Chapter 3

I was not sure if it was really me. But if I base it on my dream I can see the younger version of myself. This is not the first time it happened. I've been having this recall but still not certain about it.

Sabi ng doktor na tumingin sa akin noon, normal lang daw na may mapapanaginipan akong ganito. May kung anong mga alaala ang dadaloy sa isip ko. Ang iba maaring totoo pero meron ding iba na hindi at talagang panaginip lang.

Wag ko lang daw pilitin ang sarili kong alalahanin ang mga nangyari at baka mapwersa ang utak ko at tuluyan na akong walang maalala.

"Pasensya ka na Storm, sumilip na ako, kanina pa kasi kita tinatawag di ka sumasagot." May nakita akong kakaibang emosyon sa mga mata ni Nana pero saglit lang at nawala din. Madalas ko itong napapansin sa kanya sa tuwing nag-uusap kami pero mabilis niya ring naitatago.

Ayaw ko rin namang mag-usisa sa kanya at baka wala lang din naman talaga. Siguro ganyan lang talaga siya. Ang mahalaga mabait siya sa akin.

"May problema ba, Storm? Anong nangyari bakit parang natulala ka?"

"P-po?" Kunot noo kong tanong. "Wala naman po."

"Kanina pa kita tinatawag pero parang wala kang narininig. Ang sabi mo kasi magbibihis ka lang at sasabay sa akin sa agahan pero di ka lumabas. May nangyari ba sayo? May sakit ka ba? Pasok ako ha?"

Hindi pa man ako nakasagot pero naglakad na ito papunta sa akin. Hinawakan niya ang noo ko para tingnan kung mainit ako pero wala naman talaga akong sakit. "Hindi ka naman mainit, pero masama ba pakiramdam mo? Sumasakit ang ulo mo?" Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya.

Sa totoo lang masungit tingnan si Nana at wala halos kaibigan dito sa lugar namin pero mabait ito sa akin.

Parang anak ang turing niya kahit hindi naman kami magkaano-ano.

"Bakit ka tulala? May masakit ba sayo?"

Napaisip ako saglit dahil sa tanong niya. Si Nana Bebang pala ang tumulong sa akin pero wala itong masyadong kinukwento.

Sabagay, paano naman siya magkukwento kung hindi niya naman ako kilala diba?

"Tara? Baka nagugutom ka lang. Masarap yung niluto kong gulay—"

"Na, may tanong po ako. Nung araw po ba na nakita niyo ako, w-wala po ba talagang naghanap sa akin?"

Ang sabi ni Nana sa akin, duguan at halos di na mahitsura ang mukha ko sa dami ng pasa nang makita niya ako. Akala nga daw niya patay na ako. Hindi alam kung aksidente ba ang nangyari o sinadyang hinulog ako sa bangin. May sumabog daw na van at kasama ako doon sa mga nakita niya.

Ayaw niya pa sana akong tulungan dahil natatakot siya na baka magulo ang buhay niya pero nanaig ang awa sa puso. Pero sa takot na baka may maghanap sa akin, umalis kami at dito na napadpad.

Yan lang ang alam ko. Wala din akong maalala kung ano ang nangyari sa akin bago nangyari lahat nang yun. Lahat ng mga alaala ko nabura. Kahit nga ang pagkakakilanlan ko. I woke up with no recollection of my past.

Maliban sa bracelet na suot ko wala nang ibang bagay pa ang maaring makapagpapaalala sa akin.

I can't even remember my real name!

"Alam kong mahirap pero wag mong pilitin ang utak mo, Storm. Diba sabi ng doktor na tumitingin sayo bawal mo pilitin ang utak mo at baka lalo mo lang hindi maalala ang nakaraan?"

I sighed. I really want to remember things na. Hanggang kailan ba akong maging ganito. Habang tumatagal pakiramdam ko nawawalan na ako ng pag-asang maalala ang nakaraan ko.

"Gusto mo ba samahan kita sa doktor mo?"

Mabilis akong umiling sa kanya. I stopped seeing my doctor. Kasi feeling ko wala namang nangyayari sa akin.

"Wag na po, Na. Ayos lang po ako. Napagod lang siguro ang utak ko sa paghahanap ng trabaho kahapon. Wag po kayong mag-alala kaya ko po ang sarili ko."

Malakas itong bumuntong hininga. Nakita ko ang ang pag-aalala sa mukha niya pero kalaunan ay tumango na din.

"Sige ikaw bahala. Basta magsabi ka lang ha kung gusto mong samahan kita." Tumango ako para matapos ang usapan.

Binalik ko ang tingin sa salamin at tinapos ang pag-aayos sa sarili. Sinuklay ko ang mahaba at itim kong buhok, naglagay ng pulbo at sinuot ang contact lens ko.

"Malabo pa rin ba ang mga mata mo?"

Tumango ako. Kapag hindi ko suot ang contact lens ko medyo malabo ang aking paningin. Ayaw ko din magsuot ng salamin dahil naalibadbaran ako.

"Bagong kulay din ang buhok mo, hindi ba masisira yan? Palagi ka nang nagpapalit ng kulay."

