Chapter 5

Umuwi ako nung araw na yun na walang magandang nangyari sa buhay ko. Maliban sa nakatulong ako dun sa batang na-trap sa loob ng silid ng tatay niyang tila ba kulog ang boses kung magalit ay walang nangyari na maganda sa akin sa araw na yun. Umuwi akong nahihilo at halos masuka na sa gutom. 

Alam mo yung parang kinukotkot na yung laman loob mo sa sobrang gutom? Yung feeling na nararamdaman mo nang mapait na ang laway mo sa acid galing sa sikmura? Ganun na ganun ang naramdaman ko sa araw na yun. 

Dumagdag pa sa hilo ko ang sinabi nung bata. Ano daw? Anong tawag niya sa akin? Mommy? 

Like seriously? Mukha ba akong nanay niya? Mukha lang akong inahin nung araw na yun pero wala pa akong anak ah! Paano ko naman siya magiging anak? Eh, hindi ko nga kilala ang tatay niyang masungit! Impossible mangyari yun! 

Ano nga ba ang mukha nung tatay nun? Gwapo ba? Malaki at mahaba ba? 

Kasi kung gwapo ang pagmumukha, malaki ang pangangatawan at mahaba ang pasensya aba'y pasok sa banga! Baka ma-consider ko pa siyang tatay ng anak ko. Pero paano naman mangyayari yun? Imposible namang nagka-anak ako ng hindi ko alam? 

Wait, meron nga ba? 

Syempre wala!

Sa sobrang bilis ng mga pangyayari nung araw na yun para kaming mga langgam na nagsitakbuhan sa takot dahil sa galit nung lalaki. Ni di nga siya nakapag thank you sa akin eh. Pero di bale na, 'you're welcome' na lang para sa kanya. 

Pero, pwede din namang product of my imagination lang yung narinig ko. Baka sa sobrang gutom ko lang kaya kung ano-ano na ang mga naririnig ko. Meron namang ganun diba?  Or pwede din na nandun sa likuran ko ang nanay nung bata.

 Agh! Whatever! Never mind! Idagdag ko pa ba sa isipin ko ang batang yun? 

The next days I made myself busy. Nagpatuloy ako sa pagpunta sa bayan para magpasa pasa ng mga resumè pero parehas lang lahat ng sagot, 'tawagan ka lang'. 

Tawagan daw pero hanggang ngayon wala naman akong natatanggap na tawag. Wala bang load ang mga yun? Nag-effort kaming mag-apply ah, sana mag-effort din silang tumanggi o magpasabi kung natanggap ba kami o hindi. 

Hindi ko na talaga alam kung saan ako mag-aaply. Madami naman akong skills kaso lang , hindi ko alam kung paano ko nalaman ang mga yun? Hindi naman siguro in born lang yun. Gaya na lang nung ginawa ko para mabuksan ang opisina nung tatay ng bata. Kung ordinaryong tao lang ang gagawa nun hindi yun mabubuksan. 

Ang tanong ko ngayon paano ko alam ang mga yun? Magnanakaw ba ako sa past life ko? Pero kung magnanakaw ako, ang bata ko pa nun. I mean that was more than five years ago. 

Jusko! Ano ba itong nangyayari sa buhay ko?

Going back to my job hunting, kahit nga tindera ng ukay-ukay pinatos ko na pero wala pa din. Ang daming naghahanap ng trabaho at yung mga kasabayan ko halos mga college graduate pa. 

Ang hirap maghanap ng trabaho dito sa Pilipinas. Madaming unemployed pero kulang ang trabaho. Malapit na maubos ang isang libo na allowance ko for this month pero zero pa rin. Nagbabaon na ako ng tubig at pagkain para makatipid. Hindi ko pwedeng bawasan ang isang libo na natira hanggat wala akong mahanap na trabaho dahil yun ang gagamitin kong pampuhunan.Sakaling wala talaga akong makita at naubos na itong one thousand ko, magluluto na lang ako ng ulam at ilalako ko. 

"Storm, may lakad ka ba ngayon?" Natigil ako sa paglilista ng mga dapat kong applyan dahil sumilip si Nana. 

"Bakit po Na? May kailangan po kayo?" Hindi ko na kasi nakausap si Nana kagabi kasi late na akong nakauwi. 

