Natapos ang meeting nang maayos. Kinausap din ni Mr. Edward patungkol sa nangyari, humingi pa ito ng despensa sa kanya dahil ayaw niya daw trumato ng hindi maganda sa mga empleyado. Isa daw itong turo ng lolo ni Allen.Alam naman ni Isabel na wala siyang karapatan na magpataas ng kanyang pride dito dahil una sa lahat empleyado lamang siya. Isinantabi ni Isabel ang pagpapahiya sa kanya sa harap ng mga taong may matataas na posisyon. Ipinagtanggol naman niya ang sarili na, dahil walang gagawa nito kung hind siya lang, kahit si Allen ay walang magagawa nito.“Isabel!”Paalis na sana siya ng lugar ngunit may tumawag sa kanya kaya napalingon siya sa pinanggalingan ng boses. It was Bianca, nagkakandarapang tumatakbo papunta sa kanya, may malaking ngiti sa labi kahit hirap na hirap itong tumakbo dahil sa heels niya.“Madadapa ka…” Natatawang ani ni Isabel sakanya.“Wag ka munang umalis, naghanda si sir Allen para sa mga empleyado niya ng dinner!” Sumisigaw ito kahit malapit na sila sa isa’t
Nakatayo si Isabel na parang nakatulala, habang ang eksena sa kanyang harapan ay dahan-dahang nagiging masakit. Ang tanawin ni Allen, ang kanyang asawa, at si Victoria, ang babaeng minsang naghari sa kanyang puso, na magkasama sa isang malapit na pag-uusap sa madilim na koridor, ay tila nagpupunit ng kanyang dibdib sa matinding sakit. Ang kanilang pagiging malapit, ang pamilyar na paggalaw, ay isang masakit na paalala ng mga bagay na wala na siya o marahil, ay hindi pa niya talaga nakuha.Hinawakan ni Allen ang braso ni Victoria nang magaan, ang kanyang tinig ay mahinahon at tahimik habang nagsasalita. Hindi marinig ni Isabel ang mga salita, ngunit ang kabigatan ng kanilang kilos ay sapat na upang magdulot ng isang malalim na kirot sa kanyang puso. Para bang ang lahat ng pangarap at pag-asa niya sa kanilang pag-aasawa ay nawawala sa harapan ng kanyang mga mata.Hindi matanggap ni Isabel ang pagkakaroon ni Victoria ng ganitong pabor, lalo na ngayon na si Victoria ang tila nasa harap ni
Nakatulala si Isabel, hinaharap ang mga damit niyang nasa maleta. Lalong dumadami ang mga bagay sa kanyang isip, tila hindi na niya mawari kung ano ba ang nararapat gawin. Ngunit sa kabila ng kalitohan ay alam niyang ayaw mun ana makasama si Allen. “Allen will never see me the way I see him” Aniya sa sarili, tuluyang nawalan ng pag-asa sa kanilang dalawa.Hindi niya alam kung ilang beses na siyang huminga ng malalim bago tuluyang pumunta sa kusina. Ngayon ay nasa bahay siya nila Allen, nagbabalot ng mga gamit dahil nais na muna niyang huminga. Nasagad na ang pagod niya at gusto na muna niyang umalis.Habang patuloy siyang nagbabalot ay hindi mawala ang scenario na nakita niya kanina sa cafe. Akala niya kasi nagkakamabutihan na sila ni Allen, na kahit hindi naman ganon kalalim ang kanilang pagkakaintindihan matapos ang gabing ayaw umuwi ni Allen mula sa Avida, naramdaman niya na may progress ito.Nakaramdam siya ng pag-asa sa gabing iyon, nagbabakasakaling dumating ang panahon na ting
