After entering his room Thunder clicked something and made the door locked. Tinaliman ko siya ng tingin pero tinatapatan niya din yung tingin ko sa kanya. Maldito niya pa akong tinaasan ng kilay. Agh! Talagang napakayabang ng ungas na 'to. Porket andito ako sa pamamahay niya alipin talaga ang tingin niya sa akin. At ako namang si gaga pwede namang di ako sumunod sa kanya pero andito ako sa loob ng silid niya. "What are we doing here? Gabi na, hahanapin na ako sa amin." Sabi ko na hindi umaalis sa kinatatayuan ko pero ang Thunder hindi rin umaalis sa harapan ko. He's just few inches away from me kaya amoy na amoy ko ang amoy ng shower gel at shampoo na ginamit niya."Ano bang kailangan mo sa akin? Pwede mo naman akong kausapin doon sa baba bakit kailangan dito pa talaga sa room mo, Thunder?"Kita ko ang pag-angat ng isang sulok ng labi niya na tila ba ikinatuwa nito ang pagbanggit ko sa pangalan niya. "Hindi ka nakakatawa sa totoo lang?" Irap ko."Yeah? That's why you are laughing
"Delikado na talaga ang panahon ngayon. Ilang linggo na itong balita na may serial killer daw umiikot tuwing gabi.Pero ang maganda lang, drug addict at rapist ang mga pinapatay niya. " Nagtago ako saglit sa damuhan pagkarinig ko sa usapan ng mga tauhan ni Thunder. Nagkakape silang tatlo ngayon at nakatalikod sa akin. Hindi nila napansin na nakababa na ako. Tulog na ang mga tao sa taas kaya nagmamadali akong bumaba. Kailangan kong makaalis agad. "Dapat lang talaga sa mga yun patayin. Kung ako, pasasasalamatan ko pa ang killer na yun sa mga ginawa niya. Kahit na brutal yung mga ginagawa niya at least nakakatulong sya puksain ang mga salot sa lipunan." "Alam niyo ba, yung isang pinatay na natagpuan dun sa ilalim ng tulay? Ang balita sa lugar nila rapist daw, niyari ang mismong anak na limang taong gulang." "Put*ng ina! Hayup na yun! Tama lang na pinutol ang ari ng gagong yun at pinakain sa kanya!" "Tapos yung isa naman labas masok na sa kulungan, drug addict at nambubugbog pa ng a
Everyone fell silence. Walang ni isang gustong magsalita. Kita ko ang takot sa mga mata nila at gusto kong matawa. Yan! Ganyan nga! Matakot kayo sa akin at sa kaya kung gawin. I want everyone in this room to fear me. I want them to know what kind of ghost am I and what I am capable of. "I hope we are all clear now. There's no room for traitors in this room. So if you don't wish for death think carefully."I saw my father's wicked smile as he looked at me proudly. "Years passed but you're still the same princess I know." Dad said, proud. "Welcome back again, Darling!" He hugged me once again before he motioned me to the vacant seat near my brother. Dad ordered his men to remove the man I shot in the head. Pero kung ako lang ang masusunod mas gugustuhin kong wag itong kunin doon sa upuan niya. That would be a good reminder to everyone who are here tonight how this angelic face can turn into an evil sa isang pagkakamali lang. It is so funny, looking at all of them scared. They're b
Hindi ko alam kung naiihi ba ito sa takot o ano pero hindi maitsura ang mukha niya. Kahit ang mga lalaking katabi nitong nakaupo ay hindi rin makatingin sa akin. At dahil natutuwa ako sa reaksyon nila kinuh ako pa ang hand granade na dala ko kanina at tinanggal ang safety sabay angat sa harapan nila. "I can release this too if anyone of you here wish me to do that. Wanna try?" Walang sumagot pero ang takot sa mga mukha nila ay hindi na maipagkaila. Baliw na kung baliw pero parang nagcecelbrate ang puso ko sa loob ng aking dibdib sa mga nakikita kong takot sa mga mata nila. "Siguro masaya yun? Let's see if who can survive among us here. Well of course I will let my father and my brother go out first. What do you think, Dad?" Dad didn't say anything. Alam niya kung gaano ako kasiraulo pagdating sa ganitong bagay. Ilang warehouse at ilang safehouse niya na ba ang sumabog noon dahil sa akin. "How about you, bro? Do you wanna play with me this time."Gaya ng sabi ko kanina, kung sira