"Ahm, kasi Storm, dumaan si Sir Leo dito kahapon. Hindi ka raw nagrereply sa mga text niya at di ka rin daw sumasagot sa tawag."

Sino ang gaganahan na sumagot sa tawag niya kung palagi na lang siyang sumisigaw. At sino pa ang gaganahang magreply sa mga text niya kung bungad pa lang puro pagmumura niya na ang mababasa ko. 

Leo is getting out of hand. Day by day he's becoming more toxic. Hindi siya naniniwalang naghahanap ako ng trabaho. Sinasagot ko pa ang tawag niya nung una pero hindi siya nakakintindi. Same old Leo, ayaw makinig at gusto lang na yung gusto niya ang masusunod. 

"May problema ba kayo Storm? Muntik magwala si Sir Leo kahapon kasi ayaw niya maniwala sa akin na wala ka pa dito sa bahay."

Hindi ako sumagot at maliit lang na ngumiti kay Nana. "Ako na po ang bahala sa kanya, Na. Kapag po bumalik mamaya, wag niyo na lang po siyang pagbuksan."

Narinig ko ang malakas na buntong hininga ni Nana. "Iniiwasan mo ba siya? Ayaw mo daw sagutin ang mga tawag niya."

"Kikitain ko po siya mamaya Na pagkatapos kong maghanap ng trabaho." Sabi ko.

"Mas maigi nga para magkausap kayo." 

Tumango lang ako. "Nga po pala Na, baka gabihin ako ulit mamaya. Wag niyo na po akong hinatayin. Maghahanap ulit ako ng trabaho sa bayan."

Pagkaalis ni Nana nagmamadali na akong mag-ayos ng aking sarili. Dala ang mga kailangan ko ngayong araw ay umalis na ako. 

"Walang bakante, Miss."

"Balik ka na lang next month."

"Tatawag na lang kami."

Ilang oras na ang lumipas, inabot na ako ng hapon pero pare-parehas pa rin ang sagot na nakukuha ko,'tatawag na lang kami." Ilang 'tatawag na lang kami' pa ba ang maririnig ko bago ako makahanap ng trabaho? I'm getting frustrated already. 

Ano kaya kung peke-in ko na lang ang mga papeles ko? Gawin ko kayang Master o di kaya Doctorate ang degree ko? I'm sure I can do the job. Kaya lang, baka mahuli ako. And worst baka madamay pa si Nana. Agh! I hate this!

Evening came and just when I stopped and took a break for a while before going home, when Leo called again. Oh, nakalimutan kong kikitain ko pala sya ngayon. 

Annoyed and irritated I took the phone and answer it. 

"Storm! Why are you ignoring my calls? Saan ka na naman? Bakit di mo sinasagot ang tawag ko!" He's demanding voice filled my ear again. 

"Leo, I already told you, naghahanap ako ng traba—"

"Trabaho? Puro ka na lang trabaho! Hanggang ngayon? Anong oras na Storm? I told you, sa akin ka na lang magtrabaho pero ang tigas ng ulo mo. Now what? You're just wasting your time."

I took a deep breath and sighed. 

"Don't give me that kind of reaction Storm. I'm so tired. You know what let's just meet tonight. Total wala ka pa naman sa bahay niyo at sabi ng nanay mo nasa labas ka pa, mas maiging puntahan mo na lang ako. I'll text you the address. Make sure you come or else you won't like it Storm." He said dismissing me. Hindi na nito hinintay ang sagot ko at pinutol na ang tawag. 

Pagod na nga ako sa buong araw na paghahanap ng trabaho mas dinagdagan pa ni Leo. Pagkatapos ng tawag sunod na pumasok ang mensahe niya para sa akin. He texted me the address of the resto kung saan ko siya kikitain at mabuti na lang at alam ko kung saan ang lugar.  It's in a resto nearby. I know the place dahil nag-apply akong waitress doon kahapon pero wala daw bakante.

Inayos ko lang kaunti ang aking sarili para hindi naman ako mukhang gusgusin. I cleaned my face and tied my hair into a messy bun. Naglagay ng pulbo at liptint pagkatapos ng spray ng cologne. Tinaas ko hanggang siko ang sleeves ng white button down polo na suot ko at nilisan ang sandals na suot. Nang makontento na sa ayos ko, pinuntahan ko na ang resto na sinabi niya. 