“Let’s get a divorce……”A linya ni Isabel ay nagpatigil kay Allen, bigla siyang nakaramdam ng matinding pag-aalala sa sinabi ng asawa. Hindi rin mawala sa isip niya ang biglaang pag-confess nito sakanya. Tinitigan niya lamang ang likod ni Isabel habang ito’y nakaharap sa bintana ng silid nila.May kabang hindi maintindihan si Allen, isang pakiramdam na hindi niya matukoy ngunit ang alam niya ay ito ang unang beses na naramdaman niya iyon. Matinding kaba at sobrang pagaalala ang nararamdaman niya.Sa kabilang banda, nakakaramdam ng pagkabalisa si Isabel. Hindi niya lubos maisip na binitawan niya ang mga salitang kahit kailan ay wala sa plano. Alam niyang malaking impact ito sakanila, lalo na sa kanya dahil ayaw naman talaga niyang mawalay kay Allen ngunit dahil sa sitwasyon ngayon ay tila ito ang kailangan nila.Alam ni Isabel na pagsisisihan niyang sinabi niya iyon dahil mahal na mahal niya ang asawa ngunit hindi na niya matiis ang mixed signals nito, hindi na niya kaya ang mga nangya
“Saan ba mas maganda dito, Dan?”Tiningnan si Isabel ni Danica at inirapan ito. Natawa siya ng bahagya dahil halatang naiinis parin ang pinsan niya sakanya.“Naku! Lahat naman maganda, except sa ugali lang ng asawa mo!” Tugon nito, hindi matapos sa pagirap.Nandito sila ngayon sa isang high-end boutique para mamili ng damit. Paparating na kasi ang kaarawan ng lolo ni Allen at binigyan silang mag asawa ng invitation card kaninang umaga. Hindi nagdalawang isip si Allen na ibigay ang kanyang atm card kay Isabel upang bumili ito ng susuotin niya sa susunod na lingo.Hindi sila nakapag-usap ng matino ni Danica ay inanyayahan niya itong samahan siya sa Mall. Hindi rin sila ganoon kagaling mamili ng damit, lalo na at na-pressure siya dahil paniguradong magara ang karaawan na ito. Ayaw niyang magmukhang kaawa-awa sa party na iyon. Si Danica naman kasi ay mahilig sa damit, magara ito manamit at paminsan minsan ay sumasali siya sa fashion modeling kung mayroong oras. Nag tra-trabaho rin kasi i
“Ma’am Isabel, hand ana po ba kayo?”Nakarinig si Isabel ng katok mula sa hotel room niya habang siyay inaayosan. Naglakad ang kanyang make-up artist sa pinto at tila kinausap ang guard tyaka ito bumalik sa kanya at nagpatuloy. Wala siyang ibang narinig aside sa pagpapasalamat ng gwardy.“Magsisimula na ba ang program Ms. Raffle?” Tanong ni Isabel dito.“Naku, hindi pa naman Ma’am Isabel. Hinahanap ka lang po daw ni sir Allen” Sagot naman nito at patuloy siyang inaayosan, ngayon ay mas mabilis na."Ganon ba, sinabi mo bang malapit na tayo?" Nag-aalala niyang tanong kasi baka magalit si Allen dahil natagalan sila pag-aayos. Mag ta-tatlong oras na silang nasa silid. "Opo ma'am, babalik daw po si sir Allen dito mamaya" Ani ni Ms. Raffle. Tumungo lamang siya dito. Humarap si Isabel sa salamin at bumuntong hininga. Kaninang hapon ay dumating sila ni Allen sa hotel, kung saan gaganapin ang birthday party ng lolo niya. Kailangan siyang iwan ni Allen kasama ang taga pag-ayos niya dahil ma
Sa mismong event place ng hotel, tila nag-uumapaw ang kasayahan. Ang mga ilaw ay kumikislap, habang ang mga tao ay abala sa pakikipag-usap at pagtawa. Ang ika-80 kaarawan ni Don Emilio, ay isang malaking okasyon na ipinagdiwang ng buong pamilya at mga kaibigan.Nang pumasok sila ni Allen sa silid, lahat ng mga mata ay nasa kanila. Nakarinig din si Isabel ng mga bulungan tungkol sa kanila ni Allen, kung bakit sila magkahawa ng kamay at tila magkasintahan kung umasta.Ngumingiti si Isabel sa mga tao ngunit sa likod ng kanyang ngiti, may iniisip siyang mga alalahanin. Hindi lahat ng bisita ay alam na siya at si Allen ay kasal. Bagamat alam ng kanyang lolo ang katotohanan, ang iba ay tila walang kamuwang-muwang. Isang takot ang bumabalot kay Isabel—ano ang sasabihin ng mga tao kapag malaman nilang siya ang asawa ni Allen?Ang tanging kilala nilang babae sa buhay ni Isabel ay si Victoria, na siyang ipinakilala ni Allen noon pa man. Hindi sigurado si Isabel kung nasa lugar ba si Victoria da