"Yan po kasi ang uso sa aming mga kabataan ngayon Na." Nakangiti kong sabi sa kanya. "Bagay naman po sa akin diba? Maganda ba ako sa bago kong buhok Na?"

May gumuhit na ngiti sa labi ni Nana. Madalas akong nagpapalit ng kulay ng buhok. Kung ano ang uso nakikisabay ako.

"Kahit anong ayos pa ang gagawin mo Storm, babagay lahat sayo. Sa ganda mong yan kahit pa siguro basahan ang isusuot mo madami pa rin ang magkakagusto sayo."

"Yan ang gusto ko sayo Nana! Kaya ikaw ang favorite Nana ko eh."

"Bakit may iba ka pa bang Nana?" Natawa na rin ito kaya humaba ang nguso ko. "Nga pala, pupunta ka ba ng kapitolyo ngayon? Anong balita sa kontrata ninyo, napirmahan na ba daw ni gob?" Inayos ko muna ang aking damit at tinapos ang paglalagay ng lipstick bago ako lumingon at ngumiti sa kanya.

"Hindi na muna, Na." Sabi ko at naglakad palapit sa kanya. "Ang sabi ng mga kasamahan ko, wala daw muna e-renew sa amin ngayon. Ibang batch na naman daw ng mga job orders ang e-ha-hire. Alam niyo na po malapit na ang election. Lahat gustong pagbigyan ng mga nakaupo sa kapitolyo para walang magtampo pagdating ng botohan."

Nakita ko ang paglungkot ng mukha niya dahil sa sinabi ko. Naiintindihan ko naman kung bakit. Siguro iniisip niya yung mga gastusin dito sa bahay. Nangungupahan lang kasi kami ni Nana. May maliit siyang tindahan at nag-iihaw ng mga isaw sa gabi habang ako naman ay kung saan-saan rumaraket.

Nag-iisa na lang si Nana Bebang sa buhay. Walang ibang kamag-anak at wala ding asawa. Solo flight na lang daw siya nung matagpuan niya ako. May anak daw sana pero maaga ding kinuha sa kanya.

Actually parehas kaming dalawa. Wala din akong kamag-anak at kapamilya—sa pagkakaalam ko. Kasi kung meron man siguro may naghanap na sa akin simula nang maaksidente ako. Pero wala eh. Lagpas limang taon na ako dito pero walang naghahanap sa akin.

"Ganun ba? Paano ngayon yan? Saan ka maghahanap ng trabaho?"

Siya din kasi ang nagpasok sa akin sa kapitolyo kaya nakapagtrabaho ako doon ng anim na buwan. Pero heto nga tapos na ang contractual offer ko.

"Wag po kayong mag-aalala,Nana. Naghahanap na po ako ng panibagong trabaho. Nagsimula na akong mag-apply-apply. Naghihintay na lang po ng tawag. Tsaka may nakausap din po ako sa bayan ang sabi niya tatawagan niya lang daw ako kapag may hiring yung agency nila."

"Pasensya ka na Storm kung nangungulit ako ha? Alam mo naman na wala din akong ibang inaasahan diba?"

"Okay lang po, Nana ano ka ba! Naiintindihan ko po kayo. May pera pa naman po akong pambayad para sa susunod na buwan. Teka po, ibibigay ko na ito sayo bago ko pa magastos." Kinuha ko sa pitaka ang tatlong libong pambayad ko sa upa. "Ito po, kunin niyo na."

"Ha? Wag na muna Storm. Sa katapusan na lang at baka wala ka nang gagastusin. Gamitin mo na lang muna ito." Binalik niya sa akin ang pera pero hindi ko tinanggap.

"Wag na po, may two thousand pa po ako dito. Nakapag-grocery naman na din ako. Sakto na itong natira sa akin."

"Paano kung hindi ka makakahanap ng trabaho agad? Anong gagastusin mo?"

"Ako na po ang bahala sa sarili ko, Na. Nakalimutan niyo po atang superwoman ako? Kung wala talaga edi balik palengke muna o di kaya maglabada. Wag niyo na po akong aalahanin kaya ko 'to." Inaya ko na siyang lumabas ng silid.

Nagpunta kami sa kusina. May nakahain ng pagkain doon pero dahil matagal akong lumabas lumamig na ang sabaw. Ininit muna ito ni Nana. Umupo na ako habang naghihintay na mainit ang gulay.

"Wala bang hiring sa opisina ng kasintahan mo? Baka pwede ka niyang ipaiusap sa daddy niya."

Nagkibit balikat lang ako pero hindi na ako nagpaliwanag. Kapag ganito ang reaksyon ko alam na ni Nana na ayaw ko itong pag-usapan.

"Sige kain na tayo."

Tahimik kaming kumain dalawa. Masarap ang gulay na niluto ni Nana kaya magana akong kumain.

Saktong matapos na ako nang biglang tumunog ang aking cellphone. Nangunot ang noo ko pagkakita ko kung sino ang tumatawag. It was Leo, the governor's son and my boyfriend, calling.

Ilang beses na itong tumawag ngayong araw pero hindi ko pa sinasagot. Kinuha ko ang cellphone at ni-reject ang tawag niya ngunit saglit lang ay tumawag ito ulit.

