Chapter 2

"Takbo, Utoy! Doon sa dating tagpuan!"

hindi ko alam kung gaano na kalayo ang tinakbo ko pero natigil ako nang makita ang dalawang batang lalaking tumatakbo.

May dala itong shoulder bag. Yung kasama nya namang sumigaw ay nasa unahan hinahabol ng isang matanda at nung mga lalaking naka-uniporme. Halos hindi na makatakbo ang lola at hawak pa nito ang dibdib nya.

Snatchers.

This is exciting!

And what added to the excitement is that the kid I saw in the bus was also running after them. Agh! Stupid! Hindi lang patay gutom pakialamera pa. Bakit kailangan niya pang makitakbo sa kanila? For what? To play hero to the old woman and her stupid guards?

Gosh!

Actually, I don't have plans to involve myself in this stupid shit but that payatot made me. Paano na lang kung pagkaisahan siya nung batang mataba at nung kasama niya edi bali-bali yung mga buto niya.

She's so dumb! Ang liit na nga ng katawan, feeling hero pa! Sarap kutusan.

"May nakuha—"

Pero naputol ang sigaw nnung batang lalaki dahil binato sya ng bote ni batang lampayatot at tumama ito sa likod nya.

"Hoy!"

Wow! Tapang ah! Akala niya talaga siguro ang laki ng katawan niya. Hindi pa ako nagpakita sa kanila. Nagtago ako sa likod ng poste pero pumulot na ako ng bata.

Sa gulat nung batang lalaki sa biglang pagsulpot ni lampayatot nabitawan niya ang bag. Dali-sali niya itong tinakbo at kinuha sa mga ito.

"Sino ka? Akin na yang—" Sinubukan nyang kunin sa akin ang bag pero mabilis itong naiwas ni lampayatot sa kanya.

Oh she has a fast reflexes huh? Galing! Mukhang sanay din. Or maybe they're a team and they a just pretending right now.

"Tumahimik ka kung ayaw mong sabihin ko sa mga pulis na dito ang hide out nyo. Gusto mo ba makulong?"

Really huh?

"Sabihin mo lang at ngayon din ibabalik ko itong bag sayo pero humanda ka dahil sisigaw ako. Kita mo yun?" She pointed the patrol cars few meters away from them. But as if th police cares. They are busy minding their own business.

"Isang sigaw ko lang sigurado akong huhulihin kayo ng mga yan. Baka pati yung ibang kasamahan mo madadamay din. Gusto niyo ba yun?"

The two boys shook their heads. They seem scared with what lampyatot is telling them.

Dumb! Kalalaking tao takot sa babae! Stupid kids.

"Ay parang gusto mo ata eh. Gusto mo ba dalhin sa shelter? Libre pagkain dun—" She added more pero bigla itong natigilan ng may isa pang batang lumabas mula sa kung saan.

"Sinong dadalhin sa shelter?"

They are the same height. If I'm not mistaken we are the same age. Mas matangkad at mas malaki lang ang pangangatawan ko sa kanilang dalawa.

The other girl who just showed up have short hair and she has bangs na hindi pantay ang pagkakagupit. But what caught my attention are the bruises all around her body. Not only her body but also her face.

I don't know but suddenly I felt that my heart constricted in pain.

"Kinuha nya ang bag—" The boy speak up. Tinuro ng batang lalaki si lampaytot pero hindi sya pinansin nung batang tinawag niya.

"Sino ka? " Her eyes darted on the skinny girl. This is what I'm telling. Kung di sana nagpa bida ang batang ito edi sana tahimik ang buhay niya ngayon. She's putting herself in trouble. For what? For that stupid bag!

Who cares about that bag anyway? Ni hindi nga sumunod ang mga gurads nung matanda!

"Anong ginagawa mo dito sa balwarte ko?" That girl na hindi pantay ang bangs asked coldly. He lifeless eyes stares at the skinny kid.

"Andito ako dahil binabawi ko itong bag ng lola na kaibigan ko na ninakaw ng batang yan."

Liar!

Lola your face! Wala ka ngang pampamasahe sa bus tapos ngayon bigla kang nagka-lola?