Pagkarating ko ng resto sinabi ko agad sa staff na may kasama ako sa loob. Ayaw pa sana akong papasukin pero sinabi ko na anak ni Gov ang pupuntahan ko. 

Malayo pa lang kita ko na agad si Leo na may kausap na ibang babae. Nagbubulungan at nagtatawanan ang mga ito. Obviously, they were flirting. Their faces were so close to each other. Kulang na lang ay maghalikan silang dalawa. 

May binulong si Leo sa babae sabay hawak sa pisngi niyo. Nakita kong kinagat ng babae ang labi niya bago ito nang-aakit na ngumiti at tumango sa kanya. Seeing my  jealous boyfriend flirting with other woman in public, I should be mad right?   But surprisingly, wala man lang ako naramdaman ni katiting na pagseselos. Like really, I don't feel anything at all. Is it normal? 

Well, maybe I'm just too tired to feel it anymore.

"Ma'am, please don't make a scene. Anak po ni Congressman ang kausap ni Sir Leo."

My brows shut up to the staff who reminded me but I remained compose. "Don't worry Miss I will not make a scene." I said. I ironed my skirt using my hand before walking towards them with my chin up. 

Hindi pa agad ako napansin ni Leo dahil busy ito sa pakikipagharutan niya kaya kailangan ko pang tumikhim. When he saw me he quickly stood up panicking. 

"Storm,b-baby, kanina ka pa?" He was about to kiss me pero iniwas ko ang mukha sa kanya. "Why didn't you tell me that you are here? Nasundo sana kita sa labas."

Hindi ko siya sinagot dahil nabaling ang tingin ko sa babaeng kasama niya. Tumayo din ito at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Pagkatapos ay nakakaloko itong ngumiti sa akin. 

"You're girlfriend, Lei?" She asked and scanned my face again before shifting her gaze at my now panicking boyfriend.

"Yeah, this is Storm my girlfriend." Leo said. "Baby, she's the congressman's daught—"

"Sorry but I don't have much time, Leo." Putol ko sa kanya. 

 I saw the woman's reaction when I said that. Her face turned sour. I know she's offended but I don't care. She obviously doesn't like me so there's no need for pleasantries. Wala akong oras para makipagplastikan pa.

"Take your seat Leo, I need to go home early dahil hinihintay na ako ni Nana." I said meeting his pair of black eyes. 

"Okay baby." Pinaghila niya ako ng upuan at pinaupo doon. I took my seat unbothered. The woman looked at me raising her brows before marching away. 

"What do you want to talk, Leo?" Diretso kong tanong sa kanya. Pero imbes na sagutin ang tanong ko, sinagot niya ako ng isa ding tanong. 

"Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung sino yung kausap ko, Storm?" I feel the bitterness in his voice and I'm weirded out.

Noon pa man never ako nagtatanong kung sino ang mga kausap niya. Hindi ako ang klase ng babae na basta na lang nang aaway ng nobyo kapag may nakikitang kausap na iba. Oh well, in addition to that,  I'm not  a jealous girlfriend too. 

"I assumed she's just a friend. Am I right?" Sagot ko kanya pero mukhang hindi nito nagustuhan ang sinabi ko. 

"Ganyan lang ang reaksyon mo?"

Ano ba dapat?

"Yes! She's a friend, Storm. Her dad and my dad are business partners. She just came from US. Ngayon lang din kami nagkita. But seriously ganyan lang ang reaksyon mo? Hindi ka man lang ba magseselos?"

Kumunot ang noo ko sa kanya. 

"Uupo ka lang dyan na parang walang nakita? Seryoso ka ba Storm?"

"Why? What do you expect, Leo? Are you expecting me to act like a possessive girlfriend and make a scene here? Yung ba ang gusto mo?"

 "You should! You saw me talking to other woman and yet here you are acting like you are not affected! What am I to you Storm? Am I some kind of a joke? Are you not even jealous? Are you not wondering why I am laughing with her?" His voice raised now. May napapatingin na sa pwesto namin pero dahil anak siya ni Gov agad ang mga itong nag-iwas ng tingin.

