"Boss, your brother is downstairs." Five words. Those were the exact five magical words that saved me. I am still lucky that Uncle Aegeaon, the evil's brother, came to visit him that night. After that night he was gone for a month. I don't know where he went. I just learned that he and Uncle Aegeaon fight the night Uncle visited him. Kung ako lang ang masusunod mas gugustuhin ko pa na si Uncle Aegeaon ang naging foster parent ko. My life would have been different. Siguro namuhay ako kagaya ng mga normal na bata. But maybe this is really my luck. This is my destiny. This is my life, written in the book. Despite the trauma I've been through I continue living my life. But this time, I learned to be stronger. I wasn't scared anymore. All my feelings were gone. I am like a dead man who was struggling daily to live. I look happy and strong from the outside but deep inside I am broken and crushed into pieces. "Darling, you know that Daddy loves you so much right?" One evening t
Ayoko nang bumalik sa impyernong buhay ko. Dito lang ako. Ayos na ako dito. Kahit mahirap ang buhay basta kasama ko lang si Ate Chichay, Mariposa at Ningning. I was quietly crying while looking up at the dark gray sky. Gulong-gulo na ang utak ko. Ngayong alam kong pinapahanap na ako ng demonyo alam kong malalagay sa panganib ang buhay ng mga taong tinuturing kong pamilya. Sa totoo lang hindi ko alam kung kakayanin ko bang malayo sa kanila. Sobrang mahal ko na sila. Binuo ko na ang sarili ko at mga pangarap ko na kasama sila. Gusto ko sila ang magiging kasama ko habang buhay. Pwede naman siguro yun diba? Sabi ko dati,ayos na akong mag-isa pero simula nang makilala ko sila dito sa langsangan nagbago ulit ang pananaw ko. Sa kanila ko lang naramdaman ang pagmamahal na matagal ko nang hinahanap. Pakiramdam ko sila ang pumuno da mga puwang dito sa puso ko. Sila ang bumuo sa mga mga nawawalang parte ng pagkatao ko. Pero paano kung nahanap ako ng demonyo?Kung ako lang, ayos lang sa akin.
Ang hirap na magkunwari na masaya. Ang hirap na magkunwari ng walang problema. Nakikitawa at nakikisaya nga ako sa kanila pero sa totoo lang durog na durog na ang puso ko. Alam mo yung nakangiti ako sa harapan nila pero kapag nag-iisa ako hindi ko alam paano pakalmahin ang sarili ko. Madalas akong umiyak mag-isa. Nagtatago ako dahil ayakong ipakita sa kanila na malungkot at umiiyak ako. Ayoko nang dagdagan pa ang mga alalahanin nila. Habang papalapit ang araw na aalis ako parang pinipira piraso ang puso ko. Dumating na ang araw na kinatatakutan ko. Kailangan ko na silang iwan.Kailangan kong umalis dahil ito ang nararapat. Ayaw ko man pero madami ang madadamay. Alam kong idadamay ng demonyo hindi lang si Ate Chichay kundi pati ang mga taong kasama naming naninirahan sa palengke. Alam kong totohanin niya ang bantang susunugin niya ang mga bahay doon.Dumagdag pa ang problema sa Mama ni Ningning. Gusto niyang guluhin ang tahimik na buhay ni Ningning. At kung hindi sasama si Ningning sa
Sandoval Series #7 : Trapped in the Midnight (Thunder Colt Sandoval) SoonWARNING: R-18 l MATURE CONTENT l SPG l VERY SEXUAL l READ RESPONSIBLYAfter sharing a hot steamy night, she left him the last money she had in her pocket. A one thousand peso bill as a 'payment for his service'.One week later, the agency hired her and she and started working as a personal chef and housemaid to a man whose identity was unknown to everyone. She only knew him as a CEO whom he thought an old man with a fat belly and a bald head.Working for the old man without seeing him for almost a month was peaceful and pleasant. Cleaning the house, cooking the food and leaving him a note to cheer him up everyday was now her favorite routine.She enjoys serving him. She loves the peace and silence her work is giving.Everything is calm and perfect, not until the day, a young, drop dead gorgeous bachelor with a piercing blue eyes, who happened to be a single dad showed up with his five year old daughter.Who wo
"Why are you not crying kid? Are you not scared of us?"I was sitting in the chair, my hands are tied at the back. In front of me are my kidnappers who looked like monsters. They are smoking. Their laughing like mad man. They smell so bad. Their breath stinks. Their armpits sucks. They're gross! "See, you're scared now—""Scared? What's that word mean? That's not in my dictionary." I said looking at them blankly. I am right. I knew it from the start, that Mister, gave me to the wrong people."Oh really? You're not scared huh? Let's see if you will not cry later."I raised my brow and my lips rose for a smirk. "I told you, those words you're telling me are not in my vocabulary. So, if I were you, better untie me now. Free me like nothing happened. Don't wait for my father or my brother or that man who gave me to you to come here and get me or else, all of you will be dead."They laughed like what am I saying is some kind of a joke. "Shut up! Do you think your father, your brother