"Sino ka sa akala mo? Baka nakalimutan mong nasa balwarte kita. Kaya ka naming pagtulungan dito. Isang utos ko lang hindi ka makakalabas dito ng hindi bugbog sarado."

Oh? The heck?

Humakbang ito palapit kay lampayatot. Nakita ko din ang paggalaw nung batang lalaki kasamahan niya.

I swear this skinny kid will really be in trouble kung ngayon pa lang hindi niya ibabalik ang bag. Looking at the girl she is so determined and I can see that she's not joking when she said na bubugbugin niya ang bata.

But of course I will not allow that.

No one will touch that skinny, hungry glutton, except me.

"Ibalik mo sa amin ang bag na yan para tapos ang usapan. Pwede ka na ring umalis."

"Hindi ako natatakot sa inyo."

Oh really? Hindi ka pa takot sa lagay na yan.

"Subukan mong lumapit at sisigaw ako. May pulis sa unahan."

That stupidity! Do you think takot ang mga yan sa police? Even the police nowadays hindi na rin mapagkakatiwalaan. Trust me I know. Ilang pulis ba ang nakita kong pumupunta sa bahay para magpabayad sa Papa ko.

"Sa tingin mo natatakot ako? Sige magsumbong ka!"

Muling humakbang pasulong ang batang hindi pantay ang bangs papunta kay lampyatot. Ilang dipa na lang ang lapit nito sa kanya.

Dahan-dahan din akong lumapit sa kanila nang hindi nila napapansin. I can't let the girl with hindi pantay na bangs touch the hungry glutton. No one touches lampayatot except me.

"Akin na sabi. Pinaghirapan yan ng kasama ko kaya amin yan!"

Tinaas niya ang kamay para kunin ang bag kay lampayatot pero bago pa niya ito makuha bigla akong nagpakita.

"You wish!" I said smirking.

Sabay silang natigilan dalawa. Agad kong nakita ang panlalaki ng mga mata ni lampayatot. Kulang ang salitang gulat para ipaliwanag ang mukha nito. Sarap niya kutasan.

Stupid moron! I am here because of you! Crazy!

"Thieves!" I said raising my one brow.

It took a while before any of them speak up. They still looked shock. Si lampayatot ang unang nakabawi.

"Ano daw?" Tanong niya.

See? Ang lakas ng loob magpabida, simpleng salita lang di naman nakakaintidi.

"Abay ewan ko. Mukha ba akong matalino?"

Isa pang akala mong maangas pero wala din naman palang alam.

What a bunch of idiots!

"You two are so dumb! Why don't you give that bag to me." And before the could speak up the bag is already with me.

That's how fast I took it. So fast that both of them looked shock.

I want to laugh at their faces. They look stupid but– cute.

"Now, you two can start your petty fight. Whoever wins I will give this bag as the prize. The loser will go away and leave in peace. Understand?"

I don't know what happened after that the last thing I remember was that the three of us were caught in a fight.

I sighed. The scene changed again this time, but to my surprise, I'm not alone. I am with the two other kids whom this time I couldn't see the faces.

"Gusto mo maging Engineer? Ako gusto ko maging teacher."

We are under the bridge, surrounded with few more kids. At hindi lang kami ang mga nandun dahil may nakita akong babaeng nang-gi-gitara pero hindi ko naaaninang ang mukha niya. If I'm not mistaken she's years older than us.

I looked at her trying to see her face but I couldn't. It's blurry. She's just there. Sitting in the corner playing her guitar.

"Ako gusto ko maging doctor."

"Gusto ko maging macho dancer."

I looked at her again. She stopped strumming her guitar at tumingin ito sa amin. I think she lives here too. Just like us, may dala din itong karton.

"Ako gusto ko maging snatcher."

What kind of ambition was that? Are these kids serious?

"Ako bold star."

The heck? My jaw fell. 

"Storm?"

"Storm..."

"Storm..."

Hindi ko alam kung kanina pa ba ako tinatawag ni Nana Bebang pero pagtingin ko sa kanya nakasilip na pala ito sa pintuan ko.

I had a dream again last night. The same scenes keep repeating in my brain.

Blood. Death. Young me.