Chapter 4

Leo is a good man but lately I noticed he's getting so hot tempered. Ang iksi ng pasensya niya at mabilis itong magalit. He's not like that when he's still courting me. Mabait naman ito kaya ko sinagot pero kalaunan biglang nagbago ang ugali. Sobrang seloso at gusto na lang ata na nasa tabi niya ako.

Isa din siya sa mga rason kung bakit ayos lang sa akin na hindi na ma-renew ang kontrata ko sa kapitolyo. Pagod na akong pinagpipyestahan ng mga empleyado doon dahil sa relasyon ko sa kanya. Pero mas pagod ako sa ugali at sobrang possessive ni Leo. Lahat ng lalaking nakikipag-usap sa akin inaaway at inaakusahan niyang karelasyon ko. Kung sino-sino pang lalaki ang pinagseselosan niya kahit wala na sa lugar.

Tumunog ulit ang cellphone ko. Tumatawag ito ulit pero hindi ko na pinansin. Bitbit ang bag ko lumabas ako ng silid. Nagtootbrush saglit pagkatapos nagpaalam na kay Nana Bebang na aalis na.

Diretso ako sakayan papuntang bayan. Doon ako maghahanap ng trabaho. Madami na akong pinasahan kahapon pero lahat ang sagot ay tatawag na lang daw.

Bakit ba ang hirap maghanap ng trabaho dito sa Pilipinas. Ang taas ng qualification nila pero ang liit naman ng sahod. Tindera sa convenience store qualification college graduate with pleasing personality. Ano pa ang silbi ng graduate sa senior high school kung ang hinahanap naman ay graduate ng college.

Ano na lang ang laban ko?

Sure I'm smart but I don't have the degree.

Inabot na akong ng hapon at ilang establisyemento na ang pinasahan ko pero parehas lang din ang sagot sa akin.

"Ay walang bakante dito sa amin ngayon Ineng. Pero kung gusto mo talaga ng trabaho, doon sa unahan may nakita akong nakapaskil na hiring."

Tinuro ni Manong ang isang resto na ang alam ko ay nagiging bar kapag gabi. Nakita ko nga kahapon nung napadaan ako na may nakapaskil doon na wanted GRO at dancer.

"Sina Gob ang may-ari niyan. Walang raid kaya wag kang kabahan. Balita ko malaki daw ang pasahod diyan. Sa ganda mong yan sigurado akong matatanggap ka."

"Salamat na lang po Manong, maghahanap na lang po ako sa iba." Nagpaalam na ako sa kanya.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa may nakita akong nakapaskil na hiring.

'WANTED KASAMBAHAY'

Sa totoo lang nagugutom na ako dahil ang kinain ko lang kaninang tanghalian ay banana cue. Hindi ako pwedeng gumastos ng malaki dahil dalawang libo na lang ang naiwan sa pera ko. Ang isang libo ay nabawasan na para sa pamsahe ko at pagkain. Ang isang libong natira ay hindi ko pwedeng galawin dahil hanggang next month na allowance ko pa ito.

Kailangan ko na talagang makahanap agad ng trabaho. Nakakapagod at nakakapanghina ng loob pero hindi ako pwedeng sumuko. Itong tubig pa lang na dala ko sobrang mahal na. Sa sobrang inis ko kay Leo kanina nakalimutan ko pang bitbitin ang tumbler ko.

Ininom ko ang natirang tubig sa mineral water na binili ko saka inayos ang sarili ko. Ito na muna ang last ko ngayong araw. Kapag hindi ako pinalad dito bukas ulit.

Lumapit ako sa guard sa nagbabantay sa gusali. "Manong, saan po pwedeng magpasa nito?" Tinuro ko ang 'wanted kasambahay' na poster.

"Ikaw ba mag-aaply Ineng? Sigurado ka?" Tumango ako sa kanya. "Mahirap ang trabaho niyan baka hindi mo kaya."

"Kaya ko po Manong. Sanay po ako." Nakangiti kong sabi. Tumango si Manong sa akin at binigay sa akin ang logbook niya.

"Dala mo ba ang mga requirements mo?"

Tumango ako.

"O sya sige. Ilista mo muna ang pangalan mo dito bago kita paakyatin sa taas."

Sinulat ko ang pangalan ko. Si Manong naman ay nakatingin sa akin habang nagsusulat ako doon.

"Ganda naman ng pangalan mo Ineng"

Tiningnan ko ang parte kung saan ko sinulat ang pangalan ko.

Jemisha Storm Lacsama.

It's not my real name. Si Nana ang nagbigay sa akin nito sa tulong na din ng kakilala niya.

