KABANATA 4

"Well, para sa amin na kumpleto ang turok noong mga sanggol pa. Hindi big-deal pero sa katulad ni Joanne na galit na galit sa iyo. Big-deal," tugon ni Sam.

"Huwag mo na nga isipin 'yon. Penge na lang kami ng contact number ni Kuya Dex," kinuha ng mga ito sa bulsa ni Heather ang cellphone at kinikilig na kinalikut.

Napailing na lang siya at tumayo. Akma siyang hahakbang nang humarang si Joanne at ang tatlong kaibigan nito.

"Nakita ko 'yong Kuya mo, ha?" nakangising wika ni Joanne habang nakahalukipkip.

"Hoy, Joanne. Tumigil ka na nga, hindi pa nga nakakapagsuklay si Heather. Gulo-gulo pa ang buhok dahil sa pagsabunot mo-" huminto si Sam nang balingan ito ng masamang tingin ng kaklase.

"Ikaw ba ang kausap ko? Puwede ba? Tumahimik ka," bumaling ito kay Heather.

"Gets mo na ba kung bakit lagi kitang inaaway?" napakunotnoo siya sa sinabi nito. Lumapit ito at kunyaring inayos ang kwelyo ng uniform niya.

"Para makita namin ang Kuya Dex mo," nakangiting dagdag ni Joanne.

Si Heather naman ang tumaas ang sulok ng labi.

"Para naman matuwa kami-"

May pwersang pinigilan ni Heather ang palapulsuhan ng kaharap na inaayos kunyari ang kwelyo niya. Seryosong sinalubong niya ang tingin nito.

"Tingin mo, kahit makita mo siya. Magugustuhan ka niya?" itinaas pa niya ang sulok ng labi.

"Anong sabi mo?" pikon na sagot ni Joanne at akmang iaalis ang braso sa pagkakapit niya pero hinigpitan pa niya ang hawak doon at hinila ito palapit. "Siguradong kahit ikaw na lang ang babae sa mundo. Hindi ka, papatulan ng Kuya ko."

Pabalya niyang binitawan ito na agad sinambot ng mga kaibigan. Pinagpag niya ang mga palad at ngumiti.

"Mauna na ako. Magsusuklay pa ako, e."

Dire-diresto naglakad si Heather kasunod si Sam at Emily. Nang parehong umabrisyete ito sa dalawang braso niya ay nag-apir silang magkakaibigan.

Kapapasok lang ng gate ni Heather nang mapahinto. Nakita niya ang pagbaba ni Dexter sa kotse nito, dala-dala ang ilang gamit sa medical school.

Nagkatinginan pa silang magkapatid. Bago ito bumaling sa madilim ng langit. "Ayos din ang uwian ng mga senior. Para na ring medical student," parinig nito.

Inirapan lang ng dalagita si Dexter at pagod na naglakad. Sumunod naman ang binata rito.

"Saan ka galing?"

"Saan pa? E, 'di sa school," patamad niyang tugon.

"I don't believe you."

Huminto ang mga paa ni Heather pumihit paharap dito. "Huwag mong sabihin kay Mama na sabay tayong umuwi. Baka akalain, kasama pa kita."

Napairap siya nang lampasan siya ni Dexter.

"Heather," naroon sa kusina si Grace. Agad siyang sinalubong nito, niyakap at hinalikan sa noo.

"Sabay ba kayo ng Kuya mo?"

Tiningala ni Heather sa hagdan ang kapatid na paakyat sa kwarto nito bago binalingan ang ina.

"Hindi po, Mama."

"E, bakit ginabi ka na?"

"Pinaglinis po kami ng theater room ng Dean," matamlay niyang sagot. "Kawawa naman ang baby girl ko."

Hinawakan siya sa magkabilang pisngi ng ina. Pinagmamasdan niya ito at kahit tatlong taon na ang lumipas hindi nagbago sa kanya ang kanyang Mama.

Para siya nitong prinsesa, mahalin at alagaan.

"Halika. Kumain ka na muna rito," iginiya siya nito sa dining area at inuupo. Hinubad niya ang suot na backpack bago hinawakan ang kutsara.

"Dex! Baba na, sabay-sabay tayong kumain!" tawag ni Grace mula sa ibaba. Ilang minuto lang ay nakapamulsang bumaba si Dexter na nagpalit ng pambahay na damit at inokupahan ang silyang kaharap ni Heather.

"Kumain na kayo. Alam kong pareho kayong pagod sa school," ani Grace.