"Matagal ka na bang yaya ni Ameeya, Rina?" Lumingon ako sa kanya at kita kong nakatitig siya sa akin. Mas bata ito sa akin kaya Rina lang ang tawag ko. Nandito kami ngayon sa kusina naghahanda ng pananghalian. I have to start with my assignment. And to do that, I need to get all the informations I need at isa si Rina sa pwedeng makapagsabi sa akin ng mga kailangan ko. Pagkatapos kong mapuntahan si Nana kagabi at masigurong nasa ligtas siyang lugar saka pa ako pumunta dito sa bahay ni Thunder. Nagpaalam na rin ako kay Nana na hindi muna kami magkikita at dito muna ako mamalagi. Yan ay kung matapos ang araw na 'to na hindi ako sesisantehin ni Thunder. Maaga akong dumating kanina, madilim pa pero mero mula kaninang umaga ay hindi pa bumababa si Thunder. Nagpadala lang ito ng pagkain sa itaas pero hindi naman kami nagkita dahil nasa banyo ito nung pumasok ako. Nahihiya naman akong maghintay doon sa room niya. "Bago pa lang po, Miss Storm. Yung huling yaya na pinalitan ko ay sinesan
After sa nangyari nung araw na yun hindi agad ako nakatulog. Ang daming gumumugulo sa utak ko. Dumagdag pa si Ameeya na ayaw humiwalay sa akin. Kung nasaan ako nandun din ito nakabuntot. Kahit sa pagtulog gusto pa akong katabi. Ayokong malapit ang loob ng bata sa akin pero hindi ko rin magawang lumayo sa kanya. Kanina nga lang papunta ito sa school niya pahirapan pa. Gusto niya akong sumama pero hindi pwede dahil wala naman sinabi ang daddy niya. Kung hindi ko pa sinabihan na hihintayin ko siya dito pag-uwi at maglalaro kami, hindi pa ito titigil sa pag-iyak. Sa kabilang banda si Thunder naman ay naging mailap na sa akin. Halos hindi niya na ako kinakausap. Kung may kailangan siya pinapadaan niya kay Rina o di kaya kay Baldo. Hindi na rin ako nakakapasok sa opisina niya. Hindi niya naman sinabi na bawal pero wala akong rason para umakyat doon. Hindi ko tuloy alam kung may alam na ba ito sa plano. Kaninang umaga naman nung umalis ito sinulyapan niya lang ako.I thought working here
"Let's go." Napalingon ako sa nakasimangot at masungit na mukha ni Thunder. Kung kanina ang lakas ng loob kung sumugod dito ngayon naman bigla akong nahiya. Sino ang hindi mahihiya sa ayos ko. Tama nga ang sinabi ng guard kanina na mas maayos pa manamit ang mga kasambahay na nandito. Sobrang alangan ng ayos ko sa suot ni Thunder. Naka business attire ito samantalang yung akin lumang white na tshirt at kupas na pantalon. Mabuti na nga lang at nakadoll shoes ako. "I said let's go." Ulit nito dahil para akong tuod na nakatingin lang sa kanya. At hindi paman ako nakasagot kinuha niya ang bag na dala ko sabay hawak sa aking kamay at nauana itong maglakad. Para tuloy akong nawawalang kasambahay sa palengke kaya akay akay ng amo. Nalilito at nahihiya akong nagpatiayon sa kanya. Hawak niya ang kamay ko at diretso ang tingin nito sa unahan. Samantalang ako halos hindi ko maihakbang ang mga paa. Marami ang napatingin sa amin at alam kong dahil kay Thunder. Pero ang huli wala man lang pina
My mind is pre-occupied the whole drive going to his office. Sa sobrang dami ng mga naisip ko hindi ko namalayan na lumagpas na pala ako. Kaya ngayon nahuli ako ng dating kasi kailangan ko pang umikot para makabalik.Pagkarating ko, agad namang nagsabi sa akin ang security na dumiretso na sa office ni Thunder. Binigyan ako ng visitors pass saka pinapasok na. Sa elevator may nakasabayan akong mga empleyado. They're obviously talking about the boss. Kung gaano ito kasungit but at the same time ka-hot at yummy. Naghahagikhikan pa ang mga ito habang tinitingnan ang larawan ni Thunder sa cellphong nung babae."And look at that jaw girl. Damn! So hot parang sarap magpapalapa kapag ganyan." Napangiwi ako sa sinabi nung isa pero syempre hindi ako nagpahalata. "Sinabi mo pa! Ako nga gustong magvolunteer maging baby momma eh pero di ako makahanap ng tyempo. Sobrang ilap ni Boss lately. But anyway I heard may bagong secretary daw si Mr. Wintle?""Oh, really? Bakit na naman? Pang-ilan na ba ya