"Ang gandang pangalan tunog pangmayaman." Yan din ang sabi ng mga kakilala ko. Tunog pangmayaman nga pero kabaliktaran naman ng sitwasyon ko.

"Ang ganda mo ring bata. Mukhang kang artista. Bagay sa ganda mo ang pangalan mo Ineng."

Ngumiti ako kay Manong.

"Pero sigurado ka na ba talagang mag-aaply kang kasambahay? Mahirap at mabigat ang trabaho mo kapag nagkataon. Baka di mo kakayanin. Pero meron din naman sinuswerte, napupunta sa mababait na amo. Wala masyadong trabaho, yung iba kailangan lang tagatingin sa bahay nila. Yung iba naman taga alaga ng aso o di kaya pusa. Pero meron din talagang kailangan mong magbanat ng buto. Kaya mo ba sakaling ganun?"

"Ayos lang po, Manong sanay po ako. Basta po marangal lang."

"Sabagay marangal naman na trabaho itong papasukin mo. Tsaka pwede kang bumalik dito sa agency kapag pinagmalupitan ka ng amo mo. Mabait ang may-ari nito."

"Ganun po ba? Sana nga po. Ang hirap kasing maghanap ng trabaho ngayon eh." Tapos na akong isulat ang pangalan ko kaya binalik ko na ang logbook at ballpen sa kanya.

"Oo nga Ineng ang hirap maghanap ng marangal na trabaho ngayon. Ang higpit ng kompetisyon. Yung pamangkin ko nga graduate ng senior high school. Ilang buwan naghanap ng trabaho pero walang mapasukan. Tumawag sa akin ang kapatid ko nakiusap na ipasok ko dito. Wala pa kasing pangpaaral sa college yung tatay niya. Ayun sinuwerte naman. Mabait yung naging amo niya. Imbes sa bahay magtrabaho, pinasok sa coffee shop at ngayon nag-aaral na sa college, working student."

"Wow naman ang swerte niya Manong." Nakangiti kong sabi.

"Mabait na bata din naman kasi si Aaliyah. Ikaw din Ineng mukhang mabait ka din naman."

Ngumiti lang ako at hindi na nagkomento.

"O sya sige, goodluck sayo Ineng. Sana isa ka sa palaring matanggap. Ikaw ang panghuling applikante ngayong araw. Sana matanggap ka at mabait ang magiging amo mo."

Ngumiti ako at nagpasalamat kay Manong.

Sumakay ako sa elevetor papunta sa sinabing floor ni Manong. Nasa 10th floor daw ang mga aplikante.

Pagkarating ko doon, sobrang dami pa ang nakaupo at naghihintay ng turn nila para mainterview.

It's already four in the afternoon. Sa bilang ko nasa pang-fifteen pa ako sa mga aplikante. Hindi ko alam kung anong klaseng interview ang ginagawa sa loob dahil sobrang tagal ng bawat aplikante.

Nahihilo na ako sa gutom pero wala akong choice. Nandito na ako, papanindigan ko na lang. Naghintay pa ako kahit parang nauubos na ang pasensya ko. Ilang ulit ko nang nabilang ang mga dahon ng halaman sa harapan ko. One hundred thirty five leaves to be exact.

Dumagdag pa sa inis ko ang babae at lalaki na naghaharutan sa harapan ko. Kanina pa silang dalawa nagbubulungan at naghahagikhikan. Ang babae halatang binobola lang nung lalaki pero kilig na kilig naman.

"Wala nga akong girlfriend. Single ako babe."

"Bakit sabi ni Maria may asawa ka daw?"

"Wag ka maniwala dun, galit lang yun kasi hiniwalayan ko. Mas gusto kita eh."

"Hmp! Ikaw telege, ang harot mo. Penepekeleg me eke."

Buset ang lalandi!

I was getting impatient. Kung di ko lang naisip na mabait ang guard sa baba baka kanina pa ako bumaba dito. Ano bang klaseng interview ang ginagawa sa loob? It's already six in the evening.

I'm so pissed. I've waited for two hours already at may apat pang babae sa unahan ko. Konting-konti na lang talaga at mauubos na ang pasensya ko. Kating kati na ang mga paa kong umalis.

Pero tila ba mukhang narinig ng universe ang hinaing ng utak ko dahil biglang lumabas ang isa sa mga staff doon at lumapit sa amin.

"I'm sorry everyone, pero balik na lang kayo bukas." Sabi ng babae.

Nagkatinginan kami ng mga kasama kong naiwan sa pila.

"Balik bukas? Ilang oras kaming naghintay dito tapos pabalikin mo lang kami bukas?" Sabi nung isang babaeng kasama ko sa pila.

Nakatingin lang ako sa kanila pero kita ko ang pagkabalisa ng ibang staff na pasilip silip at labas masok doon sa silid.