"Ako, pagod sa school. Ewan ko ang iba riyan," parinig nito nang sumandok ng kanin.

"Galing din ako sa school. Ginabi ako dahil pinaglinis kami ng Dean," binitawan sandali ni Dexter ang serving spoon ng kanin kaya kinuha niya agad iyon.

Pero hinawakan muli iyon ni Dexter.

"I haven't finished yet," gigil na wika nito at binabawi ang hawak ni Heather.

"Puno na ng kanin 'yang plato mo. Mamaya ka na ulit," sagot niya at hindi ibinibigay ang serving spoon.

"Akin na. Huwag kang makulit."

"Ladies first-"

"Hindi ka naman lady."

Mas lalong nainis si Heather, buong lakas niyang hinihila rito ang hawak pero hindi iyon binibitawan ni Dexter.

"Stop."

"Both of you."

Napakurap ang magkapatid at dahan-dahang napalingon sa nagtitimping si Grace. "Talaga bang sa harap kayo ng pagkain, nag-aaway?"

Nagulat pa si Heather nang bitawan sa kanya ng kapatid ang hawak. Inirapan niya ito bago bumaling sa ina. "Pasensiya na, Ma."

"I apologize as well, Mom," seryosong segunda ni Dexter. Nagkatinginan pa ang magkapatid bago nag-iwasan.

"Hindi dapat kayo nag-aaway. Magkapatid kayo. Ikaw, Dex, ikaw ang mag-aalaga sa kapatid mo. Kapag wala na ako-"

"Mama, huwag po kayong magsalita ng ganiyan," awat agad ni Heather. Hinawakan nito ang kamay ni Grace. "Ayoko po kayong mawala."

Pasimpleng sinulyapan ni Dexter ang nakababatang kapatid. Napakurap ang mga mata niya nang makita ang nakikiusap nitong mukha.

"Kayo lang po ang pamilya ko," dagdag ng dalagita. "Tama si Heather, Mama. Hindi kayo mawawala. Okay?" dagdag naman ni Dexter.

"Kung ganoon, huwag niyo ako pagalitin nang pagalitin. Kayo magkapatid lang ang mayroon kayo. Imbes na mag-away at magkasakitan kayo. Bakit hindi kayo magmahalan?"

Dahan-dahan napatingin si Heather kay Dexter. Nagulat pa siya nang kaunti nang mahuling nakatingin din ito. Natatarantang iniwasan niya iyon. Habang ang binata naman ay nagtuon kunyari sa pagkain at nilinis ang lalamunan.

"Kumain na tayo. Lalamig ang pagkain," seryosong wika ni Dexter.

Nang sumubo si Heather ay lihim niyang sinulyapan ang nakakatandang kapatid.

Napakunotnoo si Dexter at naibaba ang hawak na ballpen. Rinig niya ang maingay na tugtog mula sa kabilang kwarto.

"That kid," na bulalas niya at padabog na tumayo.

"Whoa, I never meant to brag. But I got him where I want him now.

Whoa, it was never my intention to brag

To steal it all away from you now

But God, does it feel so good

'Cause I got him where I want him now

And if you could, then you know you would

'Cause God it just feels so

It just feels so good."

Napahinto sa paghe-headbang si Heather na nakatayo sa ibabaw ng kama sa saliw ng kantang misery business ng paborito niyang bandang Paramore. Nanatili siyang nakatungo habang nakasabog ang buhok. Dahan-dahan siyang bumaling sa pintong nagbukas habang hawak pa sa kamay ang suklay na ginagamit niyang mikropono.

"Bakit?" tanong niya kay Dexter na pumasok sa kwarto niya. Iniwasan tingnan ng binata ang kapatid na nayuko. "Ayusin mo nga 'yang hitsura mo."

Hinawi niya ang buhok at itinuwid ang likod.

"Maayos naman, ha? Bakit ka ba nandito?"

Doon nito walang emosyon na sinalubong ang tingin niya. "Well, ang lakas lang naman ng sounds mo. Nag-aaral ako."

"Kuya Dex," pumeywang pa siya rito habang hinihingal buhat sa paghe-headbang. "Hindi ka ba napapagod mag-aral? Nag-pre med ka ng four years, tapos nag-two years ka pa sa medical school."

"Ganiyan talaga ang mga taong may pangarap sa buhay. Hindi namin sinasayang ang oras sa pakikinig ng rock music at paghe-headbang.

Nahagip nito ng tingin ang bag niya at kinuha. "Sandali, anong ginagawa mo?" tumalon siya pababa sa kama.