"Open your mouth for me, Jem."We are savoring each other's mouth. Thunder inserted his tongue inside. He is exploring, tasting, sucking my tongue. We're exchanging kisses, passionate and torrid kisses, tongue to tongue. His kisses traveled to my jaw, I tilted my head to give him more access but startled when someone shouted in the kitchen entrance."Ay jusko! Wrong floor! Kala ko swimming pool area, sabungan ata, may nagtutukaan!""Saan-saan!? Patingin...patingin!""Hoy! Kami din patingin!"Sa sobrang pagka-panic ko pagkarinig sa boses ng mga kaibigan niya hindi ko alam kung anong nagawa ko kay Thunder. Basta na lang pagtingin ko sa kanya nakabulagta na ito sa lupa, nakapikit ang mata at wala nang malay.Gosh! What have I done? Biglang nag-loading ang utak ko na hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Pagtingin ko sa mga kaibigan niya nakatulala din ang mga ito na kagaya ko ay nakatingin din kay Thunder. Wala ni isa man lang sa kanila ang lumapit para saklolohan sya. Did I just
Three years later... ♫♪♪Don't you want me like I want you, baby? Don't you need me like I need you now? Sleep tomorrow, but tonight go crazy All you gotta do is just meet me at the♪ ♪♪apateu apateu apateu apateu apateu apateu Uh, uh huh uh hu♫ Ang maingay na kantahan at sayawan ng mga kalalakihang may saltik ang bumungad na namang sa akin pagkababa ko pa lang sa hagdanan. Ano na naman kaya ang pakulo ng mga to ngayon? They are group of six men. All looked equally stupid and dumb. Wanna know why? Lahat lang naman sila nakasuot ng skirt na pinaresan ng blouse at nakatali pa sa bandang puson. With matching pink headbands na may hello kitty na design. Naiimagine niyo ba yung mga mukha nila? Ang lalaki ng mga katawan at nababalot pa ng tatoo tapos parang mga tangang nakasuot ng maiksing palda. What a dumbass group of psychos, right? The first one is named Ibon. Gwapo, matangkad, matapang ang aura pero ang pangit ng humor. Sobrang dry. Yung mga jokes niya parang ewan, nineteen
Ang hirap na magkunwari na masaya. Ang hirap na magkunwari ng walang problema. Nakikitawa at nakikisaya nga ako sa kanila pero sa totoo lang durog na durog na ang puso ko. Alam mo yung nakangiti ako sa harapan nila pero kapag nag-iisa ako hindi ko alam paano pakalmahin ang sarili ko. Madalas akong umiyak mag-isa. Nagtatago ako dahil ayakong ipakita sa kanila na malungkot at umiiyak ako. Ayoko nang dagdagan pa ang mga alalahanin nila. Habang papalapit ang araw na aalis ako parang pinipira piraso ang puso ko. Dumating na ang araw na kinatatakutan ko. Kailangan ko na silang iwan.Kailangan kong umalis dahil ito ang nararapat. Ayaw ko man pero madami ang madadamay. Alam kong idadamay ng demonyo hindi lang si Ate Chichay kundi pati ang mga taong kasama naming naninirahan sa palengke. Alam kong totohanin niya ang bantang susunugin niya ang mga bahay doon.Dumagdag pa ang problema sa Mama ni Ningning. Gusto niyang guluhin ang tahimik na buhay ni Ningning. At kung hindi sasama si Ningning sa
Ayoko nang bumalik sa impyernong buhay ko. Dito lang ako. Ayos na ako dito. Kahit mahirap ang buhay basta kasama ko lang si Ate Chichay, Mariposa at Ningning. I was quietly crying while looking up at the dark gray sky. Gulong-gulo na ang utak ko. Ngayong alam kong pinapahanap na ako ng demonyo alam kong malalagay sa panganib ang buhay ng mga taong tinuturing kong pamilya. Sa totoo lang hindi ko alam kung kakayanin ko bang malayo sa kanila. Sobrang mahal ko na sila. Binuo ko na ang sarili ko at mga pangarap ko na kasama sila. Gusto ko sila ang magiging kasama ko habang buhay. Pwede naman siguro yun diba? Sabi ko dati,ayos na akong mag-isa pero simula nang makilala ko sila dito sa langsangan nagbago ulit ang pananaw ko. Sa kanila ko lang naramdaman ang pagmamahal na matagal ko nang hinahanap. Pakiramdam ko sila ang pumuno da mga puwang dito sa puso ko. Sila ang bumuo sa mga mga nawawalang parte ng pagkatao ko. Pero paano kung nahanap ako ng demonyo?Kung ako lang, ayos lang sa akin.