"She's your friend right?" I asked, annoyed. Kumukulo na rin ang dugo ko sa inis sa kanya. 

"Yes! She is! Pero hindi ka man lang ba magtataka kung bakit—

"Seriously Leo? You're the one who told me that she's a friend and now you want me to be jealous? Why would I be jealous with your friend? Tell me." 

"You're unbelievable Jemisha Storm. Hindi man lang sumagi sa isip mo na I'm cheating with that woman?"

I was stunned for a while, "Oh, are you?" but then I have to keep acting like I am not bothered. I don't want to give him the satisfaction to see me affected. Kahit pa katiting lang yan. 

"Of course not!" He said frustrated. " Why would I cheat on you?"

"Oh yun naman pala! Bakit ka nagagalit? Ba't mo pinagpipilitan na dapat ako magselos dun sa babaeng  kausap mo? You know that I am not the jealous type, Leo. Ilang babae na ba ang naabutan ko sa opisina mo ha? It's not the first time but why are you acting now like a brat. Ikaw pa ang galit at ikaw pa ang may ganang sumisigaw?"

"Because you are acting like I am nothing to you Storm. You are right! Hindi lang ito ang unang beses na may kausap akong babae but can you at least, for once, act like I am important to you?"

Hindi ako sumagot kaya lalo itong nagalit. 

"For goodness sake Storm, I am the governor's son! Madaming babaeng naghahabol at nagkakagusto sa akin. I can collect women, as many as I can but I didn't do. But now, looking at you acting like that? You made me question myself. Bakit ako nagtatyaga sa'yo. You are so cold to me. Hindi ko nga alam kung girlfriend ba talaga kita or hindi! "

Nanatili akong nakatingin sa kanya na walang reaskyon ang mukha ko. Hindi ko rin alam pero hindi ko mahanap sa puso ang dapat kung maging reaksyon.

"Ako na lang palagi ang naghahabol sayo! Ako na lang palagi ang nag-a-adjust. Hanggang kailang ba ako hihingi ng oras sayo, Storm? Kung hindi ka busy sa trabaho ang dami mo namang pinagkakabalahan na ayaw mong sabihin sa akin! Ano ba tingin mo sa akin? Boyfriend kung kailan mo lang gusto?"

I should be sad right? Dapat humingi na ako ng dispensa sa kanya sa mga inasal ko. At some point he is correct. I am cold most of the time. Minsan nga naiisip ko din kung bakit ko pa siya sinagot ganung parang hindi naman kasintahan ang turing ko sa kanya. 

"You don't even notice kung bagong gupit ba ako! Bago ba ang damit na suot ko o bago ba ang pabango na ginamit ko o may bago ba sa akin!"

Tumingin ako sa buhok niya at tama nga ang sinabi niya bagong gupit ito. Oh well, same gupit lang naman ata? I'm not sure though. Mukhang parehas lang din naman sa last hair cut niya. Tsaka, is it really a requirement to notice that?

"See? Hindi mo man lang napansin! Yes Storm, I had my hair cut done. This shirt I'm wearing right now is new. And my perfume, I changed and bought new one thinking the you woud finally notice notice me this time, but still it didn't happen. Ako lang ang nakakapansin kapag may bago sayo. Ako ang lang ang nakakapansin kapag bago ang kulay ng buhok mo,  o kaya bago ang damit na suot mo o di kaya bago ang pabango na gamit mo. Lahat ng bago sayo alam ko Storm pero ikaw wala man lang pakialam sa akin."

I remained quiet. Wala din naman kasi akong sasabihin. I tried searching for my emotion yet I felt nothing. Wala man lang akong naramdamang sakit.  

"You know what? I'm so tired of this set-up Storm. I'm so fed up. I can't tolerate your sick attitude anymore. Let's break up!"

A moment of silence. 

Leo was looking at me intensely waiting for me reply. Segundo lang ang pinalagpas ko pagkatapos nagkibit ako ng balikat bago tumango sa kanya. 

"Okay." I said, agreeing to him. There's no point of arguing since tama naman lahat ng sinabi niya but I was suprise when I saw how he froze and suddenly his reaction darkened. Mukhang hindi nito nagustuhan ang naging sagot ko. 

"Just like that?!" 

Kunot noo akong tumingin sa mga mata niya. Bakit ano ba dapat ang sasabihin ko?

