Kabanata 007

“Bianca, narito na ang papel na kailangan mo”

Inabot ni Isabel ang papel kay Bianca nang makapasok ito sa office ni Allen. Agad naman itong tinaggap ng sekretarya na may ngiti sa labi. Ngumiti ng matamis si Isabel pabalik, hindi niya nakikita ang mga ngiting galing kay Bianca sa ibang emplyado, it was pure and genuine.

“Naku! Salamat talaga Isabel, kung hindi dahil sa tulong mo malamang hindi natapos ang marketing report this month!?” Ani Bianca, mukhang stress na stress na dahil sa dami ng trabaho.

“It was nothing, Bianca. Wala naman akong ibang ginagawa dito, alam mo naman iyon” Ngiting pabalik ni Isabel.

Natigilan siya nang biglang tumayo si Bianca at yumakap sa kanya. Hindi niya iyon inaasahan, lalo na at sa empleyado pa. Wala naming masamang relasyon sila ngunit hindi din ito masasabing ganon kaganda, ang pagyakap sakanya nito at tila nagbibigay sa kanya ng relief na at least may nakaka appreciate pa sakanya  sa opisina.

“Thank you talaga!” Parang kinikilig na sabi nitong muli bago bumitaw sa yakap. “Alam mo, nalilito talaga ako kay sir Allen kung bakit ganyan ka cold pakikitungo niya sayo eh! Bait mo kaya” dagdag pa nito.

Nawala bigla ang ngiti ni Isabel nang marinig ang pangalan ng asawa. Parang bumabalik lahat ng nangyari nong unang gabi na magkasama sila sa bahay niya, panahong hindi umuwi si Allen sa Laoag.

Napapikit siya ng maalala ang nangyari, muntik na nga siyang nalagay sa alanganin. Wala siyang intensyon na sabihin ang lahat ngunit parang na corner siya sa mga panahong iyon.

“Why am I not aware of this?” Madiin at may pag-aalala na ani ni Allen.

Nag iwas ng tingin si Isabel, tila ayaw niyang tingnan ang asawa sa mata. Hindi siya mapakali at pinipilit na inaayos ang ekspresyon sa mukha.

“Walang personal na information ang alam mo, Allen” Ani niya at pinipilit na bumaba mula sa pagkakarga. “Ibaba mo na ako at iinom ako ng gamot” dagdag ni Isabel.

“Nosocomephobia is serious offense” Sagot ni Allen habang inalalayan ang asawang bumaba.  

Hindi sumagot si Isabel at naglakad palayo muli, hinahanap ang gamot niya sa sakit ng ulo. Hindi parin natatapos si Allen sa pagtatanong tungkol sa gawa-gawa niyang phobia sa hospital.

Sa totoo lang ay hindi naman talaga ito ang dahilan, wala naman siyang takot sa ospital, ang tanging takot na meron siya ay malaman ni Allen na nagdadalang tao siya sa maling oras.

“Isa, ano?” Hinawakan ni Allen ang kamay niya na may gamot.

Hindi umimik si Isabel at hinablot pabalik ang mga kamay kahit na nanghihina. Dinig niya ang buntong hininga ni Allen parang sumuko na ito sa pangungulit tungkol sa pagpapa ospital. Naramdaman na lamang niya tinitigan siya ni Allen habang umiinom ng gamot.

Naubos niya ang tubig na nasa baso dahil sa matinding pagkatuyo ng kanyang lalamunan. Ayaw niyang magsinungaling dahil alam niyang mas makakasama ito sa sitwasyon ngunit kailangan niyang itago ang katotohanan sa ngayon.

“Umuwi ka na, Allen. Alam kong pagod at may trabaho ka pa bukas” Ani ni Isabel.

“I will stay” Matigas niyang tugon.

Hindi na kumontra pa si Isabel at tumungo na lamang sa banyo upang magbihis. Hindi siya komportable sa kanyang sout, lalo na at malakas ang pang-amoy ni Allen na kumapit dito.

“Magbibihis lang ako” Paalam niya.

“I’ll help you, then” Mabilis na sagot ni Allen na nagpakunot ng mga kilay niya. “What? As if I didn’t help with changing clothes before?” Depensa nito.