“Congratulation, Mrs. Alvarez, you are pregnant!” Nakahiga sa kama si Isabel. Paulit-ulit na naririnig niya sa isip ang mga sinabi ng doktor kaninang hapon. Halos limang linggo na siyang nagdadalang-tao. Nakagugulat ang balita dahil maingat naman sila palagi. Pero heto na nga siya, buntis. Naputol lamang ang kanyang pagiisip nang kalabitin siya ni Allen, ang kanyang asawa. May bahid na pag-alala ang mukha nito habang tinitignan siya, tila ba may sinisigurado. “What are you thinking?” Tanong nito. Hindi makapagsalita si Isabel at natutok lamang siya sa nakakaakit na mga mata nito. Parang mga bituin na naglalaro ng mga kislap sa langit, ang mga kulay ay nakakakalunod, nagdudulot ng lalim na pagkaka-akit na halos hindi niya maialis ang paningin.Hindi niya nagawang makasagot dahil hinawak ni Allen ang likod ng kanyang ulo at mariing hinalikan ang kanyang noo. Ang halik ay mariin, parang sinusubukang ayusin ang naguguluhan niyang isipan. Walang kapantay ang presensya na hatid ng kanya
Sa mismong event place ng hotel, tila nag-uumapaw ang kasayahan. Ang mga ilaw ay kumikislap, habang ang mga tao ay abala sa pakikipag-usap at pagtawa. Ang ika-80 kaarawan ni Don Emilio, ay isang malaking okasyon na ipinagdiwang ng buong pamilya at mga kaibigan.Nang pumasok sila ni Allen sa silid, lahat ng mga mata ay nasa kanila. Nakarinig din si Isabel ng mga bulungan tungkol sa kanila ni Allen, kung bakit sila magkahawa ng kamay at tila magkasintahan kung umasta.Ngumingiti si Isabel sa mga tao ngunit sa likod ng kanyang ngiti, may iniisip siyang mga alalahanin. Hindi lahat ng bisita ay alam na siya at si Allen ay kasal. Bagamat alam ng kanyang lolo ang katotohanan, ang iba ay tila walang kamuwang-muwang. Isang takot ang bumabalot kay Isabel—ano ang sasabihin ng mga tao kapag malaman nilang siya ang asawa ni Allen?Ang tanging kilala nilang babae sa buhay ni Isabel ay si Victoria, na siyang ipinakilala ni Allen noon pa man. Hindi sigurado si Isabel kung nasa lugar ba si Victoria da
“Ma’am Isabel, hand ana po ba kayo?”Nakarinig si Isabel ng katok mula sa hotel room niya habang siyay inaayosan. Naglakad ang kanyang make-up artist sa pinto at tila kinausap ang guard tyaka ito bumalik sa kanya at nagpatuloy. Wala siyang ibang narinig aside sa pagpapasalamat ng gwardy.“Magsisimula na ba ang program Ms. Raffle?” Tanong ni Isabel dito.“Naku, hindi pa naman Ma’am Isabel. Hinahanap ka lang po daw ni sir Allen” Sagot naman nito at patuloy siyang inaayosan, ngayon ay mas mabilis na."Ganon ba, sinabi mo bang malapit na tayo?" Nag-aalala niyang tanong kasi baka magalit si Allen dahil natagalan sila pag-aayos. Mag ta-tatlong oras na silang nasa silid. "Opo ma'am, babalik daw po si sir Allen dito mamaya" Ani ni Ms. Raffle. Tumungo lamang siya dito. Humarap si Isabel sa salamin at bumuntong hininga. Kaninang hapon ay dumating sila ni Allen sa hotel, kung saan gaganapin ang birthday party ng lolo niya. Kailangan siyang iwan ni Allen kasama ang taga pag-ayos niya dahil ma