"Okay lang sayo na maghiwalay tayo?"

"You're the one who said that—"

"And it's okay with you?!"

"Why? What do you expect, Leo? DO you expect me to cry here? Do you expect us to cuddle after you breaking up with me? You know I'm not that kind, Leo."

He's obviously mad this time but I'm annoyed too. Dumagdag pa ang pagod ko ngayong araw. All my energy are gone and at this moment I just want to finish everything with him. Total parehas lang din naman kaming nahihirapan sa relasyong ito much better na magkanya-kanya na lang kaming dalawa. 

"So ganun na lang? Hindi mo man lang ako ipaglaban? You won't ask for a chance? You won't beg?"

"Beg?" Doon na naubos ang pagtitimpi ko. 

"You know what Leo, that's the least I expected from you. Una pa lang alam mo na kung anong klaseng babae ako. Ako ang klase ng babae na hindi namimilit. Ayaw mo na sa akin diba? Fine. I accept your decision with respect, but you telling me to beg? Sino ka sa tingin mo? I may be an ordinary woman but I don't beg Leo. Sorry you can't expect that from me."

"So that's it?" He looks defeated but angry at the same time.  

Ang labo ng lalaking ito. Iritado na ako.

"You're really sick! Bakit nga ba umasa pa ako sayo when I know in the first place na wala naman talaga akong mapapala!"

"Look Leo." I sighed. " What you feel is valid. I admit ako ang may pagkululang sa ating dalawa. Kaya nga hindi na kita pinapahirapan pa. You breaking with me is totally fine. No hurt feelings kahit ikaw pa ang nakipaghiwalay. It's really okay with me."

"You're unbelievable! Do you think makakahanap ka pa ng higit sa akin? Remember this face Storm. Darating ang panahon na gagapang ka at magmamakaawa na balikan kita—"

"Goodbye, Leo." Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya at tumayo na ako. "I hope you can find your match."

Tatalikod na sana ako sa kanya pero nagulat ako nang bigla itong tumayo at mahigpit na hinawakan ang braso ko.

"You can't do this to me Storm." Humigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko na halos bumaon na ang mga daliri niya doon. Nasasaktan na ako pero walang reaksyon ang mga mata kong tumingin sa mga mata niya at sa kamay niyang mahigpit na nakahawak sa braso ko.

"Let go, Leo." I said in a cold low voice.  

"You're a bitch, Storm! Do you think I will let you go just like that?"

"I'm warning you, Leo. Let go of my hand." I repeated, this time I reached my point. Nandidilim na ang paningin ko at natatakot ako sa maaring gawin ko sa kanya.

Ang mga tauhan niya ay nakatingin na sa amin. Pati ang mga kumakain doon ay napatingin na din. Madilim at galit ang mga mata ni Leo na tumingin sa akin. This is the first time I saw him wearing this kind of expression pero hindi na ako nagulat pa. I knew it. There's something in him that he's just hiding from me. 

"Kung sabihin kong ayaw ko? Anong magagawa mo? Do you think kaya mo ako?" Puno ng pagbabanta niyang sabi pero hindi ako nagpatinag. 

"Last warning, Leo." I said. 

For the sake of our friendship kung meron man. 

"No one insults me like this, Bitch. I own you! You belong to me! You are mine! Naiintindihan mo?" Lalong humigpit ang kapit niya sa akin. "Ang tagal ko nang nagtitimpi sayo. Ang tagal kong nagtiis dahil sobrang pakipot ka. Ang tagal na kitang gustong tikman pero ganito lang pala? Kung hindi ka magiging akin, hindi ka rin mapupunta sa ib—" 

Pero bago niya pa matapos ang kanyang sasabihin mabilis akong umikot at sa isang iglap natanggal ang kamay niya sa braso ko. Pagkatapos  dalawang malalakas na sampal ang pinadapo ko sa mukha niya.

"How dare you, bitch!" He roared angrily and about to attack me but before he could take a step his men stopped him. 

"Sir, baka madamay ang Daddy mo. Malapit na ang election."

He stopped and glared at me enraged. "Pasalamat ka."

"Really? Hah! In your dreams!" I raised my brow smirking at him. "No one owns me, Fucker! Not even you! Remember that!"

_____________________