Kabanta 010

Nakatayo si Isabel na parang nakatulala, habang ang eksena sa kanyang harapan ay dahan-dahang nagiging masakit. Ang tanawin ni Allen, ang kanyang asawa, at si Victoria, ang babaeng minsang naghari sa kanyang puso, na magkasama sa isang malapit na pag-uusap sa madilim na koridor, ay tila nagpupunit ng kanyang dibdib sa matinding sakit. Ang kanilang pagiging malapit, ang pamilyar na paggalaw, ay isang masakit na paalala ng mga bagay na wala na siya o marahil, ay hindi pa niya talaga nakuha.

Hinawakan ni Allen ang braso ni Victoria nang magaan, ang kanyang tinig ay mahinahon at tahimik habang nagsasalita. Hindi marinig ni Isabel ang mga salita, ngunit ang kabigatan ng kanilang kilos ay sapat na upang magdulot ng isang malalim na kirot sa kanyang puso. Para bang ang lahat ng pangarap at pag-asa niya sa kanilang pag-aasawa ay nawawala sa harapan ng kanyang mga mata.

Hindi matanggap ni Isabel ang pagkakaroon ni Victoria ng ganitong pabor, lalo na ngayon na si Victoria ang tila nasa harap ni