“Saan ba mas maganda dito, Dan?”Tiningnan si Isabel ni Danica at inirapan ito. Natawa siya ng bahagya dahil halatang naiinis parin ang pinsan niya sakanya.“Naku! Lahat naman maganda, except sa ugali lang ng asawa mo!” Tugon nito, hindi matapos sa pagirap.Nandito sila ngayon sa isang high-end boutique para mamili ng damit. Paparating na kasi ang kaarawan ng lolo ni Allen at binigyan silang mag asawa ng invitation card kaninang umaga. Hindi nagdalawang isip si Allen na ibigay ang kanyang atm card kay Isabel upang bumili ito ng susuotin niya sa susunod na lingo.Hindi sila nakapag-usap ng matino ni Danica ay inanyayahan niya itong samahan siya sa Mall. Hindi rin sila ganoon kagaling mamili ng damit, lalo na at na-pressure siya dahil paniguradong magara ang karaawan na ito. Ayaw niyang magmukhang kaawa-awa sa party na iyon. Si Danica naman kasi ay mahilig sa damit, magara ito manamit at paminsan minsan ay sumasali siya sa fashion modeling kung mayroong oras. Nag tra-trabaho rin kasi i
“Let’s get a divorce……”A linya ni Isabel ay nagpatigil kay Allen, bigla siyang nakaramdam ng matinding pag-aalala sa sinabi ng asawa. Hindi rin mawala sa isip niya ang biglaang pag-confess nito sakanya. Tinitigan niya lamang ang likod ni Isabel habang ito’y nakaharap sa bintana ng silid nila.May kabang hindi maintindihan si Allen, isang pakiramdam na hindi niya matukoy ngunit ang alam niya ay ito ang unang beses na naramdaman niya iyon. Matinding kaba at sobrang pagaalala ang nararamdaman niya.Sa kabilang banda, nakakaramdam ng pagkabalisa si Isabel. Hindi niya lubos maisip na binitawan niya ang mga salitang kahit kailan ay wala sa plano. Alam niyang malaking impact ito sakanila, lalo na sa kanya dahil ayaw naman talaga niyang mawalay kay Allen ngunit dahil sa sitwasyon ngayon ay tila ito ang kailangan nila.Alam ni Isabel na pagsisisihan niyang sinabi niya iyon dahil mahal na mahal niya ang asawa ngunit hindi na niya matiis ang mixed signals nito, hindi na niya kaya ang mga nangya
Nakatulala si Isabel, hinaharap ang mga damit niyang nasa maleta. Lalong dumadami ang mga bagay sa kanyang isip, tila hindi na niya mawari kung ano ba ang nararapat gawin. Ngunit sa kabila ng kalitohan ay alam niyang ayaw mun ana makasama si Allen. “Allen will never see me the way I see him” Aniya sa sarili, tuluyang nawalan ng pag-asa sa kanilang dalawa.Hindi niya alam kung ilang beses na siyang huminga ng malalim bago tuluyang pumunta sa kusina. Ngayon ay nasa bahay siya nila Allen, nagbabalot ng mga gamit dahil nais na muna niyang huminga. Nasagad na ang pagod niya at gusto na muna niyang umalis.Habang patuloy siyang nagbabalot ay hindi mawala ang scenario na nakita niya kanina sa cafe. Akala niya kasi nagkakamabutihan na sila ni Allen, na kahit hindi naman ganon kalalim ang kanilang pagkakaintindihan matapos ang gabing ayaw umuwi ni Allen mula sa Avida, naramdaman niya na may progress ito.Nakaramdam siya ng pag-asa sa gabing iyon, nagbabakasakaling dumating ang panahon na ting
Nakatayo si Isabel na parang nakatulala, habang ang eksena sa kanyang harapan ay dahan-dahang nagiging masakit. Ang tanawin ni Allen, ang kanyang asawa, at si Victoria, ang babaeng minsang naghari sa kanyang puso, na magkasama sa isang malapit na pag-uusap sa madilim na koridor, ay tila nagpupunit ng kanyang dibdib sa matinding sakit. Ang kanilang pagiging malapit, ang pamilyar na paggalaw, ay isang masakit na paalala ng mga bagay na wala na siya o marahil, ay hindi pa niya talaga nakuha.Hinawakan ni Allen ang braso ni Victoria nang magaan, ang kanyang tinig ay mahinahon at tahimik habang nagsasalita. Hindi marinig ni Isabel ang mga salita, ngunit ang kabigatan ng kanilang kilos ay sapat na upang magdulot ng isang malalim na kirot sa kanyang puso. Para bang ang lahat ng pangarap at pag-asa niya sa kanilang pag-aasawa ay nawawala sa harapan ng kanyang mga mata.Hindi matanggap ni Isabel ang pagkakaroon ni Victoria ng ganitong pabor, lalo na ngayon na si Victoria ang tila nasa harap ni