"Boss, your brother is downstairs." Five words. Those were the exact five magical words that saved me. I am still lucky that Uncle Aegeaon, the evil's brother, came to visit him that night. After that night he was gone for a month. I don't know where he went. I just learned that he and Uncle Aegeaon fight the night Uncle visited him. Kung ako lang ang masusunod mas gugustuhin ko pa na si Uncle Aegeaon ang naging foster parent ko. My life would have been different. Siguro namuhay ako kagaya ng mga normal na bata. But maybe this is really my luck. This is my destiny. This is my life, written in the book. Despite the trauma I've been through I continue living my life. But this time, I learned to be stronger. I wasn't scared anymore. All my feelings were gone. I am like a dead man who was struggling daily to live. I look happy and strong from the outside but deep inside I am broken and crushed into pieces. "Darling, you know that Daddy loves you so much right?" One evening t
"Therese, come here."I stopped playing with my doll when the orphanage head called me. Then, I saw group of policemen pulled out from their cars and walking towards us. "Is this Therese?" The man asked looking at me. "Agent George Smith. Department of Justice." "What do you want, Mr. Smith?" The staff held my hand. "I am the head of this orphanage. What do you need?""I need you to come with us Ma'am, both of you?" He throw a glanced at me. "For?""This is concerning national security." "National security? What did I do? And why do I have to bring Therese with me?""It's not concerning you, Ma'am. It's about the kid.""The kid?" Mother Superior voice raised. " What do a five year old kid do with national security? Are you kidding me, Agent?"The Head of the orphanage argued with the man but end up following him. May pinakita itong papers sa kanya, kaya walang nagawa ang madre kundi ang sumama kasama ako. The officer brought us to his office. His office is huge. Lot of policemen
Kanina pa ako nakatitig sa malawak at magandang tanawin sa harapan ko. Pangalawang araw na namin ngayon ni Thunder dito sa hacienda nila pero nandito lang ako sa cabana niya. Hindi ako sumama sa kanya sa mansion ng mga magulang nila. Mula sa mataas na bahagi kung saan nakatayo ang cabana ni Thunder, tanaw ko kung gaano kalawak ang lupang sinasakupan at pag-aari ng mga Sandoval. Sobrang lawak at hindi maabot ng paningin ko ang hangganan ng lupain nila.Ang ulap na nagkukulay dagat, ang luntiang tanawin, ang mataas na sikat ng araw ay nagbibigay sa akin ng kapayaan. It's like a breath of fresh air. A new and refreshing environment for me. Malayong malayo sa buhay na aking kinagisnan, ang buhay na puno ng karahasan at ang buhay na gusto kong takasan.Kung bibigyan man ako ng pagkakataon magbagong buhay kasama ang mga taong mahal ko, ang mga taong nagbigay sa akin ng pag-asa at tunay na nagmamalasakit, pipiliin ko ang lugar na ito. Dalawang araw pa lang ako dito pero natagpuan ko ang
Confusion drowned me. I didn't go home straight. My mind was so clouded that I couldn't think properly. My emotions started eating me. I know wala akong karapatang magtampo o magdamdam sa mga kaibigan ko pero inaamin ko nasaktan ang puso ko. Kahit masama akong tao nasasaktan pa rin naman ako. Ang daming tanong na gumugulo sa isipan ko. Minsan ba sumagi sa utak nila na hanapin ako? Talaga bang pinabayaan nila ako? Binaon na ba nila sa limot ang lahat ng mga pinagsamahan namin? Kasi ako, hindi man buo ang alaala ko, kailanman hindi sila kinalimutan ng puso ko. Ate Chichay, the big sister I never had. I treated her with utmost respect and love. Kahit hindi kami magpakapatid malaki ang respeto at pagmamahal ko sa kanya. Kung totoo man ang sinabi ni Dad tungkol sa kalagayan niya, minsan ba hindi dumako sa isipin niya na hanapin ako. Akala ko ba walang iwanan? "Gusto mo maging Engineer? Ako gusto ko maging teacher." "Ako gusto ko maging doctor." "Gusto ko maging macho dancer."
"Dad—" I wasn't able to finish my sentence because a hard slapped welcomed me. "You weak brat! What do you think you're doing huh?" I forze for a while. Para akong nabingi sa sobrang lakas na sampal ang sumalubong sa akin mula kay Dad. Pagtingin ko sa mga mukha niya namumula ito sa galit. Nanlilisik ang mga mata. Hindi pa ito nakuntento sa isang sampal dahil bigla niya pa akong sinakal. "You're stupid! Do you think I wouldn't know? You are sleeping with the enemy bitch! Are you enjoying it? Answer me! Answer me!" I tried removing his hand from my neck but his grip tightened. His eyes screaming anger. His jaw tightened, his eyes darkening like a demon. I'm already catching my breath. "Dad—" He released me but slapped me hard. Sa sobrang lakas ng pagkakasampal niya sa akin nawalan ako ng balanse at tumama ang likod ko sa salamin ng mesa kaya nabasag ito. Akala ko titigil na ito pero inabot niya ang tungkod niya at yun ang pinalo sa akin ng ilang beses. Sobrang lakas