habang nakahalukipkip. "Hoy, Joanne. Tumigil ka na nga, hindi pa nga nakakapagsuklay si Heather. Gulo-gulo pa ang buhok dahil sa pagsabunot mo-" huminto si Sam nang balingan ito ng masamang tingin ng kaklase. "Ikaw ba ang kausap ko? Puwede ba? Tumahimik ka," bumaling ito kay Heather. "Gets mo na ba kung bakit lagi kitang inaaway?" napakunotnoo siya sa sinabi nito. Lumapit ito at kunyaring inayos ang kwelyo ng uniform niya. "Para makita namin ang Kuya Dex mo," nakangiting dagdag ni Joanne. Si H

Heather, magpakilala ka kay Kuya Dexter mo," utos ni Grace. Nakita ni Dexter na hinagod siya ng tingin ng batang babae mula ulo hanggang paa. Napangiti siya sa inis. "Kuya ko siya?" tanong nito. "Hindi, ate," pilosopo niyang sagot. Wala siyang emosyon na pinagmamasdan ng bata na ikinainis niya. "Bakit ganiyan makatingin 'yan, Mama? Parang lalaban nang lalaban?" napipikon niyang tanong. Natawa na lang si Grace. "Pagod na si Heather, ihahatid ko lang siya sa kwarto niya." Inakbayan ng ina ang bata at iginiya na maglakad. Nakita pa ni Dexter na sinulyapan siya nito. "Siya ang Kuya Dexter mo, 23 years old siya at graduating ng pre-med. Sampung taon ang tanda niya sa iyo, kapag nag-aaral ka na at senior highschool ka nasa medical school na siya. Kaya kapag may kailangan ka, sa kanya ka pumunta." Tumango si Heather habang nakatitig kay Grace. "Opo, Ma-" nag-alangan siyang banggitin ang sasabihin. "Ayos lang. Tawagin mo akong Mama," nakangiting utos ni Grace kay Heather. "

"Dex?" Itinaas ni Dexter ang mukha mula sa pagkakatungo sa pagkain. Magkaharap na sila ng ina sa mesa ng isang restaurant. "What's that, Mama?" nakita niya ang alangan sa mukha ng ina kaya napakunotnoo siya. "Ano ba 'yon? Pinakakaba niyo naman ako," dagdag niya. "Wala naman, anak. Hindi ba birthday ko?" Tumango siya at tumungga ng wine. "May birthday wish sana ako." "I see. Anong birthday wish mo Mama?" Hinawakan ni Grace ang kamay ng anak na nasa ibabaw ng mesa. Napatingin naman doon si Dexter bago muling sinalubong ang mga mata nito. "Gusto ko sanang dagdagan ang pamilya natin?" Mas lumukot ang noo niya. "Gusto ko na magkaroon ka ng kapatid." Nagtataka niyang ibinaba ang baso ng wine. "Gusto niyo ako magkaroon ng kapatid? Paano 'yon?" tanong niya at itinuro ang katawan ng ina. Napangiti si Grace. "Gusto kong mag-adapt." Napakurap ang mga mata ni Dexter. "Gusto ko ng babae." "Okay lang naman, Ma." "Talaga?" "Oo naman pero-" pabitin niya na nakapagpawala ng saya ng

"Dex, anak? Kumusta ang school?'' tanong ni Grace sa kaisa-isang anak na si Dexter, kaharap niya ito sa mesa ngayong umaga para mag-breakfast. "It's exhausting, but worth it." "Kaya mo 'yan, katulad ka kaya ng Daddy mo." Natigilan sa pagnguya ng pagkain ang bente-tres anyos na si Dexter nang maalala ang amang doktor na namayapa. "Siguradong kung buhay pa ang Daddy mo. Matutuwa 'yon," lumungkot ang boses ng kanyang ina kaya hinawakan niya ito sa kamay. "For sure, Mama. Do you miss him?" "Of course, anak. Siya lang ang lalake sa buhay ko-" "Paano naman ako?" putol niya agad. "Ay, oo nga. Nakalimutan ko ang baby boy ko," napapikit si Dexter nang halikan siya sa pisngi ni Grace. "Mama," awat niya at tumingin sa paligid. Pinunasan pa niya ang pisngi. "O, bakit?" walang-ideyang usisa ng mama niya. "Anong bakit? Baka may makakita sa atin," tugon niya. "Asus. Porke't ba, binata ka na. Bawal ka nang halikan. Bakit magagalit ba ang girlfriend mo?" Pinunasan lang ni Dex

Papungas-pungas ang bata at itinaas ang dalawang kamay para magpakarga.Ngumiti si Laurise at binuhat si Gideon."What do you want for breakfast?" tanong n'ya at lumabas ng kwarto.Tinuro ng bata ang nilulutong pancake ni Kyla sa maliit na kusina."You want pancake huh?" Inilagay n'ya ang anak sa isang bangko kaharap ng 4 round small table."Ma'am, heto po," saad ni Kyla at pinatong ang plato."W-wow!" utal na sambit ni Gideon.Nagkatawanan si Laurise at Kyla nang may marinig na doorbell."Ako na, alalayan mo na lang si Gideon," utos n'ya.Pagbukas ng pinto ay si Lawrence ang nabungaran."Kuya,"Pumasok ang binata at yumakap sa kanya."Come here, join us!" yaya ni Laurise at ginayak ang kapatid sa lamesa."Good morning my big boy Gideon!" masiglang bati ni Lawrence sa pamangkin at lumapit.Napalingon ang bata at awtomatikong ngumiti ng maluwag."U-uncle!" nahihirapang bulalas ng bata."What's up big boy?" Niyakap ni Lawrence ang bata at kinarga habang ngumunguya.Napangiti si Laurise