“Umayos ka nga!” Naiinis na sabi ni Isabel, ngunit imbes na tumigil ito, ngumisi ito ng matindi. Hindi mapagkakailang attracted siya sa ngising ginawa ni Allen ngunit naiinis pa rin siya.

“Oh, I didn’t help changed pala, I only helped in removing it” Tugon ni Allen, nang-aasar pa.

Gustong mamgmura ni Isabel pero pinigilan niya ito at padabog na isinara ang pintuan sa banyo. Nadinig niya ang tawa ni Allen mula sa labas na mas ikinatindi ng pagkapikon niya.

Isabel tried to suppress her pissed feelings hanggang sa matapos siyang magbihis ang bumalik sa kama. Napansin niyang nagbihis na din si Allen dahil may mga damit naman din ito sa bahay niya. Ngayon ay nakahiga na siya sa kama at tila hinihintay sila.

“I’ll sleep in the couch” Tugon ni Allen nang makita siya. Bumuntong hininga si Isabel at pinairal ang sariling kagustohan. Pinigilan niya si Allen mula sa pagaakmang tumayo at hinawakan ang mga braso nito.

“Sleep beside me” Ani ni Isabel habang nakatutok ng napakalalim sa mata ng asawa.

“Are you really going to stare me all day?”

Napatalon si Isabel nang marinig ang boses ni Allen. Hindi na niya namalayang nakatulala na pala siya sa kawalan habang binabalikan ang gabi na nagkasama sila ng asawa. Iyon ang unang buong gabing nagkasama silang matulog sa matagal na panahon. Walang istorbo at tila nagpapahinga lamang sa bisig ng isa’t isa.

“I-i’m sorry, sir” Nag aalinlangan niyang sabi. “Ano pala ulit iyong sinabi nyo?” Tanong niya muling. Napailing na laman si Allen ngunit hindi maitago ang ngisi nito.

“I said, if you are free this afternoon, we will have a meeting” Pag-uulit ni Allen sa kanyang sinabi. “Bianca booked the Luxe café for later, the meeting is very important that nothing shall disturb it” Dagdag ni Allen.

Hindi na nakasagot si Isabel dahil biglang pumasok si Gabriel at Bianca na may dalang mga papers, tila mga importanting dokumento ng kompanya. Mukhang napaka importante nga ng meeting mamaya because they reserved the most expensive café in town. Isabel couldn’t say no or refuse it because aside from she’s curious about the agenda, ito rin ang unang pagkakataon niyang pumasok sa café na iyon.

Naging busy nga ang lahat ng nasa matataas na posisyon para sa meeting. Ilang minuto palang bago ang meeting ay nag gather na sila sa café. As expected, magara at mamahalin nga ito. It was 30 minutes before the meeting when the board and council are settled in their sits.

Si Isabel ay nakaupo katabi ni Bianca, hindi kalayuan sa upuan ni Allen. Isabel is observing the surroundings habang ang iba ay naguusap lang. Hinihintay nila si Allen na dumating galing sa bahay ng kanyang ama.

Mahala nga ang meeting na ito dahil narito si Mr. Edward Alvarez, ang current CEO ng kompanya ngunit hindi magtatagal ay ipapasa na ito kay Allen. Personal na kinuha siya ni Allen sa bahay dahil iyon ang gusto ng kanyang ama, kaya’t hinihintay nila ito.

Hindi nagtagal ay dumating si Mr. Edward, bumati ang lahat sa presensya nito. Nagdaan ang ilang minute ngunit wala pa si Allen, kaya naman ay nagtanong na si Gabriel.

“Tito, where’s Allen, so we could start?” Tanong ni Gab.

Napahinga ng malalim si Mr. Edward at agad siyang tiningnan. Napalunok si Isabel, alam ng kanyang Ama na sila ay kasal sa papel at possibleng alam din nito na ito’y pagpapanggap lamang. Nanatiling tahimik si Mr. Edward dahil malaki ang tiwala niya sa mga desisyon ni Allen sa buhay.

“He went to get Victoria Montenegro to join the meeting” Mr. Edward said, which made Isabel very confused.

Ganoon ba talaga ka importante ang ex niya at kailangan pa na ma delay ang mahalagang meeting para dito?