"Takbo, Utoy! Doon sa dating tagpuan!" hindi ko alam kung gaano na kalayo ang tinakbo ko pero natigil ako nang makita ang dalawang batang lalaking tumatakbo.May dala itong shoulder bag. Yung kasama nya namang sumigaw ay nasa unahan hinahabol ng isang matanda at nung mga lalaking naka-uniporme. Halos hindi na makatakbo ang lola at hawak pa nito ang dibdib nya.Snatchers.This is exciting!And what added to the excitement is that the kid I saw in the bus was also running after them. Agh! Stupid! Hindi lang patay gutom pakialamera pa. Bakit kailangan niya pang makitakbo sa kanila? For what? To play hero to the old woman and her stupid guards?Gosh!Actually, I don't have plans to involve myself in this stupid shit but that payatot made me. Paano na lang kung pagkaisahan siya nung batang mataba at nung kasama niya edi bali-bali yung mga buto niya. She's so dumb! Ang liit na nga ng katawan, feeling hero pa! Sarap kutusan."May nakuha—"Pero naputol ang sigaw nnung batang lalaki dahil bi
I was not sure if it was really me. But if I base it on my dream I can see the younger version of myself. This is not the first time it happened. I've been having this recall but still not certain about it.Sabi ng doktor na tumingin sa akin noon, normal lang daw na may mapapanaginipan akong ganito. May kung anong mga alaala ang dadaloy sa isip ko. Ang iba maaring totoo pero meron ding iba na hindi at talagang panaginip lang. Wag ko lang daw pilitin ang sarili kong alalahanin ang mga nangyari at baka mapwersa ang utak ko at tuluyan na akong walang maalala."Pasensya ka na Storm, sumilip na ako, kanina pa kasi kita tinatawag di ka sumasagot." May nakita akong kakaibang emosyon sa mga mata ni Nana pero saglit lang at nawala din. Madalas ko itong napapansin sa kanya sa tuwing nag-uusap kami pero mabilis niya ring naitatago. Ayaw ko rin namang mag-usisa sa kanya at baka wala lang din naman talaga. Siguro ganyan lang talaga siya. Ang mahalaga mabait siya sa akin."May problema ba, Storm
Leo is a good man but lately I noticed he's getting so hot tempered. Ang iksi ng pasensya niya at mabilis itong magalit. He's not like that when he's still courting me. Mabait naman ito kaya ko sinagot pero kalaunan biglang nagbago ang ugali. Sobrang seloso at gusto na lang ata na nasa tabi niya ako. Isa din siya sa mga rason kung bakit ayos lang sa akin na hindi na ma-renew ang kontrata ko sa kapitolyo. Pagod na akong pinagpipyestahan ng mga empleyado doon dahil sa relasyon ko sa kanya. Pero mas pagod ako sa ugali at sobrang possessive ni Leo. Lahat ng lalaking nakikipag-usap sa akin inaaway at inaakusahan niyang karelasyon ko. Kung sino-sino pang lalaki ang pinagseselosan niya kahit wala na sa lugar. Tumunog ulit ang cellphone ko. Tumatawag ito ulit pero hindi ko na pinansin. Bitbit ang bag ko lumabas ako ng silid. Nagtootbrush saglit pagkatapos nagpaalam na kay Nana Bebang na aalis na. Diretso ako sakayan papuntang bayan. Doon ako maghahanap ng trabaho. Madami na akong pinasahan
Ang hirap na magkunwari na masaya. Ang hirap na magkunwari ng walang problema. Nakikitawa at nakikisaya nga ako sa kanila pero sa totoo lang durog na durog na ang puso ko. Alam mo yung nakangiti ako sa harapan nila pero kapag nag-iisa ako hindi ko alam paano pakalmahin ang sarili ko. Madalas akong umiyak mag-isa. Nagtatago ako dahil ayakong ipakita sa kanila na malungkot at umiiyak ako. Ayoko nang dagdagan pa ang mga alalahanin nila. Habang papalapit ang araw na aalis ako parang pinipira piraso ang puso ko. Dumating na ang araw na kinatatakutan ko. Kailangan ko na silang iwan.Kailangan kong umalis dahil ito ang nararapat. Ayaw ko man pero madami ang madadamay. Alam kong idadamay ng demonyo hindi lang si Ate Chichay kundi pati ang mga taong kasama naming naninirahan sa palengke. Alam kong totohanin niya ang bantang susunugin niya ang mga bahay doon.Dumagdag pa ang problema sa Mama ni Ningning. Gusto niyang guluhin ang tahimik na buhay ni Ningning. At kung hindi sasama si Ningning sa