"Pasensya na, may emergency lang." Hinging paumanhin nung babae.

"Ang labo niyo naman Ma'am! Anong klaseng emergency ba yan? May mamamatay na ba?" Galit na sabat nung isang sunod na sanang interviewhin.

Her anger is valid, mas nauna ito sa akin malamang mas matagal ang pag-aantay niya.

"Kung gusto niyo ng trabaho bumalik kayo, pero kung ayaw niyo naman edi wag na." Biglang sabat nung isang babae ng galing sa loob bago binaling ang atensyon dun sa babaeng kalandian nung lalaki kanina. " Ano Marissa, tinawagan mo na ba si Sir?"

Pagtingin ko sa babae umiiyak na ito. "Yes Ma'am, papunta na po dito."

"Yan kasi kung ano-ano ang inaatupag mo. Oh, kayong mga hindi pa nainterview lumabas na. Kung gusto niyo pa, bumalik na lang kayo bukas kung ayaw niyo naman edi goodbye na."

Nagrereklamo man yung mga kasamahan ko sa pila pero isa-isa na silang lumabas. Hanggang sa ako na lang ang naiwan.

"Oh ikaw Miss, ano pang hinihintay mo? Pwede ka nang umalis." Mataray nitong sabi sa akin.

Sa totoo lang gusto kong sabunutan itong babaeng nagtataray at nagtatapang-tapangan. We know there's emergency pero pwede naman sigurong di siya magtaray. Hindi din ba niya naisip kung ilang oras din kaming naghintay dito? Ako nga na two hours lang nahihilo na, ano na lang yung iba?

I was annoyed, yeah, pero pagbibigyan kita. Kinuha ko ang bag na nakalapag sa sahig at tumayo na pero biglang lumabas yung Marissa at nagpapanic na.

"Ma'am nahihirapan na pong huminga si Ameeya. Ano pong gagawin natin? Hindi rin mabuksan ni Lando ang pintuan."

"Yan kasi! Parehas tayong malilintikan dito kapag may nangyaring masama sa anak ni Mr. Sandoval! Tawagin niyo ang mga tauhan sa labas baka alam nila paano buksan itong office ni Sir." Naglakad ito pabalik doon sa silid. Ang babaeng kausap niya ay umiiyak na at hindi alam ang gagawin.

"Nasarado mo ba ang pintuan doon sa balcony?"

"Hindi po Ma'am."

"Lintek na Marissa! Bakit ka kasi lumabas dito? Paano kung tumalon ang abta doon edi patay tayong lahat!" Pumasok na silang dalawa sa loob. Ako naman na sana ay lumabas na rin ay naglakad pasunod sa kanila.

Parang may pwersang humihila as akin palapit sa silid na pinasukan nila. At dahil iniwan nilang nakabukas ang pintuan nakisilip na ako.

Mula dito sa labas naririnig ang malakas na iyak ng batang tila nagwawala sa loob at kinakalampag ang pintuan.

"Daddy! Daddy! I want my Daddy! Open the door!"

Ang lalaking kalandian nung babae kanina ay nasa labas ng pintuan at may pinipindot doon sa pintuan.

"Buksan mo na Lando bago pa dumating si Sir Thunder." Umiiyak na sabi ng babae sa kanya.

"Kanina ko pa sinusubukan Marissa pero hindi ko talaga mabuksan." Oh now Marissa na lang hindi na babe?

"Akala ko ba magaling ka!? Bakit hindi mo mabuksan?"

"Gusto mo ikaw magbukas! Ilang subok ko na sa passcode pero block na. Hindi rin basta nasisira ang pintuan. Si Sir Thunder na lang ang pwedeng magbukas nito. Kasalanan mo 'to bakit mo kasi iniwan ang bata." Lalong umiyak ang babae.

Sarap kutusan nung lalaki. Kaninang nakikipaglandian siya dun sa babae ang galing. Ngayong nagkaproblema na, kasalanan na ng babae lahat.

"Miss, anong ginagawa mo dito? Umalis ka na baka maabutan ka pa ng amo namin madamay ka." Sabi sa akin nung babaeng staff na unang lumabas kanina.

Sasagot na sana ako pero biglang humagulhol yung Marissa. "Ayaw kong mawalan ng trabaho Lando! Gawan mo ng paraan bago dumating si Sir parang awa mo na."

"Dadddyyyyy! Dadddddyyyyy! Open the door! I want my daddy!"

"Ameeya, baby calm down. Your Dad is coming." Yung babaeng tingin ko head ng HR ang kumausap sa bata. Pero lalo lang lumakas ang iyak nito.

"Open the door! Open the door please I want my daddy!"

