KABANATA 4

"I just wanted to help, Leigh-"

"But I don't want you too nor even asking for you too!' galit na agap ni Leigh na nakapaghinto kay Hunter.

"Look, I know you care. But is this too much?"

"To meddle with us, to our own dilemma!" dagdag pa niya.

Sumungaw ang maliit na ngiti sa labi ng binata ngunit hindi nakaligtas kay Leigh ang pag-igting ng mga panga nito, at tila nagpipigil lamang ng galit.

"I don't know why you're acting this way. Leigh, I wanted to help you whether you ask for it or not," mahinahon na salansala ni Hunter habang tumatayo mula sa kinauupuan.

Natigilan naman ang dalaga, at sunod-sunod na napakurap. Animo'y bumalik sa wisyo, binasa niya ang ibabang bahagi ng labi. Mukhang natalo siya ng galit, at nagawang sugurin ang kaniyang direktor rito.

Muling binalikan ni Leigh nang tingin ang kalmadong mukha ng binata na palapit sa puwesto niya.

"I'm sorry, hindi ko agad sinabi sa iyo kasi alam kong magagalit ka. And I don't want that to happen," paliwanag nito nang huminto sa tapat niya.

"I'm sorry," malambing na ulit nito, at masuyong nakipagtitigan sa kaniya.

"I-i'm sorry, Director. Nabigla lang din ako," mahina niyang despensa, at umiwas nang tingin.

Kahit galit siya ay hindi pa rin dapat ganito ang ginawa niya. Pinili niya dapat na kausapin ito ng maayos, ganoong wala naman itong ginawang masama.

"Forget it!" naging masaya ang tono ni Hunter, at mabilis na pinisil ang baba ng dalaga.

Mabilis na napatingin si Leigh rito, at tuwang-tuwang binata ang nasalubong niya. Bahagya siyang lumayo rito, at nilinis muna ang lalamunan bago muling nagsalita.

"Babayaran kita, I will transfer it to your account. But hindi pa buo, pero magbayad ako, that's a promise," pormal na pangako niya.

"What if, ikaw ang gusto kong maging bayad?"

Tumaas lahat ng buhok sa katawan ni Leigh sa narinig kay Hunter. Naging mabilis din ang pagtibok ng kaniyang puso dahil sa kaba buhat sa sinabi nito.

Habang nakatitig siya sa mga matatalim na mga mata nito ay nababasa niya ang tila pagnanasa, labis na pagnanasa.

"Paano kung ikaw ang gusto kong maging kabayaran, Leigh?" nakatatakot nitong ulit, sinipat siya nang tingin mula ulo hanggang paa at kinagat ang ibabang bahagi ng labi.

Napalunok si Leigh habang inaapak ang mga paa paatras. Umaalon din ang kaniyang dibdib dahil sa umaalipin na kaba sa kaniyang katawan.

"Kidding!" bawi agad ni Hunter nang mapansin ang pamumutla ng kaharap na dalaga. Hilaw na tumawa ang binata, at pinalitan ang matatalim na tingin.

"I'm just kidding, Leigh!" ulit nito nang walang matanggap na response sa dalagang doktora.

"Salamat, Director!"

Nakipagkamay pa si Benjamin kay Hunter matapos maibalik ang titulo ng lupa, at ang kaniyang furniture shop.

"Don't mind it, Mr. Guanez or should I call you, Uncle Ben?" Maluwag ang ngiti nito sa labi, at saglit na sumulyap sa dalagang katabi ni Benjamin.

"Nagdagdag na rin ako ng ibang tao riyan para makatulong ninyo."

Sabay na tinanaw ng mag-ama ang loob ng shop. Ilang linggo rin itong sarado dahil inasikaso pa nila ang pagbabalik ng titulo.

"Sige, titingnan ko lang sila," paalam ni Benjamin, at hinawakan sa braso ang dalaga para magpaalam.

Nakangiting sinundan nang tingin ni Leigh ang ama. Ilang araw rin itong matamlay dahil sa nangyari. Natuon ang atensyon niya kay Hunter, malaki rin talaga ang pasasalamat niya rito dahil sa pag-aasikaso nito ng mga bagay gamit ang sariling pera.

Ayaw man niyang pumayag ay wala na siyang nagawa. At dahil sa pag-aasikaso nito sa kaso ay naging mas madalas silang magkasama. Sabay na napasok sa hospital, sa sasakyan na rin siya nito napipilitang sumakay. Mas lalo tuloy silang tinutukso ng mga kasamahan sa trabaho, at kalat na kalat na mayroon na silang relasyon, kahit wala pa naman.

Kaya lang siya sumasama kay Hunter dahil sa utang na loob.

Walang ibang dahilan.

Nahihiya siya tumanggi sa mga alok nito dahil may tinatanaw siya malaking utang na loob dito, na tatanawin niya buong buhay.

Pero kung aasa ito ng higit pa roon ay malabong mangyayari iyon.

Matagal ng sarado ang puso niya, at kung sinuman ang nakapasok doon ay naroon pa rin.

Isang lalake lang ang nakatatak, at umukupa ng espasyo na iyon. Kahit wala na ito sa bansa ay habambuhay pa rin iyon na puso niya, at hindi mapapalitan ng kung sinuman.

"Leigh?" untag ni Hunter sa nakatulalang dalaga.

Mabilis namang bumalik sa hintatao ang dalaga, sa tuwing naaalala niya ang lalakeng iyon ay parang napupunta siya sa ibang mundo.

"Y-yes, ano 'yon?" nagkandautal niyang usisa.

"Sabi ko, we need to go. Baka kailangan na tayo sa hospital."

"Yeah, yeah, let's go!" Nagpatiunang lumakad si Leigh.

Habang lulan ng sasakyan pabalik ng hospital. Natigilan ang dalaga nang maramdaman ang tila paghawak sa kanang kamay niya ni Hunter.

Tensyonado siyang napalunok habang slow motion na lumilinga rito. Napasulyap siya sa nakahawak nitong kamay bago sa mukha ng binata.

Kaswal itong pokus sa pagmamaneho habang tila balewala kung walang paalam na nakahawak sa kamay niya.

"I think okay lang naman na gawin natin 'to," aniya nito, at hindi pa rin sinasalubong ang tingin niya.

Paanong naging okay? Wala naman tayong relasyon, ito ang gustong isagot ni Leigh habang pinipigil ang sarili na basta na lamang palisin ang kamay nito.

"Director-"

"Hunter. I told you, call me Hunter," pagtatama ni Hunter, at sa pagkakataong ito ay nagtama saglit ang mga mata nila.

"I'm not just your director, right?" may bahid na inis nitong dagdag bago muling binalik ang tingin sa daan.

Laglag ang mga panga ni Leigh, mukhang mali ang pag-intindi ng kanilang direktor sa mga simpleng pagpayag niya sa mga imbitasyon nito.

Iba na pala ang iniisip nitong relasyon nila.

"Direktor Hunter Ceneron-"

Natigilan siya nang magpreno ang binata, at mabilis na humarap sa kaniya. Agad na hinagip ang kaniyang dalawang kamay, at determinadong tinitigan diretso sa mga mata.

"Leigh, why don't you give me a chance?"

"I already proved my intention to you."

"I will do anything just to be with you," pagsusumamo nito sa tigalgal na dalaga.

"Please?" patuloy na kumbinsi ni Hunter kay Leigh.