Ayoko nang bumalik sa impyernong buhay ko. Dito lang ako. Ayos na ako dito. Kahit mahirap ang buhay basta kasama ko lang si Ate Chichay, Mariposa at Ningning. I was quietly crying while looking up at the dark gray sky. Gulong-gulo na ang utak ko. Ngayong alam kong pinapahanap na ako ng demonyo alam kong malalagay sa panganib ang buhay ng mga taong tinuturing kong pamilya. Sa totoo lang hindi ko alam kung kakayanin ko bang malayo sa kanila. Sobrang mahal ko na sila. Binuo ko na ang sarili ko at mga pangarap ko na kasama sila. Gusto ko sila ang magiging kasama ko habang buhay. Pwede naman siguro yun diba? Sabi ko dati,ayos na akong mag-isa pero simula nang makilala ko sila dito sa langsangan nagbago ulit ang pananaw ko. Sa kanila ko lang naramdaman ang pagmamahal na matagal ko nang hinahanap. Pakiramdam ko sila ang pumuno da mga puwang dito sa puso ko. Sila ang bumuo sa mga mga nawawalang parte ng pagkatao ko. Pero paano kung nahanap ako ng demonyo?Kung ako lang, ayos lang sa akin.
"Boss, your brother is downstairs." Five words. Those were the exact five magical words that saved me. I am still lucky that Uncle Aegeaon, the evil's brother, came to visit him that night. After that night he was gone for a month. I don't know where he went. I just learned that he and Uncle Aegeaon fight the night Uncle visited him. Kung ako lang ang masusunod mas gugustuhin ko pa na si Uncle Aegeaon ang naging foster parent ko. My life would have been different. Siguro namuhay ako kagaya ng mga normal na bata. But maybe this is really my luck. This is my destiny. This is my life, written in the book. Despite the trauma I've been through I continue living my life. But this time, I learned to be stronger. I wasn't scared anymore. All my feelings were gone. I am like a dead man who was struggling daily to live. I look happy and strong from the outside but deep inside I am broken and crushed into pieces. "Darling, you know that Daddy loves you so much right?" One evening t
"Therese, come here."I stopped playing with my doll when the orphanage head called me. Then, I saw group of policemen pulled out from their cars and walking towards us. "Is this Therese?" The man asked looking at me. "Agent George Smith. Department of Justice." "What do you want, Mr. Smith?" The staff held my hand. "I am the head of this orphanage. What do you need?""I need you to come with us Ma'am, both of you?" He throw a glanced at me. "For?""This is concerning national security." "National security? What did I do? And why do I have to bring Therese with me?""It's not concerning you, Ma'am. It's about the kid.""The kid?" Mother Superior voice raised. " What do a five year old kid do with national security? Are you kidding me, Agent?"The Head of the orphanage argued with the man but end up following him. May pinakita itong papers sa kanya, kaya walang nagawa ang madre kundi ang sumama kasama ako. The officer brought us to his office. His office is huge. Lot of policemen
Kanina pa ako nakatitig sa malawak at magandang tanawin sa harapan ko. Pangalawang araw na namin ngayon ni Thunder dito sa hacienda nila pero nandito lang ako sa cabana niya. Hindi ako sumama sa kanya sa mansion ng mga magulang nila. Mula sa mataas na bahagi kung saan nakatayo ang cabana ni Thunder, tanaw ko kung gaano kalawak ang lupang sinasakupan at pag-aari ng mga Sandoval. Sobrang lawak at hindi maabot ng paningin ko ang hangganan ng lupain nila.Ang ulap na nagkukulay dagat, ang luntiang tanawin, ang mataas na sikat ng araw ay nagbibigay sa akin ng kapayaan. It's like a breath of fresh air. A new and refreshing environment for me. Malayong malayo sa buhay na aking kinagisnan, ang buhay na puno ng karahasan at ang buhay na gusto kong takasan.Kung bibigyan man ako ng pagkakataon magbagong buhay kasama ang mga taong mahal ko, ang mga taong nagbigay sa akin ng pag-asa at tunay na nagmamalasakit, pipiliin ko ang lugar na ito. Dalawang araw pa lang ako dito pero natagpuan ko ang
Confusion drowned me. I didn't go home straight. My mind was so clouded that I couldn't think properly. My emotions started eating me. I know wala akong karapatang magtampo o magdamdam sa mga kaibigan ko pero inaamin ko nasaktan ang puso ko. Kahit masama akong tao nasasaktan pa rin naman ako. Ang daming tanong na gumugulo sa isipan ko. Minsan ba sumagi sa utak nila na hanapin ako? Talaga bang pinabayaan nila ako? Binaon na ba nila sa limot ang lahat ng mga pinagsamahan namin? Kasi ako, hindi man buo ang alaala ko, kailanman hindi sila kinalimutan ng puso ko. Ate Chichay, the big sister I never had. I treated her with utmost respect and love. Kahit hindi kami magpakapatid malaki ang respeto at pagmamahal ko sa kanya. Kung totoo man ang sinabi ni Dad tungkol sa kalagayan niya, minsan ba hindi dumako sa isipin niya na hanapin ako. Akala ko ba walang iwanan? "Gusto mo maging Engineer? Ako gusto ko maging teacher." "Ako gusto ko maging doctor." "Gusto ko maging macho dancer."