"Ameeya, stop crying baby. Your dad is coming."

" I can't breath. I- I c-can't b-breath..."

"Lando sirain na na natin ang pintuan."

May dalawang lalaking dumating. Tatlo na sila ngayong sumusubok na buksan ang pintuan.

"Ameeya baby?" Ilang tawag na nila sa bata pero wala na akong naririnig na sagot mula dito. "Ameeya, answer us baby, please?"

"Ma'am tara na po. Bawal po kayo maabutan ni Sir dito." Hinawakan na ako ng babae. Gusto ko nang umalis at hindi na makialam pa but knowing na may batang na-trap sa loob at hind na sumasagot ya parang hindi kaya ng konsensya ko.

Tiningnan ko ng isang beses ang babae bago ko tinanggal ang kamay niyang nakahawak sa akin. "I'll help."

"Ma'am wag na po bawal tala—"

Bago niya pa matapos ang sasabihin niya iniwan ko na ito at tuluyan na akong pumasok sa loob ng opisina.

"What are you still doing here? Diba sabi ko umalis ka na! Aira, palabasin mo—"

"Tabi." Mahina kong sabi sa kanila nang hindi inaalis ang tingin sa smart door lock sa gilid ng pintuan.

"Palabasin—"

"Do you want to save the kid or not?" Putol ko doon sa babaeng m*****a. Hindi ito sumagot. Ang mga kasama niya ay tumahimik din. Ang tatlong sumubok na sirain ang pintuan kanina ay tumabi na rin. Muli kong tiningnan ang babae wala na itong imik, kayo humakbang na ako palapit sa pintuan.

I don't want to use this. I don't know where I get this skills. I don't know how I learned this. I don't have any idea I have this talent. Hindi naman siguro ako magnanakaw sa past life ko, pero may alam ako paano magbukas ng ganitong klaseng pintuan.

"Alam mo bang ginagawa mo? Lalo mo lang pinapahamak ang bata sa loob!"

"Kapag nasira yang smart lock at hindi nabuksan ni Sir Thunder pati ikaw madadamay!"

"Miss kung wala kang alam tumabi ka na lang!"

Madami pang sinabi ang mga tao sa paligid pero hindi ko na sila pinakinggan. Ini-analyze kung mabuti kung anong klaseng automatic smart door lock ang ginamit nila. Nang matanto ko na kung ano ito, kinuha ko ang cellphone sa bag ko.

I took the code, encoded everything in my phone and started to decipher. It took a minute for me and viola! I did!

I successfully unlocked the door without touching it.

When they heard the tick, I heard collectives sighs from that. Pagkatapos nag-uunahan na silang lahat na pumasok sa silid.

Hindi na ako pumasok. Sinilip ko na lang kung ano ang nangyari sa bata. Nakita kong buhat na nila ito at wala nang malay.

"Ameeya, gumising ka baby parang awa mo na." Umiiyak na sabi nung yaya.

Suddenly I felt something tugged inside. My heart started beating fast as I was looking at the kid. I don't know her but there's this familiar feeling inside me.

"Miss nasa baba na si Sir Thunder, umalis ka na bago ka pa madamay." Tawag nung staff. Hinawakan niya na ako at marahang hinila. "Balik ka na lang bukas. Salamat sa pagtulong."

Tiningnan ko ng isang beses ang bata at inayos na ang bag ko pero bigla akong natigil nang mula sa may pintuan ay umalingawngaw ang tila ba kulog na boses na boses ng isang lalaki.

"What the fuck happened to my daughter?" His voice roared like a thunder. I heard footsteps coming towards us.

My heart pounded.

I froze.

That voice is familiar.

"Princess? Where are you? Daddy's here."

Para akong natulos sa kinatatayuan ko. Gusto kong gumalaw pero parang napako ang mga paa ko. Naramadaman ko ang presensya ng lalaki sa likuran ko at bago pa man ako makapagsalita narinig ko na ang galit na sigaw nito.

"What the fuck are you doing? Get out of my way!"

I was still in shock. I felt the lady's hand pulled me close to her but before she can move me the man already bumped me hard that I lost my balance. My head hit the door but no one dared helping me.

"Get lost! Dumb!"

Silence filled the air. I see fear in their eyes. I was ready to throw a fit but before I could open my mouth to speak I saw the kid open her eyes.

I was beyond shock. I feel like my heart is going out my throat. I'm choking.

The kid looked at me.

Her eyes...

W-why?

Why does her eyes—

I feel like my whole body become numb.

Why does her eyes resembles mine?

"M-mommy?" The kid muttered as she stares at me. I want to turn around to see if she’s calling someone but before I could do it, the man exclaimed angrily to everyone.

"All you are fired! Get out!"

____________________