Natapos ang meeting nang maayos. Kinausap din ni Mr. Edward patungkol sa nangyari, humingi pa ito ng despensa sa kanya dahil ayaw niya daw trumato ng hindi maganda sa mga empleyado. Isa daw itong turo ng lolo ni Allen.Alam naman ni Isabel na wala siyang karapatan na magpataas ng kanyang pride dito dahil una sa lahat empleyado lamang siya. Isinantabi ni Isabel ang pagpapahiya sa kanya sa harap ng mga taong may matataas na posisyon. Ipinagtanggol naman niya ang sarili na, dahil walang gagawa nito kung hind siya lang, kahit si Allen ay walang magagawa nito.“Isabel!”Paalis na sana siya ng lugar ngunit may tumawag sa kanya kaya napalingon siya sa pinanggalingan ng boses. It was Bianca, nagkakandarapang tumatakbo papunta sa kanya, may malaking ngiti sa labi kahit hirap na hirap itong tumakbo dahil sa heels niya.“Madadapa ka…” Natatawang ani ni Isabel sakanya.“Wag ka munang umalis, naghanda si sir Allen para sa mga empleyado niya ng dinner!” Sumisigaw ito kahit malapit na sila sa isa’t
“It’s settled then, we’ll have the turn over program by the end of the month!”Isang malakas na palakpakan ang marinig sa boung café ng Luxe dahil sa pagpayag ni Mr. Edward na padaliin ang pagbibigay ng katungkolan kay Allen. Hindi naman ito nakakagulat dahil alam naman nilang one of these days ay si Allen na ang bagong CEO ng Alvarez Incorporated.This is just a formal announcement para sa council and board members, na silang magkakapamilya lang din ngunit medyo malayo na sa dugo.“That would be great, Mr. Edward. Allen will definitely take care of the company like you did, if not, then better” Ani ng isang board member.Napangiwi si Isabel. Hindi naman disagreed si Isabel don dahil magaling naman talaga si Allen. Walang kupas ang kanyang skills and capabilities, the one that made her do the face ay dahil sa pasimpleng pagkapit ni Victoria sa bras oni Allen nang pinuri ito.Hindi mapigilang mainis ni Isabel na nakikitang ginagampanan nito ang pagiging asawa, na dapat siya ang gumagaw
“Bianca, narito na ang papel na kailangan mo”Inabot ni Isabel ang papel kay Bianca nang makapasok ito sa office ni Allen. Agad naman itong tinaggap ng sekretarya na may ngiti sa labi. Ngumiti ng matamis si Isabel pabalik, hindi niya nakikita ang mga ngiting galing kay Bianca sa ibang emplyado, it was pure and genuine.“Naku! Salamat talaga Isabel, kung hindi dahil sa tulong mo malamang hindi natapos ang marketing report this month!?” Ani Bianca, mukhang stress na stress na dahil sa dami ng trabaho.“It was nothing, Bianca. Wala naman akong ibang ginagawa dito, alam mo naman iyon” Ngiting pabalik ni Isabel.Natigilan siya nang biglang tumayo si Bianca at yumakap sa kanya. Hindi niya iyon inaasahan, lalo na at sa empleyado pa. Wala naming masamang relasyon sila ngunit hindi din ito masasabing ganon kaganda, ang pagyakap sakanya nito at tila nagbibigay sa kanya ng relief na at least may nakaka appreciate pa sakanya sa opisina.“Thank you talaga!” Parang kinikilig na sabi nitong muli ba