Ano na naman kaya ang problema ni Leo. Ke-aga-aga pa.

"Ba't di mo sagutin? Nag-away ba kayo?" Tanong ni Nana nang mapansin nakatingin lang ako sa cellphone. Malakas akong bumuntong hininga, ilalagay ko na sana sa silent mode pero muli itong tumunog.

"Sagutin mo na Storm, ako na ang bahala dito."

Nahihiya akong tumango kay Aling Bebang. Kinuha ko ang cellphone at tumayo para sagutin ang tawag ni Leo.

"Yes Leo—"

"Ano ba Storm!? Kanina pa ako tumatawag ba't di mo sinasagot?" Malakas nitong sigaw sa kabilang linya. Narinig ko pang tila may nabasag.

Ano na naman ba ang problema ng lalaking ito?

"Ano bang problema, Storm? Kagabi ka pa! Tinulugan mo ako nang hindi ka mang lang nagpapaalam. Tumawag ako kanina pagkagising pero di ka naman sumasagot. Ano? Busy ka na naman? Ano na naman ang idadahilan mo ngayon, Storm?"

"Leo, pwede ba? Ayaw ko ng away. Kung mainit ang ulo mo wag mo ibunton sa akin." Bumalik ako sa silid dahil nahihiya akong marinig ni Nana ang pag-aaway naming dalawa.

"So kasalanan ko pa ngayon? Bakit ba ako lang ang nag-e-effort sa relasyong 'to Storm? Kahapon pa ako tumatawag sayo pero ayaw mo akong sagutin."

Anong ayaw sagutin? Hindi ko na sinasagot ang tawag niya dahil halos minu-minuto na ito kung tumawag sa akin. Sinadya ko ding hindi sagutin ang tawag niya dahil busy ako sa paghahanap ng trabaho. Isa pa, wala naman kaming mahalagang pinag-uusapan. Lahat naman ay tungkol sa kanya, sa pamilya niya, sa pulitika. At hindi ako interesado dahil puro yabang lang ang naririnig ko. Sa totoo mas madami pa ang kwento niya kesa sa nagawa ng pamilya nila.

"Where are you now?"

"Sa bahay." Sagot ko. Kinuha ko na ang bag ko at aalis na.

"Susunduin—"

"Paalis na ako, Leo." Putol ko sa kanya.

"Akala ko ba nasa bahay ka?! Ako ba Storm niloloko mo?!"

"Busy ako, Leo."

"Busy? Palagi ka nalang busy pagdating sa akin Storm. Wala ka nang oras para sa akin. Puro ka na lang trabaho. I told you wag ka nang magtrabaho."

"Hindi lang sayo umiikot ang buhay ko, Leo. May sarili din akong buhay. May sarili akong pangangailangan. I have to work for myself."

"Ilang beses ko bang sabihin sayo na kaya kitang buhayin! Bakit ba ayaw mong tanggapin ang tulong ko?"

Para ano, para pagdating ng panahon may isusumbat ka sa akin? Wag na thank you na lang. Kaya ko ang sarili ko.

"Are you cheating on me, Storm?" Parang napagting ang tenga ko sa sinabi niya pero hindi ako umimik. "Kaya ba ayaw mong tanggapin ang tulong ko dahil may nahanap ka nang iba. Ano itong nabalitaan ko sa mga kasamahan mong nanliligaw daw sa 'yo ang anak ni Congressman—"

"For goodness sake Leo, ayan ka na naman! Hanggang kailan ka ba magiging ganito? Lahat na lang? Please lang Leo, I'm so fed up of this. Lahat na lang pinagbibintangan mo. Lahat na lang pinagseselosan mo. Bakit ka ba nagkakaganyan Leo?"

"I'm like this because of you! It's all because of you Storm!" Nagwawala na ito sa kabilang linya. "Hindi ako magiging ganito kung may pakialam ka sa akin! Wala ka na ngang oras sa akin hindi mo pa sinasagot ang mga tawag ko! Ano ba ang problema mo Storm? Bakit mo ba ako iniiwasan?!"

"Ba't ka ba sumisigaw?" Naubos na rin ang pasensya ko. "You can talk to me without shouting, Leo. Hindi mo ako tauhan para sigaw sigawan mo! At wag mo akong pagbintangan sa mga bagay na di ko ginagawa. I'm not cheating on you! Busy ako maghanap ng trabaho!"

"No! You're not looking for work. Sinasadya mong hindi sagutin ang tawag ko para magalit ako sayo. Ano Storm hindi mo na mo na ako mahal? May nahanap ka nang iba? Alam ko na 'to eh! You don't love me enough! Ako lang ang nagmamahal sa atin dito."

"Goodness Leo, stop acting like a kid."

"I'm acting like this because now kung mahal mo ako puntahan mo ako dito sa opisina ko. Magpakita ka sa—"

"You know what Leo? You're talking nonsense now. Tumawag ka na lang kapag kumalma na ang ulo mo."

Hindi ko na hinintay ang sagot niya at pinutol ko na ang tawag.