Napakunotnoo ang dalaga. Boses babae ang sumagot, saglit pa niyang sinilip ang screen ng phone umaasang mali ang na-dial na numero."Who's this?" irita niyang dinig na tanong mula sa kabilang linya.Mabilis na itinapat muli ni Laurise ang phone sa tenga."Ahmm. Hi! Where's Allison?" pinakaswal niya ang boses kahit gumagaralgal na iyon."Allison? May I know who I am talking to?" tanong muli nito.Ngayon niya lang napagtanto na wala pa silang malinaw na relasyon ng binata.They kissed twice and shared one night but she had never heard 'I love you' from him. He only left her a promise."Anyway, my baby wasn't here. And whoever I am talking to, please stop pestering my boyfriend!" binigyang diin pa nito ang bawat salita.Parang dinaklot ang puso niya sa narinig. Nagawa pa rin ibaba ni Laurise ang hawak na cellphone kasabay ng mga nag-uunahang luha."Sam!" Pumasok si Allison sa loob ng office.Lihim na ibinalik ni Sam

"At nang kaswal mo na ibinalita na lilipad ka na papunta sa Australia!" may hinanakit na pahayag ni Laurise at hindi napigilan ang mga luha."Nagseselos yata ang Little Laurise Ann ko," malambing na sagot ni Allison at niyakap ang dalaga."No! I am not!" guilty niyang sambit at kumalas sa pagkakayakap.Nakangiti lamang ang binata habang pinagmamasdan siya."I'm sorry for not telling you about it over the phone. Gusto ko sana sabihin sa iyo ng personal.""I want you to know that I never ever cheated on you in the past three years. And I will not, okay?" seryosong pahayag nito habang nakatitig sa mga mata ni Laurise.Ang sandali at mga salitang iyon ay sapat na para maniwala ang batang puso ng dalaga. Maniniwala siyang hindi ito gagawa ng ikasasakit ng damdamin niya.Natigilan si Laurise sa masuyong pagkakatitig ni Allison, tila kinakabisa nito ang bawat parte ng kaniyang mukha. Nakadama siya ng ibang kaba ng mga oras na iyon lalo na na

Ipinatong ni Maricel ang tasa ng umuusok na sinigang sa ibabaw ng mesa."Yes, uuwi raw sina Lawrence at Allison next week!"Napangiti si Laurise. Tatlong taon na rin ang lumipas nang huling niyang makita ang kapatid na si Lawrence at siyempre si Allison."Bakit daw ma? Biglaan naman yata," takang tanong niya sa ina.Nagkibit-balikat lamang ang ginang at nagsimula na kumain.Hindi niya maiwasan mag-isip kung bakit uuwi si Allison pero mas nangingibabaw ang saya sa kaniyang puso dahil masisilayan na niya muli ang binata.Hinagod ng tingin ni Laurise ang sarili sa harap ng salamin. Suot niya ang bagong damit na yellow floral lace up backless, pinakulayan niya ang buhok at bahagyang kinulot ang dulo nito. She put a light make up on her face na dahilan para mangibabaw ang gandang mayroon siya."Wow!" manghang sambit ni Maricel sa anak sa venue ng party.Nahihiya siyang ngumiti sa ina. Ngayon lamang niya napansin na mas

"Bitiwan mo nga ako!" Piglas ni Laurise."Kaya ba hindi ka na nagpapakita, may iba ka na ha?" punong-puno hinanakit na sagot ni Allison."Shut up Allison! Huwag mo akong itulad sa'yo!" hindi na niya napigilan singhalan ito.Napatingin ang binata sa paligid kaya minabuti n'yang isakay si Laurise sa loob ng sasakyan."Bakit hindi ka na nagpupunta rito?" seryosong tanong agad ni Allison nang makapasok sa loob ng tree house."Tapos na ang exam, so there's no reason to!" pinakaswal ni Laurise ang sagot at tumingin sa labas ng bintana.Hindi na sinubukan ng dalaga salubungin ang tingin ni Allison.Simula ng araw na iyon ay hindi na nagpakita ang binata kay Laurise.Tahimik siyang nasaktan sa nangyari.Tuwing hapon ay pumupunta pa rin siya sa tree house at rito na siya nagpapalipas ng gabi.Tinanggap ni Laurise na baka awa lang talaga ang nararamdaman ni Allison para sa kaniya at 'di katulad ng nasa puso niya. Na-realize na sigu

Dahan-dahang binaba ni Allison ang kamay habang nakasimangot. "I-isa pa si Xyriel baka nawawalan ka na ng oras sa kaniya dahil lang sa akin," nahihiyang aniya ni Laurise at binaling ang tingin sa mga dumaraang mga sasakyan sa kalsada. "Dont mind her. We're already done like almost a month," kaswal nitong sagot. Mabilis siyang napatingin sa mukha ni Allison. "T-totoo?" paninigurado ng dalaga. Panunuksong ngiti lamang ang sinagot ng binata. Parang turumpong paikot-ikot si Allison sa loob ng tree house. Hindi na siya mapalagay, ngayon ang results ng exam ni Laurise at tensyonado siya dahil doon. "Hey," bati nito nang bumukas ang pinto. Nakayuko si Laurise at bagsak ang balikat na lumapit sa binata. "Come here," mahinang wika ni Allison at hinawakan ang kamay niya. "What happened?" tanong muli nito. Tinuon ni Laurise ang malulungkot na mga mata kay Allison. "Oh, that's okay. My