"Dad—" I wasn't able to finish my sentence because a hard slapped welcomed me. "You weak brat! What do you think you're doing huh?" I forze for a while. Para akong nabingi sa sobrang lakas na sampal ang sumalubong sa akin mula kay Dad. Pagtingin ko sa mga mukha niya namumula ito sa galit. Nanlilisik ang mga mata. Hindi pa ito nakuntento sa isang sampal dahil bigla niya pa akong sinakal. "You're stupid! Do you think I wouldn't know? You are sleeping with the enemy bitch! Are you enjoying it? Answer me! Answer me!" I tried removing his hand from my neck but his grip tightened. His eyes screaming anger. His jaw tightened, his eyes darkening like a demon. I'm already catching my breath. "Dad—" He released me but slapped me hard. Sa sobrang lakas ng pagkakasampal niya sa akin nawalan ako ng balanse at tumama ang likod ko sa salamin ng mesa kaya nabasag ito. Akala ko titigil na ito pero inabot niya ang tungkod niya at yun ang pinalo sa akin ng ilang beses. Sobrang lakas
"Why are you here, RN? Alam ba ni Thunder na magkakilala tayo?" Pasimpleng tanong ko kay RN nang lumapit ito sa akin. "Do I need to tell him that I know you?" Balik tanong ng malditong green eyed monster sa akin. Tinaliman ko sya ng tingin pero hindi naman ito apektado. Ngumiti pa nga at binigay sa akin ang tatlong stick ng pregnancy test. "Hindi ko naman siguro kailangan e-explain pa sayo kung bakit ako nandito ano? And I think, even if we don't do this you already knew the answer." Makahulugan itong tumingin sa akin at sa bandang puson ko. "What answer?" Mahina pero may diin kong tanong sa kanya. "I'm not pregnant. There's no need to do this. It will only complicate things RN.""It's not me who wants this, Babe." Pasimple niyang sinulyapan si Thunder na ngayon ay kausap ang mga kapatid niya. Mukhang tinatanong nito kung sino ang nagdala ng babae dito sa silid niya. "Pero alam mo naman kung ano ang magiging kalabasan nito diba? Bakit ka pa nagpunta dito? You can make alibis. Maga
"Why are you looking at my tummy? Am I getting fat?"Tanong ko kay Thunder dahil kanina ko pa napapansin ang mga panakaw nitong tingin sa tiyan ko. Tiningnan ko din ang tiyan ko. Flat pa rin naman ito. Wala naman akong nakikitang umbok doon. Ahm, kung meron man, like very small lang. Siguro dahil bloated ako at napapadami ang kain ko nitong mga nakaraang araw. "Ikaw kasi ang dami ng pinapakain mo. Hindi ko na tuloy macontrol ang calorie in-take ko. I think I need to start working out hard again. Tumataba na nga ata ako." Hinawakan ko ang aking tiyan at mahinang hinaplos. "No Mommy! You're not fat." Biglang sabat ni Ameeya dahilan para mapalingon ako sa kanya. Bumaba ito sa upuan niya at lumapit sa akin. Pagkatapos inabot niya ang tiyan ko at marahan din itong hinaplos. "Don't worry Mommy, you are still sexy even if this stomach will grow big. Right Daddy?" Thunder smiled. "Right, Princess. Even if Mommy's tummy becomes big and even if Mommy becomes fat, Mommy is still the sexiest,